Okrasa łamie przepisy godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów na śniadanie na polanie. Ten pierwszy posiłek dnia, w zależności od tradycji narodowej składa się z bardzo różnych potraw - od lekkich i prostych do sycących i skomplikowanych. I tak Włosi i Francuzi zadowalają się zazwyczaj kawą ze słodkim rogalikiem, z kolei Anglicy wolą solidne śniadania z jajkami, bekonem, fasolką i smażonymi warzywami. My Polacy lubimy śniadania konkretne: jajecznicę, kanapki z serem czy wędliną, popijane kawą i herbatą. Choć jeszcze do XVIII wieku polskim śniadaniem była polewka piwna. Przez dietetyków śniadanie uważane jest za posiłek najważniejszy dla zdrowia. Bo jak powiada stare chińskie przysłowie: Śniadanie zjedz sam, obiadem podziel się z przyjacielem, a kolację oddaj wrogowi. Śniadanie to jedno z naszych najstarszych słów. Podstawą tego wyrazu jest czasownik śniadać, który do XV wieku znaczył "zjadać" i to znaczenie zachowało się do dzisiaj w niektórych gwarach ludowych. W późniejszym okresie zawęził swoje znaczenie do zjadania tylko porannego posiłku. Nasz kucharz pokaże widzom trzy różne potrawy śniadaniowe. Zobaczymy danie inspirowane "szakszuką", pochodzącą z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, składającą się z pomidorów, papryki i cebuli, w których gotuje się jajka na patelni. Będzie też smażony chleb z cebulą, jaki mama Karola przyrządzała swoim dzieciom w trudnych czasach komunistycznego niedoboru. Pierwszą propozycją Karola będzie właśnie "szakszuka" z mięsem z ud kurczaka, cebulą, pomidorami, papryka i jajkami. Druga to placek z białej fasoli podany z burakami i sosem z twarogu i pistacji. A trzecia to smażony chleb z duszoną cebulą i serem "burrata". Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Jury Krakowsko-Częstochowskiej, aby pokazać widzom potrawy inspirowane miejscową specjalnością, czyli pieczonkami. Cóż to są jurajskie pieczonki? Pieczonka czy też prażonka to potrawa pochodząca z okolic Zawiercia i Myszkowa w województwie śląskim. Tradycyjnie przyrządzana jest z ziemniaków krojonych w plastry lub kostkę i duszonych w żeliwnym kotle ze smalcem, cebulą, kiełbasą, boczkiem. Czasami dodawano też warzywa: buraki i marchew. Doprawiano solą i pieprzem. Przed pieczeniem potrawę przykrywano od góry i od spodu liściem kapusty, aby zmniejszyć ryzyko przypalenia się składników. Piekło się pieczonkę pod przykryciem, dla większej szczelności z pokrywką dokręcaną na śrubę. Inne nazwy tej potrawy to duszonki, duszaki, prażynki, duszone, maścipula, dymfoki, prażuchy. Rodzaj zwany dymfokami składa się z ziemniaków, kiełbasy, boczku i białej kapusty z dodatkiem pieprzu i soli. Najczęściej przygotowywano pieczonki w okresie wykopków. Wykorzystywano do przygotowania ogniska łęty ziemniaczane. Dymiące kartofliska to znany widok z dawnych lat. A dziś Karol pokaże, jak przygotować takie pieczonki, oczywiście łamiąc tradycyjne przepisy. Propozycje dań: 1/ kociołek z jagnięciną i aromatyczną kapustą; 2/ pieczone w kociołku żeberka z cebulą; 3/ kociołek rybny z łososiem aromatyzowanym olejem rzepakowym.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza do starego sadu jabłkowego we wsi Antolka położonej w malowniczej części Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Dziś nowoczesne sady jabłkowe to szpalery równiutkich jabłonek, umożliwiających łatwą, zmechanizowana uprawę i zbiór owoców. Odmian też nie jest zbyt wiele, zaledwie kilka, wszystko po to, by konsument na półce sklepowej znalazł równo wybarwione jabłuszka, wszystkie w podobnym rozmiarze. Dawne sady wyglądały zupełnie inaczej. Sadzono wiele odmian jabłek, bo chodziło o to, by jedne owocowały wcześniej, inne później, bo głównym problemem było przechowanie owoców w stanie świeżym. Obecnie ten problem rozwiązują nowoczesne przechowalnie, gdzie w zmodyfikowanej atmosferze i niskiej temperaturze jabłka zachowują świeżość aż do następnego lata. Stare sady dziczeją, a dawne odmiany jabłek opadają i marnują się, bo nikt ich nie zbiera. Karol pokaże, że jabłka ze starego sadu, choć nie mają pięknego wyglądu, to ich smak i aromat jest niezwykły. Warto sięgać po takie zapomniane czy niechciane owoce, tworząc z nich niezwykłe potrawy. Propozycje dań: 1/ Zupa ze starych jabłek aromatyzowana mlekiem kokosowym, przyprawiona chrupiącym boczkiem i natką pietruszki; 2/ Łosoś pacyficzny marynowany w sfermentowanych jabłkach; 3/ Szarlotka z kruszonką i pestkami słonecznika pod wędzoną nad ogniskiem bezą.

Opis (streszczenie): W czasie swojej kolejnej wyprawy kulinarnej Karol opowie o zimnym sosie, znanym nam wszystkim jako dodatek do sałatki warzywnej czy jaj na twardo. To oczywiście majonez. Stworzony na bazie oliwy bądź oleju z dodatkiem żółtek jaj i octu, sos ten pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Niektórzy historię jego powstania wiążą ze stolicą wyspy Minorki - miastem Mahón. Kiedy w połowie XVIII wieku Francuzi odbili wyspę z rąk Brytyjczyków, podczas festynu na ich cześć mieszkańcy przygotowali specjalny sos nazwany salsa mahonesa, zrobiony właśnie z żółtek, oliwy i octu. Inne legendy wiążą majonez z rywalizacją francuskich rodów Walezjuszów i Gwizjuszy. Jedno wiadomo, majonez stał się jednym z ulubionych zimnych sosów kuchni francuskiej, a w Polsce znany jest na pewno od 200 lat. Znana autorka książek kulinarnych wydawanych w drugiej połowie XIX wieku, Lucyna Ćwierczakiewiczowa podaje wiele przepisów na potrawy z majonezem. A pierwszy polski majonez na półki sklepowe trafił 60 lat temu z wytwórni spółdzielczej w Kielcach. Karol przygotuje trzy różne dania: jedno mięsne, drugie rybne, a trzecie wegetariańskie, do których zaproponuje ciekawe, kolorowe sosy stworzone na bazie majonezu.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa opowie o pewnym wiosennym produkcie, który rzadko trafia na nasze stoły, choć od wieków jest używany przez ludność wiejską jako uniwersalne lekarstwo na przeziębienia, zwłaszcza dla dzieci. Mowa o syropie z młodych pędów sosny. Pozyskiwany wiosną z jasnozielonych przyrostów, z brązową, lepką łupinką, zasypanych cukrem, służył też od dawna do sporządzania leczniczych nalewek. Ale rzadko był wykorzystywany w kuchni. A szkoda, bo mocny, żywiczny aromat może pasować do wielu potraw. Trzeba tylko spróbować. W programie Karol Okrasa pokaże, jak robi się syrop z pędów sosny i jak wykorzystać go do stworzenia niezwykłych dań. Przygotuje kilka interesujących propozycji, wśród nich nie zabraknie mięsa kaczki, którego wyrazisty smak wydaje się idealnie pasować do syropu z pędów sosny.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza na jedną z plantacji czarnej porzeczki położoną na malowniczych wzgórzach Roztocza, w pobliżu Zamościa. Czarna porzeczka to jeden z najbardziej niedocenianych polskich owoców. Spożywamy ją zazwyczaj w postaci soków lub dżemów. A przecież owoce te są świetnym źródłem witaminy C, dostarczają też pewnych ilości witamin z grupy B, beta-karotenu, witaminy E, wapnia, żelaza, potasu i magnezu. W owocach czarnej porzeczki znajdziemy także związki biologicznie czynne o działaniu antyoksydacyjnym, które ważne są w profilaktyce antynowotworowej. W ostatnich latach wielką karierę zrobił termin superfood, co po polsku oznacza superżywność. W skrócie chodzi o naturalne produkty, szczególnie bogate w składniki odżywcze, uważane za niezwykle korzystne dla naszego zdrowia i samopoczucia. Dlatego zamiast sięgać po jagody goji czy acai, komosę ryżową, amarantusa, nasiona chia, zamorskie awokado, lepiej zainteresować się naszą polską czarną porzeczką. A Karol pokaże, jak wykorzystać ją do przyrządzenia niezwykłych dań mięsnych i rybnych, a nie tylko do deserów. Propozycje dań: 1/ Kebab z jagnięciny podany w chlebku pita wraz z ciepłą surówką z czerwonej kapusty i czarnej porzeczki; 2/ Pulpety z karpia i sandacza z kiszoną kapustą oraz miodowym sosem z czarnej porzeczki; 3/ Chrupiący sandacz z ziemniaczkami w maśle z curry i zimnym sosem z czarnej porzeczki z orientalnymi przyprawami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyruszy na Lubelszczyznę, w okolice Nałęczowa i Kazimierza Dolnego nad Wisłą. Na tutejszych malowniczych wzgórzach rozciągają się plantacje, na których o tej porze roku zbiera się niezwykłe, jesienne maliny. Choć te wspaniałe, delikatne i aromatyczne owoce kojarzą nam się raczej z pełnią lata, to okazuje się, że uprawia się u nas takie odmiany, które owocują aż do późnej jesieni, a konkretnie do pierwszych przymrozków. Dzięki temu można rozkoszować się smakiem świeżutkich malin bardzo długo. Zatem późna jesień to nie tylko czas, jak każe stereotyp, na gorącą herbatkę z sokiem malinowym czy malinową konfiturą, ale także potrawy ze świeżymi, jesiennymi malinami. Lubelszczyzna malinami stoi, bo stąd pochodzi prawie 70 procent całej krajowej produkcji tego owocu. A z roczną produkcją dochodzącą do 130 tysięcy ton, nasz kraj jest prawdziwą światową potęgą. To niezwykła gratka dla kucharza zbierać z krzaczka maliny, a później przyrządzać z nimi rozmaite potrawy i Karol postanowił wykorzystać taką okazję. Jakie danie przygotuje nasz kucharz? W menu: 1/ śniadaniowe placuszki na kwaśnym mleku z marynowanymi w syropie sosnowym malinami; 2/ królik duszony w maśle z malinowym sosem i grzybami.

