Żyworódka – właściwości lecznicze, zastosowanie, przepisy
Żyworódka jest rośliną pochodzącą z Madagaskaru, która w Polsce ze względu na prostą pielęgnację oraz niewymagające warunki uprawy jest uznawana głównie za roślinę ozdobną. Mówi się, że żyworódka jest wiecznie zieloną rośliną o pięknych pierzastych liściach. Niestety mało kto zdaje sobie sprawę z wielu leczniczych właściwości żyworódki.
SPIS TREŚCI:
1. Informacje ogólne
2. Żyworódka – właściwości lecznicze
3. Żyworódka – zastosowanie
4. Pielęgnacja żyworódki
5. Przepisy na domowe leki
6. Żyworódka – przeciwwskazania do spożywania
1. Informacje ogólne
Żyworódka, inaczej zwana płodnolistem pierzastym, kielichowym lub kalanchoe pierzastym, jest rośliną należącą do rodziny gruboszowatych. Liczy ona kilkadziesiąt gatunków, a głównym miejscem jej występowania są obszary tropikalne. Rośnie między innymi w Ameryce Południowej, Chinach oraz Indiach.
Żyworódka pierzasta ma zdolność do magazynowania w swoich liściach zapasów wody, dzięki czemu przez jakiś czas może przetrwać okresy suszy. Łodyga płodnolistu jest prosta i gruba, osiąga wysokość do 1,5 m. Jej soczyste liście są podzielone – składają się z 3–5 owalnych listków o ząbkowanej krawędzi, a na ich brzegach znajdują się tzw. rozmnóżki. Kwiaty żyworódki wyrastają na długich pędach, najczęściej są w kolorze szkarłatnoczerwonym, białym, różowym lub żółtym, posiadają również zielono-białą koronę.
Jej polska nazwa pochodzi od sposobu rozmnażania – dzięki kiełkowaniu rozmnóżek znajdujących się na brzegu liści zachodzi bardzo łatwo i szybko. Żyworódka charakteryzuje się wysoką zawartością składników mineralnych takich jak selen, wapń, potas, krzem, glin, mangan, miedź, magnez, witamina C oraz flawonoidy. To właśnie dzięki nim żyworódka pierzasta zawiera szereg właściwości prozdrowotnych porównywanych do tych, które posiadają liście aloesu oraz kwiat rumianku.
2. Żyworódka – właściwości lecznicze
Żyworódka wykazuje szereg prozdrowotnych właściwości. Stosowana zewnętrznie przynosi następujące korzyści:
– codzienne smarowanie czoła i skroni sokiem z żyworódki pomaga w walce z bólami głowy;
– może wspomagać leczenie zapalenia stawów;
– pomaga w walce z trądzikiem, wrzodami skórnymi, zaskórnikami, wypryskami,
– łagodzi objawy alergii;
– nacieranie sokiem z żyworódki jest zalecane również w leczeniu reumatyzmu;
– przyspiesza gojenie się ran skórnych, nawet tych, których leczenie do tej pory nie przyniosło skutków;
– sok z płodnolistu jest zalecany również w leczeniu uciążliwej egzemy;
– dzięki nacieraniu skóry głowy nalewką lub sokiem z żyworódki można skutecznie pozbyć się łupieżu oraz poprawić kondycję włosów;
– sok z żyworódki pierzastej może okazać się szczególnie skuteczny w leczeniu oparzeń słonecznych;
– spożywanie soku z płodnolistu może również prowadzić do obniżenia glikemii i wydzielania insuliny, dzięki czemu żyworódka okazuje się pomocna w leczeniu cukrzycy.
Żyworódka stosowana wewnętrznie:
– pomaga w leczeniu anginy, astmy oraz grypy;
– może okazać się zbawienna w leczeniu chorób układu pokarmowego;
– pomaga w leczeniu bólów zębów oraz krwawienia z dziąseł;
– okazuje się pomocna w leczeniu chrypki;
– pomaga w leczeniu hemoroidów oraz żylaków;
– jest pomocna w walce z katarem oraz kaszlem.
