Anne Frank

Inhoudsopgave Hoofdstuk 1: Voorwoord
Hoofdstuk 2: Familie Hoofdstuk 3: Geboorte Hoofdstuk 4: Het begin Hoofdstuk 5: Het Achterhuis
Hoofdstuk 6: Het dagboek Hoofdstuk 7: In het Achterhuis
Hoofdstuk 8: Verraden Hoofdstuk 9: Opgepakt en toen… Hoofdstuk 10:De Concentratiekampen Hoofdstuk 11:Overleden
Hoofdstuk 12:Anne Frank Stichting
Hoofdstuk 13:Slotwoord Voorwoord Ik heb voor Anne Frank gekozen, omdat het mij een interessant onderwerp leek. Ik heb veel informatie gevonden en er waren veel plaatjes te vinden. Ik heb er erg mijn best op gedaan. De informatie heb ik van het internet en uit boeken van de bibliotheek. Ik hoop dat u veel leesplezier zal hebben. Familie De familie Frank bestond uit vader Otto (12-05-1889), moeder Edith (16-01-1900), dochter Margot (16-02-1926) en dochter Anne (12-06-1929). Edith komt uit Aken, vlak bij de grens tussen Nederland en Duitsland. Met haar meisjesnaam heet ze Holländer. Vader Otto werd directeur van de Nederlandse Opekta voor jambereiding.
Anne Frank Anneliese Marie Frank wordt geboren op 12 juni 1929 in Frankfurt am Main, als liberaal-joods meisje (liberaal-joods betekent dat je niet zo streng gelovig bent). Haar vader werkt bij zijn eigen bank als Anne wordt geboren. Het begin In 1929 is er een crisisjaar: veel bedrijven gaan failliet. Het bedrijf van de familie Frank zal in 1934 ook failliet gaan. Al vanaf 1932 marcheren er soldaten van de SD -> (veiligheidsdienst) door de straten en zingen liedjes zoals ‘Als het jodenbloed van het mes afspat.’ Voor de familie Frank is het tijd om te vluchten. Ze besluiten naar Nederland te gaan. De oom van Anne neemt de bank over. Hij begint een nieuw bedrijf in Amsterdam. Ze wonen op het Merwedeplein. Anne gaat tot haar 6de in Nederland naar de Montessorischool. Daarna gaat ze naar de basisschool. In mei 1940 vallen de Duitsers Nederland binnen: alle joden die naar Nederland zijn gevlucht zitten vast. Het is 10 maart 1933. Er is in de winter veel veranderd voor de familie Frank en voor de andere joden in Duitsland. In januari is Adolf Hitler aan de macht gekomen. Otto en Edith maken zich veel zorgen, maar dat laten ze niet merken aan de kinderen. 1941 is het laatste jaar voor Anne op de Montessorischool. Na de zomervakantie van 1941 krijgen joodse kinderen te horen dat ze niet meer naar hun school mochten waar ze naar toe wilden. Joden moeten voortaan naar joodse scholen, met joodse leerkrachten. Anne en Margot gaan dan naar het joods lyceum. Joden moeten voortaan een jodenster dragen- hun fietsen afgeven- niet meer in de tram- niet in een auto, ook niet in hun eigen auto- mogen alleen maar naar een joodse kapper- mogen alleen van 15:00 tot 17:00 boodschappen doen- mogen van 20:00 's avonds tot 6:00 's ochtends niet op straat. En nog veel meer. In juni 1942 worden de eerste oproepen verstuurd naar joden, om te werken in kampen als Westerbork. Ook Margot krijgt een oproep, op 6 juli, en zij moet daarom snel het huis verlaten. Otto besluit met zijn familie onder te duiken in zijn kantoor aan Prinsen- gracht 263. Terwijl de familie Frank alle spullen bij elkaar pakt, regelt Miep Gies (iemand die hun hielp) dat het Achterhuis van het kantoor bewoonbaar is. Anne neemt behalve haar kleren ook een fotoverzameling en haar dagboek mee die ze voor haar verjaardag gekregen had, die zal ze hard nodig hebben. Er was ook een ander gezin wat daar onderdook: de familie Van Pels. Hermann, Auguste en hun zoon Peter. Fritz Pfeffer verbleef ook in het Achterhuis Het Achterhuis Op Prinsengracht 263 staat het Achterhuis. Het is nu een museum geworden. Het Achterhuis was eerst het kantoor van Otto Frank. De helpers zijn ook mensen die daar werken, maar er zijn ook mensen op het kantoor die nergens van weten. Omdat die mensen nergens van wisten, was het ook erg spannend. Het Dagboek Het dagboek van Anne kreeg ze voor