The Wonder (2022)

Een film over een absurd gelovig christelijk gezin/gemeenschap die gelooft dat de dochter Anna een wonderkind is.

Ook de dorpse gemeenschap gelooft hierin, althans willen dit (graag) geloven.

Totdat de verpleegster, samen met een non, die om en om de "wacht" draaien.

En alleen mogen observeren, en hierdoor achter de waarheid komen.

Toch een heel mooi verassend einde waardoor ook de verpleegster in het "reine komt "

De setting is erg mooi en speelt zich af in de 19e eeuw anno 1862.

Saai, traag en weinig boeiend verhaal. acteerprestaties waren wel oke maar het hele verhaal totaal niet boeiend en het plot was niet bevredigend.

Opmerkelijke film, met name door de vreemde soundtrack, die met name bevreemdend aanvoelende scènes tussen de meer plot-gedreven scènes begeleidt. Ik ben redelijk "style-over-substance", maar hier heb ik het gevoel dat het niet goed integreert met de rest van de film. Wel aardig wat cinematografie betreft. Het plot is verder simpel, maar interessant, al voelt het einde een beetje te makkelijk aan. 2,5*.

Gelijk al vanaf de openingsscene was ik gegrepen door de sfeer van de film en het liet me niet meer los tot de credits. Heerlijk trage film waarbij het verhaal van de waanzin je helemaal kan doen voorstellen dat mensen daartoe in die tijd in staat zijn. Een offer voor verzoening van de ene kant en een reddingsmissie met een schone lei aan de andere kant.
Ik had eerder dit jaar 'a good person' gezien waar Florence Pugh me wederom volledig had overtuigd dat je bij haar in goede handen bent en dat was voor mij ook de reden om deze film te gaan zien. Maar los van het feit dat zij de beste actrice van onze tijd aan het worden is sprak de hele film mij aan en ben ik nu ook benieuwd geworden naar het andere werk van regisseur Sebastian Lelio.
Aanrader *4.5

Om eerlijk te zijn, niet veel soeps.

De kleuren zijn aanvankelijk nog best fraai (geen wauw effect of zo), maar de opvallendheid van die kleuren gaat na verloop van tijd ook wat vervelen. De muur in dat huisje met die parelmoeren schittering, mooi hoor, maar ook veel teveel van het goede, zeker voor die tijd. In bepaalde shots wordt een zekere illusie gewekt van een 3D-film met een vervaagde achtergrond en de mensen op de voorgrond verscherpt, ziet er apart uit, maar ook hier weer: je slaat er ook weer niet steil van achterover. Hoeft ook niet, maar toch.

Personages die geacht worden diepte toe te voegen, met serieuze gezichtsuitdrukkingen en gesprekken die traag, haast fluisterend gevoerd worden, op mij komt het allemaal over als krampachtig acteerwerk en ik voelde dan ook met niemand een binding. Ook niet met Florence Pugh, die toch wel haar best doet. Een absolute schoonheid, dat kan ik niet ontkennen, mooi rond gezicht, als actrice heeft ze me nog steeds niet weten te overtuigen. Ook niet zo'n fan van haar stem, moet ik eerlijk zeggen.

Einde in Londen vond ik trouwens wel heel mooi , ook met die roodtinten ineens. En dat indringende shot van het kind met bonnet op haar hoofd. Maar dat kon voor mij de rest van de film niet meer redden.

Ik vond deze film net zo suf zo als het verhaal klinkt het verloopt heel rechtlijnig en heel saai eigenlijk. Ik zeg dit niet zo snel maar dit vond ik een echte Netflix film niet goed dus.

Prachtige film…..what more can I say?

Graag gezien. De film The wonder is op veel vlakken zeer intrigerend. De set up lijkt bijna een detective verhaal maar geen Hercule Poirot maar een verpleegster Florence die bij een Ierse midwest gemeenschap in 1862 moet onderzoeken of er nu echt sprake is van een wonder. Of misschien een reclamestunt ? Een soort van gemeente comité superviseert de zaak en niet iedereen gelooft in wetenschap. Daarom wordt een non als een soort Watson ten tonele gevoerd. Wetenschap vs geloof (gevisualiseerd door de verpleegster en de non). Het is die tegenstelling die gans de film lang zal sidderen.

Ook is The wonder een visueel pareltje. Panorama's van groene weiden en koolzwarte hemel terwijl interieurs schaars verlicht zijn met rode en gele tinten. Dan is er nog een zeer aparte maar bloedmooie score dat het mysterie benadrukt. Helaas biedt het verhaaltje/plot te weinig drama en spanning, is het schuldbesef van de personages (bv Florence) een visueel detail en is het trauma van de familie (misbruik) te ingetogen om echt te knetteren. Maar zoals we zowel in de actualiteit als op de pagina's van MM kunnen aanschouwen : Fanatici en nuchterheid, het botst altijd.