Brandon Mechele

Brandon Mechele
Brandon Mechele met Club Brugge tegen RB Salzburg in de UEFA Europa League in 2019 (Red Bull Arena, Wals-Siezenheim)
Persoonlijke informatie
Bijnaam	RoboCop
Geboortedatum	28 januari 1993
Geboorteplaats	Bredene, België
Lengte	190 cm
Been	Tweebenig
Positie	Centrale verdediger 1 Rechtervleugelverdediger 2
Clubinformatie
Huidige club	Club Brugge
Rugnummer	44
Contract tot	2025
Jeugd
1999–2002 2002–2013 KSV Bredene Club Brugge
Senioren *
Seizoen Club W 0(G) 2013–heden 2017 Club Brugge → STVV 4250(20) 1800(2)
Interlands **
2013–2014 2019–heden België -21 België 700(0) 300(0)
* Bijgewerkt op 14 april 2024
** Bijgewerkt op 11 november 2020
Portaal    Voetbal

Brandon Mechele [uitspraak: 'brɑndɔn 'mɛxələ] (Bredene, 28 januari 1993) is een Belgisch betaald voetballer die als centrale verdediger speelt. Hij staat al zijn hele loopbaan onder contract bij Club Brugge. Hij deelt het clubrecord van vijf landstitels. Zijn bijnaam luidt RoboCop.

Naast vijf titels won Mechele éénmaal de Beker van België en viermaal de Supercup. Mechele dankt zijn bijnaam RoboCop, naar het personage uit de gelijknamige film, aan een ogenschijnlijke "robotische" immuniteit tegen blessures, hoewel hij in het verleden al met blessures kampte. Hij kreeg de bijnaam in het seizoen 2017–2018, toen hij de perceptie opwekte door geen seconde van de competitie te missen en omdat Club Brugge bovendien kampioen werd. Mechele werd het eerst RoboCop genoemd door zijn ploeggenoten alsook "werkmier zonder franjes" naar "zijn inzet en maniakale verzorging".

Mecheles grootste kwaliteit ligt voornamelijk in het puur verdedigend compartiment met een sobere speelstijl, en "veel inzet en goed positiespel". Hij is bovendien tweevoetig. Navenant wordt Mechele zowel rechts als links in het centrum van de verdediging opgesteld, hoewel hij bij voorkeur vanaf links speelt. Waar het Mechele doorheen zijn loopbaan aan techniek ontbeert, compenseert hij die zwakte met "zijn fysieke sterkte, tactisch doorzicht, snelheid en zijn uitstekende tackle". Mechele werd al vaak bekritiseerd. Met name voor zijn primitieve bijdrage aan de spelopbouw van achter uit. In casu een onbevredigende passing, die hij mettertijd wel bijschaafde, Vanaf zijn topjaren waarin hij vijfmaal kampioen wordt met Club Brugge, wordt Mechele door menigeen tot een van de beste verdedigers van de Belgische competitie geschaard en ook "de stille kracht van Club Brugge" genoemd, maar wordt hij ook beschouwd als "net niet goed genoeg om in een Europese topcompetitie te spelen" wat tegen het licht van Belgische topverdedigers wordt gehouden.

Op 13 oktober 2019 debuteerde Mechele voor de Rode Duivels, uit bij Kazachstan. Op 30 september 2022 verlengde Mechele zijn contract bij Club Brugge tot 2025. In 2013 stroomde hij door uit de Brugse jeugdwerking. Jeugd inbegrepen en een half seizoen STVV op huurbasis buiten beschouwing gelaten, speelt hij sinds 2002 voor Club Brugge.

Op 3 december 2023 speelde Mechele zijn 400ste officiële wedstrijd voor Club Brugge tegen Standard Luik. In januari 2019 werd hij benoemd tot ereburger van kustgemeente Bredene, waar hij opgroeide, voor alle ruchtbaarheid met zijn prestaties bij Club Brugge.

Clubcarrière

Club Brugge

1999–2013: Jeugdreeksen en debuut

Brandon Mechele werd getogen aan de Belgische Kust en sloot zich in 2002 aan bij de jeugd van Club Brugge, na drie jaar bij de jeugd van KSV Bredene te hebben gespeeld. De centrale verdediger die bij de jeugd als rechtsachter speelde, doorliep alle jeugdreeksen. Hij werd meegenomen op de winterstage van Club Brugge, in het Spaanse Marbella, en trainde op sporadische basis een paar keer mee met het eerste elftal in België. "Nadat ik op onze stage Björn Engels eens verving, trainde ik wekelijks één à twee keer met het eerste elftal", stelde Mechele zichzelf voor. "Natuurlijk hoop ik net als Birger Verstraete en Björn Engels mijn plek te veroveren, maar ik bekijk het stap voor stap", zei hij.

