Marco van Ginkel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marco van Ginkel
Marco van Ginkel
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 1 december 1992
Geboorteplaats Amersfoort, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 186 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Nederland Vitesse
Rugnummer 8
Contract tot 30 juni 2024
Jeugd
–2003
2003–2010 		Vlag van Nederland De Valleivogels
Vlag van Nederland Vitesse
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2010–2013
2013–2021
2014–2015
2015
2016
2017–2018
2020–2021
2021–2023
2023– 		Vlag van Nederland Vitesse
Vlag van Engeland Chelsea
→ Vlag van Italië AC Milan
→ Vlag van Engeland Stoke City
→ Vlag van Nederland PSV
→ Vlag van Nederland PSV
→ Vlag van Nederland PSV
Vlag van Nederland PSV
Vlag van Nederland Vitesse 		97(18)
2(0)
17(1)
17(0)
13(8)
43(21)
11(1)
24(1)
39(6)
Interlands
2006–2007
2010
2011–2014
2012–2017 		Vlag van Nederland Nederland –15
Vlag van Nederland Nederland –19
Vlag van Nederland Nederland –21
Vlag van Nederland Nederland 		5(0)
2(0)
23(4)
8(0)
Erelijst
2013
2016
2018
2019
2021 		Goud Nederlands Talent v/h Jaar
Goud Eredivisie
Goud Eredivisie
Goud Europa League
Goud Johan Cruijff Schaal
* Bijgewerkt op 3 april 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Marco van Ginkel (Amersfoort, 1 december 1992) is een Nederlands voetballer die doorgaans als middenvelder speelt. Hij tekende in januari 2023 een contract bij Vitesse, dat hem overnam van PSV. Van Ginkel debuteerde in 2012 in het Nederlands voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Vitesse[bewerken | brontekst bewerken]

Van Ginkel begon met voetballen in de jeugd bij De Valleivogels in Scherpenzeel en ging op tienjarige leeftijd naar de jeugdopleiding van Vitesse. Van Ginkel doorliep zijn verdere opleiding bij Vitesse en bereikte het Nederlands team onder 15.

Op 9 april 2010 maakte hij als eerstejaars A-junior op zeventienjarige leeftijd zijn debuut in de Eredivisie als invaller in de met 4-1 verloren uitwedstrijd tegen RKC Waalwijk. Op 14 april pakte Van Ginkel ook al zijn minuten mee toen mocht hij invallen tegen NAC Breda. Op 18 april maakte hij zijn debuut in de basis tegen Roda JC Kerkrade. Zijn eerste doelpunt in het betaalde voetbal maakte van Ginkel op 14 augustus 2010 in een uitwedstrijd tegen Ajax.

Bij aanvang van het seizoen 2010/11 werd bij van Ginkel na onderzoek de Ziekte van Pfeiffer geconstateerd. Hierdoor was hij voor korte tijd uitgeschakeld.[1] In het seizoen 2011/12 groeide hij uit tot vaste waarde bij de Arnhemse club.

Van Ginkel speelde in dienst van de Arnhemse club voor het eerst in zijn carrière in de UEFA Europa League. Hierin debuteerde hij op 19 juli 2012, toen hij in de basisopstelling begon tijdens de eerste van twee wedstrijden in de tweede kwalificatieronde van het toernooi, uit tegen Lokomotiv Plovdiv. De wedstrijd eindigde in 4-4.

Van Ginkel won op 13 mei 2013 de prijs voor Nederlands Talent van het Jaar, de Johan Cruijff Prijs.[2] Tevens werd Van Ginkel in het seizoen 2012/'13 Gelders voetballer van het jaar en eindigde hij als beste Nederlander in het klassement Nederlands voetballer van het jaar.[3][4]

Chelsea[bewerken | brontekst bewerken]

Op 5 juli 2013 tekende Van Ginkel een vijfjarig contract bij Chelsea FC. Hij maakte zijn officieuze debuut voor Chelsea op woensdag 17 juli tijdens een 1-0-overwinning in de oefenwedstrijd tegen Singha All-Stars. Op 18 augustus maakte Van Ginkel zijn officiële debuut voor Chelsea, als invaller voor Oscar in eerste competitieronde tegen Hull City AFC. Op 24 september viel hij geblesseerd uit in een League Cup-duel tegen Swindon Town. Achteraf bleek dat zijn voorste kruisband volledig was afgescheurd, waardoor hij een half seizoen buiten strijd was.[5]

