George Vancouver

De Wikipedia
George Vancouver
Vida
Nacimientu King's Lynn (es) Traducir, 22 de xunu de 1757[1]
Nacionalidá Reinu de Gran Bretaña
Muerte Petersham (es) Traducir, 10 de mayu de 1798[2] (40 años)
Sepultura St Peter's Church, Petersham (en) Traducir
Familia
Hermanos/es Charles Vancouver
Estudios
Llingües falaes inglés[3]
Oficiu esplorador, oficial, escritor
Serviciu militar
Cuerpu militar Royal Navy
Graduación capitán
Cambiar los datos en Wikidata

George Vancouver (22 de xunu de 1757, King's Lynn (es) Traducir – 10 de mayu de 1798, Petersham (es) Traducir) y tamién la mariña suroeste d'Australia.

La ciudá canadiense de Vancouver, na Columbia Británica, y l'estauxunidense de Vancouver, nel estáu de Washington, lleven na so reconocencia'l so nome.

Biografía[editar | editar la fonte]

George Vancouver foi'l sestu fíu de John Gasper van Couverden y de Bridget Bernes. El so apellíu ye una contraición del nome orixinal neerlande van Couverden (de la so villa natal, Coevorden nos Países Baxos).

George Vancouver entró na Marina Real Británica a los 13 años y en 1772,[4] cuando solamente cuntaba con 15, embarcóse como guardiamarina a bordu del HMS Resolution, nel segundu viaxe (1772-75) del entós capitán James Cook a lo llargo del mundu. Tamién acompañó a Cook nel so tercer viaxe (1776-79), esta vegada a bordu del barcu ximielgu del Resolution, el HMS Discovery.[4]

Al so regresu a Gran Bretaña en 1779, Vancouver foi nomáu teniente y unvióse-y a bordu de la corbeta HMS Martin y depués encamentóse-y el mandu de dellos buques de guerra. Nun volvería a la so faceta d'esplorador hasta qu'en 1791 encargóse-y percorrer y cartografiar les mariñes del Pacíficu d'América del Norte, el tramu de mariña de lo qu'agora ye Washington y Oregon en direición norte, cosa que fizo na so espedición nel HMS Discovery ente 1791 y 1794.

Nesa dómina, volvió especulase sobre la esistencia d'una ruta marítima que xuniera los océanos Atlánticu y Pacíficu al traviés d'América del Norte (el famosu Pasu del Noroeste).

Esploraciones de Vancouver (1791-95)[editar | editar la fonte]

Artículu principal: Espedición Vancouver
Una recreación del barcu 'HMS Discovery

Partió d'Inglaterra n'abril de 1791 al mandu d'una espedición compuesta por dos barcos, el HMS Discovery y el HMS Chatham que tenía por cometíu esplorar la rexón del Pacíficu y tamién formalizar na isla de Nutka[5] (na mariña oeste de Norteamérica), con una misión española unviada al efeuto, los alcuerdos de la primera Convención de Nutka. Nel so primer añu, la espedición viaxó a la Ciudá del Cabu y siguió per Australia, Nueva Zelanda, Tahití y China, recoyendo muestres botániques y cartografiando les mariñes nel camín. Depués dirixióse escontra América del Norte, siguiendo en direición norte les mariñes de lo qu'agora son los estaos de Washington y Oregon. N'abril de 1792 atopar col comerciante y capitán estauxunidense Robert Gray, de Boston, frente a les mariñes de Oregon, xusto dempués de que Gray remontara'l ríu Columbia. Gray realizaba viaxes d'esploración rellacionaos col comerciu de pieles d'animales marinos (n'especial, llondres marines) ya informó a Vancouver qu'afayara la desaguada d'un gran ríu, al que llamó'l ríu Colombia por ser el nome de la so embarcación, pero Vancouver decidió nun siguir les sos reconocencia nesi ríu, yá que nun tenía abondu enfotu nos informes de Gray.[6]