Mechele maakte op 20-jarige leeftijd zijn debuut in het eerste elftal, op 5 mei 2013 tegen Sporting Lokeren in play-off I. Officieel debuteren deed Mechele overigens als verdedigende middenvelder en niet als centrale verdediger. "Ik ben uiteraard heel tevreden met mijn invalbeurt. Ik ben blij dat ik enkele ballen kon recupereren", zei hij over zijn debuut.

Mechele viel in voor met name Víctor Vázquez, een positionele vervanging behalve dat Mechele wat lager op het veld stond (Vázquez is een aanvallende middenvelder). Door blessures en schorsingen zat Mechele voor het eerst op de bank. Club won het duel tegen Lokeren met 2–1. Op 12 mei 2013 viel hij na 73 minuten in voor middenvelder Jesper Jørgensen, uit bij Standard Luik. Club won met 2–4.

Mechele kreeg bij Club aanvankelijk het nummer 45 toegewezen, maar schakelde een seizoen later al meteen over naar zijn inmiddels kenmerkend geworden rugnummer 44. Helemaal aan het einde van het seizoen 2012–2013, toen hij zijn eerste officiële wedstrijden voor blauw-zwart speelde, leek het alsof trainer Juan Carlos Garrido hem in de nabije toekomst als verdedigende middenvelder zou blijven inzetten terwijl Mechele bij de jeugd meestal rechtsachter was. Mechele werd echter 'omgevormd' tot centrale verdediger en (door omstandigheden, zie onder) werd hij tevens meteen basisspeler. Mechele draagt rugnummer 44 in het seizoen 2023–2024 overigens nog steeds. Het rugnummer heeft in zoverre bekend geen andere betekenis dan dat het zijn (tweede) rugnummer werd als doorgestroomde jeugdspeler van blauw-zwart.

2013–2015: Doorbraak in het eerste elftal

Mechele tijdens een training, maart 2014

Vanwege blessureleed bij de Deen Jim Larsen en omdat de Costa Ricaan Óscar Duarte geelgeschorst was, stelde coach Juan Carlos Garrido hem op voor het openingsduel van het seizoen 2013–2014 tegen Sporting Charleroi, op 26 juli 2013. Club won die wedstrijd met 2–1 en dat met een mannetje minder. Timmy Simons kreeg bij zijn grote comeback rood na 21 minuten. Samen met jeugdvriend Björn Engels maakte Mechele in het vorige seizoen reeds deel uit van het eerste elftal. Engels kreeg eerder zijn eerste kans dan Mechele, toen nog van trainer Georges Leekens. Engels maakte zijn ongelukkige debuut op 20 september 2012 en speelde als invaller de tweede helft uit tegen Girondins de Bordeaux (4–0 nederlaag) op de openingsspeeldag van de groepsfase van de UEFA Europa League. Er was toen nog geen spoor van Mechele, die debuteerde in de play-offs van het seizoen 2012–2013 thuis tegen Lokeren op 5 mei 2013.

In Mecheles eerste twee seizoenen ging de Belgische landstitel naar RSC Anderlecht, in het derde naar KAA Gent. Club Brugge was destijds een ploeg in volle heropbouw na enkele povere, middelmatige seizoenen eind jaren 2000 tot begin jaren 2010. De club trok medio jaren 2010 ten strijde met enkele jeugdspelers waar veel verwacht kon van worden. Mechele, Engels en verder de niet helemaal geslaagde (doch onder de supporters wel geliefde) jeugdproducten Tuur Dierckx, Boli Bolingoli, Nikola Storm en Birger Verstraete waren de uithangborden van de nieuwe politiek van blauw-zwart onder een nieuwe voorzitter, Bart Verhaeghe, en een nieuwe manager, Vincent Mannaert.

