What do you think?
Rate this book
Djemtë e rrugës Pal
Budapest, 1889 Ndodhitë dhe ngjarjet e këtij libri zhvillohen në lagjen e djemve të rrugës “Pal”, një pëllëmbë tokë e lirë, e kufizuar nga mure në ngjyrë të hirtë me shtëpi shumë të mëdha dhe nga një gardh gati në të shembur në anën që të nxjerr në rrugë. Në disa raste, ndodhitë dhe ngjarjet zhvendosen në kopshtin botanik, në lulishten e muzeut, në kështjellën e këmishëkuqve.
Në shtëpinë e vjetër të rrobaqepësit Andras Nemeshek, babai i “ushtarit të thjeshtë” Erno Nemeshek, zhvillohet pjesa e fundit e historisë. Në Budapest, në rrugën Pal, gjendet selia qendrore e një grupi djemsh. Kur Açi, kryetari i grupit kundërshtar “Këmishëkuqtë” vjedh flamurin nga një prej kështjellave të tyre, Boka, Nemeçeku dhe Çonakoshi, organizojnë një ekspeditë në kampin armik për ta marrë...
Në shtëpinë e vjetër të rrobaqepësit Andras Nemeshek, babai i “ushtarit të thjeshtë” Erno Nemeshek, zhvillohet pjesa e fundit e historisë. Në Budapest, në rrugën Pal, gjendet selia qendrore e një grupi djemsh. Kur Açi, kryetari i grupit kundërshtar “Këmishëkuqtë” vjedh flamurin nga një prej kështjellave të tyre, Boka, Nemeçeku dhe Çonakoshi, organizojnë një ekspeditë në kampin armik për ta marrë...
304 pages, Paperback
First published January 1, 1906
About the author
Ferenc Molnár
138 books89 followersFerenc Molnár (Americanized name: Franz Molnar) was a Hungarian dramatist and novelist. During the World War II he emigrated to the United States to escape the Nazi persecution of Hungarian Jews.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,113 reviews
May 22, 2007
This is the type of book that's for young adults (12-14 years old), but everybody should read it. It has wonderful moments of courage, selfless leadership, and friendship.
July 27, 2019
Il ragazzino di una mia amica aveva bisogno di un libro per l’estate e voilà sotto gli occhi “I ragazzi della via Pal”, sopra sopra nell’annegghiatissimo* scaffale di letteratura melting pot (non italiana, non tedesca, non russa, non anglofona; ora che ci penso potrei ordinare per continenti ma come potrei trovare i rarissimi libri giapponesi o afgani e dove collocare quelli turchi o israeliani?); comprato da adultissima nel 2003 per me, e non per i rampolli già quasi ventenni.
Sicuramente per averne traccia di avvenuta lettura nei tempi che furono in una edizione forse Salani: unica copertina sul web che fiocamente mi evoca il fantasma di un ricordo.
Come tutte le volte che ritorno indietro un libro in prestito, anche letto e riletto, mi prende qualcosa che ha tutte le caratteristiche dell’ invidia: perché quello là ce l'ha e io no? Io, che so apprezzarne tutti i risvolti, che so fare il punto pavone con i personaggi e soprattutto l’esame istopatologico di ogni frase, dopo averla affettata con il microtomo, spalmata su un vetrino e pennellata con ematossilina.
Giuro che non ricordo le sensazioni della prima lettura. Da ciò che so del mio carattere e del decorso nel tempo dei suoi vizi e virtù, ho il sospetto fondato che non mi piacque molto, specie perché i protagonisti erano maschietti che giocavano alla guerra per poter giocare alla palla, trasformando il campetto da calcetto a campo di battaglia.
Nessuna femminuccia, tranne la senza nome sorella dell’elegantone Csele, incaricata di cucire bandierine e cosucce varie.
Vuoi mettere “I pattini d’argento”. A quei tempi indossavo i personaggi come vestiti fatti su misura per me.
E ora? Ora ho bisogno d’eroi, di personaggi esemplari che muoiono per la causa giusta; di ultimi che diventano primi anche se durante un lungo, melodrammatico ultimo respiro: Ernesto Nemecsek, l’esile biondino, fa al caso mio, una quasi settantenne spogliata delle certezze della sua gioventù dimostratesi sogni ora infranti.
