Thibaut Courtois

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Thibaut Courtois
Courtois bij het WK 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam Thibaut Nicolas Marc Courtois
Bijnaam "El Muro" ("de muur")
Tintin (Kuifje)
Tarantula (Vogelspin)
Tortuga (Schildpad)[1]
Geboortedatum 11 mei 1992
Geboorteplaats Bree, Vlag van België België
Lengte 200 cm
Been Links
Positie Doelman
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Spanje Real Madrid
Rugnummer 1
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
1997–1999
1999–2009
Vlag van België Bilzen VV
Vlag van België KRC Genk
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2009–2011
2011–2018
2011–2014
2018–
Vlag van België KRC Genk
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Spanje Atlético Madrid
Vlag van Spanje Real Madrid
45(0)
154(0)
154(0)
220(0)
Interlands **
2009–2010
2011–
Vlag van België België -18
Vlag van België België
4(0)
99(0)

* Bijgewerkt op 11 april 2023
** Bijgewerkt op 1 december 2022
Portaal  Portaalicoon   Voetbal
Presentatie van Courtois bij Real Madrid

Thibaut Nicolas Marc Courtois (Bree, 11 mei 1992) is een Belgische voetballer die speelt als doelman. Sinds 2018 staat hij onder contract bij Real Madrid. Met winst van de UEFA Champions League in 2022 werd hij de eerste Belg die deze prijs onder die naam als basisspeler wist te winnen. Courtois debuteerde in november 2011 in het Belgisch voetbalelftal.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Courtois bij de jeugd van KRC Genk.

KRC Genk[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens het seizoen 2008/09 begon Courtois bij de beloften van KRC Genk. Hij was op dat ogenblik de zesde doelman van het eerste elftal, maar in geen tijd schoof hij enkele plaatsen op. In januari vertrokken doelmannen Logan Bailly en Sinan Bolat bij KRC Genk, waarna Davino Verhulst de nieuwe nummer 1 werd, met Sem Franssen als zijn doublure. Toen Verhulst vervolgens een schorsing opliep en reservedoelman Sem Franssen geblesseerd raakte en Koen Casteels net uit kwetsuur terugkwam, mocht Courtois op 17 april 2009 zijn debuut maken in Eerste Klasse. Courtois was op dat ogenblik 16 jaar en had zelfs nog nooit op de bank gezeten.[2]

Een seizoen later trok KRC Genk de Hongaarse doelman László Köteles aan. Courtois zakte opnieuw een plaats in de pikorde en kwam tijdens het seizoen 2009/10 niet aan spelen toe. In de zomer van 2010 greep hij tijdens de voorbereiding volop zijn kans. Verhulst was opnieuw geblesseerd en László Köteles was niet speelgerechtigd, waardoor Courtois opnieuw onder de lat terechtkwam. Zijn tweede wedstrijd voor KRC Genk was meteen ook zijn Europese vuurdoop. Het ging om de wedstrijd tegen het Finse Inter Turku in de derde voorronde van de Europa League.

Vanaf dan verliet Courtois het Genkse doel niet meer. De 18-jarige keeper werd de nieuwe nummer 1 van KRC Genk en oogstte meteen veel lof. Courtois hield zijn team meermaals recht en had een grote verdienste in het behalen van de landstitel in 2011. In Play-off I pakte hij tijdens de slotminuten van de beslissende wedstrijd tegen Standard Luik uit met drie opmerkelijke reddingen.[3] Standard bleef zo steken op 1-1, waardoor KRC Genk kampioen werd. Zijn prestaties leverden hem wat later de trofee voor Keeper van het Jaar op en de interesse van Europese topclubs als Manchester United, Chelsea FC, Tottenham Hotspur en Schalke 04. Uiteindelijk zou hij voor 9 miljoen euro vertrekken naar Chelsea FC. Door deze transfer zou het voor hem moeilijk worden om mee te dingen naar de Gouden Schoen. Hij kon enkel punten krijgen voor de periode januari-mei 2011. Desondanks werd hij toch nog derde, op 37 punten van winnaar Matías Suárez.