Opis (streszczenie): W gorący lipcowy dzień Karol Okrasa zabiera widzów na barkę płynącą przez kanały i rzeki najniżej położonego w Polsce regionu, czyli na Żuławy. Ten prawie holenderski krajobraz zawdzięczamy w dużej mierze holenderskim osadnikom, którzy kolonizowali te dzikie i niedostępne tereny od końca XVI wieku. Co prawda nie przetrwał do dziś żaden z setek wiatraków odwadniających, ciągle jednak warto się zapuścić w leniwie płynące rzeczki, takie jak Szkarpawa. Liczne kanały i śluzy są nieodkrytą i mało znaną atrakcją turystyczną. A co ciekawego kulinarnie możemy spotkać na żuławskim szlaku? To zadanie dla naszego kucharza. Wykorzystując lokalne produkty, Karol przygotuje swoje propozycje inspirowane żuławską kuchnią. Będzie łosoś, pojawią się także rozliczne sosy oraz musztardy.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na dzikie kanapki z ogniska. Kanapka to jedna z najpopularniejszych, codziennych przekąsek. Trudno sobie wyobrazić bez niej śniadanie, kolację, chętnie zabieramy ją w podróż czy na piknik. Polskie słowo kanapka pochodzi od francuskiego słowa canap oznaczającego przekrojoną bułkę z serem czy wędliną ułożoną jak poduszki na kanapie. Kanapki można zabrać wszędzie, a co ważne, aby je zjeść, nie potrzeba talerzy ani sztućców. Kanapki mogą być proste i skromne, mogą być też bogate i eleganckie, wszystko zależy od dodatków. Takie wytworne kanapki, czyli tartinki z wyszukanymi dodatkami takimi jak wędzony łosoś czy jesiotr, kawior, sery, oliwki, kapary, pasty serowe i jajeczne mogą stanowić efektowną oprawę kulinarną przyjęć i spotkań towarzyskich. Angielska nazwa kanapki to sandwicz, a za jego wynalazcę uważa się Johna Montagu, czwartego hrabiego Sandwich, żyjącego w XVIII wieku. Uwielbiał on grę w karty i nie chcąc tracić czasu na udanie się na posiłek, zamawiał do stołu chleb, sery, mięsiwo. I wraz z kompanami spożywał swoje kanapki, nie odrywając się od ulubionej rozrywki. I jak chce legenda, w ten sposób ponad 250 lat temu powstały kanapki. Ponoć jednak kanapki jedzono już w starożytności, zachował się opis posiłku pewnego rabina z Jerozolimy, który kładł różne dodatki pomiędzy dwa kawałki macy. Aby wzbogacić nasz dzisiejszy kanapkowy repertuar, Karol pokaże widzom kilka swoich propozycji na kanapki zrobione w dzikich, piknikowych warunkach na ogniu. Proponowane dania: 1/ Kanapka z pieczonymi kawałkami łososia i smażoną sałatą rzymską; 2/ Kanapka z upieczonych na ruszcie wieprzowych żeberek z serem; 3/ Wegańska kanapka z dodatkiem sojowego mięsa i sera.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów do zachodniej części województwa lubelskiego. Znajduje się tu największe w Europie skupisko wąwozów lessowych. Wyglądają one bajkowo, zwłaszcza jesienią, otulone kolorowymi drzewami. Kucharz proponuje jednak nie atrakcje turystyczne, tylko kulinarne. Skoro jesień, to oczywiście będą ziemniaki. Zrobiły one w kuchni polskiej największą i najbardziej oszałamiającą karierę. Są dziś tak powszechne, że wciąż większość z nas nie zdaje sobie sprawy z faktu, że na polski stół powszechnie trafiły dopiero w XIX wieku. Wcześniej nie były znane. A dziś to przecież ziemniaki są podstawą każdej polskiej kuchni regionalnej. Dawniej naszym przodkom wystarczały ziemniaczki z kwaśnym mlekiem i łyżką omasty, my wolimy bardziej wyrafinowane dania. I choć ziemniak króluje w polskiej kuchni od niecałych dwustu lat, to przecież powstały z niego już nawet nie setki, a tysiące potraw. W programie Karol dołoży do tego ogromnego zbioru kolejne trzy przepisy i nie jest to jego ostatnie słowo. Propozycje dań: 1/ Polędwiczka wieprzowa z podgrzybkami podana z placuszkami z ziemniaków i sera. 2/ Chrupiące placki ziemniaczane z bakłażanem i kapustą podane z sosem z maślaków. 3/ Ziemniaczana sałatka ze śledziem z wędzonym sosem.

Opis (streszczenie): Lato w pełni, więc w kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy na Zalew Wiślany, rejon chętnie odwiedzany przez turystów. Z jednej strony mamy mierzeję, a na niej tak znane miejscowości wypoczynkowe jak choćby Krynica Morska, a po drugiej stronie zalewu słynący wspaniałą architekturą Frombork, silnie związany z najsłynniejszym polskim astronomem Mikołajem Kopernikiem, choć mniej znane Braniewo czy Tolkmicko też warte są zobaczenia. Oczywiście, nie samym plażowaniem czy oglądaniem zabytkowych miejsc żyje turysta. Musi od czasu do czasu coś zjeść. I choć oferta gastronomiczna jest coraz bogatsza, to ciągle jeszcze i tak króluje smażona ryba, frytki, zapiekanki, hamburgery, pizze i hot - dogi. I to właśnie stanowi wyzwanie dla Karola. Jak przerobić te nadmorskie kulinarne klasyki tak, by były smaczniejsze, zdrowsze i bardziej kolorowe. Jak mogłyby wyglądać takie wydawałoby się znane wszystkim dania przetworzone ręką naszego mistrza kuchni?