de 13de verjaardag, ze ging er gelijk in schrijven. Er stonden verschillende verhalen in over haar vrienden, familie en van alles en nog wat. Haar dagboek heet Kitty. Dit had ze in het dagboek aan het begin geschreven: Ik zal hoop dat ik aan jou alles kunnen toevertrouwen, zoals ik het nog aan niemand gekund heb, en ik hoop dat je een grote steun voor me zult zijn. (Anne Frank, 12 juni 1942) In het Achterhuis Het was een moeilijk leven in het Achterhuis, je kon niet eens normaal naar de wc gaan, want als de mensen die in het kantoor werkten dat hoorden, was je er gelijk bij! Otto Frank gaf zijn kinderen zelf les met boeken die ze van de helpers Miep Gies, Beb Voskuijl, Victor Kugler of Johannes Kleiman kregen. Zo wisten de kinderen toch nog wat. Ze konden nooit naar buiten. Ze konden alleen af en toe uit het raam kijken naar een stukje natuur, vogels, lucht en de kastanjeboom waar Anne ook wel eens over vertelt in haar dagboek. Die kastanjeboom was een tijdje terug ook in het nieuws geweest. (Jeugdjournaal najaar 2004.) Hij bleek ernsig ernstig ziek te zijn. Oorzaken zijn een mot en een schimmel die de boom aantasten en uiteindelijk tot de dood van de boom kunnen leiden. Sommigen zeggen dat knoflook kan helpen, ik weet niet precies hoe zo. Dagboekstukjes: 23 februari 1944

Wij keken alle twee naar de blauwe hemel, de kale kastanjeboom aan wiens takken kleine druppeltjes schitterden, naar de meeuwen en de andere vogels die in hun scheervlucht wel van zilver leken. Dat alles ontroerde en pakte ons alle twee zo, dat we niet meer konden spreken. 18 april 1944
April is inderdaad schitterend, niet te warm en niet te koud met zo nu en dan een regenbuitje. Onze kastanje is al tamelijk groen, hier en daar zie je zelfs al kleine kaarsjes. 13 mei 1944
Onze kastanjeboom staat van onder tot boven in volle bloei, hij is vol met bladeren en veel mooier dan verleden jaar. Verraden Familie Frank en de andere onderduikers zitten al meer dan 2 jaar in het Achterhuis en ze hebben steeds meer kans om niet opgepakt te worden, want ze zijn nog niet verraden en de geallieerden (bevrijders) komen steeds dichterbij. Rond 11 uur ’s ochtends is Otto les aan Anne aan het geven totdat er op eens een man met een pistool in de kamer staat! Ze zijn verraden! Drie Nederlandse politieagenten doorzoeken het Achterhuis. Een nazi heeft de leiding. Ze willen sieraden, geld en andere waardevolle spullen meenemen. Ze schudden een tas leeg, om daar sieraden in te doen. In die tas zitten Anne’s dagboekpapieren. Die vallen op de grond... De onderduikers krijgen even tijd om wat spullen te pakken en dan moeten zij meekomen. Buiten staat een vrachtwagen te wachten. Ook twee helpers, Johannes Kleiman en Victor Kugler worden gearresteerd, want het is verboden om joden te helpen. Miep Gies en Bep Voskuijl worden niet gearresteerd. Miep zegt dat zij nergens van wist en Bep is het gelukt om snel weg te gaan. Opgepakt en toen... De onderduikers worden naar een SD-gevangenis gebracht. Samen met andere gearresteerden worden zij in een grote ruimte opgesloten. Daarna worden zij één voor één verhoord. De agenten proberen erachter te komen of de helpers en onderduikers nog andere adressen weten, waar onderduikers zitten. Johannes Kleiman en Victor Kugler zwijgen. Otto Frank antwoordt op die vraag, dat zij door de 25 maanden in het achterhuis elk contact met vrienden en kennissen verloren hebben en dus niets weten. Daarna worden de onderduikers en helpers gescheiden. Johannes Kleiman en Victor Kugler worden naar de Strafgevangenis aan de Amstelveenseweg gebracht, de andere onderduikers worden naar het Huis van Bewaring aan de Weteringschans in Amsterdam gebracht. Vroeg in de morgen worden de onderduikers en andere gevangenen op 8 augustus 1944 uit hun cellen gehaald en met de tram naar het Centraal Station gebracht. Er staat een trein