Proces elektrolizy podlega pewnym zasadom, które zostały opisane przez Michaela Faradaya w XIX w. w postaci dwóch praw.
I prawo Faradaya mówi, że masa substancji wydzielonej na jednej z elektrod jest wprost proporcjonalna do natężenia prądu oraz czasu trwania elektrolizy, w skrócie jest proporcjonalny do ładunku, jaki przepłynął przez elektrolit. Prawo opisuje wzór:
gdzie:
m - masa substancji wydzielonej podczas elektrolizy,
k - równoważnik elektrochemiczny, określający masę substancji wydzielonej na elektrodzie przy przepływie ładunku o wartości 1 C (kulomba),
I - natężenie prądu,
Q - ładunek elektryczny,
t - czas trwania elektrolizy.
II prawo Faradaya mówi, że ładunek Q potrzebny do wydzielenia m masy substancji jest wyrażony zależnością:
gdzie:
m - masa substancji wydzielonej podczas elektrolizy,
z - liczba moli elektronów w równaniu reakcji elektrodowej dla 1 mola substancji wydzielonej na elektrodzie,
F - stała Faradaya równa 96500 C,
M - masa molowa substancji.