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza na wyprawę kulinarną, w której opowie o smaku, jaki mają zapomniane tłuszcze. Pretekstem do tej opowieści są łojoki, potrawa regionalna z miejscowości Skała położonej na Jurze Krakowsko - Częstochowskiej. Aby zrobić łojoki, łój wołowy miesza się z mąką, wątróbką, jajkami, doprawiając dużą ilością zielonej pietruszki. Z takiej masy formuje się paluszki albo kuleczki. To lokalny rarytas, spożywany w okresie odpustu. Dzisiejsza dietetyka promuje kuchnię niskokaloryczną, z niewielką ilością wszelkiego rodzaju tłuszczów. W dawnej Polsce było zupełnie odwrotnie. Najbardziej ceniono wszystko to, co tłuste. Jeszcze przed II wojna światową kilogram śledzi był znacznie tańszy niż kilogram słoniny, odwrotnie niż dzisiaj. Słonina, sadło czy łój, obecnie prawie zapomniane, były to niegdyś niezwykle pożądane produkty. Ich dodatek pomagał naszym przodkom przetrwać chłodne miesiące roku. Pamiętajmy, że w dawnych czasach nawet król podróżował w nieogrzewanej karecie. My ruszamy się dużo mniej niż oni, żyjemy w dobrze ogrzewanych pomieszczeniach, zatem nasze potrzeby energetyczne są mniejsze. Ale te dawne tłuszcze były nie tylko nośnikiem dużej ilości tak potrzebnych ówczesnym kalorii. Nadawały także potrawom niepowtarzalnego smaku. I być może my, rezygnując z dawnych tłuszczów, straciliśmy jakąś cząstkę naszego dziedzictwa kulinarnego. Dlatego Karol przypomni widzom jak wykorzystać zapomniane, dawne polskie tłuszcze. I choć nie zrobi tradycyjnych łojoków, to przygotuje potrawy inspirowane tym daniem. Jego propozycje: 1/Karp smażony na skwarkach z łoju podany z łojowymi plackami ziemniaczanymi; 2/ Pstrąg łososiowy smażony na skwarkach z sadła; 3/ Nereczki cielęce podsmażone na łoju z grzybami i zieloną fasolką.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza na Mierzeję Wiślaną, gdzie zaprezentuje widzom trzy znane zupy, ale w wersjach rybnych. Od wieków mieszkańcy Mierzei korzystali zarówno z ryb morskich z Bałtyku, jak i ryb słodkowodnych z Zalewu Wiślanego. W dawnych czasach, gdy nie było lodówek ani rozwożących po całym kraju towar samochodów chłodni, ci którzy mieszkali w głębi kraju, jedli zazwyczaj słodkowodne ryby z najbliższej rzeki, stawu czy jeziora, a mieszkańcy Pomorza głównie słonowodne. A na Mierzei cieszono się smakiem i jednych, i drugich. Do swoich potraw Karol wykorzysta między innymi dorsza oraz jesiotra. Niegdyś jesiotr był powszechnie występującą w tych stronach rybą, ale został praktycznie wytępiony. A dorsz, który jeszcze kilkadziesiąt lat temu był poławiany w Bałtyku w ogromnych ilościach, dziś powoli staje się rarytasem. Czy rodzimego dorsza czeka taki los, jaki spotkał jesiotra i będziemy na półkach sklepowych spotykać wyłącznie dorsze z Atlantyku? Zobaczymy. Na razie trwają próby powtórnej introdukcji do polskich rzek jesiotra pochodzącego z licznych krajowych hodowli. Trwają też starania o odtworzenie populacji bałtyckich dorszy. A nasz kucharz pokaże, jak te dwie szlachetne ryby prezentują się na talerzu. Pierwszą propozycją Karola będzie czosnkowa zupa z pieczonym dorszem. Danie kolejne to krupnik orientalnie doprawiony z jesiotrem. A na koniec przyrządzi pomidorową, ale nie z ryżem czy makaronem, tylko z dorszem i sandaczem.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!W kolejnej wyprawie Karol Okrasa zaprosi widzów na rejs po Wiśle. Będzie to okazja do spotkania z warszawską kuchnią, oczywiście w autorskiej wersji gospodarza programu. Z czego słynie stołeczna kuchnia? Znawcy kulinariów zapewne wymienią takie potrawy jak pyzy w słoiku z bazaru Różyckiego, flaki z pulpetami, schab w galarecie, śledzika po warszawsku czy wreszcie sławną wuzetkę? Trudność w określeniu sztandarowych dań Warszawy wynika z bogactwa wpływów i tradycji. Od wieków przybywali tu goście, kupcy, a także osadnicy z różnych stron świata, przywożąc ze sobą własne zwyczaje czy produkty. Swój kulinarny ślad zostawili tu także Żydzi, licznie zamieszkujący dawniej nasze miasto. Kuchnia dawnej Warszawy była mocno zróżnicowana, bo ubogie, skromne przysmaki biednego Powiśla czy Pragi mocno kontrastowały z eleganckimi, wyszukanymi daniami drogich stołecznych restauracji. Warszawska kuchnia to także ryby. Weźmy na przykład zapomniane jesiotry czy wiślane łososie, łowione jeszcze przed II wojną światową. Albo raki kiedyś tak licznie występujące w Wiśle czy bardzo popularne jako zakąska, a obecnie znajdujące się pod ochroną, minogi. Karol kontynuując tę tradycję, pokażę widzom cenionego sandacza w rakowym sosie, ale gotowanie zacznie od cynaderek. Tym, którzy pamiętają czasy PRL - u to danie zapewne nie kojarzy się najlepiej - to był postrach peerelowskich stołówek. A przecież we Francji nerki cielęce jest to jeden z najbardziej wyszukanych przysmaków. Cynaderki były także bardzo cenione w eleganckich restauracjach dawnej Warszawy i czas im przywrócić należne miejsce w stołecznym pejzażu kulinarnym. A jakie potrawy inspirowane warszawską kuchnią przygotuje nasz Kucharz?Pierwszą propozycją Karola będzie kanapka z duszonymi cynaderkami cielęcymi i cebulową konfiturą. Druga to cynaderki cielęce w pesto z czosnku niedźwiedziego ze szparagami. A trzecia to smażony sandacz podany z sosem rakowym. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów na kulinarną opowieść o keczupie. Ten czerwony sos jest bodaj najpopularniejszym sosem na świecie. Nawet polskie dzieci nie wyobrażają sobie porcji frytek, hot-doga czy hamburgera bez tego gęstego, pomidorowego sosu. Ale czy zawsze keczup był robiony z pomidorów w sposób przemysłowy? Oczywiście, że nie. Pierwsze wzmianki o sosie pod tą nazwą pochodzą sprzed wielu wieków z Chin, przy czym była to wówczas zaprawa stosowana do przyrządzania potraw rybnych. Samo słowo keczup pochodzi od ke-chiap, co w chińskim dialekcie Xiamen oznacza dokładnie zaprawę do ryb. W Europie pierwsza wzmianka o keczupie pochodzi z Anglii z końca XVII wieku i oznaczała wówczas egzotyczny sos wschodnioindyjski. Zachowały się też zapiski, z których wynika, iż sos o tej nazwie przyrządzany był z sardeli, czyli anchois i grzybów. Keczup pojawia się też w utworach angielskich pisarzy, takich jak Jonathan Swift, George Byron czy Charles Dickens. Przepisy na keczup w książkach kucharskich zawierające pomidory pojawiły się dopiero w XIX wieku. A potem w drugiej połowie XIX wieku zanikają, bo amerykańscy przedsiębiorcy zaczynają produkować keczup przemysłowo i domowy keczup znika z kulinarnych publikacji. A może warto od czasu do czasu zrobić sobie własny, domowy keczup dostosowany do własnych preferencji smakowych? Tym właśnie zajmie się Karol w tym odcinku. Pierwszą propozycją będzie domowy keczup z grillowanej papryki i cukinii, podany z piersią perliczki oraz zapiekaną z serem tortillą. Drugą będzie smażony okoń morski z domowym keczupem ze śliwek. A na koniec zobaczymy korzenne buraki z pomidorowo-buraczanym keczupem i serem pleśniowym.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy na pole ogórków. Opowie jak w dzieciństwie, spędzonym na wsi, zbierał wraz z rodzicami ogórki, co było jedną z najbardziej żmudnych i pracochłonnych robót. Ale cały trud wynagradzał moment wyjmowania świeżo ukiszonych z liśćmi wiśni, koprem, czosnkiem, chrzanem, pachnących i chrupiących ogóreczków. Karol przygotuje kilka słojów takich ogórków wedle receptury swojej mamy. Pokaże, jak wyglądają ogórki po dwóch dniach, po tygodniu i po dwóch tygodniach kiszenia. I do jakich potraw, jakie ogórki nadają się najlepiej. Karol przygotuje trzy potrawy, we wszystkich oczywiście wystąpią małosolne ogórki. 1/ Szybki chłodnik ze świeżych i małosolnych ogórków; 2/ Pieczona pierś z indyka z sosem ogórkowym; 3/ Pieczone bakłażany z ogórkową salsą i wędzonym łososiem.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Nadleśnictwa Brynek w województwie śląskim. Choć na terenie Nadleśnictwa znajdują się duże miasta śląskiej aglomeracji, takie jak choćby Bytom czy Tarnowskie Góry, kojarzące się raczej z krajobrazem przemysłowym, lasy tutejszego Nadleśnictwa zaskakują bogactwem i urodą. Karol rozłoży swoje stanowisko nad malowniczym wodnym zbiornikiem retencyjnym. W pobliżu swoją leśną pasiekę ma pan Stefan Sznajder, emerytowany leśnik, który po 40 latach pracy nie może żyć bez lasu i prowadzi tutaj nową, leśną działalność. W swojej pasiece nie tylko produkuje pyszne, leśne miody, ale również edukuje młodzież i turystów, opowiadając o historii leśnego bartnictwa. Pan Stefan przekaże Karolowi swój leśny miód ze spadzi iglastej. Miód ten posłuży naszemu kucharzowi do przygotowania potraw. W przerwie pomiędzy gotowaniem Karol dzięki uprzejmości leśników obejrzy ćwiczenia gaszenia pożaru lasu z użyciem śmigłowca. Wśród potraw zobaczymy gulasz z białej kiełbasy i chorizo z dzika z młodą kapustą i kluseczkami śląskimi, pieczone buraki z twarogiem z dresingiem z leśnego miodu oraz hamburgera z dziczyzny z miodową salsą i grzybkami.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol opowie o jagodach. Te niewielkie leśne owoce, zbierane z maleńkich krzaczków, sprzedawane są nie tylko na bazarach i w sklepach, ale także wzdłuż niemal wszystkich dróg w naszym kraju przez całe lato. Można by je nazwać czarnym złotem naszych lasów, są bowiem wyjątkowo bogate w cenne składniki odżywcze i lecznicze. Lista ich zalet jest niezwykle długa, więc póki można trzeba cieszyć się ich smakiem. Zbiór jagód rozsławiła w swoim wierszu "Na jagody" Maria Konopnicka. Poetka pisała, że: "jagody zaraz dano, z miałkim cukrem i śmietaną". Karol Okrasa pokaże, że jagody nadają się do wielu wspaniałych potraw, nie tylko słodkich. Przygotuje trzy potrawy z jagodami w roli głównej. Nie zabraknie nowego przepisu na jagodzianki, będzie też sałatka z pieczonych buraków z jagodową salsą i wędzonym łososiem, a także zupa jagodowa, ale na słono z ziemniakami i okrasą.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa uda się do Nadleśnictwa Rudy Raciborskie w województwie śląskim. Budynek Nadleśnictwa sąsiaduje z przepięknym, ponad 700-letnim zespołem dawnego opactwa cysterskiego. A cystersi byli pionierami w hodowli karpia w naszym kraju, co wiąże się z jednym z tematów tego odcinka. Karol rozpocznie gotowanie w malowniczym uroczysku Hubertus, gdzie przygotuje potrawy z dziczyzny. Następnie wraz z leśnikiem, panem Romanem Suskim, uda się do rezerwatu Łężczok. Jego nazwa pochodzi od staropolskiego słowa łęg oznaczającego tereny podmokłe. Można tu podziwiać ponad połowę gatunków ptaków żyjących w Polsce. Ciekawostką jest fakt, że Lasy Państwowe prowadzą tu hodowlę karpi, które w pierwszej kolejności służą jako pokarm dla bytujących tu ptaków. A ludzie muszą się zadowolić tym, co zostanie z ptasiego stołu. Na zakończenie Karol obejrzy też miejsca, które w 1993 roku spustoszył olbrzymi, bodaj największy w tej części Europy, pożar lasów, a w 2017 także niszczycielski huragan. Obecnie miejsca te są rekultywowane przez leśników. Wśród potraw zobaczymy tatara z jelenia z marynowanymi grzybkami, leśny gulasz z sarny z młodą kapustą oraz karpia na dziko w sosie z czosnku niedźwiedziego.

