Seebecka zjawisko
Encyklopedia PWN
polega na przepływie prądu elektr. w obwodzie utworzonym z 2 różnych metali lub półprzewodników, których styki mają różne temperatury; wynika z zależności (różnej dla różnych materiałów) energii kinet. i koncentracji nośników (elektronów i dziur) w ciele stałym od temperatury i jest związane z powstawaniem napięcia kontaktowego na styku dwóch ciał; powstająca w obwodzie wypadkowa siła elektromotoryczna, tzw. siła termoelektryczna, zależy od rodzaju materiałów i jest proporcjonalna do różnicy temperatur obu styków. Zjawisko Seebecka jest wykorzystywane do pomiaru temperatury (termopara) oraz do bezpośredniego przetwarzania energii termicznej w elektr. (generatory termoelektr.). Odkryte 1821 przez Th.J. Seebecka.
