Muzika popullore

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Muzika popullore është muzika tradicionale, zhanri që evoloi prej saj gjatë ringjalljes popullore të shekullit XX. Disa lloje të muzikës popullore mund të quhen muzikë botërore. Muzika tradicionale popullore është përcaktuar në disa mënyra: si muzikë që transmetohet gojarisht, muzikë me kompozitorë të panjohur, ose muzikë e realizuar me porosi për një periudhë të gjatë kohore. Ka qenë në kontrast me stilet tregtare dhe klasike. Termi e ka zanafillën në shekulliin XIX, por dihet që muzika popullore shtrihet përtej kësaj.

Përmbledhje[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Duke filluar nga mesi i shekullit XX, një formë e re e muzikës popullore evoluoi nga muzika popullore tradicionale. Ky proces ashtu si edhe periudha quhet kushtimisht ringjallja e dytë popullore e që arriti zenitin në vitet '60. Kjo formë e muzikës nganjëherë quhet muzikë popullore bashkëkohore ose muzikë folklorike për ta dalluar atë nga format më të hershme popullore. [1] Ringjallje më të vogla, të ngjashme kanë ndodhur diku tjetër në botë, në periudha të tjera, por termi muzikë popullore nuk është përdorur zakonisht për muzikën e re të krijuar gjatë atyre periudhave. Ky lloj i muzikës popullore përfshin gjithashtu edhe zhanre të tilla si fusion, rock folk, folklorik, etj. Ndërsa muzika popullore bashkëkohore është një zhanër në përgjithësi i dallueshëm nga muzika popullore tradicionale, në anglishtën amerikane ajo ka të njëjtin emër, dhe shpesh ndan të njëjtët performues dhe ambiente ashtu si edhe muzika popullore tradicionale.

Termat muzikë popullore, këngë popullore dhe vallëzim popullor janë shprehje relativisht të vonshme. Ato paraqesin një shtrirje ose zgjerim të kuptimit të termit folklor, që u krijua në vitin 1846 nga antikuari anglez William Thoms për të përshkruar "traditat, zakonet dhe besëtytnitë e klasave të pakulturuara". [2] Termi rrjedh më tej nga shprehja gjermane volk, në kuptimin e "popullit në tërësi", siç zbatohej për muzikën popullore dhe kombëtare nga Johann Gottfried Herder dhe romantikët gjermane afër një shekull më parë. [3] Megjithëse kuptohet që muzika popullore është muzikë e popullit, vëzhguesit ende gjejnë përcaktime të paqarta dhe të pakapshme. Disa madje as nuk janë dakord se duhet të përdoret termi muzikë popullore. Muzika popullore mund të ketë tendencë për disa karakteristika të caktuara por nuk mund të diferencohet qartazi në terma thjesht muzikorë. Një kuptim që jepet shpesh është ai i "këngëve të vjetra, pa kompozitorë të njohur", [4] tjetër është ajo e muzikës që i është nënshtruar një procesi evolucionar "të transmetimit oral ... të modës dhe rimodelimit të muzikës nga komunitetet që i japin asaj karakterin e tij popullor". [5]

Përkufizime të tilla varen më shumë nga proceset "(kulturore) sesa nga llojet abstrakte muzikore ...", nga " vazhdimësia dhe transmetimi oral ... shihet se karakterizon njërën anë të një dikotomie kulturore, pala tjetër e së cilës gjendet jo vetëm në pjesën e poshtme të feudalizmit, kapitalizmit dhe të disa shoqërive orientale por edhe në shoqëritë 'primitive' dhe në pjesë të 'kulturave popullore'". [6] Një përkufizim i përdorur gjerësisht është thjesht "Muzika popullore është ajo të cilën e këndojnë njerëzit (populli)". [7]

