Sid Vicious

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sid Vicious
Sid Vicious in januari 1978
Algemene informatie
Volledige naam John Simon Ritchie
Alias Sid Vicious
Geboren 10 mei 1957
Geboorteplaats Lewisham, Londen
Overleden 2 februari 1979
Overlijdensplaats New York
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief 1976-1978
Genre(s) punkrock
Beroep muzikant
Instrument(en) basgitaar, zang, drumstel
Act(s) Sex Pistols, Siouxsie and the Banshees, Vicious White Kids, The Flowers Of Romance
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

John Simon Ritchie (Londen, 10 mei 1957New York, 2 februari 1979), beter bekend onder zijn artiestennaam Sid Vicious, was een Brits muzikant. Hij werd bekend als basgitarist van The Sex Pistols, toen hij in 1977 Glen Matlock verving. Na het vertrek van Johnny Rotten nam hij ook enkele zangpartijen voor zijn rekening.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Vicious stond bekend om de chaos die hij bracht tijdens de optredens, eerst als fan, later als bandlid van The Sex Pistols.

Na het uiteenvallen van The Sex Pistols, begon de inmiddels zwaar verslaafde Vicious een solocarrière. Die voerde hem naar Parijs en New York, waar hij zich uiteindelijk vestigde met zijn vriendin en mede-junkie Nancy Spungen. Nadat zij op 12 oktober 1978 doodgestoken werd gevonden met Vicious bij haar in de kamer, werd hij aangehouden en in hechtenis genomen. Hij bleek zoveel drugs tot zich genomen te hebben, dat hij zich niets van de avond ervoor herinnerde. Nadat hij op borgtocht vrijkwam in afwachting van zijn proces, overtrad hij de voorwaarden van zijn voorwaardelijke invrijheidstelling door een ruzie met de broer van Patti Smith, wat hem weer op een paar dagen cel kwam te staan.
Na zijn vrijlating werd een feest georganiseerd door Vicious' moeder in de flat van diens nieuwe vriendin. De volgende morgen, 2 februari 1979, werd hij dood aangetroffen. De lijkschouwer constateerde zelfmoord door een overdosis heroïne, maar mogelijk werd deze fatale injectie hem toegediend door zijn moeder. Eerder op die dag had hij namelijk een overdosis heroïne op het nippertje overleefd. Het onderzoek naar de moord op Spungen werd stopgezet. Uit later onderzoek is gebleken dat de moeder van Sid hem zijn laatste shot heeft gegeven.[bron?] In 1996 overleed zijn moeder zelf ook aan een overdosis, zonder dat haar eventuele motief hiervoor duidelijk was geworden.

Over deze tragedie is een film gemaakt getiteld Sid and Nancy (1986), van regisseur Alex Cox, met in de hoofdrollen Gary Oldman en Chloe Webb. Vicious bleef nog lange tijd een symbool, zowel binnen als buiten de punk. Zo refereerde de band Crazy Town in 2000 nog aan de relatie tussen Sid en Nancy in hun hitsingle Butterfly. In 2009 werd een 30 minuten durende documentaire over Sid Vicious getiteld In Search of Sid en 30 jaar na zijn dood opgenomen door muzikant en langdurige vriend van Vicious Jah Wobble uitgezonden op BBC Radio 4.[1]

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Sid Vicious[bewerken | brontekst bewerken]

  • My Way/Something Else/C’mon Everybody (1979, 12”, Barclay, Barclay 740 509)
  • Sid Sings (1979, LP, Virgin, V2144)
  • Live (1980, LP, Creative Industry Inc., JSR 21)
  • Vicious Burger (1980, LP, UD-6535, VD 6336)
  • Love Kills N.Y.C. (1985, LP, Konexion, KOMA 788020)
  • The Sid Vicious Experience – Jack Boots and Dirty Looks (1986, LP, Antler 37)
  • The Idols With Sid Vicious (1993, CD, Last Call Records, LC22289)
  • Never Mind the Reunion Here’s Sid Vicious (1997, CD)
  • Sid Dead Live (1997, CD, Anagram, PUNK 86)
  • Sid Vicious Sings (1997, CD)
  • Vicious & Friends (1998, CD, Dressed To Kill Records, Dress 602)
  • Better (to provoke a reaction than to react to a provocation) (1999, CD, Almafame, YEAAH6)
  • Probably His Last Ever Interview (2000, CD, OZIT, OZITCD62)
  • Better (2001, CD)
  • Vive Le Rock (2003, 2CD)
  • Too Fast To Live... (2004, CD)
  • Naked & Ashamed (7”, Wonderful Records, WO-73)
  • Sid Live At Max’s Kansas City (LP, JSR 21)
  • Sid Vicious (LP, Innocent Records, JSR 21)
  • Sid Vicious McDonald Bros. Box (3CD, Sound Solutions, 003)

Sid and Nancy[bewerken | brontekst bewerken]

  • Love Kills (1986, LP, MCA, MCG 6011)

Love kills is de soundtrack van de film: 'Sid and Nancy'. Het nummer is oorspronkelijk van de Amerikaanse band: Circle Jerks.

Sid Vicious & Friends[bewerken | brontekst bewerken]

  • (Don’t You Gimme) No Lip/(I’m Not Your) Steppin’ Stone (1989, 7”, SCRATCH 7)
  • Sid Vicious & Friends (1998, CD, Cleopatra, #251, ASIN: B0000061AS)

Sid Vicious/Eddie Cochran[bewerken | brontekst bewerken]

zie ook Eddie Cochran

  • Sid Vicious v’s Eddie Cochran – The Battle Of The Rockers (LP, Jock, LP 6)

Sid Vicious/Elvis Presley[bewerken | brontekst bewerken]

zie ook Elvis Presley

  • Cult Heroes (1993, CD)

Vicious White Kids[bewerken | brontekst bewerken]

  • The Vicious White Kids (1987, LP, Ritchie 1)
  • Vicious White Kids (2001, CD, Sanctuary, CMRCD372)

Film[bewerken | brontekst bewerken]

  • Sex Pistols Number One (1976, ohj. Derek Jarman)
  • Jubilee (1978, ohj. Derek Jarman)
  • Will Your Son Turn into Sid Vicious? (1978)
  • The Great Rock‘n’Roll Swindle (1979, ohj. Julien Temple, VHS, Virgin Films)
  • The Punk Rock Movie (1979, ohj. Don Letts)
  • Dead On Arrival (1981, ohj. Lech Kowalski)
  • The Filth And The Fury (2000, ohj. Julien Temple, VHS/NTSC)
  • The Simpsons: Episode 12 Seizoen 19, 'Love, Springfieldian Style'

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Sid Vicious.
  • Anne Beverley, The Sid Vicious Family album (1980, Virgin Books)
  • Gerald Cole, Sid And Nancy (1986, Methuen)
  • Alex Cox & Abbe Wool, Sid And Nancy (1986, Faber and Faber)
  • Keith Bateson and Alan Parker, Sid’s Way (1991, Omnibus Press)
  • Tom Stockdale, Sid Vicious. They Died Too Young (1995, Parragon)
  • Malcolm Butt, Sid Vicious. Rock‘n’Roll Star (1997, Plexus)
  • David Dalton, El Sid (1998, St. Martin’s Griffin)
  • Sid Vicious, Too Fast To Live...Too Young to Die (1999, Retro Publishing)
  • Alan Parker, Vicious. Too Fast To Live... (2004, Creation Books)

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1]
'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
My Way -761---------------------- -
  1. Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.