Czas pokaże

Jestem wielką fanką trylogii o Hani i Mikołaju pióra Pani Anny Ficner-Ogonowskiej, dlatego nie mogłam doczekać się premiery jej najnowszej powieści "Czas pokaże". Marzyłam o nowej, pełnej ciepła, życiowej mądrości, wciągajacej historii, z której bohaterami można się zaprzyjaźnić w długie jesienne wieczory. Niestety trochę się zawiodłam. Pierwsze strony powieści czytało mi się z dużym trudem. Autorka, w przeciwieństwie do powieści "Alibi na szczęście", w której wiele, do prawie samego końca pozostało tajemnicą, postanowiła przez pierwsze dwieście stron skupić się na rozbudowanej charakterystyce głównej bohaterki Julki i jej życia. Niestety nijakiego, przeciętnego i nudnego.Dopiero po tym czasie zaczęła się toczyć prawdziwa akcja powieści, niestety często wyhamowując. Mam wrażenie, że autorka tak bardzo skupiła się na głównej bohaterce i jej przemyśleniach, że całkowicie zapomniała o innych bohaterach. Po przeczytaniu 700 stron książki o Łukaszu nie dowiadujemy się prawie nic. Nela, najlepsza przyjaciółka Julki, swoją drogą bardzo sympatyczna dziewczyna, także została przez autorkę potraktowana zdawkowo. Historia z przeszłości, którą Pani Anna próbuje wyjaśnić zachowania i motywacje kilku bohaterów, zamyka się w kilku zdaniach. Każda fanka autorki powinna przeczytać tą książkę i wyrobić sobie własną opinię, ja jednak jestem zdania, że powieść niestety znacząco odbiega jakością od poprzednich dzieł autorki. Książka nie oferuje czytelnikowi żadnej tajemnicy, Łukasza ledwo poznajemy, więc nie ma nawet szans, żeby pokochać go tak jak bohatera wcześniejszych powieści -Mikołaja, za mało jest akcji, za dużo za to oczywistych momentami przemyśleń Julki. Spodziewałam się czegoś o wiele lepszego.

Piękna powieść o trudnej miłości matki do dorosłej, ale jeszcze "małej" córki, mężczyzny do kobiety, nie zawsze usłanej płatkami róż; o przyjaźni, której nie zmąci nawet rywalizacja o faceta; o wierze w Boga, która daje nam nadzieję ; o człowieczeństwie w obliczu śmiertelnej choroby; o zazdrości o przeszłość i niechęci do starej ciotki,która zawiodła się na miłości. Po lekturze powieści człowiek docenia swoje życie i wie, że mimo, że nie zawsze jest w życiu różowo, to nie ma sytuacji bez wyjścia. Ta powieść to bardzo pozytywne nastawienie i przesłanie do wszystkich czytelników.

Rewelacyjna książka!!!Przeczytana w jeden wieczór...tak mnie pochłonęła:)))

Gdy usłyszałam o premierze książki pani Ani, to wiedziałam, że muszę ją mieć - pamiętając wciąż serię "Alibi na szczęście", którą przeczytałam i byłam pod wrażeniem. Jednak po przeczytaniu "Czas pokaże" czuję się trochę rozczarowana, bo poprzednie książki były krótsze, ale więcej się w nich działo. W tej książce przez połowę nie dzieje się nic, dlatego, to co autorka chciała nam przekazać mogło znaleźć się równie dobrze w o połowie krótszej książce. I te opisy - jakże one mnie męczyły, zbyt długie i kilka rzeczy się powtarzało, zdarzało mi się je omijać. Do połowy dobrnęłam i czułam, że nie dam rady jej skończyć, jednak później wciągnęła mnie i już nie mogłam się oderwać. Jest, to książka dojrzała, spokojna, bez uniesień i ekscytacji, stateczna, postacie bardzo realistyczne z pewnością można je utożsamić z kimś kto mieszka obok nas. Julka ma dwadzieścia trzy lata, studiuje psychologię, ma dużą rodzinę: mamę, siostrę z rodziną, brata i dwie skrajnie różne ciotki oraz przyjaciółkę, Nelę. O tej przyjaźni warto wspomnieć, bo taka zdarza się niezwykle rzadko, nie zadając pytań. Wiodą zwyczajne, "poukładane" życie, lecz czy takie w ogóle istniej? Wszystko diametralnie się zmienia, gdy Julka się zakochuje w mężczyźnie, który mógłby być jej ojcem. Historia Julki ma jakby dwa początki, ten od rozpoczęcia książki - dość nudny i monotonny oraz drugi, gdy się zakochuje, wtedy historia nabiera tempa, Julka staję się nową sobą, zaczyna żyć, dojrzewa. To uczucie jednak musi pokonać przeszkody wcale nie takie łatwe do ominięcia prze, to, że ich związek nie jest typowy. Postać matki Julki bardzo denerwująca tak samo jak ciotka, Klara. Natomiast ciotka, Marianna, to piękna postać, która wzbudziła we mnie same pozytywne emocje. Miłość nie jest łatwa, bo nie wystarczy się zakochać, by być szczęśliwym do miłości trzeba dojrzeć, wtedy czas pokaże co się stanie. Autorka pokazała nam, że nie należy oceniać ludzi po pozorach, bo można się pomylić, a nawet może się okazać, że ktoś kogo uważamy za "cyborga", być może jest miłością naszego życia. Mimo, że nie jestem tą książką zachwycona, to urzekła mnie swoim spokojem, przesłaniem i dojrzałością, dlatego czytajcie jeśli chcecie.