Żyworódka wykazuje przede wszystkim właściwości bakteriobójcze, wirusobójcze, grzybobójcze, przeciwzapalne oraz regeneracyjne. Płodnolist pierzasty charakteryzuje się również właściwościami biostymulującymi, które zwiększają ogólną odporność organizmu poprzez pobudzenie niektórych mechanizmów immunologicznych.
3. Żyworódka – zastosowanie
W Polsce żyworódka jest przede wszystkim rośliną ozdobną uprawianą w warunkach domowych. Ze względu na swoje właściwości wirusobójcze, grzybobójcze oraz bakteriobójcze roślina ta znalazła swoje zastosowanie również jako roślina lecznicza. Stosowanie żyworódki pierzastej szczególnie zaleca się osobom, które cierpią na problemy skórne, zmagają się z łupieżem oraz tym, które mają kłopoty z długotrwałym gojeniem się ran. Żyworódka może być stosowana zarówno zewnętrznie, np. jako maść lub świeży liść, jak i wewnętrznie, np. jako sok, nalewka czy krople.
4. Pielęgnacja żyworódki
Żyworódkę warto przechowywać w dobrze oświetlonym miejscu, np. na parapecie, natomiast latem może przebywać na balkonie. Najlepiej zasadzić ją w żyznej glebie. Nie należy jej często podlewać, ponieważ podobnie jak kaktus żyworódka ma zdolność do magazynowania w swoich liściach wody, dzięki czemu jest w stanie przetrwać okresy suszy. Zbyt częste podlewanie może powodować gnicie korzeni. Optymalna temperatura do przechowywania płodnolistu pierzastego to 18–23°C w sezonie zimowym oraz około 27°C w sezonie letnim. Żyworódkę hodowaną do celów leczniczych najlepiej wspomagać naturalnymi nawozami, np. produktem hodowli dżdżownic.
5. Przepisy na domowe leki
Żyworódka pierzasta jest składnikiem niektórych leków produkowanych przez firmy farmaceutyczne. Warto jednak hodować tę roślinę samodzielnie, a następnie przygotowywać z niej domowe leki takie jak:
– maść – około 10 dag tłuszczu zwierzęcego lub roślinnego rozpuścić, lekko wystudzić, a następnie wymieszać z 1 łyżką soku z żyworódki;
– nalewka – jedną część pokrojonego liścia płodnolistu pierzastego wymieszać z trzema częściami czystego spirytusu lub wódki;
– sok – zerwane liście wraz z kwiatami umyć, osuszyć, a następnie owinąć w bibułkę i trzymać w lodówce kilka dni. Następnie zmiażdżyć i wycisnąć sok gotowy do spożycia;
– krople do oczu, uszu i nosa – zerwany liść żyworódki dokładnie obmyć, a następnie osuszyć i zmiażdżyć. Później przecisnąć sok przez gazę i zakrapiać problematyczne miejsce;
– świeży liść – liście żyworódki nadają się również do natychmiastowego stosowania. Z zerwanego liścia należy delikatnie zdjąć cieniutką błonkę i przyłożyć do zmienionego chorobowo miejsca. Następnie przyłożyć do niego folię i owinąć bandażem. Taki okład należy zmieniać co około 4 godziny aż do całkowitego zagojenia.
6. Żyworódka – przeciwwskazania do spożywania
Sok z żyworódki, który nie został przygotowany w warunkach domowych, bardzo często jest konserwowany spirytusem. Spożywanie tak przygotowanego soku nie jest zalecane osobom z podwyższonym poziomem potasu. Dodatkowo ze względu na zawartość alkoholu sok z płodnolistu pierzastego nie jest również zalecany kobietom w ciąży, kobietom karmiącym oraz dzieciom.
