The Iron Lady (2011)

Ik heb de film tweemaal gezien maar blijf blijf mijn twijfels houden. Streep speelt geweldig. Ze speelt Thatcher niet, maar ze wordt Thatcher. Jammer is wel dat Thatcher wat weggezet wordt als een oude en aftakelende vrouw die, in flashbacks, met weemoed op haar verleden terugkijkt. Gevolg daarvan is dat de film wat verwarrend wordt en een beetje op twee gedachten gaat hinken. Er komt ook geen diepgang in de film. Ik vind dat een gemiste kans want feit blijft dat Thatcher en haar regeringsperiode boeiend blijven.

Toch wel een prachtige film, al valt er wel iets op af te dingen. Schitterende rol van Meryl Streep als zowel de Thatcher in haar gloriejaren als de dementerende oude vrouw die ze uiteindelijk werd. Streep speelt geen rol, ze is Thatcher. Glansrol zeker ook voor Jim Broadbent als Denis, die zich met een zekere gekte en nuchterheid en onaangepastheid staande houdt naast Margaret.

De vorm die gekozen is, de dementerende Thatcher die terugkijkt op haar leven, met z'n successen en zijn mislukkingen, is natuurlijk een keuze, waardoor een bij vlagen aangrijpend, en menselijk, portret ontstaat. Iedere andere vorm, de echte flashbacks of de chronologische aanpak zou snel documentaire trekjes krijgen. Het is duidelijk dat de makers daar ver vandaan wilden blijven. Dat valt te prijzen. Vandaar ook mijn vier sterren.

Nadeel van deze vorm is dat, zeker in het begin, de dementerende vrouw de overhand heeft, en dat de politica maar met moeite zichtbaar is. Haar hele politieke carrière komt er in deze film dan ook nogal bekaaid af. De vraag is alleen, als die carrière meer nadruk had gekregen, was het dan een betere film geworden. Dat staat nog te bezien. Haar onbuigzaamheid, de strijd tegen de vakbonden en tegen haar tegenstanders in de conservatieve partij komen toch wel voldoende over het voetlicht. Wat vooral blijft hangen, mede dankzij Streep, is welk een complexe, en ook wel tragische, persoonlijkheid Margaret Thatcher is geweest. Zo brengt deze film eigenlijk meer aan het licht dan je had mogen verwachten.

prachtige meryl streep,die schitterend in de huid kruipt van de iron lady

een stukje engelse geschiedenis in vogelvlucht

bijzondere film ,van een geweldige actrice !!.

en wat een overeenkomsten met alle tegenspelers zag ik.

Vervelende, oninteressante fillm. Had nog vaag de hoop dat de slechte recensies destijds niet terecht waren, maar na het eerste kwartier had ik die hoop weer naar beneden bijgesteld. Meryl Streep speelt Meryl Streep die een Oscar wil, en als ik me nu zo afvraag wat ik nu eigenlijk heb geleerd van de persoon Thatcher is dat eigenlijk bedroevend weinig. Tegenvaller van jewelste. 2,0*

Sorry maar bij een film van MT zit ik niet te wachten op een oude aftakelende vrouw waarbij we in de vorm van flashbacks een inkijk in haar politieke leven krijgen. Ben benieuwd hoe hun een film of Ronald Reagan er dan uit gaat zien, of eigenlijk ook helemaal niet.

Streep zet een fenomenale prestatie neer in een film, die voor kijkers die historisch op de hoogte zijn niet bijster interessant is.

Een aardige film, niet heel bijzonder. Typische biopic die alle gebeurtenissen braaf langsgaat zonder dat er bijzonders gebeurt. Weinig karakters zijn echt memorabel, met uitzondering van Meryl Streep. Wat speelt ze hier fantastisch, het is echt genieten om naar haar te kijken. Desondanks kan ze de film niet helemaal redden.