Na de verkoop van Christian Eriksen en een langdurige blessure van Siem de Jong had Ajax tevergeefs geprobeerd Van Ginkel binnen te halen, zo bevestigde trainer-coach Frank de Boer in het televisieprogramma College Tour.[6] Op vrijdag 21 maart 2014 maakte Van Ginkel zijn rentree. Hij deed dat in het onder 21-elftal van de club uit Londen.[7]

Op 26 juni 2020 verlengde Van Ginkel zijn aflopende contract weer met een jaar tot 30 juni 2021.[8]

Verhuur aan AC Milan[bewerken | brontekst bewerken]

Op 1 september 2014 kondigde AC Milan aan dat Van Ginkel op huurbasis zou aansluiten voor het seizoen 2014/15; Van Ginkel begon op de bank tegen Parma op 14 september 2014. Op 23 september maakte Van Ginkel zijn debuut voor AC Milan tegen Empoli, maar al na 34 minuten moest hij het veld verlaten ten gevolge van een enkelblessure.

Na zijn blessure zat van Ginkel weer bij de selectie van Milan als bankzitter. Op 30 november 2014 was Van Ginkel fit genoeg om in de basis te starten. Tegen Udinese speelde Van Ginkel bijna de hele wedstrijd, hij werd vervangen voor Riccardo Montolivo in de 89e minuut; de uiteindelijke score was 2-0 voor AC Milan. In de volgende wedstrijd werd Van Ginkel weer op de bank gezet.

Van Ginkel raakte tijdens een training wederom geblesseerd aan de enkel waardoor hij voor twee maanden was uitgeschakeld. Op 24 januari 2015 maakte Van Ginkel zijn terugkeer op het veld tegen Lazio, hij kwam in de ploeg in de 55e minuut. Op 9 mei maakte hij zijn eerste competitiedoelpunt voor AC Milan. Dit was zijn eerste competitiegoal in ruim twee jaar tijd.[9]

Verhuur aan Stoke City[bewerken | brontekst bewerken]

Chelsea verhuurde Van Ginkel in juli 2015 voor een jaar aan Stoke City, de nummer negen van de Premier League in het voorgaande seizoen. Hier kwam hij te spelen met onder andere landgenoten Erik Pieters en Ibrahim Afellay. Van Ginkel begon de eerste zes speelronden van de competitie als basisspeler, maar raakte die positie daarna kwijt. Op twee basisplaatsen in december na, fungeerde hij tot en met januari 2016 vervolgens als wisselspeler bij Stoke. Wel speelde hij in januari nog twee volledige wedstrijden in de FA Cup en twee (waarvan één helemaal) in de League Cup voor de club.

Verhuur aan PSV[bewerken | brontekst bewerken]

Chelsea verhuurde Van Ginkel op 1 februari 2016 voor een half jaar aan PSV, op dat moment de koploper in de Eredivisie. Hier kwam hij te spelen met onder anderen Davy Pröpper, zijn voormalige teamgenoot bij Vitesse. Van Ginkel debuteerde drie dagen na zijn komst voor PSV. Tijdens een wedstrijd in de kwartfinale van de KNVB beker thuis tegen FC Utrecht kreeg hij een basisplaats, als vervanger van de geblesseerde Andrés Guardado. PSV verloor met 1-3. Van Ginkel maakte weer drie dagen later zijn competitiedebuut voor PSV, eveneens tegen FC Utrecht, ditmaal uit. Hij maakte daarbij ook zijn eerste doelpunt voor de Eindhovense ploeg, die hij in de 21ste minuut op 0-2 schoot. Dat was tevens de eindstand. Van Ginkel bleef ook na de terugkeer van Guardado gedurende de rest van zijn huurperiode bij PSV basisspeler. Hij speelde in dienst van de Eindhovense club voor het eerst in zijn carrière in de UEFA Champions League. Hierin debuteerde hij op woensdag 24 februari 2016, toen hij in de basisopstelling begon tijdens de eerste van twee wedstrijden in de achtste finales van het toernooi, thuis tegen Atlético Madrid. De wedstrijd eindigde in 0-0. Van Ginkel werd op 8 mei 2016 landskampioen met PSV. De club begon aan de laatste speelronde van het seizoen met evenveel punten als Ajax, maar met een doelsaldo dat zes doelpunten minder was. PSV won die dag vervolgens met 1-3 uit bij PEC Zwolle, terwijl Ajax uit bij De Graafschap met 1-1 gelijkspeelde.