Opis (streszczenie): W gorący sierpniowy dzień Karol Okrasa zabiera widzów na Podlasie do Korycin, gdzie znajdują się duże ogrody z wieloma znanymi, ale również zapomnianymi ziołami. Tradycja zbierania ziół jest na Podlasiu ciągle bardzo żywa. Zioła zbierały tu mamy, babcie i przekazywały tę umiejętność kolejnym pokoleniom. Do dziś wiele firm oferujących uprawiane i dziko rosnące zioła pochodzi z tego regionu. I choć obecnie łatwo dostać w sklepach świeżą bazylię, tymianek, kolendrę, rozmaryn, to niegdyś na Podlasiu nie brakowało naszych rodzimych, dziko rosnących ziół o zapomnianych obecnie nazwach. Mało kto wie, że samej mięty jest kilka rodzajów i różnią się one smakiem. Jak wykorzystać zapomniane zioła we współczesnej kuchni? To zadanie dla naszego kucharza. Karol wykorzystując miejscowe zioła przygotuje swoje propozycje. Będą kluski ziemniaczane tzw. żelaziaki z sosem z ziół i wędzonego łososia, będzie pstrąg pieczony w dzikich ziołach oraz dorsz pieczony z sosem z berberysu, zwanego na Podlasiu cygańską cytryną.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa opowie widzom o bigosie. To jedna z tych potraw, które uważane są za symbol polskiej kuchni. Choć współczesnych przepisów na to danie jest bardzo dużo, to w powszechnej opinii jest to duszona kapusta, kiszona bądź słodka, z mięsem, wędliną, grzybami i innymi dodatkami. Ale nie zawsze kapusta była obowiązkowym składnikiem bigosu. Jeśli spojrzymy na receptury Stanisława Czernieckiego w jego "Compendium ferculorum" z końca XVII wieku, to zobaczymy, że w żadnej z kilkunastu receptur na bigos czy też "bigosek" nie ma kapusty. W pochodzącej z tego samego okresu rękopiśmiennej książce kucharskiej z dworu Radziwiłłów w przepisie na "Bigos jezuicki" także nie występuje kapusta. Co więcej, nawet u Lucyny Ćwierczakiewiczowej z drugiej połowy XIX wieku w przepisie na "Bigos z pozostałej pieczeni" nie ma w ogóle kapusty, są tylko kwaśne jabłka. Czym więc był bigos naszych przodków? Można powiedzieć, że był to rodzaj gulaszu, z pokrajanych na kawałki mięs, ryb czy raków, mocno doprawionych na kwaśno, ostro i słodko. A służyły do tego zamorskie przyprawy korzenne, drogie cytrusy czy octy winne. Z czasem zamorskie przyprawy starano się zastępować rodzimymi, a zamiast kosztownej cytryny zaczęła się pojawiać swojska kapusta kiszona. Jeszcze w XIX wieku bigos z kapustą nazywano hultajskim. A dziś bez kapusty nie potrafimy sobie wyobrazić bigosu. Opowiadając krótko o historii bigosu, nasz kucharz przygotuje swoje wersje tej popularnej potrawy. Proponowane dania: 1/Bigos z kwaśnych ziemniaków i pieczonej karkówki wieprzowej; 2/Bigos z białej kapusty, grzybów i wędzonego jesiotra; 3/ Korzenny bigos z warzyw korzeniowych podany z pieczonym jesiotrem i konfiturą z kwaśnych jabłek.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa odwiedzi Nadleśnictwo Stare Jabłonki w województwie warmińsko-mazurskim. Wraz z leśnikiem Łukaszem Paprockim uda się do lasu, aby podziwiać niezwykłe sosny. Specyficzne lokalne warunki sprawiły, że tutejsza sosna zwyczajna wytworzyła unikalny ekotyp, charakteryzujący się wysokością dochodzącą do 40 metrów. To, jak i doskonałe własności konstrukcyjne drewna z tych sosen sprawiły, że były one poszukiwanym materiałem na maszty do statków już od XVI wieku. Ponoć zachwycał się nimi sam Napoleon, a drewno tych sosen zrobiło furorę na Światowej Wystawie w Paryżu. Ale cóż ma sosna do kuchni? Otóż wiosną można z sosny pozyskiwać młode pędy, które wraz z cukrem służą do zrobienia niezwykle aromatycznego syropu. Od wieków stosowano go nie tylko jako lekarstwo na kaszel, ale także produkt kulinarny, choćby do robienia nalewek. Ale jak pokaże Karol, taki syrop to także doskonała baza do wszelkich sosów, dressingów czy marynat. Co więcej, same młode pędy sosny czy świerka mogą stanowić doskonały dodatek do dań. Pan Łukasz pokaże Karolowi, jak bezpiecznie pozyskiwać młode pędy sosny w lesie i czego należy przestrzegać przy ich zbiorze. Podaruje też Karolowi swój syrop sosnowy, a także suszonego siedzunia sosnowego, zwanego grzybem kalafiorowym czy szmaciakiem gałęzistym. Karol Okrasa przygotuje 3 potrawy bazujące na pędach sosny i świerka. Wśród jego propozycji są: 1/ placki z ziemniaków i siedzunia sosnowego, wzbogacone o pędy świerka i sosny; 2/ kotlet chlebowy z grzybami z sałatką z młodych liści lipy i syropu sosnowego; 3/ pieczone warzywa z dressingiem sosnowo-orzechowym.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa rusza na zbiór kwiatów czarnego bzu. Na początku czerwca te krzewy obsypane są białymi kwiatami, których zapach jest niezwykle charakterystyczny. Służą do wyrobu syropów, nalewek, napojów oraz aromatyzowania ciast i deserów. Czarny bez to ciekawa kulinarnie roślina, bo w kuchni wykorzystujemy zarówno kwiaty zbierane wiosną, jak i owoce dostępne jesienią. Wyroby z kwiatów czarnego bzu są też bardzo popularne w Skandynawii. W trakcie programu Karol pokaże, jak zrywać duże, białe kwiatostany zwane baldachami, jak przyrządzać z nich syropy, a także jak wykorzystać do przygotowania niezwykłych potraw. Wśród propozycji naszego kucharza nie zabraknie potrawy z kurcząt, które jeszcze sto lat temu uchodziły za typowy wiosenny przysmak. A dziś, gdy mięso kurczaka nam spowszedniało, nie pamiętamy już, że dla naszych przodków były sezonowym rarytasem. Jak będą wyglądać potrawy przygotowane z dodatkiem kwiatów czarnego bzu?

