Ecolo

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ecologistes Confédérés pour l'Organisation de Luttes Originales (ECOLO)
Ecolo
Algemene gegevens
Partijvoorzitter Jean-Marc Nollet
Rajae Maouane
Actief in Vlag Wallonië Wallonië
Vlag België België
Vlag Duitstalige Gemeenschap Duitstalige Gemeenschap
Hoofdkantoor Avenue de Marlagne 52
5000 Namen
Vlag van België België
Mandaten
Europees Parlement
2 / 21
Senaat
3 / 60
Kamer
13 / 150
Waals Parlement
12 / 75
Frans Gemeenschapsparlement
16 / 94
Brussels Parlement
15 / 89
Duitstalig Gemeenschapsparlement
3 / 25
Fractieleiders
Fractieleider Europees Parlement Philippe Lamberts
Fractieleider Senaat France Masai (fractie met Groen)
Fractieleider Kamer Gilles Vanden Burre (fractie met Groen)
Fractieleider Waals Parlement Stéphane Hazée
Fractieleider Frans Gemeenschapsparlement Matteo Segers
Fractieleider Brussels Parlement John Pitseys
Fractieleider Duitstalig Gemeenschapsparlement Freddy Mockel
Ideologie en geschiedenis
Richting Links
Ideologie Ecologisme
Progressivisme
Verwante organisaties
Jongerenorganisatie écolo j
Internationale organisatie GG
Europese fractie Groenen/VEA
Europese organisatie EGP
Portaal  Portaalicoon   Politiek
België

Ecolo is een Franstalige en Duitstalige, groene politieke partij in België. De naam is officieel een letterwoord dat staat voor "Ecologistes Confédérés pour l'Organisation de Luttes Originales" (Groenen Verenigd voor de Organisatie van Originele Acties), maar is in feite de verkorting van "Ecologie" of "Ecologisten".

De partij behaalde bij de verkiezingen in 1999 18% van de Waalse stemmen en 14% in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Ecolo nam deel aan de federale regering-Verhofstadt I (1999-2003), is een zusterpartij van het Vlaamse Groen en is lid van de Europese Federatie van Groene Partijen.

In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en in de federale regering had Ecolo conflicten met de andere regeringspartijen, onder meer over de geluidsnormen voor en de hoeveelheid nachtvluchten vanaf Brussels Airport boven de stad Brussel, in het bijzonder de meer door Franstaligen bewoonde zuidrand.

Bij de regionale en Europese verkiezingen van 7 juni 2009 maakte Ecolo een grote sprong voorwaarts. In het Waalse gewestparlement groeide de partij van 3 naar 14 zetels, en in het Brussels parlement van 7 naar 16 zetels. Bij de verkiezingen van 2014 verloor de partij echter weer een aantal zetels.

Ecolo en Groen werken altijd nauw samen. Een voorbeeld is de gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie in 2019.

Het voorzitterschap van de partij is in handen van twee personen: één vrouw en één man. Bovendien moet een van hen uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest komen en de andere uit Wallonië. Sinds september 2019 zijn de Waal Jean-Marc Nollet en de Brusselse Rajae Maouane co-voorzitters van Ecolo.[1]

Partijleiders[bewerken | brontekst bewerken]

