Simon Cowell W Szpitalu 2023 – Simon Phillip Cowell, sędzia telewizyjny, przedsiębiorca i potentat wytwórni płytowych, urodził się w Anglii. Jest wyłącznym właścicielem i założycielem brytyjskiej firmy rozrywkowej Syco, a także człowiekiem odpowiedzialnym za stworzenie takich hitów jak „The X Factor” i „Mam talent”. Pełnił funkcję jurora w licznych programach konkursowych talentów, w tym w Pop Idol, The X Factor UK i Britain’s Got Talent w Wielkiej Brytanii oraz American Idol, The X Factor US i America’s Got Talent w Stanach Zjednoczonych.
Po przekazaniu Pop Idol kontrolerce rozrywki ITV Claudii Rosencrantz wraz z twórcą Pop Idol Simonem Fullerowi i wygraniu projektu, Cowell zyskał popularność jako sędzia programu w 2001 roku. W latach 80. i 90. Cowell miał udaną karierę w muzyce brytyjskiej branży, pracując jako producent muzyczny, agent talentów i konsultant. Następnie w 2004 roku stworzył „The X Factor”, który stał się fenomenalnie popularną franczyzą telewizyjną, a w 2006 roku stworzył „Mam talent”, który również stał się wielkim hitem.
Cowell jest znany jako sędzia telewizyjnych programów muzycznych i talentów z wygłaszania obraźliwych wypowiedzi, takich jak obelgi i dowcipy na temat umiejętności śpiewania uczestników. Równie dobrze czuje się w branży muzycznej i telewizyjnej.
Little Mix, James Arthur, Labrinth, Leona Lewis, Fifth Harmony, Il Divo, Olly Murs, Noah Cyrus, Cher Lloyd, Fleur East, Ella Henderson, Susan Boyle i wielu innych to tylko niektórzy z artystów, których kariery Cowell zapoczątkował i wychowany. Westlife, One Direction, PrettyMuch i CNCO to tylko niektóre z odnoszących sukcesy boysbandów, z którymi podpisał kontrakt.
Cowell został dwukrotnie uznany przez magazyn Time za jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób na świecie. Według The Daily Telegraph znalazła się na liście dziesięciu najbardziej wpływowych postaci kultury brytyjskiej w 2008 roku.
W grudniu tego samego roku otrzymał za swoje zasługi Nagrodę Specjalnego Uznania w konkursie National Television Awards. Aby uhonorować jego „wybitny wkład w przemysł rozrywkowy i rozwój nowych talentów”, Brytyjska Akademia Sztuk Filmowych i Telewizyjnych przyznała Cowellowi nagrodę specjalną BAFTA w 2010 r. W 2018 r. został uhonorowany gwiazdą na Hollywood Walk Sławy za zasługi dla telewizji.
Poprzednie istnienia
Simon Phillip Cowell urodził się 7 października 1959 roku w Lambeth w Londynie, jednak większość dzieciństwa spędził w Elstree w Hertfordshire. Jego matka, baletnica i celebrytka Julie Brett, oraz ojciec, deweloper i potentat branży muzycznej Eric Selig Phillip Cowell, byli wpływowymi postaciami w jego wychowaniu.
Cowell senior nigdy nie wspominał swoim dzieciom o swojej żydowskiej historii, mimo że cała rodzina ze strony ojca jest Żydami. To mama Cowella wprowadziła go w chrześcijaństwo. Jego przyrodnimi braćmi są John, Tony i Michael, a jego przyrodnią siostrą jest June. Mikołaj to imię jego młodszego brata.
Po rozpoczęciu nauki w Radlett Preparatory School i Licensed Victuallers’ School w Ascot, podobnie jak jego rodzeństwo, Cowell ostatecznie porzucił naukę, aby skupić się na studiach na poziomie GCE O w elitarnej prywatnej szkole Dover College. Drugi egzamin GCE, tym razem z socjologii, uzyskał później, po zapisaniu się do Windsor Technical College.