In hun eerste seizoen kwam een basisplaats nog veel te vroeg voor de benjamins, maar in het seizoen 2013–2014 ging het steil bergopwaarts voor met name Engels en Mechele. Thans gooide Georges Leekens' opvolger Juan Carlos Garrido de jeugdspelers voor de leeuwen als basisspelers (titularissen). Mechele werd linker centrale verdediger en Engels speelde vanaf rechts. De noodgedwongen doorgevoerde wijziging — wegens een volle ziekenboeg — door Garrido pakte evenwel goed uit want het duo Engels-Mechele groeide meteen, enigszins verrassend, uit tot vaste waarde bij Club Brugge. Algauw zouden de twee ook een verbeterd contract krijgen, wat maakte dat ze tot juni 2017 onder contract stonden.

Juan Carlos Garrido werd in september 2013 ontslagen ondanks het feit dat er gelijke tred met competitieleider Standard Luik werd gehouden. In de UEFA Europa League werd Club Brugge weliswaar na één voorronde, en met Mechele beide keren in de basis, verrassend uitgeschakeld door Śląsk Wrocław uit Polen. De Spaanse coach werd vervangen door Michel Preud'homme. Op 28 november 2013 verlengde Mechele net als Engels zijn contract bij Club Brugge tot medio 2017.

Mechele was onder Michel Preud'homme in eerste instantie een vaste pion en vormde in een 4–3–3 opstelling een defensief duo met Björn Engels, totdat die laatste op 10 oktober 2014 tijdens een doordeweekse training een zware knieblessure opliep dewelke Engels meer dan een jaar op non-actief stelde. Hierdoor speelde Mechele naast Duarte, nog altijd als linker centrale verdediger. Na Nieuwjaar [2015] kwam ook de in eerste instantie door Ajax aan Club Brugge verhuurde Stefano Denswil naast hem te staan (toen ten nadele van Duarte). Mechele speelde op de positie van rechter centrale verdediger wanneer Denswil aan hem werd gekoppeld (wat toen voor het eerst gebeurde); omdat Preud'homme de linkervoet van Denswil beter achtte dan die van Mechele. Op 20 januari 2015 scoorde de centrale verdediger in de laatste minuut tegen KV Mechelen het beslissende doelpunt in de kwartfinales van de Beker van België.

Uiteindelijk pakte Mechele met de Beker van België zijn allereerste prijs dat seizoen. Onder leiding van Michel Preud'homme – in betere tijden voor Mechele (zie onder) – werd het 2-1 in de finale tegen de aartsrivalen van RSC Anderlecht. Hij wist niet te verhinderen dat Anderlecht-spits Aleksandar Mitrović de gelijkmaker tegen de touwen prikte na het openingsdoelpunt van aanvaller Tom De Sutter. Lior Refaelov besliste de finale in de absolute slotfase. Mechele speelde de volledige finale naast Óscar Duarte als linker centrale verdediger.

2015–2017: Uit de gratie bij Preud'homme

Onder coach Michel Preud'homme verdween Mechele in 2016 van de radar. Het was opvallend voor deze periode dat Preud'homme toen teruggreep naar Björn Engels indien deze volledig fit was en hierbij telkenmale Mechele slachtofferde, omdat Engels volgens Preud'homme voor de spelopbouw als gracieuzer mocht beschouwd. Engels keerde in het voorjaar van 2016 terug uit blessure (een aanhoudende knieblessure). In de tussentijd had blauw-zwart ook Benoît Poulain aangeworven bij KV Kortrijk om de spoeling achterin aan te dikken; het beschikte over te weinig centrale verdedigers om dat seizoen het titelgevecht aan te gaan met KAA Gent en RSC Anderlecht. Mechele verloor zijn basisplaats in het seizoen 2015-2016 aan de teruggekeerde Engels, maar ook Poulain kwam in de pikorde van Preud'homme hoger te staan dan Mechele. Club Brugge werd in mei 2016 voor de veertiende keer Belgisch landskampioen na elf seizoenen van droogte. Mechele had toch een redelijk aandeel in de titel, met 18 optredens in de competitie (optelsom van reguliere competitie en play-offs). Hij speelde drie keer mee in de play-offs uit in totaal 10 wedstrijden.

Mechele mocht, ondanks een nieuwe zware blessure bij de blessuregevoelige Engels (opgelopen thuis tegen Leicester City in de UEFA Champions League) tijdens het laatste seizoen van Preud'homme enkel Europees nog meespelen. Dat gebeurde toen ten voordele van Benoît Poulain, die naast Stefano Denswil een basisplaats in de defensie bemachtigde. Hij keerde in november 2016 even terug in het elftal omdat Denswil geblesseerd was uitgevallen in de competitie. Mecheles optredens werden twee nederlagen in de groepsfase van de UEFA Champions League tegen Leicester City (uit) en FC Kopenhagen (thuis). Het verlies tegen FC Kopenhagen in het bijzonder was een behoorlijk bittere pil om slikken: 0–2, mede door een ongelukkige owngoal van Mechele na net iets minder dan tien minuten spelen — de eerste wedstrijd tegen de Denen mondde reeds uit in een 4–0 nederlaag; hij was die avond niet bij de selectie. Club Brugge behaalde geen enkel punt in de Champions League.