Na afloop van zijn halve seizoen bij PSV liet Van Ginkel zich in augustus 2016 opereren aan een knieblessure. Hij keerde in oktober 2016 terug op het veld, in het beloftenelftal van Chelsea. Van Ginkel verlengde op 31 december 2016 zijn contract bij de Engelse club tot medio 2019. Chelsea verhuurde hem diezelfde dag opnieuw voor een halfjaar aan PSV.[10] Ook ditmaal scoorde hij in zijn eerste competitiewedstrijd voor de Eindhovense club, nu het openingsdoelpunt in een met 2–0 gewonnen duel thuis tegen Excelsior. Het was zijn eerste van in deze periode zeven doelpunten in vijftien competitiewedstrijden voor PSV, waaronder twee tegen Willem II. Van Ginkel eindigde dit seizoen met PSV op de derde plaats in de Eredivisie.

Van Ginkel verlengde op 16 juli 2017 zijn contract bij Chelsea tot medio 2020.[11] PSV huurde hem hierop voor de derde keer van de Engelse club, ditmaal voor een jaar.[12] Van Ginkel begon op 27 juli 2017 voor het eerst aan een wedstrijd als aanvoerder van de ploeg uit Eindhoven. Hij verloor die dag met PSV in derde voorronde van de Europa League 2017/18 thuis met 0–1 van NK Osijek. In de competitie ging het beter. Van Ginkel werd dat seizoen voor de tweede keer landskampioen met PSV door in Eindhoven met 3-0 van Ajax te winnen.[13] Hij eindigde dat seizoen met veertien competitiegoals, een persoonlijk record.

Van Ginkel werd in juli 2018 opnieuw geopereerd aan zijn rechterknie.[14] Hierbij kreeg hij ditmaal een nieuwe voorste kruisband. Hierdoor miste hij het hele seizoen 2018/19. Door vertraging in zijn herstel, kon hij de training pas in november 2019 hervatten.

Op 6 oktober 2020 werd er bekendgemaakt dat Van Ginkel opnieuw een seizoen op huurbasis bij PSV gaat spelen.

PSV[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 2021 maakte Van Ginkel defintief de overstap naar PSV.[15] Onder trainer Roger Schmidt speelde hij aan het begin als basisspeler, maar raakte die uiteindelijk kwijt. Op 7 augustus 2021 won hij met PSV de Johan Cruijff Schaal, door Ajax met 4–0 te verslaan. Van Ginkel speelde uiteindelijk in de competitie in het seizoen 2021/22 23 wedstrijden, waarin hij eenmaal wist te scoren. Hij stond dertien keer daarvan in de basis en speelde slechts één keer daarvan de gehele wedstrijd uit. Op 17 april 2022 won hij met PSV de KNVB Beker, door nu wederom Ajax te verslaan (2–1).

In de zomer van 2022 vertrok Schmidt en werd Ruud van Nistelrooy de nieuwe hoofdtrainer van de club uit Eindhoven.[16] Onder hem kon Van Ginkel geen basisplaats veroveren, wat ook mede door een blessure kwam. Na negentien speelrondes stond de middenvelder op slechts één invalbeurt in de Eredivisie.