Opis (streszczenie): Kiedy tylko zejdą śniegi, a na drzewach pojawiają się pierwsze listki Polacy zaczynają kolejny sezon grillowania. Choć moda na taki sposób spędzania czasu i wspólnego przygotowywania potraw na żywym ogniu jest dość świeża, bo rozpoczęła się w początku lat 90. XX wieku, to szybko zyskała niezwykłą popularność. Jedynym problemem jest pewna monotonność grillowanych mięs, zazwyczaj ogranicza się do tradycyjnej karkówki, kiełbasy czy kaszanki. Czasem pojawiają się na ruszcie grilla ryby albo warzywa. Karol Okrasa pokaże widzom trzy różne rodzaje mięsa, jakie można przygotować na świeżym powietrzu, na żywym ogniu. Przybliży także różne sposoby grillowania i pieczenia. Przygotuje trzy potrawy z trzech różnych rodzajów mięsa. Pierwsze danie to marynowane szaszłyczki z karkówki z surówką z białej kapusty. Druga propozycja to grillowana sałatka z żebra wołowego z grillowanymi plackami ziemniaczanym. A trzecia to pieczony w piecu ziemnym na kamieniach marynowany udziec barani.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów w okolice Poleskiego Parku Narodowego. Obecnie tylko niewielka, zachodnia część Polesia znajduje się w granicach obecnej Polski. Przed II wojną światową poleskie było jednym z najbiedniejszych województw ówczesnej Rzeczpospolitej. Większą część jego obszaru zajmowały bezkresne błota i bagna, a do wielu wiosek nie było dostępu przez większą część roku. Podczas spisów ludności ponad 60 procent mieszkańców deklarowało, że posługuje się językiem "tutejszym". Bieda Poleszuków była przysłowiowa. Biedna była też miejscowa kuchnia, potrawy były skromne, przyrządzone z najprostszych składników. Przykładem mogą tu być choćby zupa czy kisiel z owsa, najtańszego zboża. W zamożnej Wielkopolsce owsem żywiły się konie, a na Polesiu ludzie. Epokę cyklicznych głodów zakończyło dopiero masowe wprowadzenie uprawy ziemniaka w połowie XIX wieku. I od tego czasu ta smaczna bulwa zaczęła dominować w poleskim jadłospisie. Poleskie potrawy to właśnie ziemniaki, kasza gryczana, pierogi, pyzy, dzikie zioła. A jakie propozycje inspirowane poleską kuchnią przygotuje Karol Okrasa? Dania: 1/ Żeberka wieprzowe zapiekane w ziemniakach z burakami; 2/ Placki z ziemniaków, kaszy gryczanej i kapusty z wędzoną śmietaną; 3/ Słodkie kulki ziemniaczano-serowe z kaszą.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów do Nadleśnictwa Elbląg na Wysoczyźnie Elbląskiej w województwie warmińsko - mazurskim. To obszar malowniczo położony na wysokim brzegu nad Zalewem Wiślanym. W czasach, gdy zamieszkiwały ten teren plemiona Prusów, rosły tu lasy dębowe. Dziś przeważają buki, choć można też spotkać niezwykle okazałe, prastare dęby. Pod jednym z nich Karol spotka się z leśniczką, panią Paulą Trzeciak. Pani Paula opowie Karolowi o legendzie związanej z nazwą dębu, a także o jadalnych kwiatach, które można znaleźć w lasach. Takie kwiaty wzbogacą nie tylko wyglądem, ale i smakiem każdą leśną potrawę. Następnie oboje udadzą się na teren wczesnośredniowiecznego grodziska, dziś porośniętego pięknym lasem bukowym. Tu pani Paula zwróci uwagę Karola na orzeszki bukowe, zwane bukwią. Nasiona buka, ulubiony przysmak dzików, wiewiórek i leśnych gryzoni, od wieków były obecne w dawnej kuchni polskiej. Choć są dość pracochłonne w przygotowaniu z uwagi na trudne wydobycie z łupinek, to wysiłek pozyskania wynagradzają smakiem. Mogą stanowić atrakcyjny dodatek do leśnych potraw. Wśród propozycji dań zobaczymy marynowane w dereniu żeberka z jelenia z puree ziemniaczanym z bukwią, będzie też szybki gulasz w stylu stir - fry ze schabu z dzika z gąskami i borowikami oraz potrawa z mięsa z daniela.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Pułtuska nad Narwią w województwie mazowieckim. W dawnym zamku biskupów płockich, malowniczo położonym na wysokim brzegu rzeki, obecnie będącym Domem Polonii, spotka się z miejscowym szefem kuchni specjalizującym się w dawnej kuchni polskiej. Razem obejrzą zamkową wędzarnię, gdzie wędzi się na zimno wędliny z dziczyzny. Jedno z dań Karol przygotuje na łódce na Narwi, skąd widoczna będzie panorama na zamek w Pułtusku, jak i na piękną Puszczę Białą po drugiej stronie rzeki. Następnie uda się do wspomnianej puszczy na spotkanie z leśniczym, panem Adamem Gadomskim. Razem z dziećmi udadzą się na zbiór jagód w urokliwym, dębowym lesie. Z pozyskanych jagód oraz innych owoców lasu, a także dziczyzny, Karol przygotuje potrawę, którą poczęstuje dzieci. Nie obędzie się bez elementów edukacji, takich jak ważna kwestia mycia zebranych jagód czy zakup dziczyzny wyłącznie u sprawdzonych dostawców. Wśród propozycji Karola zobaczymy potrawę z wędlinami z dziczyzny oraz potrawy z owocami leśnymi, przede wszystkim jagodami.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa rusza do śliwkowego sadu. Sezon na owoce w pełni, więc warto wykorzystać te wspaniałe dary natury. Śliwki to trzecie najczęściej uprawiane w naszym kraju owoce rosnące na drzewach, po jabłkach i wiśniach. Śliwka nadaje się nie tylko do kompotu, placka ze śliwkami czy powideł. O tym, że dawnej była często dodatkiem do ryb czy mięsa, świadczą takie relikty naszej polskiej kuchni, jak schab lub kaczka ze śliwkami. Doceniana była już przed wiekami przez medycynę ludową przy leczeniu dolegliwości pokarmowych. Śliwki są dobrym źródłem potasu, magnezu, zawierają także beta - karoten, wapń i fosfor, ale przede wszystkim posiadają dużą zawartość rozpuszczalnego błonnika pokarmowego. Karol przygotuje trzy potrawy: knedle ze śliwkami, ale nie gotowane, tylko smażone z sosem śliwkowym, rybę pieczoną ze śliwkami, perś kurczaka z salsą z marynowanych śliwek.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza w okolice Puszczy Kozienickiej. Kuchnia tego rejonu Mazowsza jest znacznie mniej znana niż kuchnia podlaska, śląska czy mazurska. Najstarsze drukowane relacje o pożywieniu lokalnej ludności pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku i są zawarte między innymi w opracowaniach ks. Józefa Gackiego czy Oskara Kolberga. Dieta dawnych mieszkańców tych ziem oparta była na gospodarce rolniczo-hodowlanej oraz na naturalnych zasobach łąk i lasów. Wśród roślin uprawnych zdecydowanie przeważały zboża, które w postaci kaszy i mąki trafiały na stoły mieszkańców. Z warzyw uprawiano głównie rzepę, buraki, marchew, pietruszkę, cebulę. Wyjątkowo dużo spożywano kapusty, którą kiszono w wielkich dębowych kłodach lub beczkach zwanych śledziówkami. Do kiszenia kapusty, często w całych główkach, dodawano liście wiśniowe, leśne jabłka lub gruszki. Z kiszonych liści kapusty przygotowywano także gołąbki, faszerowane kaszą jaglaną. W każdej zagrodzie chłopskiej nie mogło także zabraknąć chleba. Wypiekany był na zakwasie z mąki żytniej razowej lub z mąki mieszanej zwanej spółką. Pieczono go na liściach chrzanu lub kapusty w chlebowych piecach opalanych drewnem. Zbieranie grzybów, jagód czy dziko rosnących roślin na obszarze puszczy było powszechnie praktykowane. W okresach głodu posiłki przyrządzano z dzikich roślin oraz z niedojrzałego ziarna zboża. Komosę białą zwaną lebiodką lub łopuchą, gotowano na zupę, którą zasypywano śrutą żytnią. Jako okrasy używano mleka. Zbierany szczaw wchodził w skład pożywienia codziennego tzw. barszczu. W okresach głodu sporządzano z niego kwaśne polewki zaprawione mlekiem lub mąką z dodatkiem posiekanych drobno ziemniaków. Oprócz szczawiu zbierano pokrzywę i powój polny zwany zajęczą kapustą. W trakcie swojej wędrówki Karol odwiedzi panią Justynę, która interesuje się lokalną kuchnią. Sama przygotowuje w domu wiele kozienickich przysmaków. Z niektórymi z nich podzieli się z naszym kucharzem. A co będzie w menu? 1/Zupa z rwokami czyli kluseczkami na bazie wiosennych ziół z jagnięciną; 2/ Parzybroda ze słodkiej kapusty z kiszonymi ziemniakami i sosem z rydzów, podana ze smażonym dorszem; 3/ Sójki kozienickie, czyli pieczone pierożki z farszem z kaszy jaglanej, kapusty, grzybów i serka koziego.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza widzów na opowieść o naleśnikach. Nie wiemy kto wymyślił tę prostą potrawę z mąki, jajek i mleka, ale na pewno zasłużył sobie na kulinarnego Nobla. Ponoć naleśniki znano już w starożytności. Dziś występują w kuchniach całego świata. Mają swoje naleśniki Chińczycy, mają też Włosi. A Francuzi chwalą się swoimi Cerpes Suzette, czyli cienkimi naleśnikami z syropem pomarańczowym, które podaje się polane alkoholem i płonące. Naleśniki mogą być zrobione na słodko z owocami, mogą też zawierć farsze z mięsa, ryb, grzybów lub warzyw. Również ciasto naleśnikowe może zawierać oprócz mąki, jajek i mleka najróżniejsze dodatki. Słowem naleśnik może być nie tylko daniem śniadaniowym, ale przystawką, daniem głównym i deserem. W programie: 1/ naleśniki z ciasta grzybowo - cebulowego z farszem z ziemniaków i sera; 2/ naleśniki z tatarem z pstrąga tęczowego; 3/ polska odpowiedź na francuskie naleśniki Cerpes Suzette, czyli naleśniki smażone w syropie z polskich jabłek.