Vancouver entró nel estrechu de Juan de Fuca, ente la isla de Vancouver y la parte continental del estáu de Washington, el 29 d'abril de 1792. Los sos órdenes incluyíen la reconocencia de cada entrante y saliente na mariña oeste del continente, en tol camín escontra'l norte hasta Alaska y pasó gran parte del branu reconociendo la gran islla qu'agora lleva'l so nome. La mayor parte d'esi trabayu facer dende pequeños botes impulsaos por remos y vela, porque les maniobres de veleros más grandes n'agües desconocíes, polo xeneral, son pocu práutiques y peligroses por cuenta de les fuertes corrientes de marea.

Vancouver foi'l primer européu n'entrar el 13 de xunu de 1792 nel Burrard Inlet (más allá de Stanley Park), la zona del puertu principal de l'actual ciudá de Vancouver. Nomar en reconocencia del so amigu Sir Harry Burrard-Neale, 2º barón de Burrard-Neale. Reconoció tamién nos siguientes nueve díes el Howe Sound y el Jervis Inlet,[7] antes de tornar a punta Grey (na actualidá, el sitiu de la Universidá de la Columbia Británica) el 22 de xunu de 1792 (el 35º cumpleaños de Vancouver). Ellí axuntóse, de forma inesperada, con una espedición española empobinada por Dionisio Alcalá Galiano y Cayetano Valdés y Flores y quedó «mortificado» (la so pallabra) al saber que yá teníen una primer carta del estrechu de Georgia, basada nun viaxe que los españoles realizaren l'añu anterior, una campaña de reconocencia de José María Narváez sol mandu de Francisco de Eliza.

Mientres tres selmanes, en cooperación, españoles ya ingleses esploraron l'estrechu de Georgia y les islles Discovery antes de siguir caminos separaos. Vancouver bautizó munchos accidentes xeográficos colos nomes de la so tripulación, como'l Sound Puget, el monte Baker y el Burrard Inlet. Sicasí, como los navegantes españoles tamién estudiaren la rexón, Vancouver respetó dellos nomes yá atribuyíos polos españoles, como la isla Galiano.

Dempués de completar el viaxe alredor de la isla, Vancouver, na seronda de 1792, dirixir a Friendly Cove, n'agües del Nutka Sound, una cala de la mariña del Pacíficu de la islla de Vancouver onde'l españoles calteníen dende diba dellos años un puestu, p'atopase col militar y esplorador español Juan Francisco de la Bodega y Quadra (1743–94). Los gobiernos d'España y Gran Bretaña entamara esa xunta pa dexar el discutiniu de les pretensiones de dambos países nel territoriu de la mariña del Pacíficu d'América del Norte. Les rellaciones ente Vancouver y Quadra fueron tan amigables que s'intercambiaron los mapes que fixeren y alcordaron proponer como nome de la gran islla (agora islla Vancouver) como «isla de Quadra y Vancouver» [Quadra and Vancouver Island].[8] (Años más tarde, cuando la influencia española tornó, el nome foi amenorgáu a cencielles a la islla de Vancouver.[9]).

Quadra tenía instrucciones d'ufiertar a Vancouver que la frontera ente los territorios británicos y españoles fora'l estrechu de Juan de Fuca, lo que riquiría la retirada de los españoles de Friendly Cove. Vancouver, ensin recibir instrucciones de Londres, y nun deseyando poner en peligru la posición del so país, tornó la ufierta y los dos homes decidieron unviar la cuestión a los sos respeutivos gobiernos. La histórica xunta ente Vancouver y Quadra tuvo llugar nel territoriu tradicional de los Nuu-Chah-nulth, un pueblu indiu americanu qu'entós llamaben los nutka. El gran xefe Macuina desempeñó'l papel de anfitrión, aumentando la so riqueza y prestíu ente los demás pueblos indíxenes de la rexón.[10]

