Emerson, Lake & PowellAlbum

We schrijven 1986. Veel symfonische acts hebben in de daarvoor liggende jaren in het verdomhoekje gezeten of heroriënteerden zich op een moderner geluid. Yes wentelde zich in het succes van de nieuwe sound met Trevor Rabin en Trevor Horn, King Crimson had net zijn vernieuwende trilogie met Adrian Belew beëindigd en Asia was al een aantal jaren zeer succesvol met zijn songmatige symfo.
Greg Lake en Keith Emerson begaven zich al een aantal jaren op een, niet al te succesvol, solo-pad en wilden hun, eens zo roemruchte, trio Emerson, Lake & Palmer (ELP) weer nieuw leven inblazen. De derde schakel, Carl Palmer, had het echter te druk met Asia en was niet beschikbaar. Na een aantal audities die niet het gewenste resultaat hadden, werd Cozy Powell, die al langere tijd bevriend was met Emerson, bereid gevonden om de plek achter het drumstel in te nemen. Zo kon men, ‘puur toevallig’, de originele initialen van de band, ELP, handhaven.

Dit trio nam één titelloos studioalbum op en ondernam één tour, die eindigde in een conflict met het management. Opnames van de tournee verschenen in 2003 op “Live In Concert”, tegelijk met de official bootleg “The Sprocket Sessions”, gevuld met opnames van de repetities voor de tournee.
Naar aanleiding van een heruitgave in 2010 beschreef collega Wouter Bessels zijn bevindingen met betrekking tot “The Sprocket Sessions”.

Het titelloze debuutalbum van dit trio bevat een aantal Emerson, Lake & Palmer-achtige stukken als The Score, met een typisch Emersonesk majestueus thema, The Miracle en een bewerking van Mars, The Bringer of War van de Britse componist Gustav Holst. Deze bewerking leidde, zoals gewoonlijk, tot felle discussies van ‘geweldige bewerking’ tot ‘als Holst dit zou horen zou hij zich in zijn graf omdraaien’. Daarnaast een aantal ballads zoals Love Blind en Lay Down Your Guns, het bluesy Step Aside en de commerciële single Touch And Go. De stem van Greg Lake klinkt op dit album als om door een ringetje te halen.
In de openingstrack, The Score, horen we de bekende zinsnede: “Welcome Back My Friends…”, vergezeld door het ritmische patroontje uit de 3rd Impression van Karn Evil Nine dat vooraf ging aan het afsluitende, steeds sneller wordende, synthesizermotiefje.

De stijl is over het algemeen wat commerciëler dan het oorspronkelijke ELP. De toetsen worden veelal gedomineerd door de, van “Works” en “Love Beach” bekende, Yamaha GX1 synthesizer, waarbij Emerson veel “brassy” geluiden gebruikt. De o zo geliefde Hammond is ver te zoeken op dit album.
De drums van Powell klinken groots en hard maar zeer steady. In die zin kun je dit album zien als een soort pre-studie van het “Black Moon”  album dat een aantal jaren later in de originele ELP-bezetting zou verschijnen met diezelfde groots klinkende drums. De GX1 had Emerson toen ingeruild voor een aantal modernere synthesizers.

Op “The Sprocket Sessions” hoor je een verrassend goede geluidskwaliteit voor een repetitie-opname, destijds op een cassettebandje. De titels van het Emerson, Lake & Powell-album worden goed uitgevoerd, al hoor je wel dat nog niet alles uitgekristalliseerd is. Sommige nummers worden voortijdig beëindigd. Lake roept soms door de muziek heen om zijn enthousiasme te laten blijken.

De “Live in Concert”-opnames klinken uitermate goed voor die tijd. Powell blijkt een uitstekende vervanger van Carl Palmer te zijn in de oudere nummers zoals Knife Edge, Pirates en Fanfare For The Common Man. Hij is een vaste rots in de branding en houdt zo het, immer gehaaste, spel van Emerson keurig binnen de lijnen. Daarbij moet gezegd dat de bekkens je soms letterlijk en figuurlijk om de oren vliegen. In From The Beginning horen we een ietwat onwennige Powell op de bongo’s.

De zang van Lake is weer prima en gelukkig heeft Emerson zijn Hammond ook weer meegenomen al maakt hij af en toe ‘verrassende’ keuzes voor de synthesizersounds in de oudere nummers.
Lucky Man zonder bas klinkt helaas wel kaal. Daar staat tegenover dat Pirates zeer sterk uit de bus komt. Met sterke uitvoeringen van The Score, Touch & Go en Mars, The Bringer of War, compleet met drumsolo, is het studioalbum goed vertegenwoordigd. Al met al een uitstekend concert.

Alle opnames uit deze triple cd uitgave zijn door Andy Pearce behoorlijk opgepoetst waardoor ze lekker uit je speakers knallen. Het begeleidende boekje is voorzien van teksten van de hand van Jerry Ewing, redacteur van het bekende Britse Prog Magazine.
Een mooi eerbetoon aan deze drie iconen die hun verdienstelijke samenwerking helaas al na één album en tour zagen stranden, en alle drie niet meer onder ons zijn.