Hierboven wordt dit (meermaals) een typische biopic genoemd, ik vond het juist een vreemde biopic, door de structuur waarin alles verteld wordt: de nadruk ligt erg op het heden, ofwel Thatchers oude dag - en je kunt je afvragen waarom, want die oude dag is niet bijster interessant - en daardoor zien we veel uit het verleden voorbij flitsen en wordt het niet, zoals vaak bij biopics, min of meer lineair naverteld. Ik had juist het idee dat de makers het voortkabbelende dat soms bij biopics hoort (eerst de jeugd, dan een oudere actrice en een volwassen leven, dan de eerste politieke zeges enzovoorts) wilden omzeilen door deze structuur te kiezen, en door Streeps fijne optreden heeft dat ook een zekere charme, alleen wordt het uiteindelijk, tja, tamelijk saai. En herhalend, ook. Slecht wordt het allemaal niet, en er zitten interessante stukken geschiedenis in, alleen vlogen die soms wel erg snel voorbij terwijl ik de flarden heden (haar oude dag) nogal uitgesmeerd en veel-van-hetzelfde vond. Gekke film, al met al, die een boeiend verhaal niet zo boeiend navertelt.

Waarom niet gewoon een film maken over Margaret Thatcher de Iron Lady die jarenlang de Wereldpolitiek en Britse politiek domineerden.

Constant die Flashbacks naar de demente Thatcher.

Heel verstorend allemaal voor wat een historisch epos had kunnen zijn.

Alsof de afdronk van het leven Thatcher was dat zij uiteindelijk dement werd en daarmee de rest daaraan ondergeschikt werd.

Daarnaast, al die zinloze gesprekjes van die demente Thatcher aan de keukentafel met haar man.

Zou dat historisch onderbouwd zijn?

Lijkt mij heel sterk.

Blijkt ook wel een beetje uit de trailer want daarin komt het ook niet voor.

Vonden de makers van deze film het zelf blijkbaar ook niets toevoegen.

Lekkere film die vlot overkomt. En niet in details gaat vervallen. Die kun je namelijk met gemak in diverse docu's die over Tatcher gemaakt zijn terug vinden.

Streep speelt haar rol als Iron Lady subliem.

“If you want to change this party, lead it. If you want to change the country, lead it.”

Degelijk biopic over Margaret Thatcher. Iets te degelijk, en de raamvertelling kon me ook niet echt bekoren. Iets meer aandacht voor Thatcher's politieke carrière, en iets minder scènes met Thatcher die aan Alzheimer lijdt, had de film goed gedaan. Streep weet een hallucinerende Thatcher goed te spelen, maar zulke scènes zaten er gewoon te veel in. De scènes in het Britse Lagerhuis, Thatcher´s speeches en haar politieke teloorgang zijn hoogtepunten in de film.

De tijd heelt blijkbaar heel wat wonden.

Thatcher is niet langer de feeks die een sociaal bloedbad op haar geweten heeft, maar een toonbeeld van integriteit, een feministe en - in een later stadium - een aandoenlijk oud vrouwtje.

De film zelf is oké. Er gebeurt veel en het duurt allemaal niet te lang (wie echter houdt van lang uitgesponnen drama’s zal deze film wellicht te fragmentarisch vinden). De keuze om het verhaal niet lineair te vertellen pakt voorts goed uit; op die manier wordt mooi duidelijk wat een rollercoaster het leven van Thatcher was.

Meryl Streep zet een ijzersterke vertolking neer. Toegegeven: met haar posh Brits accent deed ze me af en toe denken aan Mrs. Bucket (the lady of the house speaking), maar dat hoort er natuurlijk bij. Ook Alexandra Roach, die in de huid kruipt van een jonge Thatcher, acteert best verdienstelijk en slaagt er zowaar in om de Iron Lady sympathiek te doen ogen (geen idee in hoeverre dit historisch correct is).

Voor de rest doen de makers hun best om een zo’n breed mogelijk publiek aan te spreken, ook mensen die weinig met politiek hebben. Verwacht dus geen gedetailleerde analyse van Thatchers beleid. Nee, deze film trekt resoluut de kaart van de emotie. Dat is enigszins ironisch - one of the greatest problems of our age is that we are governed by people who care more about feelings … -, maar wie enkel geïnteresseerd is in de harde feiten kijkt natuurlijk beter een docu.

3*

Heel wat jaartjes terug vlak na uitkomst gezien, ik vermoed dat het destijds op Videoland was. Streep maakte indruk en de film beroerde me tot op zekere hoogte, maar heel veel wist ik niet meer van de film. Daarom was het wel eens tijd voor een herkijk en een daarop volgende comment.