Për Scholes, [2] ashtu si edhe për Cecil Sharp dhe Béla Bartók, [8] ekzistonte një ndjenjë e muzikës së vendit si e dallueshme nga ajo e qytetit. Muzika popullore tashmë ishte, "... si shprehje autentike e një mënyre të jetësës në të kaluarën ose gati se para zhdukjes (ose në disa raste, për tu ruajtur ose ringjallur disi)", veçanërisht në "një komunitet të pa ndikuar nga muzika e arti” [5] dhe këngët komerciale. Lloyd e hodhi poshtë këtë në favor të një dallimi të thjeshtë të klasës ekonomike megjithatë, për të muzika e vërtetë popullore ishte, sipas fjalëve të Charles Seeger, "e lidhur me një klasë më të ulët" [9] në shoqëritë e shtresuara kulturore dhe shoqërore. Në këto terma muzika popullore mund të shihet si pjesë e një "skeme që përfshin katër lloje muzikore: 'primitive' ose 'fisnore'; 'elitare' ose 'artistike'; 'folklorike'; dhe 'popullore (tradicionale)' '. [10]

Muzika në këtë zhanër shpesh quhet edhe muzikë tradicionale. Edhe pse termi zakonisht është vetëm përshkrues, në disa raste njerëzit e përdorin atë si emër të një zhanri. Për shembull, Çmimi Grammy Award më parë përdorte termat "muzikë tradicionale" dhe "muzikë popullore" për muzikën popullore që nuk është muzikë popullore bashkëkohore. Muzika popullore mund të përfshijë edhe muzikën indigjene .

Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Ruehl, Kim. "Folk Music" (në anglisht). About.com definition. Arkivuar nga origjinali më 22 nëntor 2016. Marrë më 18 gusht 2011.
  2. ^ a b Percy Scholes, The Oxford Companion to Music, OUP 1977, article "Folk Song".
  3. ^ Lloyd, A.L. (1969). Folk Song in England (në anglisht). Panther Arts. fq. 13. ISBN 978-0586027165.
  4. ^ Ronald D. Cohen Folk music: the basics (CRC Press, 2006), pp. 1–2.
  5. ^ a b International Folk Music Council definition (1954/5), given in Lloyd (1969) and Scholes (1977).
  6. ^ Charles Seeger (1980), citing the approach of Redfield (1947) and Dundes (1965), quoted in Middleton (1990) p.127.
  7. ^ Donaldson, 2011 p. 13
  8. ^ A. L. Lloyd, Folk Song in England, Panther Arts, 1969, pp. 14–15.
  9. ^ Mills, Isabelle (1974). http://cjtm.icaap.org/content/2/v2art5.html The Heart of the Folk Song, Canadian Journal for Traditional Music Vol. 2
  10. ^ Charles Seeger (1980) quoted in Middleton (1990) p. 127.