Federale secretarissen / Voorzitters Periode Opmerkingen
Paul Lannoye, Philippe Defeyt, Jean-François Lecocq, Henri Hoffait en Robert Van Wassenhoven 18 april 1980 - 10 april 1981 Federale secretarissen.
Paul Lannoye, Philippe Defeyt, Jean-Luc Roland, Henri Hoffait en Robert Van Wassenhoven 10 april 1981 - 16 mei 1982
Paul Lannoye, Georges Dutry, Jacques Vranken, Olivier Bribosia, Philippe Defeyt, Luc Karkan, Georges Minguet, Marthe Pierquin en Rudi Winzen 16 mei 1982 - 30 april 1983 Georges Minguet nam in november 1982 ontslag, in januari 1983 gevolgd door Luc Karkan. In februari 1983 volgde Jacques Vranken hun voorbeeld.
Paul Lannoye, Philippe Defeyt, Olivier Bribosia, Daniel Comblin, Pierre Denis, Eric Picard, Marthe Pierquin, Rudi Winzen en Louis Wyckmans 30 april 1983 - 1 mei 1984 In oktober 1983 nam Eric Picard ontslag, hij werd op 17 maart 1984 vervangen door Michel Horenbeek.
Cécile Delbascourt, Fabrice Lantair, Michel Somville, Olivier Bribosia, Frédéric Janssens, Rudi Winzen en Louis Wyckmans 1 mei 1984 - 29 april 1985 Op 20 juli 1984 werden Benoît Labaye en Jean-Luc Roland verkozen tot bijkomende federale secretarissen.
Paul Lannoye, Cécile Delbascourt, Myriam Keenens, Philippe Defeyt, Frédéric Janssens, Jacques Preumont en Michel Somville 29 april 1985 - 22 februari 1986 Op 29 november 1985 dienden Paul Lannoye, Philippe Defeyt, Myriam Keenens en Michel Somville hun ontslag in als federaal secretaris.
Jean-Pierre Viseur, Frédéric Janssens en Myriam Keenens 22 februari 1986 - 11 mei 1986 Op 25 april 1986 werd Jean-Claude Sadoine verkozen tot bijkomend federaal secretaris.
Paul Lannoye, Jacky Morael, Jean-Claude Sadoine, Daniel Comblin en Martine Dardenne 11 mei 1986 - 14 december 1986
Paul Lannoye, Jacky Morael, Henri Simons, Daniel Comblin en Martine Dardenne 14 december 1986 - 20 maart 1988 Henri Simons werd op 23 oktober 1987 vervangen door Pierre Jonckheer en Paul Lannoye werd op 15 januari 1988 vervangen door Georges Trussart.
Jacky Morael, Martine Dardenne, Pierre Jonckheer, Marie Nagy en Georges Trussart 20 maart 1988 - 29 april 1990 Op 25 augustus 1989 werden Martine Dardenne en Marie Nagy vervangen door Marcel Cheron en Bruno Thiéry.
Jacky Morael, Marcel Cheron, Claude Adriaen, Salvatore Miraglia en Didier Paternotte 29 april 1990 - 10 mei 1992 Jacky Morael en Marcel Cheron werden op 13 december 1991 vervangen door Daniel Burnotte en Vincent Decroly.
Daniel Burnotte, Vincent Decroly, Anne-Marie Latteur en Roland Libois 10 mei 1992 - 23 april 1994 Op 26 juni 1992 werd Gérard Lambert verkozen als bijkomend federaal secretaris. Roland Libois werd op 15 oktober 1993 vervangen door Denise Nélis.
Jacky Morael, Isabelle Durant en Dany Josse 23 april 1994 - 28 november 1999 Op 21 februari 1997 werd Dany Josse vervangen door Jean-Luc Roland. Morael, Durant en Roland werden op 29 maart 1998 herkozen.
Philippe Defeyt, Brigitte Ernst en Jacques Bauduin 28 november 1999 - 7 juli 2002
Philippe Defeyt, Marc Hordies en Evelyne Huytebroeck 7 juli 2002 - 6 juli 2003
Jean-Michel Javaux, Evelyne Huytebroeck en Claude Brouir 6 juli 2003 - 21 oktober 2007 Op 16 juli 2004 werd Evelyne Huytebroeck vervangen door Isabelle Durant.
Jean-Michel Javaux en Isabelle Durant 21 oktober 2007 - 20 november 2009 Covoorzitters.
Jean-Michel Javaux en Sarah Turine 20 november 2009 - 5 maart 2012
Olivier Deleuze en Emily Hoyos 5 maart 2012 - 22 maart 2015
Zakia Khattabi en Patrick Dupriez 22 maart 2015 - 9 november 2018
Zakia Khattabi en Jean-Marc Nollet 9 november 2018 - 15 september 2019
Jean-Marc Nollet en Rajae Maouane 15 september 2019 - heden

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]