Thatcher, The Iron Lady, crisis, industriële achterstand, inflatie, zware protesten en rellen, vakbonden en stakingen, de Falklandoorlog, de zogenaamde Poll-tax en dan vergeet ik nog bijna de dreiging van de IRA. En dat het hoofd te bieden in 11 jaar als premier, ga er maar aan staan! Het zal je baan toch zijn en dergelijke ambitie na streven. Wel interessant is dat Thatcher in het begin al stelt dat je dergelijke werk niet moet doen vanwege je ego maar omdat je iets wil veranderen en waarvan acte. Laten we Great weer voor Brittain zetten.

Boeiend wordt er, doormiddel van flashbacks, terug gekeken van de inmiddels aan ouderdoms kwalen onderhevigde dame naar de jonge idealistische vrouw die haar eerste stappen zet en voet aan de grond probeert te krijgen binnen de conservatieve door mannen geleide politiek. Grappig is de wereld die ze op de grondvesten doet schudden, haar mannetje staat, en Denis ontmoet. Net zo hartverscheurend zijn de Alzheimer symptomen, de verwarrende halicunaties en het niet eens goed beseffen dat ze niet meer premier is en haar man allang overleden is, die daar tegenover staan. Heel erg herkenbaar zijn de gesprekken die je met een dergelijke iemand probeert te voeren. Er is constant een afstand en wanneer je door lijkt te dringen veranderen ze van onderwerp, heel herkenbaar voor mij helaas.

Het is duidelijk dat er in het tijdperk van Thatcher veel heeft gespeeld, zowel politiek als privé. Fraai en vergelijkbaar met Nixon zijn de echte beelden van onrusten, de Falklandoorlog en nog een paar momenten die door de film gemonteerd zijn. Superb is uiteraard Streep die verdiend een Oscar won met deze rol maar Jim Broadbent is ook zeker het noemen waard met zijn rol als Denis. Sterk en interessant aan de film is zondermeer dat Thatcher ondanks haar stugge en norse voorkomen zowaar een boeiend persoon is. De aangename speelduur en de vlotte en soms humoristische toon doet de rest. The Iron Lady is een uitermate boeiende en leuke film wat mij betreft. Ik lees veel kritiek dat er een te aandoenlijk beeld geschapen wordt, of dat de beelden van de dementerende Thatcher minder interessant is dan de werkelijke politieke carrière waar de film volgens vele juist over had moeten gaan. Iets waar ik het absoluut niet mee eens ben, ik had niet graag naar twee of drie uren politiek gewauwel zitten kijken. Bovendien heb ik die harde en nietsontziende houding na twee scènes wel gezien en vind ik de opzet van de inmiddels broze Thatcher die herinneringen in een soort mea culpa lijkt te herbeleven veel sterker en een bepaalde kwetsbaarheid hebben. Maar goed dat is persoonlijk.

Abi Morgans weinig opzienbarende scenario gebruikt de Alzheimer van Margaret Thatcher [Meryl Streep] in haar laatste levensjaren als ankerpunt voor een serie flashbacks waarin de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven, maar vooral uit de carrière van de eerste (maar niet laatste) vrouwelijke Britse Prime Minister aan ons voorbij razen. Alexandra Roach overtuigt als de jonge ‘Maggie’ en Jim Broadbent is ideaal gecast als echtgenoot Denis, maar het is de vrijwel onherkenbare Streep (daarbij enorm geholpen door de Oscar®winnende make up van Mark Coulier en J. Roy Helland) die dit werkelijk memorabel maakt. Haar rol vereist niet alleen dat ze een vrouw moet spelen in de kracht van haar leven en in haar breekbare latere jaren. Ze moet ook nog overtuigen als één van de meest iconische en herkenbare vrouwen uit de recente geschiedenis, die bovendien haar stemgebruik leert aan te passen. Het leverde Streep dan ook terecht haar derde Oscar® op.