Terugkeer bij Vitesse[bewerken | brontekst bewerken]

Op 31 januari 2023 maakte Van Ginkel de overstap van PSV naar Vitesse, waarmee hij na 9,5 jaar terugkeerde bij de club uit Arnhem. Hij kwam daar samen te spelen met oud-teamgenoot Davy Pröpper en had oud-PSV trainer Phillip Cocu als hoofdtrainer. Van Ginkel tekende er een contract tot medio 2024.[17]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Overig Totaal
Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass.
2009/10 Vitesse Vlag van Nederland Eredivisie 4 0 0 0 0 0 — 4 0 0
2010/11 26 5 3 2 0 0 28 5 3
2011/12 34 5 3 4 1 0 38 6 3
2012/13 33 8 10 4 1 2 4 3 0 41 12 12
2013/14 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 2 0 0 1 0 0 1 0 0 4 0 0
2014/15 → AC Milan Vlag van Italië Serie A 17 1 3 1 0 0 — 18 1 3
2015/16 → Stoke City Vlag van Engeland Premier League 17 0 0 4 0 0 — 21 0 0
→ PSV Vlag van Nederland Eredivisie 13 8 1 1 0 0 2 0 0 16 8 1
2016/17 15 7 4 0 0 0 — 15 7 4
2017/18 28 14 4 3 2 1 2 0 0 33 16 5
2018/19 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 0 0 0 0 0 0 — 0 0 0
2019/20 0 0 0 0 0 0 0 0 0
2020/21 → PSV Vlag van Nederland Eredivisie 11 1 1 0 0 0 1 0 0 12 1 1
2021/22 PSV 23 1 1 4 0 1 11 1 1 38 2 3
2022/23 1 0 0 0 0 0 3 0 0 4 0 0
Vitesse 13 2 2 0 0 0 — 13 2 2
2023/24 26 4 2 2 0 0 28 4 2
TOTAAL 263 56 34 26 4 4 24 4 1 313 64 39

Bijgewerkt t/m 3 april 2024.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Bondscoach Louis van Gaal riep Van Ginkel op 9 november 2012 voor het eerst op voor het Nederlands voetbalelftal.[18] Hij maakte vijf dagen later zijn interlanddebuut, in een vriendschappelijke wedstrijd thuis tegen Duitsland (0-0). Hij viel die dag in de 59ste minuut in voor Ibrahim Afellay. Van Ginkel speelde op 14 augustus 2013 zijn tweede interland (tegen Portugal), maar raakte daarna uit beeld bij Oranje. Het duurde vervolgens 31 maanden tot hij op 29 maart 2016 onder Danny Blind terugkeerde in het Nederlands elftal, tegen Engeland.

Interlands van Marco van Ginkel voor Vlag van Nederland Nederland
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Vlag van Nederland Vitesse
1 14 november 2012 Vlag van Nederland Nederland – Duitsland Vlag van Duitsland 0 – 0 Vriendschappelijk 0
Als speler bij Vlag van Engeland Chelsea
2 14 augustus 2013 Vlag van Portugal Portugal – Nederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vriendschappelijk 0
Als speler bij → Vlag van Nederland PSV
3 29 maart 2016 Vlag van Engeland Engeland – Nederland Vlag van Nederland 1 – 2 Vriendschappelijk 0
4 27 mei 2016 Vlag van Ierland Ierland – Nederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vriendschappelijk 0
5 1 juni 2016 Vlag van Polen Polen – Nederland Vlag van Nederland 1 – 2 Vriendschappelijk 0
6 4 juni 2016 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk – Nederland Vlag van Nederland 0 – 2 Vriendschappelijk 0
7 3 september 2017 Vlag van Nederland Nederland – Bulgarije Vlag van Bulgarije 3 – 1 Kwalificatie WK 2018 0
8. 14 november 2017 Vlag van Roemenië Roemenië – Nederland Vlag van Nederland 0 – 3 Vriendschappelijk 0

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie Winnaar
Aantal Jaren
Vlag van Nederland PSV
Eredivisie 2x 2015/16, 2017/18
Johan Cruijff Schaal 2x 2021, 2022
KNVB Beker 1x 2021/22

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Van Ginkels vader Alex van Ginkel speelde in het seizoen 1987/88 betaald voetbal voor FC Utrecht.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Marco van Ginkel.
Voorganger:
Adam Maher
2012 		Nederlands Talent van het Jaar
2013 		Opvolger:
Davy Klaassen
2014
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marco_van_Ginkel&oldid=67315452"