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyrusza do Nadleśnictwa Olsztynek, a konkretnie do leśniczówki w miejscowości Napromek. Leśnictwo jest położone w samym sercu Parku Krajobrazowego Wzgórz Dylewskich. Wokół rozciągają się przepiękne lasy leżące na niezwykle urozmaiconym terenie pełnym jarów, wąwozów, wzgórz, pośród których króluje Dylewska Góra, najwyższe wzniesienie nie tylko Wzgórz Dylewskich, lecz także całej północno - wschodniej Polski. Ale tym, co najbardziej zainteresowało Karola są dwie sprawy. Po pierwsze pojawienie się dużej ilości kurek w lasach. Te grzyby są bardzo cenione przez naszego kucharza. Drugą miejscową atrakcją jest Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt. Trafiają tu zwierzęta ranne lub chore. Ośrodek specjalizuje się w rehabilitacji ssaków, ale opiekuje się również ptakami. Funkcjonowanie Ośrodka polega na przyjmowaniu zwierząt wymagających pomocy, udzieleniu im opieki weterynaryjnej, przetrzymywaniu ich do uzyskania pełnej samodzielności, a na koniec wypuszczeniu do środowiska naturalnego. O działaniu ośrodka opowie Karolowi rzecznik Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie pan Adam Pietrzak. Karol przygotuje trzy potrawy z wykorzystaniem świeżo zebranych kurek: 1/ Grzanki z kurkami i pomidorami na przystawkę; 2/ Zupa z kurek i leśnego topinamburu; 3/ Ziemniaczane kluski z kurkowym sosem.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol opowiada o niezwykłym wynalazku ludzkości, czyli o serze. Nie wiemy, kto pierwszy zrobił ser, ale pierwsze opisy sera pochodzą sprzed trzech tysięcy lat z Babilonii. Ze Starego Testamentu wiemy, że sery i masło jadł król Dawid. Ostatnio znaleziono na Kujawach nad Wisłą pozostałości narzędzia służącego do produkcji sera z okresu neolitu! Niestety, choć Polska jest szóstym światowym producentem serów dojrzewających, to w spożyciu zajmujemy dużo dalszą pozycję. Właśnie dlatego Karol zabierze widzów na zielone łąki Mazur, gdzie krowy pasą się na nieskażonych i obfitujących w soczystą trawę pastwiskach. Karol rozpocznie od porannego udoju, a potem pokaże, jakie potrawy można z serami przygotować. Przedstawi też proces powstawania sera dojrzewającego w pobliskiej mleczarni. Kucharz przygotuje trzy potrawy z serami w roli głównej: pieczone ziemniaki z farszem z sera i grzybów podane z kwaśnym mlekiem, serową tartę z grzybami, a na deser pierogi z sera twarogowego z owocami w maśle.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa uda się do Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie. Mieści się on w malowniczym zamku, pierwotnie wczesnorenesansowej murowanej budowli, gruntownie przebudowanej w II połowie XIX w. przez Izabellę z Czartoryskich Działyńską w stylu neorenesansowym. Zamek jest otoczony 158-hektarowym parkiem zaprojektowanym przez działającego tu przez ponad 40 lat ogrodnikaAdama Kubaszewskiego. W parku jest wiele okazów rzadkich i egzotycznych drzew. Od lat 70. XX wieku zespół znajduje się pod zarządem Lasów Państwowych. Powstało tu między innymi Muzeum Leśnictwa, w którym można obejrzeć mundur polskiego leśnika z początku XIX wieku. Po obiekcie oprowadza Karola dyrektor ośrodka, p. Ewa Jedlikowska. Kucharza szczególnie zainteresują obiekty związane z kulinariami, takie jak powstałe w końcu XIX wieku specjalne szklarnie do uprawy egzotycznych owoców i warzyw. Uprawiano tu ananasy, winogrona, karczochy, rośnie też okazały kasztan jadalny. I choć dziś nie wszystkie z dawniej uprawianych roślin egzotycznych odnajdziemy w Gołuchowie, to pamięć o nich nie zanikła. I tę tradycję przypomni Karol, przygotowując swoje propozycje obok historycznej Ananasarni. Kucharz przygotuje potrawy z dziczyzny z dodatkiem egzotycznych składników, jakie być może gościły tu przed laty na arystokratycznych przyjęciach. Nie zabraknie zrazów z dzika w sosie z ananasa z wytrawną ananasową konfiturą. Będą też inne dania z dziczyzny z egzotycznymi dodatkami.

Opis (streszczenie): W ciepły wrześniowy dzień Karol Okrasa zabierze widzów na Podlasie. Celem kulinarnej wyprawy będzie przypomnienie widzom owoców dziś bardzo mało używanych w kuchni, czyli agrestu i porzeczek. Kto dziś jada agrest? Czasami można go spotkać w ogródku u babci, czasami na bazarze. A przecież jak sięgniemy do pierwszej polskiej drukowanej książki kucharskiej, czyli Compendium ferculorum Stanisława Czernieckiego z końca XVII wieku, to okaże się, że agrest stosowany był do wielu dań - zarówno rybnych jak i mięsnych. Może więc warto agrest i porzeczki z powrotem przywrócić polskim potrawom? To idealne zadanie dla naszego kucharza. Karol, wykorzystując agrest i porzeczki przygotuje swoje propozycje. 1/ wątróbka drobiowa w sosie z karmelowego piwa, agrestu i porzeczek, 2/marynowana wołowina z płatkami róż, agrestem i porzeczkami, 3/ łopatka wieprzowa duszona z agrestem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa odwiedzi Gospodarstwo Rybackie Lasów Państwowych w Niemodlinie na Opolszczyźnie. Tradycje hodowli ryb w okolicach Niemodlina sięgają XVI wieku. Duże znaczenie w tych okolicach miała gospodarka stawowa, czemu sprzyjały warunki naturalne, duża powierzchnia gruntów podmokłych i stosunkowo łagodny klimat. Już w 1534 roku urbarz, czyli księga zawierająca spis inwentarzowy majątku, wymienia następujące, istniejące do dzisiaj stawy: Wołowice, Magnusowski, Maciejowy, Tasznica, Grzędowski. Na początku XVII wieku w dobrach niemodlińskich odławiano rocznie ponad 300 kop karpi. Zachowały się dane z 1647 roku o liczbie sprzedanych ryb. Sprzedano wówczas 130 kop i jeden mendel karpi, 21 kop i 3 mendle szczupaków oraz 50 kop ryb różnych. Dochód z ich sprzedaży wyniósł 1221 talarów. W następnych latach nastąpił dalszy wzrost. Największym odbiorcą ryb w pierwszej połowie XVIII wieku byli kupcy z Brzegu i Wrocławia, ważnymi odbiorcami byli również nyscy kapucyni. Transport ryb z dóbr niemodlińskich do Wrocławia odbywał się Odrą. W obecnej chwili Gospodarstwo Rybackie Niemodlin należy do Lasów Państwowych i prowadzi działalność na obszarze 961, 23 ha położonych na terenieNadleśnictw Opole, Tułowice oraz Rudy Raciborskie. Podstawą działalności jest chów i hodowla karpia. O stawach niemodlińskich i hodowli karpia opowie Karolowi dyrektor placówki, pan Waldemar Wójtowicz. Wśród propozycji Karola są ryby z niemodlińskich stawów. Oczywiście królować będzie karp doprawiony leśnymi dodatkami. Kucharz pokaże m.in., jak przyrządzić delikatnego karpia w grzybowej galaretce.

Opis (streszczenie): Pomidory do Europy trafiły dopiero po odkryciu Ameryki przez Kolumba i przez wieki traktowane były tylko jako ozdoba stołu. Choć trudno w to uwierzyć, nawet w kuchni włoskiej pomidory pojawiały się dopiero w XIX wieku. Starsi widzowie pamiętają doskonale piosenkę kabaretu Starszych Panów pod tytułem "Addio pomidory". Dziś młodym ludziom trudno zrozumieć, że jeszcze nie tak dawno sezon na to wspaniałe warzywo był krótki i ograniczał się do letnich miesięcy. Współcześnie na stoły trafia ponad 40 gatunków pomidorów, w różnych kolorach, kształtach i wielkościach. Pomidory mamy w sklepach przez okrągły rok, ale i tak najsmaczniejsze są w sezonie. Bo jak twierdzi ekspert, który opowie widzom i Karolowi o pomidorach, najważniejszym czynnikiem wpływającym na smak tego warzywa jest słońce! Zatem jedzmy jak najwięcej pomidorów w sezonie. Karol, wykorzystując różne gatunki pomidorów, przygotuje swoje propozycje. Będą szybkie sałatki, a także pomidory jako dodatek do potraw z mięsa i ryb.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza widzów do Nadleśnictwa Baligród położonego w tak lubianych przez turystów Bieszczadach. W okresie przedwojennym tutejsze lasy należały do prywatnych właścicieli. Był to jednocześnie teren bardzo zaludniony i lasów było znacznie mniej niż obecnie. Samo Nadleśnictwo Baligród utworzone zostało już w 1944 roku, po wyzwoleniu Baligrodu i okolic przez Armię Czerwoną. W trakcie walk z UPA w latach 1945 - 1948 wszelka działalność gospodarcza na tych terenach była niemożliwa. Tereny Bieszczad, pozbawione mieszkańców, szybko zarastały lasami. I choć dziś wydaje nam się, że to lasy pierwotne, to trzeba pamiętać, iż większość obecnych terenów leśnych to dawne ziemie rolnicze. Ale dziś wspaniałe bieszczadzkie lasy są ostoją największych polskich zwierząt, takich jak największy drapieżnik - niedźwiedź i największy polski ssak kopytny - żubr. Po Lasach Nadleśnictwa Baligród oprowadzi Karola leśnik, pan Kazimierz Nóżka, znany miłośnikom zwierząt, autor niezwykłych filmów pokazujących życie niedźwiedzi i żubrów. W rewanżu za wycieczkę i opowieści Karol przygotuje ulubione potrawy leśnika, wedle własnych, oczywiście złamanych, przepisów. Wśród propozycji dań znalazły się: bieszczadzkie pierogi z kaszą gryczaną, miętą oraz tajemnicze stolniki.