Ik ben zeker géén liefhebber van Meryl Streep. Laatst ben ik een film met haar halverwege gestopt met kijken. Maar, ik moet het toegeven, in deze film speelt ze waanzinnig. Overtuigend en niet 'typisch Meryl' wat voor mij een compliment is. Ik vindt de film als biopic niet zo geslaagd. Je leert veel over de oude, dementerende Thatcher, maar haar leven in de politiek komt gefragmenteerd en slechts oppervlakkig aan bod. Daarmee heb ik niet écht inzicht gekregen in de Thatcher van toen. Ik had graag beter willen begrijpen waarom ze deed wat ze deed, wat haar dreef, hoe haar relaties waren. Ik heb Thatcher alleen in mijn jonge kinderjaren meegemaakt, maar de film heeft me wel getriggerd om me er verder in te verdiepen. Daaruit heb ik geleerd dat er een vrji éézijdig beeld van de Iron Lady is neergezet en dat haar motieven niet altijd even eervol waren als wordt gesuggereerd. Jammer dat er zo weinig ruimte is voor de andere kant. Voor het leven van zo'n iconische vrouw had men beter een wat langere speelduur kunnen accepteren. Eigenlijk is het vooral een film over een zeer succesvolle vrouw die op oudere leeftijd dementie krijgt en hoe ze daarmee om gaat. Dat deel is aangrijpend is aangrijpend en komt goed binnen. Dat het Thatcher is, is misschien meer een bonus. Als biopic misschien een onvoldoende, als film wel geslaagd. 3,5 ster.

Wel een interessante biopic van Margaret Thatcher mede door het prima acteerwerk van Meryl Streep. Dat ze kan acteren is een boutade al had ik haar niet altijd even hoog zitten. Mooi vond ik het samenspel met die andere legende, Jim Broadbent, maar wellicht ook omwille van de meer intieme momenten en de fase van haar aftakeling door dementie.

Veel nadruk wel op haar ziekte. Haar politieke carrière wordt slechts in flarden of met oppervlakkige anekdotes aangehaald. Het maakt het voor de (onwetende) kijker misschien wel meer begrijpelijk. Het was geen cadeau om in die tijd de enorme "uitdagingen" te trotseren waarmee Groot-Brittannië kampte. Het feit dat ze een vrouw was werd vaak meewarig over gedaan. En dat kwam ook geregeld aan bod. Het sterkte haar alleen maar meer, had ik de indruk.

Goed gemonteerd ook met die flashbacks of echte nieuwsbeelden die mooi werden ingevoegd in het geheel. Voor een biopic ook redelijk beperkt in tijd. Vaak haalt dit makkelijk de twee uur en meer. Wil je echter meer meten over Thatcher zelf, neem een (dik) boek denk ik dan. Dit neigt iets meer naar informatief amusement. Maar op zich zeker geen slecht film.

Margaret Thatcher had een volwaardiger biografie verdiend, Deze film is een wat rommelig geheel. Het heeft zeker stukken die niet zouden misstaan in een volwaardige biografie (ik doel op stukken uit haar jeugd en opmars in de politiek), maar ook weer stukken uit haar laatste levensfase waarvan ik denk moet dat nou zo vaak en lang. Feit is dat Margaret Thatcher een zeer belangrijk en invloedrijk politica is geweest en daar zou nu het zwaartepunt van de film moeten zitten. Het is immers geen film over het leven van onze oma, in welk geval we wellicht meer geinteresseerd zouden zijn in de laatste levensfase en de relatie met Denis haar man. De maker van de film heeft geen duidelijke keuze durven maken en dat pakt vaak verkeerd uit. Dat de film toch het aanzien waard is komt door Meryl Streep die een topprestatie levert. In mijn ogen is dat helaas tegelijkertijd ook het probleem. De makers zullen denken een prima film te hebben afgeleverd, de kijker zal daar toch anders over denken (op de Meryl Streep fans na uiteraard). Het materiaal had zich geleend voor een topfilm met uiteraard Meryl Streep in een glansrol. Deze film heeft mij toch achtergelaten met het gevoel van een gemiste kans. Dat ik desondanks toch 3* geef is dankzij Meryl Streep. Met echt een goed script is 4* zeker haalbaar maar of Meryl Streep nogmaals in de huid van Margaret Thatcher wil kruipen is maar zeer de vraag.