Chelsea[bewerken | brontekst bewerken]

Op 16 juli 2011 zette Courtois zijn handtekening onder een contract van vijf seizoenen bij Chelsea. De Engelse club betaalde een transfersom van negen miljoen euro aan KRC Genk, dat de speler vervolgens een jaar wilde huren van Chelsea. Courtois werd niettemin aan Atlético Madrid uitgeleend.[4] De transfer van Courtois was op dat moment de duurste transfer in de geschiedenis van KRC Genk. Een jaar later werd Christian Benteke voor nog een miljoen meer verkocht aan Aston Villa.

Verhuur aan Atlético Madrid[bewerken | brontekst bewerken]

Courtois werd na zijn transfer naar Chelsea meteen verhuurd aan Atlético Madrid. Hij moest er de naar Manchester United vertrokken David de Gea opvolgen. De doelman werd bij Atlético op 26 juli 2011 voorgesteld aan de pers. Tot verwondering van de pers vertelde de nieuweling dat de toenmalige doelman van aartsrivaal Real Madrid, Iker Casillas, zijn grote voorbeeld was. Op 25 augustus 2011 maakte hij zijn officiële debuut voor de Spaanse club. Hij startte toen in de basis in een wedstrijd in de Europa League tegen Vitória Guimarães. Courtois werd onder trainer Gregorio Manzano meteen een titularis. Hij kreeg de voorkeur boven de Spaanse jeugdinternational Sergio Asenjo.

Op 26 november 2011 startte Courtois in de basis tegen Real Madrid. Atlético kwam 0-1 voor, maar Courtois haalde na 20 minuten de doorgebroken Karim Benzema neer en kreeg een rode kaart, waarna Real vanaf de stip gelijkmaakte. Atlético verloor met 4-1. Op 9 mei 2012 pakte hij als 26e, en op een na jongste, Belg ooit de UEFA Europa League (enkel zijn ex-coach Frank Vercauteren was jonger).[5] In het Arena Națională in Boekarest werd het 3-0 tegen Athletic Bilbao. Courtois was de eerste doelman die de nul kon houden tegen de Basken in deze editie. Enkele maanden later versloeg Courtois met Atlético zijn werkgever Chelsea in een duel om de UEFA Super Cup. De Spanjaarden wonnen met 1-4.

In zijn tweede seizoen was Courtois weer succesvol. Ondanks het feit dat hij geen enkele Europese wedstrijd speelde, behalve die van de Europese Supercup, bewees hij zijn kunnen in de Spaanse beker en competitie. Atlético won de Copa Del Rey van stadsrivaal Real Madrid met 1-2.[6] In de nationale competitie werden ze derde, op 24 punten van kampioen FC Barcelona. Het was het beste resultaat van de club sinds de landstitel in 1996. Tevens werd Courtois beloond met de Trofeo Zamora, een prijs voor de minst gepasseerde doelman van het seizoen. Hij is niet alleen de jongste maar ook de eerste Belg die de trofee wist te winnen. Daarvoor waren er alleen Spanjaarden, Argentijnen en één Kameroener die laureaat werden.[7] Courtois werd nadien door de Marca-lezers verkozen tot beste doelman van het jaar. Hij stond ook samen met zijn ploeggenoot Radamel Falcao in de ploeg van het jaar. Hij heeft de voorbije seizoenen interesse van FC Barcelona opgewekt[8]

Op 8 juni 2013 maakte Courtois bekend dat hij nog een jaar in Madrid zou blijven. Dit zou in overleg gebeurd zijn met José Mourinho, de nieuwe coach van Chelsea.[9] Op 2 december 2013 werd hij in Spanje verkozen tot beste doelman. Hij ging in het referendum collega's Víctor Valdés en Willy Caballero vooraf.

Op 17 mei 2014 werd Courtois met Atlético Madrid Spaans landskampioen. Op de laatste speeldag speelde hij met zijn ploeg 1-1 gelijk uit bij titelconcurrent Barcelona. Dat was genoeg om een voorsprong van drie punten op de ranglijst over de eindstreep te trekken. Ook haalde Courtois met zijn ploeg dat seizoen de finale van de UEFA Champions League, waarin hij van de eerste tot en met de laatste minuut speelde. Tegen stadsgenoot Real Madrid werd het 1-1 in de reguliere speeltijd. In de verlenging ging de toernooiwinst naar Real, dat daarin nog drie keer scoorde.

Nadien keerde Courtois terug naar Chelsea waarmee hij in 2015 en 2017 kampioen van Engeland werd. Ook won hij er de League Cup in 2015 en de FA Cup in 2018.

