Crawler-transporter
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Crawler-transporter stanowi jeden z pary pojazdów z napędem gąsienicowym, należących do NASA, używanych do transportu statków kosmicznych z Vehicle Assembly Building (VAB), drogą Crawlerway do stanowisk startowych 39 w Centrum Kosmicznym imienia Johna F. Kennedy'ego.
Pojazdy zostały dostarczone w 1965 roku. Początkowo używane do przewozu rakiet Saturn IB oraz Saturn V podczas programów Apollo, Skylab oraz misji Sojuz-Apollo, natomiast w latach 1981–2011 do transportu wahadłowców. Crawler-transporter przewozi ładunek na Mobile Launcher Platform i po każdym starcie transportuje platformę z powrotem do VAB[1].
Obydwa crawler-transportery zostały zaprojektowane i zbudowane przez Marion Power Shovel (teraz Bucyrus International), używając części wyprodukowanych przez Rockwell International. Szacuje się, że koszt budowy każdego z tych pojazdów wyniósł około 14 mln dolarów. Każdy z nich jest największym pojazdem z własnym zasilaniem na świecie. Kiedy były budowane, były także największymi pojazdami na świecie, ale straciły to miano na rzecz niemieckiej koparki Bagger 288[2] [3].
Po zakończeniu programu lotów wahadłowców w 2011 roku pojazdy te zostały poddane gruntownym modyfikacjom. Jeden z nich posłuży do transportu nowej rakiety SLS i statku kosmicznego Orion, drugi natomiast będzie transportował rakiety i statki komercyjne[4].