Literatura[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  • Bayard, Samuel P. (1950). "Prolegomena to a Study of the Principal Melodic Families of British-American Folk Song". The Journal of American Folklore (në anglisht). 63 (247): 1–44. doi:10.2307/537347. JSTOR 537347. Reprinted in McAllester, David Park (ed.) (1971) Readings in ethnomusicology New York: Johnson Reprint. OCLC 2780256
  • Bearman, C. J. (2000). "Who Were the Folk? The Demography of Cecil Sharp's Somerset Folk Singers". The Historical Journal (në anglisht). 43 (3): 751–75. doi:10.1017/s0018246x99001338. JSTOR 3020977.
  • Bevil, Jack Marshall (1984). Centonization and Concordance in the American Southern Uplands Folksong Melody: A Study of the Musical Generative and Transmittive Processes of an Oral Tradition. PhD Thesis, North Texas University, Ann Arbor: University Microfilms International. OCLC 12903203
  • Bevil, J. Marshall (1986). "Scale in Southern Appalachian Folksong: A Reexamination". College Music Symposium (në anglisht). 26: 77–91. JSTOR 40373824.
  • Bevil, Jack Marshall (1987). "A Paradigm of Folktune Preservation and Change Within the Oral Tradition of a Southern Appalachian Community, 1916–1986." Unpublished. Read at the 1987 National Convention of the American Musicological Society, New Orleans.
  • Bronson, Bertrand Harris. The Ballad As Song (Berkeley: University of California Press, 1969).
  • Bronson, Bertrand Harris. The Singing Tradition of Child's Popular Ballads (Princeton: Princeton University Press, 1976).
  • Bronson, Bertrand Harris. The Traditional Tunes of the Child Ballads, with Their Texts, According to the Extant Records of Great Britain and North America, 4 volumes (Princeton and Berkeley: Princeton University Press and University of California Presses, 1959, ff.).
  • Cartwright, Garth (2005). Princes Amongst Men: Journeys with Gypsy Musicians. London: Serpent's Tail. ISBN 1-85242-877-5
  • Carson, Ciaran (1997). Last Night's Fun: In and Out of Time with Irish Music. North Point Press. ISBN 978-0-86547-515-1
  • Cooley, Timothy J. Making Music in the Polish Tatras: Tourists, Ethnographers, and Mountain Musicians. Indiana University Press, 2005 (Hardcover with CD). ISBN 0-253-34489-1
  • Cowdery, James R. (1990). The Melodic Tradition of Ireland. Kent, OH: Kent State University Press. ISBN 978-0-87338-407-0
  • Czekanowska, Anna. Polish Folk Music: Slavonic Heritage – Polish Tradition – Contemporary Trends. Cambridge Studies in Ethnomusicology, Reissue 2006 (Paperback). ISBN 0-521-02797-7
  • Farsani, Mohsen (2003) Lamentations chez les nomades bakhtiari d'Iran. Paris: Université Sorbonne Nouvelle.
  • Harker, David (1985). Fakesong: The Manufacture of British 'Folksong', 1700 to the Present Day. Milton Keynes [Buckinghamshire]; Philadelphia: Open University Press. ISBN 0-335-15066-7
  • Jackson, George Pullen (1933). White Spirituals in the Southern Uplands: The Story of the Fasola Folk, Their Songs, Singings, and "Buckwheat Notes". Chapel Hill: University of North Carolina Press. Stampa:LCCN OCLC 885331 Reprinted by Kessinger Publishing (2008) ISBN 978-1-4366-9044-7
  • Matthews, Scott (2008). "John Cohen in Eastern Kentucky: Documentary Expression and the Image of Roscoe Halcomb During the Folk Revival". Southern Spaces (në anglisht). 2008. doi:10.18737/M74W3W. (August 6)
  • Karpeles, Maud. An Introduction to English Folk Song. 1973. Oxford. Oxford University Press.
  • Keller, Marcello Sorce (1984). "The Problem of Classification in Folksong Research: A Short History". Folklore (në anglisht). 95 (1): 100–04. doi:10.1080/0015587x.1984.9716300. JSTOR 1259763.
  • Nelson, David Taylor (2012) "Béla Bartók: The Father of Ethnomusicology," Musical Offerings: Vol. 3: No. 2, Article 2. http://digitalcommons.cedarville.edu/musicalofferings/vol3/iss2/2
  • Pegg, Carole (2001). "Folk Music". The New Grove Dictionary of Music and Musicians, edited by Stanley Sadie and John Tyrrell. London: Macmillan.
  • Poladian, Sirvart (1951). "Melodic Contour in Traditional Music". Journal of the International Folk Music Council (në anglisht). 3: 30–35. doi:10.2307/835769. JSTOR 835769.
  • Poladian, Sirvart (1942). "The Problem of Melodic Variation in Folk Song". The Journal of American Folklore (në anglisht). 55 (218): 204–11. doi:10.2307/535862. JSTOR 535862.
  • Rooksby, Rikky, Dr Vic Gammon et al. The Folk Handbook. (2007). Backbeat
  • Sharp, Cecil. Folk Song: Some Conclusions. 1907. Charles River Books
  • Sharp, Cecil English Folk Songs from the Southern Appalachians. Collected by Cecil J. Sharp. Ed. Maud Karpeles. 1932. London. Oxford University Press.
  • Warren-Findley, Jannelle (1980). "Journal of a Field Representative : Charles Seeger and Margaret Valiant". Ethnomusicology (në anglisht). 24 (2): 169–210. doi:10.2307/851111. JSTOR 851111.
  • van der Merwe, Peter (1989). Origins of the Popular Style: The Antecedents of Twentieth-Century Popular Music. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-316121-4.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Muzika_popullore&oldid=2555633"