N'ochobre de 1792, al tornar a Nutka dempués d'axuntase con Bodega, Vancouver decidió unviar al teniente William Robert Broughton nel HMS Chatham pa esplorar el ríu Columbia, yá convencíu de la veracidá de los informes de Robert Gray. Broughton remontó'l ríu un centenar de quilómetros y tomó posesión pa la Gran Bretaña[11] y Vancouver creyó que yera'l primer européu en navegar el ríu Columbia, ignorante de les nueves esploraciones de Gray dempués de la so xunta. Broughton llogró llegar hasta la gargüelu del ríu Columbia, columbrando y nomando el monte Hood. Dempués d'una visita a la California española, Vancouver pasó l'iviernu nun viaxe d'esploración de les islles Sandwich (Ḥawai).

Al añu siguiente volvió a la Columbia Británica y dirixióse escontra'l norte, non coinciendo col esplorador Alexander Mackenzie, que completara'l primer viaxe al traviés del continente per tierra, por namái 48 díes. Llegó hasta los 56°N, pero yá que les partes más septentrionales yá fueren esplorada por Cook, saleó escontra'l sur hasta California, cola esperanza d'atopar a Bodega y cumplir cola so misión, pero l'español yá nun taba ellí. Volvió pasar l'iviernu nes islles Sandwich.

En 1794, foi per vegada primera a la ensenada de Cook, el puntu más septentrional de la so esploración, y dende ellí siguiendo la mariña escontra'l sur hasta la isla Baranof, que visitara l'añu anterior. Depués, partió escontra Gran Bretaña bordiando'l cabu de Fornos, tornando en setiembre de 1795, y completando asina una circunnavegación.

Regresu a Inglaterra y muerte[editar | editar la fonte]

The Caneing in Conduit Street (1796), una caricatura de James Gillray sobre l'asaltu a Vancouver na cai.

Vancouver tuvo qu'enfrentar munches dificultaes al tornar a casa en setiembre de 1795: el políticamente bien conectáu naturalista Archibald Menzies quexar de que'l so servidor punxera en serviciu mientres una emerxencia d'a bordu; el maestru de vela Joseph Whidbey fixo una reclamación por que lu pagaren como astrónomu de la espedición; y Thomas Pitt, 2º Barón de Camelford, a quien Vancouver castigara por numberoses infracciones y, finalmente, unviáu a casa en desgracia, retar a un duelu y contribuyó a crear un clima que provocó una tibia receición de Vancouver.[12] Vancouver foi duramente atacáu nos periódicos y foi asaltáu na cai por el mesmu Pitt.

Retiróse col enfotu de trabayar na redaición del rellatu de los sos viaxes, pero morrió ensin acabalo en mayu de 1798, na escuridá, con pocu más de 40 años, trés años dempués de completar el so viaxe. Unu de los mayores navegantes de Gran Bretaña xaz nuna modesta tumba que s'atopa nel campusantu de St. Peters, Petersham, Surrey, nel sur d'Inglaterra. La narración de los sos viaxes foi completada y publicáu esi mesmu añu 1798 pol so hermanu John.

Mandáu[editar | editar la fonte]

Navegación[editar | editar la fonte]

Vancouver determinó que'l Pasu del Noroeste nun esistía nes llatitúes que fueren suxuríes. Les sos cartes de la mariña noroeste d'América del Norte yeren tan desaxeradamente precises que sirvieron como referencia fundamental pa la navegación costera mientres xeneraciones. Robin Fisher, académicu y vicepresidente del Mount Royal College de Calgary, autor de dos llibros sobre Vancouver, señala:

Él [esto ye: Vancouver] punxo la mariña noroeste nel mapa... Dibuxó un mapa de la mariña noroeste que yera exactu hasta la enésima potencia, hasta'l puntu qu'entá s'utiliza nel sieglu XX como una ayuda al navegación. Esto ye raru nun mapa d'eses feches.
He [ie: Vancouver] put the northwest coast on the map...He drew up a map of the north-west coast that was accurate to the nth degree, to the point it was still being used into the 20th century as a navigational aid. That's unusual for a map that early.
Robin Fisher[13]