Het plotse gebrek aan speelminuten werd door Mechele en zijn achterban als dermate frustrerend ervaren dat zijn toekomstige echtgenote Caroline in de media uithaalde naar Preud'homme. Die laatste was niet onder de indruk en verdedigde zijn keuze Mechele gedurig te loochenen in de vaderlandse competitie: "Of het nu de makelaar, vriendin, één van de ouders of Sinterklaas is die iets zegt; laat me koud", trok Preud'homme van leer. Mechele kwam niet verder dan een rol als bankzitter, een bank aan dewelke hij doorgaans gekluisterd bleef. Soms werd hij door Preud'homme ook gewoon naar de tribune verwezen en viel Mechele in extremis uit de selectie. Uiteindelijk voerde zijn achterban het betoog op dat Preud'homme "een gebrek aan respect" had, na zijn voorbije jaren die succesvol waren geweest met onder meer de bekerwinst in 2015 tegen Anderlecht, de Europese campagne in de UEFA Europa League 2014/15 (kwartfinale) en de tweede plaats in de competitie achter KAA Gent. Mechele was onderweg daarnaartoe een belangrijke speler in de defensie van blauw-zwart.

Voorjaar 2017: Uitleenbeurt aan STVV en verrijzenis

Björn Engels en Stefano Denswil waren in de loop van het seizoen 2016–2017 de vaste centrale verdedigers van Club Brugge geworden in een aanvallende 4–3–3 formatie. Engels raakte in september geblesseerd en miste daarop het gehele najaar van 2016, waarna Engels opnieuw in de basisploeg postvatte. De alternatieven voor Engels waren Poulain of Mechele. Preud'homme maakte niet langer gebruik van die laatste. In de winterstop van het seizoen 2016–2017 verhuisde Mechele dan ook op uitleenbeurt naar STVV, samen met Boli Bolingoli en doelman Sébastien Bruzzese. Daar werd hij onder de Kroatische trainer Ivan Leko, zelf een oud-speler van Brugge, opnieuw een vaste waarde.

Alsof de duivel met Preud'homme speelde kwam Club Brugge na die winter defensief in ademnood te zitten aangezien Benoît Poulain eind januari 2017 geblesseerd uitviel tegen Standard Luik (uit 0–3 winst). Poulain had vlak voor de start van de play-offs om de landstitel een scheur in de bilspier opgelopen. Aanvoerder en ouderdomsdeken Timmy Simons, van nature een verdedigende middenvelder, moest eveneens op de positie van centrale verdediger inspringen. Verder moesten de vleugelverdedigers de gaping opvullen. Soms namen onervaren jeugdspelers op de bank plaats. Volgens menigeen was het zonneklaar: Club Brugge miste iemand zoals Mechele, die in voorgaande jaren geen blessureleed kende. Mechele had Club Brugge nog van dienst kunnen zijn. Bovendien presteerde Mechele zelf goed bij STVV, waarmee hij Preud'homme van repliek diende. Engels was sinds december terug op post; hij bleef fit tot het einde van het seizoen. Denswil kende geen rijke geschiedenis van blessures. Er mocht evenwel niet veel meer fout gaan. Club was niet dik gezaaid met centrale verdedigers terwijl de titelstrijd volop aan gang was.

Club Brugge had Mechele kunnen gebruiken in het vervolg van het seizoen, maar hij was er niet meer en Preud'homme diende nu noodgedwongen te schuiven met zijn vleugelverdedigers. De Luikse succescoach van blauw-zwart loste het probleem op een bepaald moment op (februari 2017) door met drie verdedigers te gaan spelen. Laurens De Bock, normaliter een linkervleugelverdediger, moest van lieverlee centraal in de verdediging gaan spelen. Preud'homme had voorts geluk dat Engels en Denswil tot het einde van het seizoen fit bleven. In het seizoen 2016–2017 was het krap in de Brugse defensie, maar Preud'homme bleef Mechele 'uitsluiten' zodat zijn situatie derhalve uitzichtloos werd en er voor hem een oplossing moest worden gezorgd, [in de vorm van een uitleenbeurt aan STVV]. Benoît Poulain keerde in maart terug doch miste twee maanden later andermaal drie wedstrijden in volle titelstrijd, toen door een verrekking van de bilspier. In april werd Poulain daarbovenop door het bondsparket twee speeldagen geschorst na een tackle op Gent-speler Brecht Dejaegere. De lokroep naar Mechele begon luider te klinken naarmate de play-offs vorderden.

