Gianni Versace

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gianni Versace
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Giovanni Maria Versace

Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1946
Reggio di Calabria

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1997
Miami Beach

Przyczyna śmierci

rany postrzałowe

Miejsce spoczynku

Moltrasio

Zawód, zajęcie

prekursor, kreator mody

Narodowość

Włoch

Partner

Antonio D’Amico (1982–1997)

Krewni i powinowaci

Donatella Versace (siostra)
Santo Versace (brat)

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej III Klasy (1951-2001)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Giovanni Maria Versace[1] (ur. 2 grudnia 1946 w Reggio Calabria we Włoszech, zm. 15 lipca 1997 w Miami Beach na Florydzie) – włoski prekursor i kreator mody, założyciel domu mody Versace[2]. Okazjonalnie również kostiumograf filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Reggio Calabria[3], na południu Włoch, jako trzecie z czworga dzieci. Jego matka, Francesca, była krawcową i właścicielką sklepu z odzieżą[4], a jego ojciec, Antonio, był sprzedawcą węgla[5]. Miał starszego brata Santo Domenico (ur. 1944) oraz dwie siostry – Tinę, która zmarła w wieku 12 lat z powodu nieprawidłowo leczonego zakażenia tężcem[6], i Donatellę Francescę (ur. 1955), która była jego największą muzą i krytykiem[4].

Versace był pod silnym wpływem historii starożytnej Grecji, która dominowała w historycznym krajobrazie jego miejsca urodzenia. Uczęszczał do Liceo Classico Tommaso Campanella, gdzie uczył się łaciny i starożytnej greki. Był również pod wpływem Andy’ego Warhola[7].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Uczył się fachu w młodym wieku, w szwalni swojej matki. Szycia nauczył się robiąc szmaciane lalki ze skrawków materiału znalezionych na podłodze pracowni. W 1955, w wieku dziewięciu lat zaprojektował pierwszą sukienkę[5]. Studiował architekturę, zanim przeniósł się do Mediolanu w wieku 26 lat, aby pracować jako projektant mody, tworząc pierwsze kolekcje dla Genny (Ancona) i Callaghan (Novara)[8].

Po otwarciu swojego butiku w Mediolanie w 1972, Versace szybko stał się sensacją na międzynarodowej scenie modowej. Jego projekty wykorzystywały żywe kolory, odważne nadruki i seksowne kroje, co stanowiło kontrast do dominującego gustu w stonowanych kolorach i prostocie. Jego estetyczny „połączony luksusowy klasycyzm z jawną seksualnością” oprócz pochwały wzbudził wiele krytyki[9]. Jego powiedzenie: „Nie wierzę w dobry gust”[9], znalazło odzwierciedlenie w jego „bezczelnym sprzeciwie zasadom mody” i odnosiło się do rywalizacji Versace z Giorgio Armanim – „Armani ubiera żonę, Versace ubiera kochankę”[10].

W 1973 został projektantem „Byblos”, młodzieńczej linii Genny. Po współpracy z Florentine Flowers Gianni zaczął pracować jako freelancer m.in. dla De Parisini oraz kilku innych sławnych w północnych Włoszech przedsiębiorstw. W 1974 zaprojektował kolekcję dla Alma (przedsiębiorstwo z siedzibą blisko Mediolanu). Rok 1974 był bardzo ważny w karierze projektanta – w tym właśnie roku pojawia się pierwsza całkowicie samodzielna linia Complice. W 1975 Versace zaprezentował swoją pierwszą kolekcję odzieży skórzanej, stworzoną dla firmy Complice[5][11]. 28 marca 1978 w mediolańskiej Galerii Sztuki Palazzo della Permanente zaprezentował swoją pierwszą sygnowaną kolekcję dla kobiet jesień/zima pod własną marką Versace, a we wrześniu tego samego roku pokazał pierwszą kolekcję męską w showroomie przy Via Spiga.

W 1978 został otwarty pierwszy sklep z prezentacjami w Mediolanie – Via della Spiga. Po sukcesie pierwszych kolekcji, marka Versace stała się jedną z najważniejszych marek w świecie mody. Wprowadził metalowe elementy, które później były specyficznym elementem własnej marki[5]. Charakterystycznymi elementami wizualnymi stała się głowa Meduzy i grecki ornament o nazwie meandr[5].

Kolekcje Versace prezentowały między innymi Linda Evangelista, Naomi Campbell, Claudia Schiffer, Yasmeen Ghauri, Christy Turlington, Stephanie Seymour, Cindy Crawford, Lisa Marie Presley, Helena Christensen i Kate Moss. Versace zawsze korzystał z najbardziej znanych fotografów, takich jak Richard Avedon, Bruce Weber i Steven Meisel. W 1979 Versace rozpoczął owocną współpracę z amerykańskim fotografem Richardem Avedonem. W 1982 zdobył Złote Oko, jako najlepszy stylista w jesienno-zimowej kolekcji dla kobiet[11].

Jednocześnie podjął współpracę z La Scala w Mediolanie, produkując kostiumy do baletu Legenda o Józefie Richarda Straussa[12]. Stworzył kostiumy do Don Pasquale (1980) Gaetana Donizettiego, Dionysos Suite (1980) Maurice’a Béjarta i Lieb und Leid (1983) Gustava Mahlera[12]. Projektował kostiumy dla Eltona Johna, Madonny i Tina Turner[12].