Real Madrid[bewerken | brontekst bewerken]

Hij tekende in augustus 2018 een contract tot medio 2024 bij Real Madrid, dat circa €35 miljoen voor hem betaalde aan Chelsea. Hij won er het Spaans kampioenschap in 2020 en 2022. In 2021 verlengde hij er zijn lopend contract van 2024 tot 2026.[10]

Op 28 mei 2022 won Real Madrid met 0-1 de UEFA Champions League finale tegen Liverpool. Met negen reddingen had Courtois een groot deel in die winst. Hij werd door de UEFA verkozen tot beste speler van de wedstrijd.[11]

Begin augustus 2023 viel Courtois maandenlang uit na een op training opgelopen gescheurde kruisband in de linkerknie. In mei 2024 wordt hij weer op het veld verwacht.

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Courtois tijdens Real Madrid - Atlético Madrid op 28 September 2013
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Europa Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2008/09 KRC Genk Vlag van België Eerste klasse 1 0 0 0 0 0 1 0
2009/10 0 0 0 0 0 0 0 0
2010/11 40 0 1 0 3 0 44 0
Club Totaal 41 0 1 0 3 0 45 0
2011/12 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 0 0 0 0 0 0 0 0
Club Totaal 0 0 0 0 0 0 0 0
2011/12 Atlético Madrid Vlag van Spanje Primera División 37 0 0 0 15 0 52 0
2012/13 37 0 8 0 1 0 46 0
2013/14 37 0 7 0 12 0 56 0
Club Totaal 111 0 15 0 28 0 154 0
2014/15 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 32 0 2 0 5 0 39 0
2015/16 23 0 4 0 3 0 30 0
2016/17 36 0 3 0 37 0
2017/18 35 0 3 0 8 0 48 0
Club Totaal 126 0 12 0 16 0 154 0
2018/19 Real Madrid Vlag van Spanje Primera Division 27 0 1 0 5 0 35 0
2019/20 34 0 2 0 7 0 43 0
2020/21 38 0 1 0 10 0 49 0
2021/22 36 0 3 0 13 0 52 0
2022/23 22 0 7 0 6 0 35 0
Club Totaal 157 0 14 0 41 0 220 0
Totaal 434 0 42 0 88 0 664 0

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

In maart 2011 werd Courtois voor de eerste maal opgeroepen voor de Rode Duivels. Bondscoach Georges Leekens selecteerde hem als vervanger voor de geblesseerde Silvio Proto. Op 15 november 2011 maakte hij zijn debuut voor de nationale ploeg. Hij speelde mee in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Frankrijk. Courtois hield zijn netten schoon, de wedstrijd eindigde op 0-0. Hij is de jongste keeper ooit bij de Rode Duivels.[12] Tijdens de kwalificatiewedstrijden voor Euro 2012 opteerde Georges Leekens voor Simon Mignolet als nummer één. Toen Marc Wilmots bondscoach werd, werd Courtois de nieuwe nummer één. Hij keepte alle WK-kwalificatiewedstrijden op weg naar Brazilië. In acht kwalificatiewedstrijden slikte Courtois vier doelpunten.

WK 2014 Brazilië[bewerken | brontekst bewerken]

Courtois werd op 13 mei 2014 geselecteerd als doelman nummer 1 voor het WK in Brazilië. De nationale ploeg speelde ter voorbereiding van dit WK drie vriendschappelijke interlands. Courtois stond twee keer tussen de palen, namelijk tegen Zweden en Tunesië. Hij hield hier telkens de nul. In de andere vriendschappelijke interland tegen Luxemburg werd Sammy Bossut (SV Zulte Waregem) opgesteld, omdat Thibaut Courtois nog niet bij de selectie was aangesloten (hij speelde de week voordien de Champions League-finale) en Simon Mignolet (Liverpool FC) een blessure had opgelopen op training. Omdat de bondscoach één keer te veel wisselde, wordt de oefeninterland tegen Luxemburg niet door FIFA erkend.