De Belgische landstitel ging uiteindelijk niet naar Club Brugge, maar naar RSC Anderlecht. Sint-Truiden handhaafde zich dan weer in eerste klasse: Mechele eindigde met zijn maats op de veertiende plaats met vijf punten voorsprong op de voorlaatste in de stand Royal Excel Moeskroen en zes punten voorsprong op hekkensluiter KVC Westerlo. Mechele speelde op zijn beurt alle resterende wedstrijden van het seizoen, in Brugse loondienst maar namens STVV: achttien competitiewedstrijden, twee doelpunten. In de Beker van België werden de Kanaries al uitgeschakeld voor Nieuwjaar, voor Mecheles komst. Zijn trainer bij STVV was de Kroaat Ivan Leko en deze laatste zou een allesbeheersende rol vertolken voor het vervolg van de carrière van Mechele, die een stap opzij zette om er nadien twee vooruit te zetten. Na afloop van het seizoen 2016–2017 keerde Mechele terug naar zijn moederclub Club Brugge, waar Preud'homme na vier seizoenen de deur achter zich dicht trok.

2017–2019: Terug in de basis onder Ivan Leko

Mechele tijdens een opwarming met Club Brugge in 2019, UEFA Europa League tegen RB Salzburg ; Club Brugge verloor deze wedstrijd met zware 4-0 cijfers. Naast Mechele Siebe Schrijvers en achteraan Hans Vanaken, die net als Mechele vijf landstitels behaalde met blauw-zwart in de periode 2016–2022. Nederlander Ruud Vormer, niet op de foto, is de overige speler uit Mecheles tijdperk die vijf landstitels behaalde met Club Brugge.

Mechele begon met redelijk wat twijfels aan het seizoen 2017–2018 bij Club Brugge, waar Sint-Truiden-coach Ivan Leko intussen als nieuwe trainer was aangesteld. Ondanks de aanwezigheid van de tactisch sterke Benoît Poulain behield Leko het vertrouwen in de Bredenenaar, na een zeer moeilijke start voor Club Brugge als team in augustus en september 2017 gekenmerkt door dubbele Europese uitschakeling tegen haalbare tegenstanders.

Mechele vormde de Brugse defensie met de Nederlander Stefano Denswil. Mechele presteerde daarop ijzersterk. Ten dele werd hij geholpen door Björn Engels' vertrek in de zomer, naar met name het Griekse Olympiakos Piraeus aan het eind van de transferperiode, maar het was trainer Ivan Leko die voor Mechele veel veranderd had. Vooral in het hoofd: hij was mentaal veel sterker geworden, vertelde hij aan weekblad Knack in november 2017.

Het spelsysteem dat Ivan Leko invoerde was een 3–5–2 met drie verdedigers: Poulain rechts, Mechele centraal en Denswil links. Dit werd tot na de verloren voorrondes van de UEFA Champions League en UEFA Europa League tegen Istanbul Başakşehir en AEK Athene, respectievelijk, toegepast met Engels in plaats van Poulain. Dat waren de laatste wedstrijden van Mechele als defensieve partner van Björn Engels, met wie hij samenspeelde sedert de jeugdreeksen van Club Brugge. Engels beproefde zijn geluk voortaan in het buitenland, maar zijn carrière werd voortdurend gedwarsboomd door dezelfde blessures die hem bij Club Brugge parten speelden. Poulain werd ook dit seizoen getroffen door blessures doch de Fransman kreeg indien volledig fit, steevast een plaats in het basiselftal, samen met Mechele en Denswil. Mechele en Poulain hadden dezelfde tactisch doorlezen speelstijl, Denswil bleek over veel technische kwaliteiten te beschikken. Mechele werd als onmisbaar beschouwd door supporters en de media. In het seizoen 2017–2018 stond de Brugse verdediging, onder bewind van Ivan Leko, als een huis. Ze slikte amper tegengoals met dank aan mandekker Mechele, "stilzwijgende, noest werkende West-Vlaming" die zich opwierp tot defensieve leider van blauw-zwart.