E ho bisogno di Boka, l’assennato ragazzo dalla bella voce profonda e dai capelli neri (solo segno distintivo della sua fisicità), l’unico che avrei guardato imbambolata in quel tempo in cui, bambina precoce, stavo diventando facile preda della tempesta ormonale. Il futuro maschio sulla cui spalla avrei potuto appoggiare la mia testolina e che logicamente non avrei mai trovato ( e nemmeno voluto qualche anno dopo).
E la guerra? Confesso che ora come allora la tattica guerriera mi ha annoiato ma alla fine è solo un capitoletto e, pur sapendo che non esistono se mai sono esistiti ( ho l’età in cui la lunga esperienza mi permette di fare statistica), mi sono appassionata ai sentimenti di onore e lealtà di cui sono impregnati tutti i ragazzi, da una parte e dall’altra. Una specie di piccola Iliade in cui Molnar come il greco Omero non smettono la loro umanità quando guardano il partito avverso delle camicie rosse o dei troiani.
Non mi è interessato confrontare quei giochi con i giochi contemporanei, né faccio una lista di merito salvando il passato contro la virtualità del presente. Non l’ho letto con sguardo moralistico. Mi sono lasciata trasportare come se avessi dieci anni e nessun pregiudizio verso il mondo dei maschi.
*incasinatissimo
Sicuramente per averne traccia di avvenuta lettura nei tempi che furono in una edizione forse Salani: unica copertina sul web che fiocamente mi evoca il fantasma di un ricordo.
Come tutte le volte che ritorno indietro un libro in prestito, anche letto e riletto, mi prende qualcosa che ha tutte le caratteristiche dell’ invidia: perché quello là ce l'ha e io no? Io, che so apprezzarne tutti i risvolti, che so fare il punto pavone con i personaggi e soprattutto l’esame istopatologico di ogni frase, dopo averla affettata con il microtomo, spalmata su un vetrino e pennellata con ematossilina.
Giuro che non ricordo le sensazioni della prima lettura. Da ciò che so del mio carattere e del decorso nel tempo dei suoi vizi e virtù, ho il sospetto fondato che non mi piacque molto, specie perché i protagonisti erano maschietti che giocavano alla guerra per poter giocare alla palla, trasformando il campetto da calcetto a campo di battaglia.
Nessuna femminuccia, tranne la senza nome sorella dell’elegantone Csele, incaricata di cucire bandierine e cosucce varie.
Vuoi mettere “I pattini d’argento”. A quei tempi indossavo i personaggi come vestiti fatti su misura per me.
E ora? Ora ho bisogno d’eroi, di personaggi esemplari che muoiono per la causa giusta; di ultimi che diventano primi anche se durante un lungo, melodrammatico ultimo respiro: Ernesto Nemecsek, l’esile biondino, fa al caso mio, una quasi settantenne spogliata delle certezze della sua gioventù dimostratesi sogni ora infranti.
E ho bisogno di Boka, l’assennato ragazzo dalla bella voce profonda e dai capelli neri (solo segno distintivo della sua fisicità), l’unico che avrei guardato imbambolata in quel tempo in cui, bambina precoce, stavo diventando facile preda della tempesta ormonale. Il futuro maschio sulla cui spalla avrei potuto appoggiare la mia testolina e che logicamente non avrei mai trovato ( e nemmeno voluto qualche anno dopo).
E la guerra? Confesso che ora come allora la tattica guerriera mi ha annoiato ma alla fine è solo un capitoletto e, pur sapendo che non esistono se mai sono esistiti ( ho l’età in cui la lunga esperienza mi permette di fare statistica), mi sono appassionata ai sentimenti di onore e lealtà di cui sono impregnati tutti i ragazzi, da una parte e dall’altra. Una specie di piccola Iliade in cui Molnar come il greco Omero non smettono la loro umanità quando guardano il partito avverso delle camicie rosse o dei troiani.
Non mi è interessato confrontare quei giochi con i giochi contemporanei, né faccio una lista di merito salvando il passato contro la virtualità del presente. Non l’ho letto con sguardo moralistico. Mi sono lasciata trasportare come se avessi dieci anni e nessun pregiudizio verso il mondo dei maschi.
*incasinatissimo
January 4, 2020
la Società dello Stucco
C‘è tutto. Valori forse d’altri tempi. Senso dell’onore, senso di responsabilità, rispetto reciproco, spirito di gruppo, rispetto delle regole.