EK 2016 Frankrijk[bewerken | brontekst bewerken]

In 2016 stond hij alle wedstrijden in doel bij de Belgen op het EK in Frankrijk. Hij sloot het tornooi af met drie clean sheets. Na de uitschakeling in de kwartfinale tegen Wales uitte Courtois achteraf openlijk kritiek op de aanpak van coach Wilmots.[13]

WK 2018 Rusland[bewerken | brontekst bewerken]

Ook het wereldkampioenschap van 2018 in Rusland, ditmaal onder bondscoach Martinez, was hij de eerste keuze. Hij speelde een quasi foutloos toernooi en pakte uit met heel wat wereldsaves. Helaas kon ook hij een nederlaag in de halve finale tegen Frankrijk niet vermijden. Hij pakte uiteindelijk brons met België en won de trofee voor de beste doelman van het toernooi.

EK 2020[bewerken | brontekst bewerken]

Courtois speelde alle wedstrijden op het Europees kampioenschap voetbal in 2021, tot aan de uitschakeling in de kwartfinales tegen de latere kampioen Italië (1-2).

WK 2022 Qatar[bewerken | brontekst bewerken]

Thibaut Courtois op het WK 2022 in Qatar

Op 10 november 2022 hakte Martinez de knoop voor de definitieve WK selectie door. Thibaut Courtois maakte hiervan zoals verwacht deel uit.[14] In de drie groepswedstrijden tegen Canada (1-0 overwinning), Marokko (0-2 verlies) en Kroatië (0-0) stond Courtois in de basis. In de openingswedstrijd tegen Canada stopte hij een penalty.[15] Tegen Kroatië speelde hij zijn honderdste interland voor de Rode Duivels. Hij behaalde hierin 51 clean sheets en won 73 keer. Hij is na Jan Vertonghen, Axel Witsel, Toby Alderweireld, Eden Hazard, Dries Mertens en Romelu Lukaku de zevende Belg die deze mijlpaal bereikt.[16]

EK 2024 Duitsland[bewerken | brontekst bewerken]

Onder de nieuwe bondscoach Domenico Tedesco bleef Courtois de vaste doelman in de kwalificatie-interlands voor het Europees Kampioenschap 2024 in Duitsland. Na een aanvaring met Tedesco en een zware kruisbandblessure, die hem tot kort voor het EK van het veld houdt, gaf hij op 19 december 2023 forfait voor het eindtoernooi.