Mechele werd een van de uitblinkers en speelde ook het daaropvolgende jaar naast Poulain, die zich ongeveer dezelfde stijl als Mechele aanmat en die tactisch het spel goed las, en de complementaire Denswil. De Bredenenaar verdedigde op een intelligente, zakelijke manier terwijl de Surinaamse Amsterdammer sierlijk uitvoetbalde en een hard schot had. Mechele miste [als enige van de ploeg] geen seconde van de competitie. Bovendien scoorde hij dat seizoen drie doelpunten en veroverde aan het einde van het seizoen 2017–2018 zijn tweede landstitel.

Voor aanvang van het seizoen 2018-2019 liep Mechele tijdens de voorbereiding een blessure op aan de buikspieren. De taaie Mechele vocht zich in september terug in de ploeg en werd opnieuw gekoppeld aan Benoît Poulain en Stefano Denswil. Mechele werd tijdens het seizoen 2017–2018 door supporters en de media tot RoboCop omgedoopt, naar het gelijknamige personage uit de film van regisseur Paul Verhoeven. Mechele verkreeg die bijnaam vanwege de landstitel, die hij mee verzekerde zonder een minuut van het seizoen te missen en zonder in de schijnwerpers staan. De immer nuchtere Mechele in een zeldzaam interview met Knack, ironisch: "Hoe minder je mij ziet, hoe beter we het doen", verwijzend naar het belang van de [volgens hem onderbelichte] aanvallende sterkte.

Ironisch genoeg raakte net RoboCop geblesseerd in de zomer. De blessure aan de buikspieren had geen impact op zijn status want Mechele keerde gewoon terug in de basiself en speelde in het seizoen 2018–2019 opnieuw 41 officiële wedstrijden. Club Brugge eindigde in de competitie op de tweede plaats achter KRC Genk. Na het seizoen hield Ivan Leko het na twee succesvolle seizoenen voor bekeken als Club Brugge-coach. Op 5 oktober 2018 werd Mechele door bondscoach Roberto Martínez beloond met zijn eerste selectie bij de Rode Duivels. Hij mocht aanvankelijk nog niet meespelen van Martínez. Reden was mede de aanwezigheid van doorwinterde internationals als Toby Alderweireld en Thomas Vermaelen en bovendien omdat Leander Dendoncker, destijds een tot centrale verdediger omgetoverde verdedigende middenvelder, over hem werd geprefereerd. Op zijn eerste minuten bij de Rode Duivels zou hij nog een jaar moeten wachten.

2019–2021: Sterkhouder onder Clement

Op 5 februari 2020 scoorde Mechele, onder leiding van de nieuwe coach Philippe Clement, het openingsdoelpunt in de terugwedstrijd van de halve finale van de Beker van België op het veld van SV Zulte Waregem. Hij devieerde een doorgekopte bal van Michael Krmenčík met de borst in het lege doel van de uitgekomen Zulte Waregem-doelman Sammy Bossut. Mechele kreeg het doelpunt nipt op zijn naam want de bal was al bijna over de doellijn. Club Brugge plaatste zich voor de bekerfinale dankzij de 18-jarige Charles De Ketelaere, nadat invaller Dimitri Oberlin de gelijkmaker had gescoord voor Zulte Waregem (1–2). De heenwedstrijd was op 1–1 geëindigd, waardoor Mechele en zijn maats verlengingen vermeden. Club Brugge verloor de finale van Royal Antwerp FC met 0–1.

In het seizoen 2020–2021 bleef Mechele een vaste waarde in de competitiewedstrijden van Club Brugge. In de UEFA Champions League speelde hij twee keer de volledige wedstrijd tegen Zenit Sint-Petersburg, met een dubbele overwinning als resultaat. In de andere vier groepswedstrijden bleef Mechele evenwel op de bank.

Tijdens het seizoen 2020–2021 werd Brandon Mechele in de bloemetjes gezet voor zijn 250ste wedstrijd voor Club Brugge. Bovendien mocht Mechele af en toe de kapiteinsband dragen bij afwezigheid van eerste kapitein Ruud Vormer en vice-kapitein Hans Vanaken, zoals dat bijvoorbeeld ook het geval zou zijn in de gewonnen Supercup van 2021 tegen bekerwinnaar KRC Genk op 17 juli 2021. Dit werd Mecheles eerste prijs als aanvoerder van blauw-zwart.