Vancouver, sicasí, nun llogró afayar dos de los ríos más grandes ya importantes na mariña del Pacíficu, el ríu Fraser y el ríu Columbia. (Tamién se perdió'l ríu Skeena, cerca de Prince Rupert, nel norte de la Columbia Británica). A pesar de que Vancouver supo del ríu Columbia primero que terminar la so campaña de reconocencia —por Robert Gray, el capitán del barcu mercante norteamericanu Columbia, que foi'l primeru en navegar nel ríu'l 11 de mayu de 1792 (Gray viera per primer vegada'l ríu nun primer viaxe en 1788)— el ríu Fraser nunca apaeció nes sos cartes. Stephen R. Bown, señaló:

Cómo pudo Vancouver pasar per alto esos ríos, mientres cartografió con precisión ciento de comparativamente insignificante entrantes, islles y regueros ye malo d'entender. Lo cierto ye que'l so fracasu en detectar el Columbia tuvo grandes implicaciones pal desenvolvimientu políticu futuru de la mariña noroeste del Pacíficu...
How Vancouver could have missed these rivers while accurately charting hundreds of comparatively insignificant inlets, islands, and streams is hard to fathom. What is certain is that his failure to spot the Columbia had great implications for the future political development of the Pacific Northwest....
Stephen R. Bown. Mercator's World (payares / avientu de 1999)[14]

Magar ye difícil entender cómo Vancouver perdióse'l ríu Fraser, la mayoría del delta d'esti ríu ta suxetu a hinchentes y crecíes nel branu lo que pudo torgar que'l capitán detectara cualesquier de les sos grandes canales cuando saleaba costeando dende punta Roberts hasta punta Grey en 1792.[15] Los españoles, que precedieron a Vancouver en 1791, tamién se perdieren el ríu Fraser, a pesar de que sabíen pol moñu de folla qu'había un importante ríu na redoma.[16]

Rellación colos aboríxenes[editar | editar la fonte]

Vancouver estableció, polo xeneral, bones rellaciones tanto colos nativos como colos estranxeros non europeos. A pesar de la llarga historia de guerres ente Gran Bretaña y España, Vancouver caltuvo escelentes rellaciones colos sos homólogos españoles, festexando inclusive a un capitán de barcu español a bordu de la fragata de la HMS Discovery mientres el so viaxe de 1792 a la rexón de Vancouver.[17] Mientres el capitán Vancouver desempeñó un innegable papel na serie final de les convulsiones na vida nativa na mariña del Pacíficu de Norteamérica —yá que les sos esploraciones abrieron la mariña noroeste a la esploración europea, y al llargu plazu tuvo un efeutu negativu nes primeres naciones y les sos cultures—, les noticies históriques amuesen que Vancouver caltuvo bones rellaciones colos líderes indíxenes, tantu en Ḥawai —onde los líderes nativos vencieron Ḥawai a Vancouver en 1794—, como nel Pacíficu Noroeste.[18] Los diarios de Vancouver amuesen un altu grau de sensibilidá escontra los nativos: una vegada escribió sobre la esploración d'una pequeña islla na mariña d'Alaska d'un importante llugar d'enterramientu taba marcáu por un sepulcru de "calter singular" ["peculiar character"] llistada con tables y fragmentos de preseos militares que s'estendíen a una cercana caxa cuadrada, cubierta d'esteres.[19] Vancouver señala:

Esto, naturalmente, conxeturó conteníen los restos d'una persona d'importancia, y bien escitáu l'interés de dalgunos del nuesu grupu, pero como un exame más deteníu nun podía sirvir pa nada útil, y podría dar la rocea y el dolor de los amigos de la fináu, tendría de ser la so costume de visitar los depósitos de los sos muertos, nun me paez correutu que tien de ser fadiáu.
This we naturally conjectured contained the remains of some person of consequence, and it much excited the curiosity of some of our party; but as further examination could not possibly have served any useful purpose, and might have given umbrage and pain to the friends of the deceased, should it be their custom to visit the repositories of their dead, I did not think it right that it should be disturbed.
Vancouver[20]