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Interlands van Thibaut Courtois voor Vlag van België België
Nr. Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Goals
Als speler bij Vlag van Spanje Atlético Madrid
1. 15 november 2011 Vlag van Frankrijk FrankrijkBelgië Vlag van België 0 – 0 Vriendschappelijk -
2. 25 mei 2012 Vlag van België BelgiëMontenegro Vlag van Montenegro 2 – 2 Vriendschappelijk -
3. 15 augustus 2012 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 4 – 2 Vriendschappelijk -
4. 7 september 2012 Vlag van Wales WalesBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie WK 2014 -
5. 11 september 2012 Vlag van België BelgiëKroatië Vlag van Kroatië 1 – 1 Kwalificatie WK 2014 -
6. 12 oktober 2012 Vlag van Servië ServiëBelgië Vlag van België 0 – 3 Kwalificatie WK 2014 -
7. 16 oktober 2012 Vlag van België BelgiëSchotland Vlag van Schotland 2 – 0 Kwalificatie WK 2014 -
8. 22 maart 2013 Vlag van Macedonië MacedoniëBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie WK 2014 -
9. 26 maart 2013 Vlag van België BelgiëMacedonië Vlag van Macedonië 1 – 0 Kwalificatie WK 2014 -
10. 7 juni 2013 Vlag van België BelgiëServië Vlag van Servië 2 – 1 Kwalificatie WK 2014 -
11. 14 augustus 2013 Vlag van België BelgiëFrankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 0 Vriendschappelijk -
12. 6 september 2013 Vlag van Schotland SchotlandBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie WK 2014 -
13. 11 oktober 2013 Vlag van Kroatië KroatiëBelgië Vlag van België 1 – 2 Kwalificatie WK 2014 -
14. 15 oktober 2013 Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales 1 – 1 Kwalificatie WK 2014 -
15. 5 maart 2014 Vlag van België BelgiëIvoorkust Vlag van Ivoorkust 2 – 2 Vriendschappelijk -
16. 1 juni 2014 Vlag van Zweden ZwedenBelgië Vlag van België 0 – 2 Vriendschappelijk -
17. 7 juni 2014 Vlag van België BelgiëTunesië Vlag van Tunesië 1 – 0 Vriendschappelijk -
18. 17 juni 2014 Vlag van Algerije AlgerijeBelgië Vlag van België 1 – 2 WK 2014 -
19. 22 juni 2014 Vlag van België BelgiëRusland Vlag van Rusland 1 – 0 WK 2014 -
20. 26 juni 2014 Vlag van Zuid-Korea Zuid-KoreaBelgië Vlag van België 0 – 1 WK 2014 -
Als speler bij Vlag van Engeland Chelsea FC
21. 1 juli 2014 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenBelgië Vlag van België 1 – 2 WK 2014 -
22. 5 juli 2014 Vlag van Argentinië ArgentiniëBelgië Vlag van België 1 – 0 WK 2014 -
23. 4 september 2014 Vlag van België BelgiëAustralië Vlag van Australië 2 – 0 Vriendschappelijk -
24. 10 oktober 2014 Vlag van België BelgiëAndorra Vlag van Andorra 6 – 0 Kwalificatie EK 2016 -
25. 13 oktober 2014 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en HerzegovinaBelgië Vlag van België 1 – 1 Kwalificatie EK 2016 -
26. 12 november 2014 Vlag van België BelgiëIJsland Vlag van IJsland 3 – 1 Vriendschappelijk -
27. 16 november 2014 Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales 0 – 0 Kwalificatie EK 2016 -
28. 28 maart 2015 Vlag van België BelgiëCyprus Vlag van Cyprus 5 – 0 Kwalificatie EK 2016 -
29. 31 maart 2015 Vlag van Israël IsraëlBelgië Vlag van België 0 – 1 Kwalificatie EK 2016 -
30. 7 juni 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk - België Vlag van België 3 - 4 Vriendschappelijk -
31. 12 juni 2015 Vlag van Wales Wales - België Vlag van België 1 - 0 Kwalificatie EK 2016 -
32. 3 september 2015 Vlag van België België - Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 3 - 1 Kwalificatie EK 2016 -
33. 6 september 2015 Vlag van Cyprus Cyprus - België Vlag van België 0 - 1 Kwalificatie EK 2016 -
34. 29 maart 2016 Vlag van Portugal Portugal - België Vlag van België 2 - 1 Vriendschappelijk -
35. 28 mei 2016 Vlag van Zwitserland Zwitserland - België Vlag van België 1 - 2 Vriendschappelijk -
36. 1 juni 2016 Vlag van België België - Finland Vlag van Finland 1 - 1 Vriendschappelijk -