klaar, een gewone personentrein. De trein vervoert de gevangenen naar Westerbork. Concentratiekampen Na een paar uur komt de trein aan in Westerbork, in het noord-oosten van Nederland. De gevangenen worden geregistreerd en ingedeeld in de strafbarakken. Daar zitten de gevangenen die zich niet vrijwillig gemeld hebben, maar ondergedoken waren. Er zijn barakken voor mannen en voor vrouwen. Overdag moeten de gevangenen werken. De vrouwen moeten batterijen uit elkaar halen. Het is smerig en ongezond werk. Vanuit Westerbork vertrekken regelmatig treinen naar concentratiekampen in het oosten van Europa. Op zaterdag 2 september worden de namen van de gevangenen voorgelezen die de volgende dag mee moeten. Onder de 1019 namen zijn de namen van alle onderduikers uit het achterhuis. De volgende ochtend vroeg staat een lange goederentrein klaar. In elke wagon worden ongeveer 70 gevangenen geperst. Mannen, vrouwen, kinderen, jong, oud, gezond, ziek. De meeste gevangenen moeten staan. Het lukt de familie Frank om bij elkaar te blijven. Heel veel kinderen, ook de meisjes Frank, hebben geslapen. Tegen de moeder of tegen de vader aan, alles en iedereen was doodmoe. In elke wagon staat een emmer, die dienst moet doen als wc. Binnen de kortste keren stinkt het vreselijk. De gevangenen krijgen geen hap door hun keel. Het ene moment rijdt de trein snel, dan weer langzaam. Na twee dagen raken veel mensen uitgeput, hier sterft een man, daar bezwijmt een oude vrouw, huilende kinderen, ’t is haast niet meer vol te houden. Midden in de nacht, ongeveer om twee uur. Dan worden de deuren van de wagons opengemaakt. 'Aussteigen, schnell, schneller' schreeuwen de mannen in gestreepte pakken. De gevangenen moeten hun bagage in de trein achterlaten. Het zijn gevangenen van Auschwitz, die de taak hebben de mensen uit de aankomende treinen te halen. Op het perron lopen ook SS’ers rond met honden. Ze hebben zwepen in hun hand. Er staan felle schijnwerpers op het perron. De mannen moeten zich aan de ene kant opstellen, vrouwen aan de andere kant. Het is de laatste keer dat Otto Frank zijn vrouw en dochters ziet. Over dat moment vertelt hij later: 'De blik in de ogen van Margot zal ik me mijn leven lang herinneren.' Nazi-artsen kijken of mensen gelijk vermoord moeten worden (dat zijn meestal de ouderen, kleine kinderen en zieken mensen). Alle andere mensen moeten werken. Eind oktober 1944 moeten Anne en Margot hun moeder achterlaten en worden overgebracht naar het concentratiekamp Bergen-Belsen. Ook daar zijn de omstandigheden onvoorstelbaar. Het is ijzig koud, er is bijna geen eten, het kamp is overvol en er heersen besmettelijke ziekten. Overleden In maart 1945 sterft Margot aan de ziekte tyfus, dat is een ziekte waar veel mensen aan dood zijn gegaan. Een paar dagen later overlijdt ook Anne aan de ziekte tyfus. Een paar weken later wordt het kamp door de Engelsen bevrijd. Edith Frank was in Auschwitz overleden ze was erg mager geworden. Otto Frank had het overleefd hij ging weer terug naar Amsterdam daar gaf Miep Gies de dagboekpapieren die ze had gevonden toen ze waren opgepakt.
Anne Frank Stichting Op 3 mei 1957 wordt de Anne Frank Stichting opgericht. Door Otto Frank en de helpers. Drie jaar later gaat het museum open. Het doel van de Anne Frank Stichting is het instand houden en openstellen van het Anne Frank Huis. Nu is Hans Westra is de directeur van de Anne Frank Stichting en Riekus Heller is de bedrijfsleider. Het dagboek van Anne werd uitgebracht door de Anne Frank Stichting. Er zijn veel boeken over Anne Frank geschreven, over haar leven, het Achterhuis en nog veel meer. Het dagboek van Anne werd in 63 talen uitgebracht. Als Anne Frank nu nog leefde zou ze 77 jaar zijn. Nawoord Ik vond het erg leuk om een werkstuk te maken. Voor mij zelf was het ook een leerzaam onderwerp. Ik hoop dat u ervan genoten heeft.