Vancouver tamién amuesa por escritu despreciu nos sos diarios escontra los comerciantes occidentales ensin escupulicios qu'apurríen armes a los nativos:

Esmolezme ser obligáu a declarar equí, que munchos de los comerciantes de tol mundu civilizáu non yá siguieron una llinia de conducta diametralmente opuesta a los verdaderos principios de la xusticia nes sos rellaciones comerciales, sinón que fomentaron les discordias, y provocaron les quexes ente les distintes tribus, con cuenta d'aumentar la demanda pa los sos inxenios destructivos .... Tuvieron igualmente dispuestos a instruyir a los nativos nel usu d'armes europees de too tipu; y amosaron, col so propiu exemplu, que consideren la ganancia'l so únicu oxetivu; y tantu si esta adquierse per medios xustos y honorables, o de lo contrario, mientres la ventaya seya segura, la manera cómo se llogra paez ser, con demasiaos d'ellos, solo una considerancia bien secundaria.
I am extremely concerníi to be compelled to state here, that many of the traders from the civilised world have not only pursued a line of conduct, diametrically opposite to the true principles of justice in their commercial dealings, but have fomented discords, and stirred up contentions, between the different tribes, in order to increase the demand for these destructive engines....They have been likewise eager to instruct the natives in the use of European arms of all descriptions; and have shewn by their own example, that they consider gain as the only object of pursuit; and whether this be acquired by fair and honourable means, or otherwise, so long as the advantage is secured, the manner how it is obtained seems to have been, with too many of them, but a very secondary consideration.
Vancouver[19]

Robin Fisher señala que les sos «rellaciones colos grupos aboríxenes fueron polo xeneral pacífiques; y, ello ye que la so campaña detallada nun sería posible si fueren contrarios». («relationships with aboriginal groups were generally peaceful; indeed, his detailed survey would not have been possible if they had been hostile»[19]) Anque hubo incidentes contrarios a la fin de la última temporada de Vancouver —el más grave un enfrentamientu con tlingits na canal de Behm, nel sureste d'Alaska, en 1794— estes fueron les esceiciones a la esploración de Vancouver de los EE.XX. y la mariña del noroeste de Canadá.[19]

Monumentos[editar | editar la fonte]

Una estatua de George Vancouver de tamañu natural, recubierta d'oru, corona la cúpula del edificiu del Parllamentu de la Columbia Británica, en Victoria Victoria.
Estatua de George Vancouver en King's Lynn.
Estatua conmemorativa al capitán George Vancouver, realizada pol artista de Vancouver Alan Chung Hung (1980).
Tumba de George Vancouver, St. Peter's Church, Petersham, Londres.

Munchos llugares xeográficos recibieron el nome de George Vancouversobremanera:

Tamién hai munchos monumentos nel so honor y recibió munches reconocencies de variada forma:

  • Estatues frente del Vancouver City Hall, en King's Lynn y coronando la cúpula de los Edificios del Parllamentu de la Columbia Británica.
  • Un centru comercial (Vancouver Quarter Shopping Centre) lleva'l so nome na so ciudá natal de King's Lynn.
  • El serviciu postal de Canadá (Canada Post) publicó'l 26 d'abril de 1978 una pareya de sellos de 14 céntimos pa conmemorar el 200º aniversariu de la llegada del capitán Cook al Nutka Sound na islla de Vancouver. George Vancouver yera un miembru de la tripulación nesi viaxe.
  • Una estatua conmemorativa, llamada "Gate to the Northwest Passage" [Puerta del Pasu del Noroeste] del artista de Vancouver Alan Chung Hung, foi encargada por Parques de Canadá y alzada en marzu de 1980 cerca del Muséu Marítimu de Vancouver, nel parque Vanier, na apertura de False Creek.
  • El serviciu postal de Canadá emitió'l 17 de marzu de 1988 un sellu de 37 céntimos, Vancouver Explores the Coast [Vancouver esplora la mariña]. Foi una serie de cuatro sello emitíos n'honor de Exploration of Canada - Recognizers [Esploración de Canadá - Reconocedores].
  • El serviciu postal de Canadá emitió'l 22 de xunu de 2007 un sellu de $1,55 pa conmemorar el 250º aniversariu de la nacencia de Vancouver. El sellu tien una imaxe en relieve de Vancouver, vistu dende tras, mientres mira escontra una llinia de montes. Este puede ser el primer sellu canadiense que nun amuesa la cara del suxetu.[21]

