Zoofilia – przyczyny, objawy, leczenie, aspekty prawne

Czym są zaburzenia preferencji seksualnych?

Z zaburzeniem preferencji seksualnych mamy do czynienia wówczas, gdy do uzyskania satysfakcji seksualnej wymagane są: jakiś szczególny przedmiot, wybrana część ciała bądź specjalne okoliczności.

Co ważne, należy rozróżnić między parafiliami a zaburzeniami parafilnymi. O ile w przypadku parafilii nie mówimy o łamaniu prawa i przekraczaniu pewnych norm (o ile oczywiście praktyki seksualne odbywają się z pełną zgodą partnera), o tyle zaburzenia parafilne upośledzają funkcjonowanie człowieka lub wywołują jego cierpienie, bądź prowadzą do krzywdy i cierpienia innych osób.

Zaburzenia preferencji seksualnych – poza zoofilią – to również m.in.:

• pedofilia,
• ekshibicjonizm,
• voyeuryzm,
• sadomasochizm.

Wskazuje się również na inne zaburzenia preferencji seksualnych, czyli na przykład nekrofilię. W przypadku podejrzenia zaburzonych preferencji niezbędne jest przeprowadzenie specjalistycznej diagnozy koncentrującej się między innymi na pragnieniach i fantazjach.

Zoofilia, czyli co?

Zoofilia zaliczana jest do zaburzeń preferencji seksualnych. To oznacza, że mamy w jej przypadku do czynienia z osiąganiem satysfakcji seksualnych w kontakcie z wyjątkowym obiektem – dla zoofilów jest to po prostu zwierzę. Praktyki seksualne mogą odnosić się do różnych zwierząt, mogą mieć także różny charakter.

O zoofilii mówi się naprawdę niewiele, co oznacza, że trudno oszacować, jak dużym problemem jest to zaburzenie preferencji seksualnych.

Zoofilia a polskie prawo

Zachowania zoofilne są w naszym kraju karane. Każdy, kto produkuje, rozpowszechnia, utrwala, przechowuje, posiada bądź publicznie prezentuje treści pornograficzne związane z posługiwaniem się zwierzęciem, podlega karze pozbawienia wolności od sześciu miesięcy do ośmiu lat – jasno wskazuje na to Kodeks Karny.

To oznacza, że zoofil może aż na osiem lat trafić do zakładu karnego. Praktyki seksualne ze zwierzętami mogą być również rozpatrywane w kategoriach znęcania się. W tym przypadku bazować będziemy na artykule 35 Ustawy o ochronie zwierząt, która mówi, że znęcanie się podlega karze do trzech lat. Jeśli jednak czyny będą nosiły znamiona szczególnego okrucieństwa, maksymalna orzeczona kara może wynosić pięć lat.

Z jakimi problemami borykają się zoofilie?

Osoby odczuwające pociąg seksualny do zwierząt muszą radzić sobie z pragnieniami seksualnymi nieakceptowanymi społecznie i niedozwolonymi z punktu widzenia prawnego. Jeśli zaburzenia preferencji seksualnych nie są powiązane również z zaburzeniami osobowości, najczęściej osoba taka odczuwa silne cierpienie związane z brakiem możliwości zaspokojenia własnych potrzeb seksualnych. Tacy pacjenci często prędzej czy później pojawiają się w gabinetach psychoterapeutycznych i seksuologicznych, poszukując profesjonalnej pomocy i wsparcia.

Kiedy zaburzenia preferencji seksualnych współwystępują z osobowością dyssocjalną, na ogół nie mamy do czynienia z pohamowaniem własnych pragnień. To oznacza, że osoba taka zaspokaja własne potrzeby seksualne, nie licząc się z obowiązującymi normami. Dla niej liczy się to, aby zrobić to, co jej sprawia przyjemność. Takie osoby prędzej czy później trafiają na ogół do zakładów karnych.

Jak zoofilia ujmowana jest przez ICD–10?

W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD–10, która wciąż obowiązuje w Polsce (nadal nie mamy tłumaczenia nowej, 11 wersji) zoofilia zaliczana jest do innych zaburzeń preferencji seksualnych.

Czy zoofile wymagają terapii?

Wybieranie zwierząt jako obiektu seksualne zawsze wymaga podjęcia stosownej terapii. Z uwagi jednak na wciąż niewielką liczbę danych na ten temat, należy postawić na doświadczonego terapeutę specjalizującego się w leczeniu zaburzeń seksualnych. W przypadku problemów w sferze seksualnej bardzo dobre efekty terapii przynosi psychoterapia poznawczo–behawioralna, zakładająca związek między myślami, emocjami, a zachowaniem. Jej celem jest zidentyfikowanie zniekształceń poznawczych prowadzących do niepomocnych (a w przypadku zoofilii również niezgodnych z prawem) zachowań, a następnie praca z nimi. W toku terapii zoofil musi przejść niejako proces żałoby związany z tym, że nie będzie mógł zaspokajać swoich potrzeb seksualnych w preferowany sposób.

Zoofilia to poważne zaburzenie preferencji seksualnych, które może prowadzić do konfliktów z prawem i otoczeniem społecznym. Osoby nim dotknięte zawsze wymagają profesjonalnej pomocy fachowców specjalizujących się w pracy ze sferą seksualną.