Życiorys Donalda Tuska

Były przewodniczący Rady Europejskiej (2014–2019)

Donald Tusk urodził się 22 kwietnia 1957 r. w Gdańsku. Jego ojciec pracował jako stolarz na kolei, a matka jako sekretarka w szpitalu. Ojciec zmarł, gdy Donald Tusk miał 14 lat.

W 1976 r. rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie zaangażował się w nielegalną działalność przeciwko reżimowi komunistycznemu. Podjął m.in. współpracę z podziemnymi Wolnymi Związkami Zawodowymi, poznał też przyszłego przywódcę Solidarności Lecha Wałęsę.

W 1980 r. zainicjował Niezależne Zrzeszenie Studentów (NZS), które stało się częścią ruchu Solidarności. Został przewodniczącym Solidarności w swoim miejscu pracy i dziennikarzem tygodnika wydawanego przez związek.

Po ogłoszeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r. przez generała Wojciecha Jaruzelskiego przez pewien czas się ukrywał. Później pracował jako sprzedawca chleba, a w latach 1984–1989 zarabiał na życie pracą fizyczną: specjalizował się w robotach wysokościowych z wykorzystaniem sprzętu wspinaczkowego.

W tym czasie działał w podziemnej Solidarności. Po krótkim aresztowaniu odzyskał wolność na mocy amnestii dla więźniów politycznych ogłoszonej przez Wojciecha Jaruzelskiego.

W 1983 r. założył nielegalny miesięcznik „Przegląd Polityczny”, propagujący liberalizm gospodarczy i zasady liberalnej demokracji. Wokół pisma powstał nieformalny ośrodek analityczny wspierający Lecha Wałęsę. Gdy upadł komunizm, członkowie ośrodka – „gdańscy liberałowie” – sformowali rząd po pierwszych wolnych wyborach prezydenckich w Polsce.

Jednocześnie założyli pierwszą proprzedsiębiorczą i proeuropejską partię w Polsce: Kongres Liberalno-Demokratyczny, a Donald Tusk został jej przywódcą. Odpowiadał również za demonopolizację i prywatyzację koncernu prasowego pozostającego wcześniej w gestii komunistycznego państwa.

W latach 90. Donald Tusk był posłem do parlamentu i pełnił m.in. funkcję wicemarszałka Senatu.

W tym samym okresie opublikował serię książek o historii Gdańska. Niektóre z nich stały się bestsellerami.

W 2001 r. był współzałożycielem nowej partii centrowej: Platformy Obywatelskiej, a w 2003 r. został jej przywódcą.

W 2007 r. po trudnej kampanii odniósł zwycięstwo nad rządzącą partią prawicową i został premierem. Urząd sprawował przez 7 lat, co czyni go najdłużej urzędującym premierem demokratycznej Polski i pierwszym, który doczekał się reelekcji.

Podczas tych 7 lat Polska utrzymała wzrost gospodarczy: w czasach kryzysu gospodarka urosła o niemal 20%, co w skali Europy jest rekordem.

W 2014 r. Donald Tusk został wybrany na przewodniczącego Rady Europejskiej, a w 2017 r. wybrany ponownie – na drugą 2,5-letnią kadencję. Jego kadencja upłynęła 30 listopada 2019 r.