Op 24 januari 2021 scoorde Mechele de winning goal in de competitietopper tegen Genk. Mechele legde de bal dood op de borst en als was hij een volleerde centrumspits werkte hij vervolgens beheerst af. Mecheles doelpunt werd omschreven als een "spitsengoal" en deze 3-2 bleek uiteindelijk voldoende voor de drie punten. Vier dagen later was hij opnieuw trefzeker in de Brugse stadsderby tegen Cercle Brugge. Dit keer zorgde Mechele voor de gelijkmaker met een kopbal. Zijn treffer bleek cruciaal in de 1-2-overwinning.

Op 18 februari 2021 was het andermaal raak voor Mechele. De verdediger scoorde in de UEFA Europa League op het veld van FC Dynamo Kiev het levensbelangrijke uitdoelpunt. Het werd 1-1 in die heenwedstrijd, wat niet voldoende bleek voor de kwalificatie. Mechele en Club Brugge werden in 2021 opnieuw landskampioen.

2021–2022: Evenaring Brugs recordaantal titels

In het seizoen 2021–2022 verlengde blauw-zwart zijn landstitel, waarbij de Nederlander Alfred Schreuder halverwege het seizoen het roer overnam van Philippe Clement, die het schip verliet voor het Franse AS Monaco. De achttiende landstitel in de clubgeschiedenis was de vijfde voor Mechele, Hans Vanaken en Ruud Vormer, [in de voorbije jaren] sterkhouders van het elftal. De drie spelers delen het record met Fons Bastijns, Birger Jensen, Raoul Lambert, Georges Leekens, Franky Van der Elst en Dany Verlinden.

In seizoen 2022-2023 bleef Mechele onder de nieuwe hoofdtrainer Carl Hoefkens onbetwiste basisspeler. In de UEFA Champions League speelde Mechele voor het eerst in zijn carrière elke minuut. Met Club Brugge plaatste hij zich bovendien voor het eerst in de clubgeschiedenis voor de knock-outfase van het Kampioenenbal (sinds de eerste editie van de UEFA Champions League in 1992–1993), als tweede van een groep met FC Porto (groepswinnaar), Bayer Leverkusen en Atletico Madrid. Op 8 november raakte bekend dat hij werd opgenomen in het beste elftal van de groepsfase, dat officieel door de UEFA was samengesteld.

2023–2024: Leermeester voor jonge defensie

Brandon Mechele bleef ook in de seizoenen 2022–2023 en 2023–2024 het vertrouwen behouden in de basiself van Club Brugge. Mechele mocht voortaan enkele beloftevolle verdedigers opleiden en begeleiden. De doorknede Mechele nam een nieuwe rol op als leermeester van spelers als Abakar Sylla, Jorne Spileers en Joel Ordóñez. De vleugelverdedigers waren eveneens piepjong. Er werd toen ook niet geïnvesteerd in een ervaren centrale verdediger. Mechele was de enige centrale verdediger bij Club die reeds zijn strepen had verdiend in de Belgische hoogste klasse. De jonkies speelgelegenheid gunnen was een keuze geweest van het Brugse bestuur (al dan niet) in samenspraak met trainers Carl Hoefkens en later Ronny Deila. Het was een keuze die logischerwijs met veel ups en downs gepaard ging. De defensieve aanpak werd in Vlaamse media op de nodige kritiek onthaald. Toen met name Ronny Deila de plak zwaaide bij Club Brugge zouden de media stellen dat de keuze voor een jonge defensie "niet langer te rechtvaardigen was". Die bewuste seizoenen werden iets meer tegengoals geïncasseerd dan voorgaande jaren. Eén patroon, in het bijzonder onder Deila, was dat dit doorgaans in het slot van de wedstrijd gebeurde. Dat kwam doordat Club massaal in egelstelling kroop, vaak met als centraal duo Mechele–Spileers. Op die manier gaf blauw-zwart wedstrijden alsnog uit handen.

Op een persoonlijk vlak was het seizoen 2023–2024 opmerkelijk. Mechele scoorde maar liefst vijf keer in de competitie, een persoonlijk record. In de klassieker thuis tegen RSC Anderlecht op de tweede speeldag van de Champions' Play-offs opende hij als kapitein de score met een kopbaldoelpunt op hoekschop vanaf links. Hij dook op aan de eerste paal en kopte naar de verste hoek. Bij afwezigheid van Simon Mignolet (geblesseerd) en Hans Vanaken (ziekte) mocht Mechele tegen Anderlecht ook voor de gelegenheid de kapiteinsband dragen. Club Brugge won met 3–1.