37. 5 juni 2016 Vlag van België België - Noorwegen Vlag van Noorwegen 3 - 2 Vriendschappelijk -
38. 13 juni 2016 Vlag van België België - Italië Vlag van Italië 0 - 2 EK 2016 -
39. 18 juni 2016 Vlag van België België - Ierland Vlag van Ierland 3 - 0 EK 2016 -
40. 22 juni 2016 Vlag van Zweden Zweden - België Vlag van België 0 - 1 EK 2016 -
41. 26 juni 2016 Vlag van Hongarije Hongarije - België Vlag van België 0 - 4 EK 2016 -
42. 1 juli 2016 Vlag van Wales Wales - België Vlag van België 3 - 1 EK 2016 -
43. 1 september 2016 Vlag van België België - Spanje Vlag van Spanje 0 - 2 Vriendschappelijk -
44. 6 september 2016 Vlag van Cyprus Cyprus - België Vlag van België 0 - 3 Kwalificatie WK 2018 -
45. 7 oktober 2016 Vlag van België België - Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 4 - 0 Kwalificatie WK 2018 -
46. 10 oktober 2016 Vlag van Gibraltar GibraltarBelgië Vlag van België 0 – 6 Kwalificatie WK 2018 -
47. 13 november 2016 Vlag van België BelgiëEstland Vlag van Estland 8 – 1 Kwalificatie WK 2018 -
48. 25 maart 2017 Vlag van België BelgiëGriekenland Vlag van Griekenland 1 – 1 Kwalificatie WK 2018 -
49. 5 juni 2017 Vlag van België BelgiëTsjechië Vlag van Tsjechië 2 – 1 Vriendschappelijk -
50. 9 juni 2017 Estland Vlag van EstlandBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie WK 2018 -
51. 31 augustus 2017 Vlag van België BelgiëGibraltar Vlag van Gibraltar 9 – 0 Kwalificatie WK 2018 -
52. 3 september 2017 Vlag van Griekenland GriekenlandBelgië Vlag van België 1 – 2 Kwalificatie WK 2018 -
53. 7 oktober 2017 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en HerzegovinaBelgië Vlag van België 3 – 4 Kwalificatie WK 2018 -
54. 10 oktober 2017 Vlag van België BelgiëCyprus Vlag van Cyprus 4 – 0 Kwalificatie WK 2018 -
55. 10 november 2017 Vlag van België BelgiëMexico Vlag van Mexico 3 – 3 Vriendschappelijk -
56. 2 juni 2018 Vlag van België BelgiëPortugal Vlag van Portugal 0 – 0 Vriendschappelijk -
57. 6 juni 2018 Vlag van België BelgiëEgypte Vlag van Egypte 3 – 0 Vriendschappelijk -
58. 11 juni 2018 Vlag van België BelgiëCosta Rica Vlag van Costa Rica 4 – 1 Vriendschappelijk -
59. 18 juni 2018 Vlag van België BelgiëPanama Vlag van Panama 3 – 0 WK 2018 groepsfase -
60. 23 juni 2018 Vlag van België BelgiëTunesië Vlag van Tunesië 5 – 2 WK 2018 groepsfase -
61. Aanvoerder 28 juni 2018 Vlag van Engeland EngelandBelgië Vlag van België 0 – 1 WK 2018 groepsfase -
62. 2 juli 2018 Vlag van België BelgiëJapan Vlag van Japan 3 – 2 WK 2018 achtste finale -
63. 6 juli 2018 Vlag van Brazilië BraziliëBelgië Vlag van België 1 – 2 WK 2018 kwartfinale -
64. 10 juli 2018 Vlag van Frankrijk FrankrijkBelgië Vlag van België 1 – 0 WK 2018 halve finale -
65. 14 juli 2018 Vlag van België BelgiëEngeland Vlag van Engeland 2 – 0 WK 2018 troostfinale -
Als speler bij Vlag van Spanje Real Madrid
66. 7 september 2018 Vlag van Schotland SchotlandBelgië Vlag van België 0 – 4 Vriendschappelijk -
67. 11 september 2018 Vlag van IJsland IJslandBelgië Vlag van België 0 – 3 UEFA Nations League 2018/19 -
68. 12 oktober 2018 Vlag van België BelgiëZwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 1 UEFA Nations League 2018/19 -
69. 15 november 2018 Vlag van België BelgiëIJsland Vlag van IJsland 2 – 0 UEFA Nations League 2018/19 -
70. 12 oktober 2018 Vlag van Zwitserland ZwitserlandBelgië Vlag van België 5 – 2 UEFA Nations League 2018/19 -
71. 21 maart 2019 Vlag van België BelgiëRusland Vlag van Rusland 3 – 1 Kwalificatie EK2020 -
72. 24 maart 2019 Vlag van Cyprus CyprusBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie EK 2020 -
73. 8 juni 2019 Vlag van België BelgiëKazachstan Vlag van Kazachstan 3 – 0 Kwalificatie EK 2020 -
74. 11 juni 2019 Vlag van België BelgiëSchotland Vlag van Schotland 3 – 0 Kwalificatie EK 2020 -
75. 6 september 2019 Vlag van San Marino San MarinoBelgië Vlag van België 0 – 4 Kwalificatie EK 2020 -