Opis (streszczenie): W pierwszym październikowym odcinku Karol Okrasa wyruszy do grójeckich sadów. Jesień to pora, kiedy to sławne w całej Polsce grójeckie jabłka pięknie czerwienieją na drzewach. O tym, że ta okolica słynie z jabłek, wszyscy dobrze wiedzą. Natomiast mało znany jest fakt, że nieopodal uprawia się na dużą skalę także borówkę amerykańską. Te owoce trafiły do polskich konsumentów około trzydziestu lat temu. Z początku nie były zbyt lubiane, ale obecnie Polacy chętnie po nie sięgają, a nasz kraj jest jednym z największych eksporterów borówek w Europie. Można więc powiedzieć, że jesteśmy zarówno jabłkową jak i borówkową potęgą. I dlatego Karol obu tych owoców użyje do przygotowania ciekawych potraw. Na początek będzie coś dla dzieci, czyli budyń z prażonymi jabłkami i borówkami. Potem kasza z salsą z borówek i jabłek, a na koniec coś dla mięsożerców, czyli wędzona w dymie z siana kaczka z jabłkami i borówkami.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na smaganą lodowatym wiatrem bałtycką plażę, aby opowiedzieć o indyku. Cóż ma wspólnego indyk z morzem? Otóż podobnie jak ziemniaki, pomidory, papryka czy kukurydza przypłynął do Europy zza morza, dopiero po wyprawach Krzysztofa Kolumba do Ameryki. Wcześniej indyk był tu nieznany. Zanim trafił na stoły dawnych Polaków, był hodowany jako ptak ozdobny w ogrodach magnatów i biskupów. Książki kucharskie z XVII wieku ledwie wspominały o tej nowości, ale już te wydawane sto lat później zawierały wiele przepisów poświęconych indykowi. A w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza indyki są już pełnoprawnymi członkami gromadki rodzimego drobiu, obok kur, kaczek czy gęsi. Dziś nikomu go przedstawiać nie trzeba, obecnie jest to bardzo popularne mięso. I właśnie z indyka Karol przygotuje trzy propozycje. 1/ Skrzydła indycze duszone w doprawionym orientalnie sosie z ciemnego piwa. 2/ Kwaśna zupa na bazie soku z kiszonej kapusty z ziemniakami, boczkiem i mięsem z ud indyczych. 3/ Smażone paski z indyczej piersi z cebulą i bakłażanem, duszone w pomidorowym sosie z ciecierzycą, a na koniec zapieczone z jajkami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyruszy na wyprawę po jeziorach augustowskich. I choć wyglądają one bardzo podobnie do jezior mazurskich, to jednak bardzo się różnią. Po pierwsze należą administracyjnie do województwa podlaskiego. Po drugie inną miały historię, nigdy nie były częścią Prus Wschodnich, a przed II wojną światową należały do Polski. Polska ludność zamieszkuje te tereny od wielu pokoleń. I trzecia najważniejsza dla nas różnica to kuchnia. Tutejsza jest przede wszystkim oparta na kuchni podlaską. Znajdziemy w niej raczej wpływy wschodnie, a nie jak w kuchni mazurskiej - pruskie i niemieckie. W czasie rejsu szlakiem Kanału Augustowskiego poprzez urokliwe zakątki jezior: Rospudy, Niecka i Studzienicznego Karol będzie gotował na dachu płynącego katamaranu. Karol przygotuje trzy dania z wykorzystaniem ryb z augustowskich jezior. Pierwszą potrawą będą rybne krokiety z warzywami i wędzonym węgorzem. Druga propozycja to rosół ze świeżego węgorza i młodej kapusty. A trzecia to orientalny makaron z sandaczem i warzywami.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa wyrusza na Jurę Krakowsko - Częstochowską, aby przygotować jedną z lokalnych specjalności, czyli serulę. Pod tą nieco dziwną nazwą kryje się smaczna, kwaśna zupa, podobna do żurku. Seruli nie zakwasza się ukiszoną mąką jak żuru, lecz maślanką. W dawnej, biednej, kuchni nic nie mogło się zmarnować, dlatego maślanka, która stanowi produkt uboczny ze zmaślania, czyli ubijania na masło śmietany, zawsze była wykorzystywana. Ta kwaskowata ciecz, pozostająca po oddzieleniu się cząstek tłuszczu z pasteryzowanej, ukwaszonej śmietany, ma przyjemny, orzeźwiający, śmietankowo - orzechowy smak. Znakomicie nadaje się do tworzenia niezwykłych zup i sosów, co nasz kucharz skwapliwie wykorzysta, przygotowując trzy propozycje z udziałem maślanki. 1/ Zupa wzorowana na seruli, ale z dodatkiem boczku i wędzonych ziemniaków; 2/ Pieczona w cieście francuskim z grzybami wieprzowa polędwiczka podana z sosem z maślanki i szczypiorkowej oliwy; 3/ Smażony miętus z maślankowo - szczypiorkowym majonezem.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na gotowanie z aromatem lawendy. Jej plantacje znajdziemy przede wszystkim na południu Francji, choć coraz częściej uprawiana jest w Polsce, zarówno w ogrodach, jak i w balkonowych doniczkach. Jej pięknie fioletowe kwiaty kojarzą się nam z charakterystycznym, bardzo mocnym perfumowanym zapachem. Karol pokazuje, że kwiaty lawendy to nie tylko surowiec do produkcji olejków perfumeryjnych czy zielarskich naparów. Lawendę można też stosować kulinarnie wykorzystując jej kwiaty, mocno pachnące, z intensywnym gorzkawym, aromatycznym smakiem, przypominającym nieco rozmaryn. I to nie tylko jako dodatek do napojów, koktajli i herbat, ale także do dań mięsnych rybnych, deserów. Karol Okrasa przygotuje trzy różne potrawy aromatyzowane lawendą. 1/ Karkówka wieprzowa w lawendowym sosie z serowym puree; 2/ Serowo - ziemniaczane placki z wędzoną rybą, lawendą; 3/ Placek z jabłkami i lawendowym cukrem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zabiera widzów do krainy swego dzieciństwa w powiecie garwolińskim. Wówczas na każdym skrawku łąki wypasano krowy, a nawet na całe lato przewożono te zwierzęta na wiślane zielone wyspy. Karol doskonale pamięta smak nie tylko świeżego mleka zraz po udoju, ale także domowego twarogu, masła czy gęstej śmietany. Szczęśliwie, okoliczna mleczarnia do dziś produkuje taki twaróg tradycyjnymi metodami, w klasycznym kształcie, w dodatku pakowany jak niegdyś w pergamin. I ten właśnie twaróg będzie pretekstem do przypomnienia dania przygotowywanego przez babcię Karola. A były to gorące kluski ze skwarkami posypane chłodnym, kwaskowatym i aromatycznym twarogiem. Skoro Włosi do swoich makaronów szczodrze sypią parmezan, to czemu my Polacy nie mielibyśmy do naszych klusek dodawać swojskiego, rodzimego twarogu. Kucharz przygotuje pradawne kluski prażuchy z twarogiem podane z kapustą kraszoną kwaśną gęstą śmietaną, knedle z sera z owocami w maślanej glazurze z naturalnym jogurtem oraz wędzone kopytka z twarogiem.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na opowieść o imbirze. To jedna z tych roślin, bez których wiele narodów nie wyobraża sobie kuchni - czy to chińskiej, japońskiej, koreańskiej lub wietnamskiej. Dla każdego mieszkańca Azji to podstawowy dodatek do potraw i bardzo skuteczne lekarstwo na wiele dolegliwości. Ale to, co nas interesuje najbardziej, to fakt, że imbir był naszym przodkom dobrze znany już od wieków. W pierwszych spisanych na polskich ziemiach przepisach kulinarnych z Malborka z XV wieku występuje imbir. Nie brak go także w polskich recepturach Falimirza czy Syreniusza z XVI wieku. A w pierwszej polskiej książce kulinarnej "Compendium Ferculorum" Stanisława Czernieckiego wydanej w 1682 roku zdanie: "przydaj lub wsyp imbieru niemało" powtarza się nader często. Można powiedzieć, iż to jedna z ulubionych przypraw mistrza Czernieckiego. Później, w XVIII i XIX stuleciu imbiru używano mniej, ale nawet w chudym w importowane przyprawy okresie PRL - u każda gospodyni wiedziała, że bez mielonego imbiru nie ma dobrego piernika, pasztetu czy flaków. Dziś w sklepach mamy pełny wybór imbiru: znany naszym mamom, babciom suszony i mielony, świeże pędy (kłącza) dostępne są dziś w każdym sklepie, znany jest marynowany imbir jako dodatek do sushi, bywa nawet galangal zwany tajskim imbirem. To roślina spokrewniona z imbirem szeroko stosowana w kuchni tajskiej. Karol Okrasa przygotuje imbirowy sernik z kaszą gryczaną, pierożki z farszem z białej kiełbasy i imbiru oraz salsą z gruszki i marynowanego imbiru do pieczonego indyka z bakłażanem.