Recensie: Coco Montoya – Writing on the wall

Format: Cd, Vinyl, digital
Label: Alligator records
Release: 1 september 2023

Tekst: Jos Verhagen

Het laatste wapenfeit van Coco Montoya gaat alweer terug tot 2019, het album “Coming In Hot”. Het werd dus wel weer eens tijd dat er nieuw plaatwerk uitkomt. Niet dat Coco Motoya stil heeft gezeten, hij toert onafgebroken de wereld rond, maar heeft nu toch de tijd genomen om een nieuwe album op te nemen. En als je dan weinig plaatwerk uitbrengt is het goed dat er maar liefst 13 nummers op dit album staan. Het groot deel van de nummers zijn de slowblues, een stijl die hij, net als vakgenoot Tinsley Ellis, tot in de puntjes beheerst. Na 10 jaar als gitarist bij John Mayall’s Bluesbreakers te hebben gespeeld is hij zijn eigen band begonnen Writing on the wall is zijn 5de solo album.

Het album opent met “I was Wrong” een dijk van een slowblues, het handelsmerk van Coco, heerlijk om zijn stem weer eens te horen en wat laat hij zijn gitaar knallen in deze openingstrack. Er zijn er maar weinig die een slowblues kunnen brengen al Coco Montoya. Het groovy “Save it fot the Next fool”, met een fijn piano intro van Jeff Paris, Nathan Brown op bas en drummer Tony Braunagel tekenen voor die groove. Coco maakt het geheel af met speels gemak die de man kenmerkt. Het uptempo, “You got me where you want me”, is een nummer dat vlamt, schuurt en swingt, heerlijk nummer wat live erin gaat als koek. Ronnie Baker Brooks speelt hier de tweede gitaar naast Coco. “(Id Rather Feel) Bad About Doin It” is een funky shuffle met een geweldige geestige tekst. De moraal van het lied is dat je af en toe tegen de stroom moet roeien om ergens te komen.

 
De Frankie Miller stamper “Be good to yourself”, is ook een lied met een boodschap, als je jezelf en degene om je heen niet liefhebt zal het slecht aflopen, lekker nummer waarin Coco kwistig rondstrooit met zijn solo’s. Naast dat het album eigen nummer bevat grijpt Coco ook terug naar werk van gitaristen die hij waardeert, zoals Lonnie Mack. In diens schitterende slowblues “Stop”, is het genieten geblazen, het ingetogen gitaarspel en de warme soulvolle stem van Coco doen de rest. “Writing on the wall”, een nummer met een vrolijke roots blues drive over het blues onderwerp nummer een; liefde en bedrog. De gitaarsolo’s worden hier afgewisseld met de keys van Jeff Paris. Coco Montoya, blijft met zijn stem een top vertolker van de verongelijkte man. In “Late last night” bezingt hij deze man, een man die denkt dat hij alles goed doet, het zijn dit soort teksten verpakt in een fijne blues jasje die dit album naar grote hoogte opstuwt.

Aangekomen op twee derde van het album denk je er zal toch wel een minder nummer tussen zitten, maar niets van dat Coco trekt het hoge niveau gewoon door. In de tranentrekkende blues “What did I say?”, voel je in zijn stem de pijn alsof het waargebeurd is. Dave Steen die op dit album ook de rhythm gitaar speelt schreef een nummer over de kaart tricks die je opa je leerde toen je klein was i “A Chip a chair”. Met hier Lee Roy Parnell die het lekkere slide werk voor zijn rekening neemt. De vrolijke noot die we eerder hoorde bij “Bad about doing” horen we ook terug in “Baby you’re a drag”. Het is een sprankelend duet gezongen en gespeeld door Coco Montoya en Ronnie Baker Brooks. “The three kings and me”, is een heerlijk mijmering van een eenzame man die de Three kings om wijsheid vraagt, dit alles afgezet tegen de kerstmis waarin de drie koningen een rol spelen, maar op de eenzame kerst avond zijn er de Three Kings, Freddie, Albert, B and me. Het gitaarwerk in dit nummer doet erg aan Albert King denken. De vlotte shuffle “Natural born love machine”, is ook weer een tekstueel hoogstandje waarin de fatale vrouw de hoofdrol speelt naast de magnifiek jankende gitaar van Coco. De gitaar en de solo’s van Coco die op dit album de rol van Natural born love machine spelen.

Conclusie: Een op alle fronten geslaagd album van Coco Montoya, een klein uurtje blues van de bovenste plank. Heerlijke solo’s, sterke teksten en een uitgekiende mix van slow blues en shuffles met vette groove en swing.

 
Socials:
Website
Facebook
YouTube

Ook op Blues Magazine ...