Książka o tym, ze nigdy nie jestesmy wstanie przewidziec tego co wydarzy sie w naszym zyciu, ze zawsze jest czas na prawdziwa milosc i szczescie. Bardzo wciagajaca fabula ktora nie pozwala oderwac sie czytelniczce od ksiazki. Wzruszająca i mądra powieść o tym, że wszystko w życiu ma swój sens i zawsze jest czas na miłość. życie Julki jest poukładane i nie ma w nim miejsca na niespodzianki - tak by sie moglo wydawac. W zyciowych problemach zawsze może liczyć na oddana przyjaciółkę Nelę i najblizsza jej sercu ciocie Marianne. Rodzina Julki jest bardzo specyficzna. Jednak wystarczy jedno uderzenie serca i chwila namiętności, by wszystko się zmieniło. W tej historii nic nie jest łatwe. Życie pokazuje, że prawdziwe uczucia wymagają wielkich poświęceń, ale czy milosc przezwyciezy wszystkie problemy to CZAS POKAZE ...

Książka ta jest typowym przykładem kobiecej lektury dostarczającej wiele emocji i wzruszeń. Wiele czytelniczek może utożsamiać się z główną bohaterką. Autorka w bardzo prosty, ale zarazem ciekawy sposób przedstawia życie głównej bohaterki. Z tej książki wyziera piękna prawda życiowa, pasja, namiętność, codzienne wybory, walka o siebie i swoje uczucia. Wszystkie decyzje pociągają jednak za sobą konsekwencje, a skutki będące odczuwalne w przyszłości sprawiają że książka bardzo wciąga, jak to w życiu i literaturze bywa. UWAŻAM ZE KSIĄŻKA JEST GODNA POLECENIA

Podobnie jak poprzedniczka z wielką nadzieją kupiłam tą książkę i z zapałem zabrałam się do czytania. Niestety z trudem dobrnęłam do końca....Książka jest o niczym. Potwornie długie opisy myśli kotłujących się w głowie Julii są nie do przejścia. Strasznie długa bez zadnego konkretnego wątku. Mam wrażenie, że została napisana przez kogoś zupełnie innego niż autora trylogii o Hani. Szkoda bo miałam nadzieję na dobrą pozycję na wolne świąteczne dni. Okazała się wielkim rozczarowanie,.

Pani Ania Ficner-Ogonowska polubiła mój opis jej najnowszej książki, więc zacytuję go i tutaj:) "Książkę tą lubię za to, że można uwierzyć, że prawdziwa miłość zdarza się nie tylko w książkach. Że miłość czai się tuż za rogiem..,.spotka mnie, Ciebie, panią z warzywniaka a nawet starego listonosza:) Że codziennie życie pełne jest magicznych chwil:)" BARDZO polecam:)

Po przeczytaniu książki stwierdzam, że gdybym miała 20 lat, to nawet by mi się podobała. Mam 30+ i uważam, że jest długawa a rozterki sercowe bohaterki są dla mnie śmieszne. Ale to chyba z wiekiem przychodzi ta wiedza, że każdy ma jakąś historię życiową za sobą i jak sie kocha, to się nie patrzy w tył.

historia kobiet i ich wyborów życiowych i ich wpływ na życie swoich dzieci . Każdy chce aby jego dziecko nie popełniało błędów życiowych ale każdy musi miec możliwośc popełnienie tych błędów bo dopiero czas pokaże co jest błędem , a co nie .Dla miłości jesteśmy wstanie poświęcic wiele

Książkę mogę polecić każdemu kto chce miło spędzić letni wieczór z lekką lekturą. Minusem może być objętość powieści, ale świetnie za to się sprawdzi na urlopie by zająć kilka długich wieczorów. Książka napisana lekkim językiem, kobieca i uspokajająca po całym ciężkim dniu.

Książka została pochłonięta praktycznie w jeden dzień mimo obszernej treści. Dlatego to jakby dzień wyjęty z kalendarza byłam tylko ja i książka:D Wciąga od pierwszych stron, także lepiej się przygotować na mały maraton czytelniczy:D

Kolejna pozycja tej autorki z która miałam okazje sie zapoznac. Choć nie wciągneła mnie od pierwszej strony to po kilkunastu juz nie mogłam doczekać się kolejnej wolnej chwili aby poczytac.Każdemu polecam

Po serii "Zgody na szczęście" po autorce spodziewałam się czegoś więcej, niby fajna opowieść, ale jak dla mnie za dużo pisania o niczym, a za mało akcji. Przyznam szczerze opuściłam kilka rozdziałów...

Bardzo dobra ksiązka, mam nadzieję że będą dalsze części. Chwyciałam po nią gdyż poprzednie książki tej autorki bardzo mnie wciagneły. POlecam!

Doskonała książka na wakacje... refleksyjno-nostalgiczna z nutką zadziorności głównej bohaterki... Piękne opisy...

A tą pozycją autorki się rozczarowałam. Jest wręcz infantylna. Takie czytadło. Historia naciągana, nieżyciowa.

Doskonała książka, czyta się ją niemalże jednym tchem pomimo ponad 700 stron. Gorąco ploecam

W poruwnaniu z pierwszymi , o losach Hani, "Szczęścia...." .. to mi się nie podobała.

Książka zupełnie inna niż poprzednie, ale czyta się z ciekawością co się wydarzy...

Kolejna doskonała książka autorki. Aż chce się czytać. Gorąco polecam.

Prezent udany, wcześniejsze książki tej autorki znane i lubiane

Niby prosta historia, ale emocje ogromne. Wciąga bardzo!

Autorka której każda książka jest cudownym przeżyciem.

Bardzo fajna przyjemna książka. Lekko sie ja czyta.

Książka super polecam ja każdemu do przeczytania:)

Dobra lektura, jak wszystkie powieści autorki.

Czytałam jednym tchem. Super książka:-)

świetna książka:-) polecam:-)