Clubstatistieken

Seizoen	Club	Land	Competitie	Competitie		Beker van België		Europees		Supercup		Totaal
				Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.
2012/13	Club Brugge		Jupiler Pro League	3	0	0	0	0	0	—		3	0
2013/14				25	0	1	0	2	0	—		28	0
2014/15				30	2	6	1	13	0	—		49	3
2015/16				18	0	2	0	9	0	1	0	30	0
2016/17				0	0	0	0	2	0	0	0	2	0
2017/18				40	3	5	2	3	0	—		48	5
2018/19				32	0	1	0	7	0	1	0	41	0
2019/20				24	0	6	1	7	0	—		37	1
2020/21				35	2	3	0	4	1	—		42	3
2021/22				38	0	4	0	3	0	1	0	46	0
2022/23				36	2	2	0	8	0	1	0	47	2
2023/24				33	5	5	0	14	1	—		52	6
Club totaal				314	14	35	4	72	2	4	0	425	20
2016/17	→ Sint-Truidense VV (huur)		Jupiler Pro League	18	2	—		—		—		18	2
Club totaal				18	2	—		—		—		18	2
Carrière totaal				332	16	35	4	72	2	4	0	443	22

Statistieken bijgewerkt tot 14 april 2024

Interlandcarrière

Mechele werd voor het eerst opgeroepen voor de Rode Duivels op 16 oktober 2018 voor de vriendschappelijke interlands tegen Zwitserland en Nederland. Hierin kwam hij wel nog niet in actie. De centrale verdediger debuteerde pas tijdens zijn 8ste selectie op 13 oktober 2019, dit in een kwalificatiewedstrijd voor het EK 2020 in en tegen Kazachstan. Hij mocht in de extra tijd op de 91ste minuut invallen voor Thomas Vermaelen en de wedstrijd volmaken. België won de wedstrijd met 0-2 en plaatste zich voor het EK.

Op 8 oktober 2021 mocht Brandon Mechele voor het eerste starten in de oefeninterland tegen Ivoorkust. Die wedstrijd eindigde op 1–1. Ook op 11 november 2020 maakte hij de volledige 90 minuten vol in een oefeninterland tegen Zwitserland. Mechele maakte geen deel uit van de selectie voor het EK in 2021. Samen met Sambi Lokonga en Zinho Vanheusden werd hij wel gevraagd stand-by te blijven en deed hij ook de voorbereiding met de selectie mee.

Interlands

Interlands van Brandon Mechele voor  België
No.	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Soort Wedstrijd	Doelpunten
Als speler bij Club Brugge
1.	13 oktober 2019	Kazachstan – België	0 – 2	EK Kwalificatie 2020	–
2.	8 oktober 2020	België – Ivoorkust	1 – 1	Vriendschappelijk	–
3.	11 november 2020	België – Zwitserland	2 – 1	Vriendschappelijk	–
Totaal					0

Bijgewerkt t/m 11 november 2020

Palmares

Competitie
	Aantal	Jaren
Club Brugge
Kampioen België	5x	2015/16, 2017/18, 2019/20, 2020/21, 2021/22
Beker van België	1x	2014/15
Belgische Supercup	4x	2016, 2018, 2021, 2022

Zie ook

Mediabestanden

• Lijst van spelers van Club Brugge

Bronnen, noten en/of referenties

Club Brugge – selectie 2023/24

4 Ordóñez · 6 Odoi · 7 Skov Olsen · 8 Skóraś · 9 Jutglà · 10 Vetlesen · 11 Barberà · 14 Meijer · 15 Onyedika · 20 Vanaken  · 21 Bursik · 22 Mignolet · 27 Nielsen · 28 Boyata · 29 Jackers · 32 Nusa · 33 Shinton · 39 Balanta · 44 Mechele · 55 De Cuyper · 58 Spileers · 62 Homma · 64 Sabbe · 65 Seys · 66 Yameogo · 68 Talbi · 77 Zinckernagel · 91 De Corte · 99 Thiago · Coach: Hayen ad interim Assistent-coach: Jonckheere ad interim

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2015–2016

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2017–2018

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2019–2020

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2020–2021

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2021–2022