Obecny kościół parafialny został zrealizowany według projektu architekta Theodora Ehla. Architekt Theodor Ehl (1876, Opole -1946, Halle), ukończył gimnazjum w Opolu w 1892 r., studia we Wrocławiu i Berlinie. Twórca kilkudzisięciu projektów kościołów i plebanii w woj. śląskim i opolskim, zakładów przemysłowych (m.in. hale fabryczne huty Batory) oraz budynków użytku publicznego (m.in. Zespół Szkół Medycznych na ul. Piekarskiej w Bytomiu) i prywatnych willi i kamienic.
Budowę kościoła rozpoczęto pod przewodnictwem ks. prob. Reinholda Scholza w maju 1926 roku. Jesienią mury przykryto dachem. Konsekracja kościoła odbyła się w drugi dzień Zielonych Świąt 6 czerwca 1927. Dokonał tego kard. Adolf Bertram z Wrocławia. Polichromia w kościele w latach powojennych 1949/1950 została wykonana przez znanego malarza Wincenta Mrzygłoda z Nysy.
Renowacja kościoła w 1974 roku zmieniła jego dotychczasowy wygląd. Zbudowano nowy ołtarz w którym umieszczono relikwie św. Jadwigi.
Kolejna renowacja miała miejsce w 2005 roku.
O PARAFII
Patronką naszej Parafii jest św. Jadwiga Śląska. Parafia obejmuje obecnie 3 wsie: Ziemięcice, Przezchlebie i Świętoszowice. Kiedyś był jeszcze Czekanów, lecz po wybudowaniu tam kościoła miejscowość została dołączona w 1997 roku do parafii Matki Bożej Różańcowej w Zabrzu Grzybowicach. Od 7 października 2009 roku Czekanów jest samodzielną parafią.
Nazwa miejscowości Ziemięcice związana jest z rycerzem Zementą, którego dwór i zamek jest notowany już w roku 1278. Nazwa Zemeczyc zapisana jest w 1286 roku w rejestrze sądu w Gliwicach.
Kościół w Ziemięcicach jest wzmiankowany w 1376 roku. Jako parafia jest nazwana w dokumencie z 1447 roku. Murowany kościół wzniesiono na przełomie 1500 roku.
Córka ostaniego z rodu - Sambora Zementy, Anna wyszła za mąż za Stanisława Stadnickiego herbu Szreniawa, kasztelana sanockiego i właściciela Łańcuta (od 1586). Znany jest też on w historii jako Łańcucki Diabeł. Mieli trzech synów i córkę Felicjanę. To właśnie ich córka Felicjana von Smigrod sprowadziła do Ziemięcic 16 lutego 1639 roku jezuitów z Opola. Rozbudowali kościół. Dobudowali do prezbiterium sporą nawę i wieżę na rzucie kwadratu. Jezuici wprowadzili też zapisy kościelne. Najstarsze zapisy chrztów są z 1651 roku.
Ostateczny kształt budowla kościoła uzyskała w wyniku modernizacji dokonanej w latach 20. XIX wieku, kiedy miejscowym proboszczem był ksiądz Johann Alois Fietzek, późniejszy budowniczy sanktuarium w Piekarach Śląskich.
W 28 marca 1911 roku doszło do katastrofy budowlanej – zawalenia się części sufitu kościoła. Jak ustalili później ówcześni rzeczoznawcy, winę za to ponosiła za ciężka wieżyczka środkowa „sygnaturka”, umieszczona na kalenicy dachu. Po badaniach postanowiono nie remontować świątyni, lecz wznieść nową.