Według jego brata Tony’ego Cowell próbował swoich sił w kilku zawodach niskiego szczebla, zanim dzięki kontaktom ojca zapewnił sobie pracę w dziale pocztowym w EMI Music Publishing, m.in. pracując jako biegacz przy horrorze Stanleya Kubricka Lśnienie z 1980 roku. Wcześniej pracował w EMI, ale pominięty przy awansie, zdecydował się szukać pracy gdzie indziej.
Kariera
Cowell opuścił EMI po kilku latach, aby wraz ze swoim byłym szefem założyć E&S Music. Później wraz z Iainem Burtonem założyli wytwórnię Fanfare Records, w ramach której rozprowadzali płyty DVD z układami ćwiczeń do muzyki takich muzyków, jak włoska orkiestra Rond Veneziano.
Swój pierwszy hit w pierwszej dziesiątce osiągnął w 1986 r. utworem „So Macho” Sinitty. Część wczesnego sukcesu Cowella można przypisać zespołowi produkcyjnemu z lat 80. Stock Aitkenowi Watermanowi, który stworzył hity. Ale w 1989 roku firma upadła, a on prawie zbankrutował.
Następnie został konsultantem A&R w BMG i pomógł założyć wytwórnię S Records. Współpracował z nowatorskimi zespołami, takimi jak marionetki Zig i Zag, Power Rangers i World Wrestling Federation, próbując wskrzesić swoją karierę muzyczną.
Robson Green i Jerome Flynn, dwaj aktorzy brytyjskiego serialu telewizyjnego Soldier Soldier, po wielu przekonaniach, podpisali kontrakt z jego wytwórnią w 1995 roku i nagrali piosenkę „Unchained Melody”, którą wykonali w programie.
Ich debiutancki album jako Robson & Jerome znalazł się na czołowych miejscach brytyjskich list przebojów i utrzymywał się tam przez siedem tygodni. Zarówno singiel, jak i debiutancki album zespołu, zatytułowany tak samo, odniosły ogromny sukces w 1995 roku.
Wydali jeden ostatni album i dwa kolejne single, zanim zakończyli działalność, a łączna sprzedaż wyniosła 7 milionów albumów i 5 milionów singli. Cowell twierdzi, że po raz pierwszy zarobił milion dolarów. To jego sukcesss z nimi doprowadziło go do podpisania kontraktu z zespołami Five, Westlife i The Teletubbies.
Wiele osób lubi serial Idol.
Kontrolerka ds. rozrywki ITV, Claudia Rosencrantz, została przekonana przez twórcę Cowella i Pop Idol, Simona Fullera, aby zatrudnili ich jako sędziów w pierwszym sezonie programu w 2001 roku. Zdaniem Maggie Brown z The Guardian, premiera serialu jesienią tego roku zrewolucjonizowała gatunek rzeczywistości/rozrywki.
Dwóch czołowych kandydatów pierwszego sezonu Pop Idol, Will Young i Gareth Gates, podpisało kontrakty z Cowell’s S Records i odnieśli ogromny sukces w Wielkiej Brytanii, a ich single stały się bestsellerami 2002 roku i całej dekady pierwszej dekady XXI wieku.
Był sędzią pierwszego sezonu American Idol, który został wyemitowany w 2002 roku. Niektórzy dostrzegli podobieństwa między Cowellem i innymi surowymi sędziami, takimi jak Judge Judy, i gospodarzami reality show, takimi jak Anne Robinson z The Weakest Link. Cowell wymienił jako inspirację brytyjską krytyczkę telewizyjną Ninę Myskow, która zyskała popularność w latach 80.
dzięki ostrym recenzjom programu talent show New Faces. Wyrażenie „nie chcę być niegrzeczny, ale…” stało się synonimem Cowella i przyczyniło się do jego sławy. Zaraz po tym pojawił się jego znak rozpoznawczy, przedstawiający niezachwianie szczerą ocenę umiejętności, postawy, a nawet atrakcyjności fizycznej zawodnika.
Za kilka dowcipów Cowella odpowiada pedagog i publicysta Max Clifford. Cowell stwierdził, że producenci w każdym kraju próbowali rozwinąć własną „osobowość w stylu Simona Cowella”, kiedy pojawił się on w specjalnym programie World Idol w 2003 roku.W 2005 roku Cowell założył firmę o nazwie Syco. Trzy działy Syco to film, telewizja i muzyka.