Conmemoración del 250º aniversariu[editar | editar la fonte]

El vienres 22 de xunu de 2007 la ciudá de Vancouver, en Canadá, entamó una celebración nel Muséu Marítimu de Vancouver pa recordar el 250º aniversariu de la nacencia de Vancouver.[22] La ceremonia, d'una hora, incluyó la presentación d'un enorme de pastel de cenahoria (63 por 114 cm), el disparu de salves pol 15º Reximientu d'Artillería de Canadá y l'actuación de la Banda de Bomberos de Vancouver.[23]

L'alcalde de Vancouver, Sam Sullivan, declaró oficialmente que'l 22 de xunu de 2007 yera'l día de Georges» («George Day»).[23] Larry Grant, un vieyu nativu musqueam, qu'asistió a les festividaes reconoció que dalgunos del so pueblu podríen refugar la so presencia equí, pero señaló:

Munches persones nun sienten que los pueblos aboríxenes tengan de celebrar esta ocasión... creo qu'ayudó al mundu y eso ye parte de lo que somos. Esi ye'l legáu del nuesu pueblu. Somos arrogantes hasta l'estremu. El legáu ye fuerte y bonu, nel sentíu de qu'ensin les primeres naciones trabayando colos colonos, esto (British Columbia) nun sería parte de Canadá, de mano y Gran Bretaña sería más probe por ello.
Many people don't feel aboriginal people should be celebrating this occasion...I believe it has helped the world and that's part of who we are. That's the legacy of our people. We're generous to a fault. The legacy is strong and a good one, in the sense that without the first nations working with the colonials, it [B.C.] wouldn't have been part of Canada to begin with and Britain would be the poorer for it.
Larry Grant[24]

Miembros de la espedición de Vancouver[editar | editar la fonte]

Puede consultase en Muster Table of His Majesties Sloop The Discovery[25]

Obres de George Vancouver[editar | editar la fonte]

Portada d'una edición en francés publicada en París del llibru de viaxes de Vancouver.
  • Voyage Of Discovery To The North Pacific Ocean, And Round The World In The Years 1791-95, de George Vancouver ISBN 0-7812-5100-1. Orixinal escritu por Vancouver y completáu pol so hermanu John, publicáu en 1798. Editáu en 1984 por W. Kaye Lamb y re-nomáu como The Voyage of George Vancouver 1791-1795.
L'analís posterior de W. Kaye Lamb de la esploración de Vancouver foi publicáu pola Hakluyt Society de Londres, Inglaterra.

Notes[editar | editar la fonte]