Szczególną ostrożność powinny zachować również osoby, które stale przyjmują leki. W takim wypadku najlepiej skonsultować się z lekarzem, aby mieć pewność, że takie leczenie nie stanowi żadnego zagrożenia zdrowotnego. Nie udowodniono żadnych skutków ubocznych wynikających zarówno z zewnętrznego, jak i wewnętrznego stosowania żyworódki pierzastej.
Istnieje kilkadziesiąt jednostek chorób dietozależnych. Choroby te powstają w wyniku nieprawidłowego odżywiania i niewystarczającej aktywności fizycznej – innymi słowy, są możliwe do uniknięcia, jeśli dbamy o zdrowy styl życia. Do najczęściej występujących zaliczamy cukrzycę typu II, otyłość, nadciśnienie tętnicze, miażdżycę, niektóre nowotwory, zapalenia jelit, alergie. Te choroby dotyczą coraz liczniejszego grona ludzi i wymagają zmiany nawyków żywieniowych. Często jest to pierwszy krok podejmowany przez specjalistów. Należy wyeliminować źródło problemu (poprawić dietę, wdrożyć aktywność fizyczną, zadbać o higienę snu czy zredukować źródła stresu), czasem na wczesnym etapie choroby np. cukrzycy, jest to jedyna i wystarczająca metoda terapeutyczna.Niestety w przypadku schorzenia istniejącego już długi czas, może okazać się niewystarczająca. Wówczas dieta stanowi doskonały fundament pod leczenie farmakologiczne prowadzone przez lekarzy.
W stanie chorobowym gospodarka energetyczna organizmu może ulegać zmianom. W zależności od schorzenia zapotrzebowanie na poszczególne składniki również może się zwiększać lub zmniejszać. Podczas opracowywania diet klinicznych, inaczej leczniczych bierzemy pod uwagę wszystkie te zmienne. Uwzględniamy schorzenia, przewlekłe leczenie, zalecenia lekarskie, wyniki badań, co pozwala na lepsze dopasowanie jadłospisu do potrzeb organizmu. W zależności od rodzaju problemu dobieramy składniki diety, ustalamy bilans energii, makro i mikroskładników, aby jak najlepiej zaspokoić zapotrzebowanie organizmu.
W dietach klinicznych zwracamy baczną uwagę na odpowiednie do potrzeb ustalenie proporcji makroskładników: białka, tłuszczu i węglowodanów. Mogą one podlegać wahaniom i w kontekście problemów zdrowotnych i wymagać modyfikacji.
niskotłuszczowe
wysokobiałkowe
lekkostrawne
wysokobłonnikowe
bezglutenowe
to doskonały sposób na:
być stosowana w chorobach:
Plan żywieniowy bazuje na łatwo dostępnych nisko przetworzonych produktach,z uwzględnieniem sezonowości warzyw i owoców.
Zawsze bierzemy po uwagę preferencje podopiecznego, a w razie potrzeby mamy do dyspozycji wymienniki produktów.
Mamy na uwadze komfort użytkowników diety, więc dostosowujemy plany do ich możliwości kulinarnych, czasu pracy i czasu na przygotowanie posiłków.
Dieta kliniczna to świetny sposób na zapewnienie organizmowi energii i sił do walki z chorobą.
Stwarzamy optymalne warunki, dostarczamy do organizmu wszystkich niezbędnych składników, zapobiegamy niedoborom lub wyrównujemy istniejące, zwiększamy komfort trawienny.
Określ swój cel treningowy, a my pomożemy Ci go osiągnąć.
Bibliografia
Kaczamrczyk M., Żyworódka na odporność i oparzenia, ziolowawyspa.pl (10.10.2017).
Podbielkowski Z., Słownik roślin użytkowych, Warszawa 1989.
Żyworódka pierzasta, leczniczeziola.pl (10.10.2017).
Żyworódka pierzasta, harmonica.pl (10.10.2017).
Kalanchoe, theplantlist.org (10.10.2017).
