Dune: Part Two (2024)

Regie: Denis Villeneuve | 166 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Timothée Chalamet, Zendaya, Rebecca Ferguson, Javier Bardem, Josh Brolin, Austin Butler, Florence Pugh, Dave Bautista, Christopher Walken, Léa Seydoux, Stellan Skarsgård, Charlotte Rampling, Souheila Yacoub, Roger Yuan, Babs Olusanmokun, Alison Halstead, Giusi Merli, Kait Tenison, Tara Breathnach, Akiko Hitomi, Imola Gáspár, Alison Adnet, Hamza Baissa, Hassan Najib, Jasper Ryan-Cater

Zonder al te veel adempauze moet de kijker weer op de indrukwekkende sneltrein van ‘Dune’ (2021) zien te springen. Paul Atreides (Timothée ‘Wonka’ Chalamet) is met zijn moeder Lady Jessica (Rebecca Ferguson) ondergedoken bij de Fremen, de inheemse bevolking van spice-planeet Arrakis. Onder de vleugels van de Fremen stamleider Stilgar (Javier Bardem) en de jonge vrouw uit Pauls visioenen, Chani (Zendaya), leren moeder en zoon overleven in de woestijn. In ruil hiervoor helpen ze de Fremen in de guerrilla-oorlog tegen hun gezamenlijke vijand, de moordenaars van zijn vader Leto, House of Harkonnen. Terwijl hij vecht voor de laatste nazaten van House Atreides worstelt Paul met toekomstvisioenen over zijn roeping als Lisan Al Gaib, de Messias volgens de Bene Gesserit en de fundamentalisten onder de Fremen.

Ondertussen geloven de Harkonnens, onder leiding van de kwaadaardige Baron (Stellan Skarsgård), dat Paul en Lady Jessica dood zijn. De Baron wil vervolgens ook voorgoed afrekenen met de opstandelingen onder de Fremen om weer totale controle te krijgen over de spice-productie op Arrakis. Echter zijn neefje Beast Rabban (Dave Bautista) krijgt de Fremen maar niet onder de duim en wordt daarom door een ander jong familielid vervangen, de gevreesde Feyd-Rautha (Austin ‘Elvis’ Butler). En als ze al niet op de achtergrond de boel naar hun hand proberen te zetten, volgen de keizer (Christopher Walken) en de zusterorde Bene Gesserit de twisten tussen House of Harkonnen en de Fremen op de voet.

Vele malen harder dendert de duintrein door de familie-intriges, dubbele bodems en ruimteactie in het (potentieel) enorme universum van schrijver Frank Herbert dan in het eerste deel, dat nog opmerkelijk rustig en contemplatief was. In positieve zin zou je ‘Dune: Part II” nog het best kunnen vergelijken met de plek en dynamiek van ‘The Empire Strikes Back’ ( Irvin Kershner, 1980), episode V uit de Star Wars saga. De zaadjes gelegd in episode IV, ‘A New Hope’ (George Lucas, 1977), komen explosief uit in ‘The Empire Strikes Back’, soms met zeer onverwacht resultaat en de basiselementen van het universum, zoals The Force, hoeven niet meer geïntroduceerd te worden. En hoewel ‘Dune’ van Villeneuve qua toon sterker aanleunt tegen die van het pittige “Game of Thrones”, delen ze allemaal een diepe fascinatie voor goed versus kwaad, het Messias-complex, politiek gekonkel in een aristocratische wereld en bovennatuurlijke krachten. Wel investeert het Dune-universum meer in de ecologie van de verschillende werelden.

Het kan goed zijn dat je moet bijkomen wanneer de aftiteling rolt. Het is audiovisueel nog meer overdonderend dan het eerste deel. Bovendien hebben regisseur Villeneuve en zijn team enorm veel plot verstouwd in de dik twee en half uur speelduur. Dat het door het condenseren van zoveel verhaalmateriaal de film pas naar het einde toe onevenwichtig wordt, mag een klein wonder heten (dan te bedenken dat David Lynch dit ooit allemaal moest proppen in ongeveer twee uur). Niettemin lijdt de ontwikkeling van Paul, van mankind tot Messias, ook bij Villeneuve. De transformatie is nog net geloofwaardig maar komt ook geforceerd over, zeker wanneer het plottempo in de derde akte in een enorme stroomversnelling raakt.

In de traditie van fantasierijke heldenepossen, zoals Fritz Langs ‘Die Nibelungen’ (1924), hebben Villeneuve en scenarist Jon Spaiths er weer een epische filmreis van gemaakt. Bovendien zijn de pogingen tot humor en romantiek, dat beetje lichtheid, beter geslaagd dan in het eerste deel. En als Star Wars, Star Wars niet was, dan was het ‘Dune’ geweest. Herberts boeken waren ook een grote inspiratiebron voor George Lucas. Aan de ambitie te zien van de films wil Villeneuve een wereldpubliek afgestofte futuristische mythen geven om aan te spiegelen en onbedoeld laat hij zien wat Lucas liet liggen voor de Ewoks. Laat dat derde deel (en wie weet meer) maar komen!

Roy van Landschoot

Waardering: 4

Bioscooprelease: 29 februari 2024