20.000 Especies de Abejas (2023)

Vanaf 11 januari 2024 in de bioscoop (September Film Distribution)

Het grootste minpunt in deze film is het tempo. Gedurende de eerste 40 minuten gebeurt er weinig tot niets. Het subplot over een vermiste heilige gaat ook nergens heen. Ze hadden de film beter een half uur kunnen inkorten.

2,0 *

Goed bedoeld en het gaat best vaak ook wel goed. Over een meisje in een jongenslichaam. Goede rollen van de kinderen, de volwassen rollen blijven daar nogal bij achter en dat is vooral een scriptprobleem. Met name de vader (die gemakzuchtig op een zijspoor wordt gezet) en de oma zijn matig ontwikkelde karakters. Helaas vervalt de film ook met enige regelmaat in potsierlijke clichés, is de film inderdaad aan de lange kant en is het einde echt tenenkrommend.

Ter gelegenheid van de doop van haar neefje logeert Ane [Patricia López Arnaiz] met haar kinderen bij haar moeder Lourdes [Ane Gabarain], een gepassioneerde bijenhouder. Lourdes merkt dat Aitor [Sofía Otero] zich niet prettig voelt en ontdekt wat Aitors ouders over het hoofd zien: Aitor identificeert zich als meisje. De 8-jarige Otero is fenomenaal als Aitor/Lucia, een buitengewoon complexe rol waarvoor ze de Zilveren Beer won op het Berlijn Filmfestival. Was in eigen land genomineerd voor 15 Goya Awards, maar won er geen. Mogelijk was het relevante, maar controversiële thema toch nog een brug te ver? Dit is hoe dan ook een van de beste films over genderidentiteit, vanwege de nuchtere benadering en het gebrek aan sentiment ideaal als voorlichtingsmateriaal voor welke doelgroep dan ook.

Minstens twintig minuten te lang en toch vol half uitgewerkte plotelementen (het carrièrepad van de moeder) en personages die je niet of nauwelijks leert kennen. Gelukkig is er met de mooie rol van Sofía Otero als Aitor/Cocó/Lucia een solide basis, maar na een tijdje beginnen de vele meanderende scènes wel erg veel op elkaar te lijken. Ik neigde nog naar een nipte voldoende, maar het rare einde zorgde ervoor dat dit onder de streep toch als een verspilling van twee kostbare uren voelde. Het helpt waarschijnlijk ook niet dat ik met Cowboys en L'Immensità al twee betere films over dit onderwerp heb gezien...

Een kleine parel van een film!! die beetje bij beetje binnesijpeld.

Mooie film over de worstelingen die een meisje in een jongenslichaam tegenkomt, waarbij de grootste hindernis die genomen moet worden is het omgaan met de meningen van volwassenen die zo nodig vanuit hun beperkte blik willen bepalen wat "normaal" is. Kritiek die ik hoorde in de groep waarin ik deze film zag, is dat de hoofdrol wordt gespeeld door een meisje, en niet door een jongen die lijkt op een meisje, maar naar mijn mening maak je dan dezelfde fout als de volwassenen in de film: Wat maakt het eigenlijk uit?