76. 9 september 2019 Vlag van Schotland SchotlandBelgië Vlag van België 0 – 4 Kwalificatie EK 2020 -
77. 10 oktober 2019 Vlag van België BelgiëSan Marino Vlag van San Marino 9 – 0 Kwalificatie EK 2020 -
78. 13 oktober 2019 Vlag van Kazachstan KazachstanBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie EK 2020 -
79. 16 november 2019 Vlag van Rusland RuslandBelgië Vlag van België 1 – 4 Kwalificatie EK 2020 -
80. 15 november 2020 Vlag van België BelgiëEngeland Vlag van Engeland 2 – 0 UEFA Nations League 2020/21 -
81. 18 november 2020 Vlag van België BelgiëDenemarken Vlag van Denemarken 4 – 2 UEFA Nations League 2020/21 -
82. 24 maart 2021 Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales 3 – 1 Kwalificatie WK 2022 -
83. 27 maart 2021 Vlag van Tsjechië TsjechiëBelgië Vlag van België 1 – 1 Kwalificatie WK 2022 -
84. 6 juni 2021 Vlag van België BelgiëKroatië Vlag van Kroatië 1 – 0 Vriendschappelijk -
85. 12 juni 2021 Vlag van België België - Rusland Vlag van Rusland 3 – 0 EK 2020 groepsfase -
86. 17 juni 2021 Vlag van Denemarken Denemarken - België Vlag van België 1 – 2 EK 2020 groepsfase -
87. 21 juni 2021 Vlag van Finland Finland - België Vlag van België 0 – 2 EK 2020 groepsfase -
88. 27 juni 2021 Vlag van België België - Portugal Vlag van Portugal 1 – 0 EK 2020 achtste finale -
89. 2 juli 2021 Vlag van België België - Italië Vlag van Italië 1 – 2 EK 2020 kwartfinale -
90. 2 september 2021 Vlag van Estland Estland - België Vlag van België 2 – 5 Kwalificatie WK 2022 -
91. 5 september 2021 Vlag van België BelgiëVlag van Tsjechië Tsjechië 3 – 0 Kwalificatie WK 2022 -
92. 7 oktober 2021 Vlag van België BelgiëFrankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 3 UEFA Nations League 2020/21 halve finale -
93. 10 oktober 2021 Vlag van Italië ItaliëBelgië Vlag van België 2 – 1 UEFA Nations League 2020/21 troostfinale -
94. 13 november 2021 Vlag van België België - Estland Vlag van Estland 3 – 1 Kwalificatie WK 2022 -
95. 22 september 2022 Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales 2 – 1 UEFA Nations League 2022/23 -
96. 25 september 2022 Vlag van Nederland NederlandBelgië Vlag van België 1 – 0 UEFA Nations League 2022/23 -
97. 18 november 2022 Vlag van België BelgiëEgypte Vlag van Egypte 1 – 2 Vriendschappelijk -
98. 23 november 2022 Vlag van België BelgiëCanada Vlag van Canada 1 – 0 WK 2022 groepsfase -
99. 27 november 2022 Vlag van België BelgiëMarokko Vlag van Marokko 0 – 2 WK 2022 groepsfase -
100. 1 december 2022 Vlag van Kroatië KroatiëBelgië Vlag van België 0 – 0 WK 2022 groepsfase -
101. 24 maart 2023 Vlag van Zweden ZwedenBelgië Vlag van België 0 – 3 Kwalificatie EK 2024 -
102. 17 juni 2023 Vlag van België BelgiëOostenrijk Vlag van Oostenrijk 1 – 1 Kwalificatie EK 2024 -
Totaal 0
Bijgewerkt t/m 17 juni 2023.[17][18]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Courtois tegenover Álvaro Morata van Real Madrid.
Competitie Aantal Jaren
Vlag van België KRC Genk
Eerste klasse 1x 2010/11
Beker van België 1x 2008/09
Vlag van Spanje Atlético Madrid
UEFA Europa League 1x 2011/12
UEFA Super Cup 1x 2012
Primera División 1x 2013/14
Copa del Rey 1x 2012/13
Vlag van Engeland Chelsea
Premier League 2x 2014/15, 2016/17
FA Cup 1x 2017/18
Football League Cup 1x 2014/15
Vlag van Spanje Real Madrid
UEFA Champions League 1x 2021/22
UEFA Super Cup 1x 2022
FIFA Club World Cup 2x 2018, 2022
Primera División 2x 2019/20, 2021/22
Copa del Rey 1x 2022/23
Supercopa de España 2x 2019/20, 2021/22
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van België België
FIFA WK 1x Brons 2018
Individueel
Belgisch doelman van het jaar 1x 2011
Spaans doelman van het jaar 1x 2013
Trofeo Zamora 3x 2013, 2014, 2020
Beste Belgische voetballer in het Buitenland 2x 2013, 2014
Belgisch Sportman van het jaar 1x 2014
Golden Glove 1x 2018
Wereldkeeper van het jaar 1x 2018
The Best FIFA Men's Goalkeeper 1x 2018

