Het clubvoetbalseizoen is weer begonnen. Dat betekent dat de clubvoetballiefhebber de werkelijkheid kan ontvluchten door naar het spel te kijken en daarvoor niet naar verdovende middelen, antidepressiva of rellen hoeft te grijpen.
Vrijdagmiddag was het overleg tussen boeren en kabinet op verlenging geëindigd. De uitbater van webwinkel Farmers Defence Force kondigde de hardste boerenacties ooit aan, maar de voetballiefhebber zou het worst zijn want die had uitzicht op een weekend vol wedstrijden.
De Hagenees stond te trappelen want ADO zou weer spelen. Zeker negentig minuten kon hij zich zonder nadelige gevolgen afsluiten van aankomende boerenfile’s, geblokkeerde distributiecentra, mest op ’s heeren wegen en creperende dieren in verdienmodellen. Hij moest zelfs het acht uur journaal missen, want op dat tijdstip begon Heracles-ADO. Het seizoen was geopend. Toeters. Vuurwerk.
Binnen vijf minuten scoorde Heracles: 1-0. Keeper Hugo Wentges hield de 2-0 tegen, tot de verdediging van ADO in groepsverband ging stumperen en het in de 22ste minuut alsnog 2-0 werd. Thomas Verheydt, de rode reus die ADO altijd redt, was nergens te zien. In het strategisch plan van coach Dirk Kuijt moest hij zich kennelijk verstoppen. ADO verloor met 4-0.
Ik probeerde de Hagenees te troosten: dit was toch beter geweest dan meemaken hoe de veehouderij Nederland haar verdienmodel door de strot probeert te duwen met veehouderhooligans op de snelwegen, veehouderpolitici in het pluche en veehouderlobby in alle zendtijd om het voetbal heen. Dan zie je toch liever je club – nou ja: zijn club – het seizoen openen met 4 pegels tegen.
„Je gaat zien dat Caroline van der Plas binnenkort als tafeldame in Studio Sport opduikt,” zei hij voor hij de verbinding verbrak.
Zaterdagmiddag speelde Ajax tegen Fortuna Sittard. Verlies van Ajax kon altijd zalvend werken in de ADO-gelederen, maar ik wist niet of dat bij een 4-0 openingsnederlaag ook gold. Toen de Hagenees uit zijn as was herrezen, bevestigde hij dat zwaar verlies van Ajax misschien iets kon goedmaken. Over vrijdag wilde hij het niet hebben. Ajax kreeg binnen zes minuten een doelpunt tegen. Vanuit de Scheveningse duinen hoorde ik kinderkoren al zingen: Helemaal niets naar Amsterdam. Even later werd het 1-1 en toen 1-2 en bij 1-3 voor Ajax reageerde de Hagenees niet meer op mijn berichten.
Zaterdagavond viel aan de werkelijkheid te ontvluchten met PSV-Emmen. Dat werd 4-1. Luuk de Jong, die niet had gescoord, stond na afloop bij de microfoon van Hansie Hansie. Die vroeg of Luuk zo’n spits was die doodziek was als hij zelf niet scoorde, ook wanneer de eigen club won. Luuk had daar geen last van, zei hij, al scoorde hij wel graag.
Ik moest alweer aan de voorzitter van Farmers Defence Force denken. Dat is typisch een spits die doodziek is als hij niet scoort, ook wanneer zijn sector wint. Helaas voor Nederland betekent scoren voor de FDF wegen blokkeren en spullen in de fik steken. Vorig jaar bood FDF-voorman Thijs Wieggers de politie hulp aan tijdens de coronarellen. „We laten het land niet slopen”, zei hij destijds. Het land moest toen nog ontdekken dat ook veeboerenclubs kunnen degraderen.