  1. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  2. ↑ Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/George-Vancouver. Apaez como: George Vancouver. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  3. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Chart of the NW Coast of America and Part of the NE of Asia with the Track of his Majesty's Sloops 'Resolution' and 'Discovery' from May to October 1778» (1778). Consultáu'l 27 de xunu de 2013.
  5. ↑ Allen, Richard Edward (1982). Josten's Publications: A Pictorial History of Vancouver, Book 1.
  6. ↑ Stephen Bown, Madness, Betrayal and the Lash. Vancouver: Douglas & McIntyre, 2008, p. 124.
  7. ↑ Little, Gary. George Vancouver 1757-2007: 250th Birth Anniversary, Survey of the Southwest Coast of BC, June 1792.
  8. ↑ Ibid., p. 149.
  9. ↑ The Voyage of George Vancouver 1791-1795, Volume 1, ed: W. Kaye Lamb, Hakluyt Society, 1984, p. 247.
  10. ↑ Ibid., p. 148.
  11. ↑ Margaret Ormsby, British Coumbia: a History. Toronto: MacMillan & Co., 1958, p. 25.
  12. ↑ Stephen Bown, Madness, Betrayal and the Lash.
  13. ↑ Larry Pynn, 'Charting the Coast,' The Vancouver Sun, 30 de mayu de 2007, p. B3.
  14. ↑ Mercator's World
  15. ↑ Stephen Hume, The Birth of Modern British Columbia Part 7, The Vancouver Sun, November 17, 2007, p. D9.
  16. ↑ Hume, p. D9.
  17. ↑ Pynn, May 30, 2007, p. B3.
  18. ↑ Larry Pynn, "Peaceful Encounters." 29 de mayu de 2007, p. B3.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 Pynn, 29 de mayu de 2007, p. B3.
  20. ↑ Pynn, 29 de mayu de 2007, páx. B3
  21. ↑ Mystery man:The Canada Post stamp honouring Captain George Vancouver has created a buzz with collectors Archiváu el 10 d'avientu de 2007 na Wayback Machine., By Larry Pynn, Vancouver Sun, Published: Thursday, May 24, 2007
  22. ↑ Larry Pynn, 'Native elder embraces captain's legacy,' the Vancouver Sun, 23 de xunu de 2007, páx. B9.
  23. ↑ 23,0 23,1 Ibid., p. B9.
  24. ↑ Ibid, páx. .B9.
  25. ↑ Admiralty Records in the Public Record Office, O.K. (ed.): «Muster Table of His Majesties Sloop The Discovery». Consultáu'l 15 d'avientu de 2006.

Bibliografía[editar | editar la fonte]

Toa n'inglés:

  • Vancouver A Life: 1757-1798, de George Godwin. Publicáu por D. Appleton and Company, 1931.
  • Adventures in Two Hemispheres Including Captain Vancouver's Voyage, de James Stirrat Marshall y Carrie Marshall. Publicáu por Telex Printing Service, 1955.
  • The Life and Voyages of Captain George Vancouver, de Bern Anderson. Publicáu por University of Washington Press, 1966.
  • Captain Vancouver: A Portrait of His Life, de Alison Gifford. Publicáu por St. James Press, 1986.
  • Journal of the Voyages of the H.M.S. Discovery and Chatham, de Thomas Manby. Publicáu por Ye Galleon Press, 1988.
  • Vancouver's Voyage: Charting the Northwest Coast, 1791-1795, de Robin Fisher and Gary Fiegehen. Publicáu por Douglas & McIntyre, 1992.
  • On Stormy Seas, The Triumphs and Torments of Captain George Vancouver, de B. Guild Gillespie. Publicáu por Horsdal & Schubart, 1992.
  • The Early Exploration of Inland Washington Waters: Journals and Logs from Six Expeditions, 1786-1792, editáu por Richard W. Blumenthal. Publicáu por McFarland & Company, 2004.
  • Sailing with Vancouver: A Modern Sía Dog, Antique Charts and a Voyage Through Time, de Sam McKinney. Publicáu por Touchwood Editions, 2004.
  • A Discovery Journal: George Vancouver's First Survey Season - 1792, de John Y. Roberts. Publicáu por Trafford Publishing, 2005.
  • Captain Vancouver: North-West Navigator, de Y.C. Coleman. Publicáu por Tempus, 2007.
  • Madness, Betrayal and the Lash: The Epic Voyage of Captain George Vancouver, de Stephen R. Bown. Publicáu por Douglas & McIntyre 2008.
  • With Vancouver in Inland Washington Waters: Journals of 12 Crewmen April-June 1792, editáu por Richard W. Blumenthal. Publicáu por McFarland & Company, 2007.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Toos n'inglés:

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=George_Vancouver&oldid=4129965»