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Atlético Madrid[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2012-2013: Hij is de doelman die het langst zijn netten schoon hield voor Atlético in eigen huis (819 minuten).
  • 2012-2013: Hij is de doelman die het langst zijn netten schoon hield voor Atlético buitenhuis (680 minuten).
  • 2012-2013: Hij is de doelman die de meeste 'clean sheets' in de Primera División heeft gerealiseerd, namelijk twintig.

Real Madrid[bewerken | brontekst bewerken]

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Uit zijn eerste huwelijk met een Spaanse vrouw heeft Courtois een dochter en zoon. In 2023 huwde hij een tweede keer met het Israëlische model Mishel Gerzig. Samen kregen ze op 30 maart 2024 een dochter.

Controverses[bewerken | brontekst bewerken]

  • Courtois kwam in april 2013 in het oog van een storm terecht toen een tijdschrift ermee uitpakte dat hij in Spanje iets gehad zou hebben met de toenmalige vriendin van Kevin De Bruyne, Caroline Lijnen. De Bruyne sprak niet over de zaak, maar liet op sociaalnetwerksites wel een paar keer zijn ongenoegen blijken. Het ging zelfs zover dat bondscoach Marc Wilmots moest onderhandelen om beiden nog samen in de nationale ploeg te houden, wat hem uiteindelijk lukte.[19]
  • In februari 2014 veroorzaakte hij wederom opschudding binnen de nationale ploeg. Hij vond dat zijn concurrent Simon Mignolet geen respect toonde en dat hij er maar mee moest leren leven dat Courtois eerste keus was. Ook hier moest Marc Wilmots tussenkomen.[20]
  • Courtois was heel kritisch op de tactiek van Wilmots na de uitschakeling op het EK 2016. Wanneer dit twee jaar later bij een tv-interview met ex-bondscoach Wilmots ter sprake kwam, uitte hij zijn vermoedens dat Thierry Courtois, de vader van doelman Thibaut Courtois, de bron was van meerdere lekken naar de media. Zo zou hij ploegopstellingen hebben doorgegeven. Een dag later dienden Thibaut en zijn vader een klacht in voor laster en eerroof.[21]
  • Op 17 juni 2023 speelde Courtois met het Belgisch voetbalelftal 1-1 gelijk tegen Oostenrijk in een kwalificatiewedstrijd voor het EK 2024 in Duitsland. Een dag later kwam hij niet meer opdagen voor de voorbereiding van de volgende wedstrijd tegen Estland op 20 juni. De Belgische bondstrainer Domenico Tedesco verklaarde dat Courtois was vertrokken uit onvrede dat niet hij maar Romelu Lukaku de kapiteinsband kreeg, in afwezigheid van de gekwetste Kevin De Bruyne. Wel was gepland dat de doelman in en tegen Estland kapitein zou zijn. Courtois liet weten dat Tedesco's verklaring niet klopte en dat hij vertrokken was omdat hij een blessure had.[22][23]

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • Courtois is de zoon van de Vlaamse Gitte Lambrechts en Waalse Thierry Courtois, een voormalig professioneel volleybalspeler die einde jaren 80-begin jaren 90 in de Belgische Eredivisie uitkwam voor Zonhoven, Genk-Opglabbeek VC, Bilzen. Ook zijn moeder speelde volleybal op het hoogste niveau. Zijn zus, Valérie Courtois, is Belgisch international bij de nationale vrouwenvolleybalploeg. Broer Gaétan speelt eveneens volleybal.
  • Een variant op planking, een internetrage, was Thibauting. Hierbij is het de bedoeling dat een redding van Courtois al liggend wordt nagedaan. Het Thibauting-idee komt van een Colombiaanse Atletico-fan, Martin Rosenow, die in Miami woont.[24]
  • Courtois is samen met Borja Iglesias hoofdaandeelhouder van het e-sportsbedrijf DUX Gaming. In juni 2020 kochten ze samen de Spaanse derdeklasser CF Internacional de Madrid op.[25] In maart 2021 voegden ze ook vrouwenvoetbalploeg EMF Logroño, die uitkomt in de Primera División Femenina, toe aan hun portefeuille.[26]
  • Thibaut Courtois heeft geen familiale link met Imke Courtois.[27]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Simon Mignolet
Keeper van het Jaar (België)
2011
Opvolger:
Silvio Proto
Voorganger:
Iker Casillas
Keeper van het Jaar (Spanje)
2013
Opvolger:
Keylor Navas
Zie de categorie Thibaut Courtois van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.