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa opowie o nowym owocu, który pojawił się na polskim stole. Większość z nas zna smak kiwi i wie, że to owoc egzotyczny. Ale mało ludzi w Polsce wie, że od kilku lat uprawia się w naszych sadach owoce minikiwi. Wielkością przypominają duże winogrona, mają delikatne skórki, w przekroju wyglądają jak normalne kiwi i mają podobny smak. Można je jeść bez obierania, a co ważne posiadają wszelkie zalety odżywcze dużego kiwi, czyli bardzo dużą zawartość cennych witamin. Minikiwi owocuje jesienią na szybko rosnących pnączach. Ta nowość pojawiła się w polskich sadach dzięki pracy i uporowi naukowców z SGGW AR w Warszawie. Karol uda się do sadu z krzewami minikiwi i oczywiście pokaże widzom, jak ciekawie można je wykorzystać do tworzenia niezwykłych dań. Przygotuje trzy potrawy, w których jednym ze składników będzie właśnie minikiwi. Będzie sałatka z minikiwi, pieczonymi burakami i grillowanym serem, będą pieczone makrele z sałatką z minikiwi, a na koniec zupa krem z minikiwi i jarmużu.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na pole kukurydzy, aby przygotować z niej niecodzienne potrawy. Ta roślina, podobnie jak ziemniak, trafiła do Europy po wyprawach Krzysztofa Kolumba. W Meksyku była uprawiana od tysięcy lat. Jeszcze przed II wojną światową na terenach północnej Polski była prawie nieznana, choć na południowych krańcach, zwłaszcza na Huculszczyźnie była uprawiana, wystarczy wspomnieć tu lokalną potrawę o nazwie mamałyga, zbliżoną do włoskiej polenty. Po drugiej wojnie światowej, zwłaszcza w latach dziewięćdziesiątych kukurydza zrobiła niezwykłą karierę jako pasza dla zwierząt hodowlanych, choć również Polacy chętnie sięgają po gotowane kolby z masłem, kukurydzę z puszki jako dodatek do sałatek czy gulaszy, a także obowiązkowy dodatek do każdego seansu filmowego, czyli popcorn. Nasz kucharz sięgnie po kukurydzę, aby pokazać widzom jak ciekawe propozycje można z niej przygotować. Pierwszą potrawą będzie wędzona dorada z kukurydzą i kaparami w maślano- grzybowej emulsji. Druga to zapiekanka z makaronu, kukurydzy i sera. A trzecim daniem będą serniczki, czyli kukurydziane racuszki z glazurowaną w maśle kukurydzą.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom potrawy z lędźwianu. Pod tą zapomnianą nazwą kryje się dawna odmiana grochu, chętnie spożywanego przez naszych przodków. Lędźwian siewny (Lathyrus sativus) pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego i znany był już w starożytnym Egipcie, Cesarstwie Rzymskim oraz w krajach Dalekiego Wschodu. W Polsce cechy botaniczne lędźwianu siewnego zostały opisane w końcu XVII wieku przez księdza Jan Krzysztofa Kluka z Ciechanowca, wybitnego polskiego przyrodnika, autora wielu prac, które stanowiły przełom w ówczesnych polskich naukach przyrodniczych i rolniczych. Ksiądz Kluk odznaczony był za działalność naukową przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Lędźwian znany też jest jako groch płaski, groch biały, soczewica podlaska lub ruska. Prawdopodobnie przywędrował do nas w XVII wieku na Podlasie, Polesie i ziemie dzisiejszej Białorusi i Ukrainy za sprawą Tatarów, którzy osiadali na tamtych terenach. Lędźwian spokojnie można uprawiać na ubogich i piaszczystych glebach. To jego ogromna zaleta. Stąd zresztą nazywany jest grochem ubogich. Teraz powoli wraca na stoły i do naszego programu. Jako pierwszą potrawę z lędźwianu kucharz przedstawi zupę w stylu grochówki z dodatkiem aromatycznych kawałków łososia. Druga to kotlety mielone z lędźwianem z buraczkami i chrzanem. A trzecia to smażone placuszki drożdżowe z nadzieniem z lędźwianu.

Opis (streszczenie): W kolejnej swojej wyprawie kulinarnej Karol zaprasza widzów do kwitnących, wiosennych sadów na potrawy z żeberek. Ten rodzaj mięsa był przez lata traktowany w kuchni polskiej trochę po macoszemu, raczej pojawiał się na naszym stole jako dodatek do zup. Ale już w kuchni chińskiej gotowane na parze, duszone czy pieczone na czerwono, w sosach pikantnych czy słodko - kwaśnych zawsze uchodziły za nie lada przysmak. Nie sposób też nie wspomnieć o grillowanych żeberkach z południa Stanów Zjednoczonych podawanych z sosami barbecue. To jedno ze sztandarowych dań, słynnych zwłaszcza w Teksasie. A jak przywrócić należny blask żeberkom spożywanym nad Wisłą? Tym właśnie zajmie się nasz kucharz. Będzie więc rosół na żeberkach wedle złamanego przez Karola polskiego przepisu z XVIII wieku. Ponadto żeberka duszone w piwie, soku z porzeczek i miodku majowym, a także żeberka duszone na grillu z polską wersją sosu barbecue.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol opowie o ponadtysiącletniej tradycji tłoczenia olejów na ziemiach polskich. Wielu Polaków podróżujących do Włoch czy Grecji zachwyca się smakiem tłoczonej na zimno oliwy, często podawanej z pieczywem przed posiłkiem. A tymczasem zupełnie zapomnieliśmy, że w naszym kraju od wieków tłoczy się na zimnodoskonałe oleje z różnych roślin, takich jak choćby rzepak, len, konopie, mak, pestki dyni, czarnuszka czy wreszcie lnianka, z której tłoczy się olej zwany rydzowym. W dawnych czasach na wytwarzanie oleju używało się określenia bicie oleju, ponieważ do tłoczenia oleistych ziaren wykorzystywano specjalnie przygotowane kłody drewna, które ściskano za pomocą wbijanych młotami klinów. Karol odwiedzi małą olejarnię niedaleko Buska Zdroju, gdzie pan Mariusz na 150 - letniej maszynie tłoczy tradycyjne, polskie, ale często już zapomniane oleje. Nasz kucharz pokaże, że dobry olej aromatyzuje potrawę i powinien być traktowany jak przyprawa. Przygotuje trzy propozycje z olejami w roli głównej. Będzie sałatka z kolorowych cukinii z marynowanymi w oleju pieczarkami i serem. Będą pieczone śledzie skropione świeżym olejem, podane z małą marchewką i cebulą, będą krwiste steki wołowe z kapustą duszoną w świeżo tłoczonym oleju rzepakowym.

Opis (streszczenie): Wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie! Z Karolem Okrasą wybierzemy się na wyprawy kulinarne w różne rejony Polski.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa rusza do Supraśla. To nieduże miasto, zwane też Perłą Puszczy Knyszyńskiej, słynie z organizowanych co roku Mistrzostw Świata w pieczeniu babki i kiszki ziemniaczanej. I choć trudno uwierzyć, że ziemniaki upowszechniły się na Podlasiu dopiero w XIX wieku, dziś nikt nie jest sobie w stanie bez nich wyobrazić tutejszej kuchni regionalnej. Co więcej te przysmaki łączyły w sobie różne tradycje kulinarne zamieszkującej Supraśl ludności. Mieszkali tu Niemcy ewangelicy, prawosławni Białorusini, katolicy Polacy oraz Żydzi. Choć różnili się narodowością i religią, łączyła ich kuchnia. Wszyscy oni jedli te proste potrawy z ziemniaków, oczywiście różniące się nieco w szczegółach. Karol odwiedzi zwyciężczynię pierwszych Mistrzostw Świata w pieczeniu babki i kiszki ziemniaczanej, pokaże widzom, jak powstaje kiszka ziemniaczana, a także zaprosi na krótką wycieczkę po Supraślu. Karol przygotuje także trzy dania. Pierwsza propozycja to wariacja na temat babki ziemniaczanej upieczonej na duszonej jagnięcinie. Druga to kiszka ziemniaczana z kaszą gryczaną i suszonymi pomidorami. A trzecia propozycja to babka ziemniaczana na słodko z jabłkami i cynamonem.