W 1997 wystąpił w filmie Spice World.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Willa Versace w Miami

Prywatnie był osobą homoseksualną[13]. Od roku 1982 aż do śmierci jego życiowym partnerem był model Antonio D’Amico[8].

15 lipca 1997 Gianni Versace został zastrzelony na schodach własnego domu w Miami Beach, gdy wrócił ze zwykłego porannego spaceru po klifie w Ocean Drive na Florydzie[12]. Zabójcą był Andrew Cunanan, seryjny zabójca, który po 8 dniach popełnił samobójstwo, a jego ciało znaleziono na łodzi. Policja ustaliła, że Cunanan zastrzelił się przy użyciu tej samej broni, którą zabił Gianniego Versace[12].

Prochy Versace zostały złożone na cmentarzu w Moltrasio nad jeziorem Como we Włoszech.

Elton John zadedykował projektantowi wydany w 1997 roku album The Big Picture[12].

Na mocy testamentu siostrzenica Gianniego Versace – Allegra Versace stała się spadkobierczynią 50% imperium mody. Allegra przejęła w ten sposób przypuszczalnie ok. pół miliarda dolarów.

Portret w mediach[edytuj | edytuj kod]

W 1998 Menahem Golan zrealizował dramat kryminalny Śmierć Gianniego Versace (The Versace Murder) z udziałem Franca Nero w roli tytułowej, Mattem Servitto (jako David Madson) i Stevenem Bauerem (jako agent FBI John Jacoby).

W 2018 powstał serial FX The Assassination of Gianni Versace: American Crime Story[14], w którym wystąpili: Édgar Ramírez (Gianni Versace), Ricky Martin (Antonio D’Amico), Darren Criss (Andrew Cunanan), Penélope Cruz (Donatella Versace) i Finn Wittrock (Jeff Trail)[15].

W 2019 nagrano film dokumentalny Seeing Beauty: Gianni Versace’s Miami Beach Palazzo[16].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • A Life Less Swagy (1997, film)
  • Ballet for Selena (1997, balet)
  • VH1 Fashion Awards (1997, Tv)
  • The Pled (1996, film)
  • John Baylor Time (1996, film)
  • Shakespeare Shorts (1996, serial TV)
  • Sędzia Dredd (Judge Dredd, 1995, film)
  • Magic of David Copperfield XVI: Unexplained Forces (1995, TV)
  • Showgirls (1995, film)
  • Ślicznotki (To Wong Foo, Thanks for Everything! Julie Newmar, 1995)
  • Kika (1993, film)
  • Urodzeni wczoraj (Born Yesterday, 1993, film)
  • Cin Cin (1992, film)
  • Była sobie zbrodnia (Once Upon a Crime, 1992, film)
  • Vacanze di Natale (1991, film)
  • Crystal or Ash, Fire or Wind, as Long as It’s Love (1989, film)
  • 24 Nights (1991, koncert film)
  • Wygrać ze śmiercią (Hard to Kill, 1990, film)
  • Policjanci z Miami (Miami Vice, 1989, serial TV)
  • Zabójstwo Versace (2018, serial Netflix)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Personalidade: Gianni Versace (Itália). InterFilmes.com. [dostęp 2019-06-14]. (port.).
  2. ↑ Gianni Versace Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-06-12]. (ang.).
  3. ↑ Gianni Versace. MYmovies.it. [dostęp 2019-06-12]. (wł.).
  4. ↑ a b Joanna Mroczkowska (2017-06-03): 12 zaskakujących rzeczy, których nie wiedzieliście o Giannim Versace. „Harper’s Bazaar”. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-12)]. (pol.).
  5. ↑ a b c d e Agnieszka Oleszek (2019-12-02): Gianni Versace: Moda na nowo. „Vogue”. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-12)]. (pol.).
  6. ↑ Steve Myall (2018-04-25): Who is Gianni Versace’s sister Tina? How she died of peritonitis and the family the fashion icon left behind. „Daily Mirror”. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-12)]. (ang.).
  7. ↑ Sara McCorquodale (2015-04-27): How Warhol’s Work Influenced Our Wardrobes. BBC News. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-12)]. (ang.).
  8. ↑ a b Gianni Versace – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-12)]. (ang.).
  9. ↑ a b Gianni Versace. Victoria and Albert Museum. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-12)]. (ang.).
  10. ↑ Nancy Bilyaeu (2018-01-15): The True Story of Gianni Versace’s Murder. Town & Country Magazine. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-22)]. (ang.).
  11. ↑ a b Gianni Versace. CineMagia.ro. [dostęp 2016-12-08]. (rum.).
  12. ↑ a b c d e f Gianni Versace Biography (1946–1997). biography.com. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-12)]. (ang.).
  13. ↑ Erica Gonzales (2018-01-29): Gianni Versace’s Partner Points Out What American Crime Story Got Wrong. „Harper’s Bazaar”. [dostęp 2019-12-27]. (ang.).
  14. ↑ Edgar Ramirez and Ricky Martin, Straight Outta 1997, on the set of “Versace: American Crime Story”. tomandlorenzo.com. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).
  15. ↑ Edgar Ramirez wears flamboyant pink silk gown as he recreates Gianni Versace’s final few days for American Crime Story. „Daily Mail”. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).
  16. ↑ Seeing Beauty: Gianni Versace’s Miami Beach Palazzo (2019). ČSFD.cz. [dostęp 2019-06-14]. (cz.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gianni_Versace&oldid=71754425”