Capita ... alle volte, che genitori molto occupati non abbiano tempo di leggerlo con i propri figli. Sarebbe allora bello potesse essere letto a scuola. Solo l’episodio delle biglie è un condensato di valori che, se ben compreso, avrebbe un ruolo educativo e formativo straordinario.
«Quando le Camicie Rosse rimasero sole, Feri Ats si avvicinò al maggiore dei Pàsztor. Gli si accostò talmente vicino che il suo viso toccava quasi quello dell'altro ragazzo, e a bassa voce gli chiese:
- Sei stato tu a prendere le biglie a quel ragazzo nel giardino del Museo?
- Sì - rispose Pàsztor con tranquillità.
- C'era con te anche tuo fratello?
- Sì.
- C'è stato un Einstand?
- Sì.
- Non avevo forse proibito alle Camice Rosse di portare via le biglie ai ragazzi più piccoli e deboli?
I due fratelli stavano zitti. Non era possibile contraddire Feri Ats. Il capo li squadrò con severità, poi aggiunse con voce di comando, tranquillamente:
- Giù! In acqua!».
Quelle cataste di legna sono nel mondo intero. Per tacer … dello stucco!
C‘è tutto. Valori forse d’altri tempi. Senso dell’onore, senso di responsabilità, rispetto reciproco, spirito di gruppo, rispetto delle regole.
Capita ... alle volte, che genitori molto occupati non abbiano tempo di leggerlo con i propri figli. Sarebbe allora bello potesse essere letto a scuola. Solo l’episodio delle biglie è un condensato di valori che, se ben compreso, avrebbe un ruolo educativo e formativo straordinario.
«Quando le Camicie Rosse rimasero sole, Feri Ats si avvicinò al maggiore dei Pàsztor. Gli si accostò talmente vicino che il suo viso toccava quasi quello dell'altro ragazzo, e a bassa voce gli chiese:
- Sei stato tu a prendere le biglie a quel ragazzo nel giardino del Museo?
- Sì - rispose Pàsztor con tranquillità.
- C'era con te anche tuo fratello?
- Sì.
- C'è stato un Einstand?
- Sì.
- Non avevo forse proibito alle Camice Rosse di portare via le biglie ai ragazzi più piccoli e deboli?
I due fratelli stavano zitti. Non era possibile contraddire Feri Ats. Il capo li squadrò con severità, poi aggiunse con voce di comando, tranquillamente:
- Giù! In acqua!».
Quelle cataste di legna sono nel mondo intero. Per tacer … dello stucco!
March 3, 2021
Se avessi letto questo libro da piccola credo sarei impazzita!
Pur essendo uno dei pochi libri “per ragazzi” catalogato nel mio archivio mentale come respingente, insieme a “cuore” e a “l’incompreso”, mi sono letteralmente innamorata di questi piccoli monelli.
E sì che hanno un codice d’onore ferreo, una disciplina oggi inesistente e una luce negli occhi che traspare dalle pagine, insieme ad il fiatone per le loro corse.
Tutti abbiamo avuto un campetto da difendere e in cui scorazzare. Il mio era all’interno del cortile della scuola, terra battuta con sei alberi enormi in mezzo, che ci permettevano di inventare giochi infiniti. E gli alberi diventavano cavalli, astronavi, angoli in cui nascondersi. E la lotta era arrivare prima di tutti e conquistare il campo per il proprio gruppo e giocarci nella ricreazione con “i tuoi”. Tempi di spensieratezza e di bellezza che difficilmente i ragazzini di oggi proveranno, impossibilitati a sporcarsi nei loro vestitini firmati e con un social sempre pronto ad intrattenerli.
Boka e Nemecsek,sono i personaggi più forti. Apparentemente agli antipodi, il primo capo di carisma, il secondo ultima ruota del carro, manifestano una sensibilità nel sentire che va oltre le pagine e arriva fino al lettore.
Leggetelo e se lo avete già letto rileggetelo: fa bene al cuore.
Pur essendo uno dei pochi libri “per ragazzi” catalogato nel mio archivio mentale come respingente, insieme a “cuore” e a “l’incompreso”, mi sono letteralmente innamorata di questi piccoli monelli.
E sì che hanno un codice d’onore ferreo, una disciplina oggi inesistente e una luce negli occhi che traspare dalle pagine, insieme ad il fiatone per le loro corse.
Tutti abbiamo avuto un campetto da difendere e in cui scorazzare. Il mio era all’interno del cortile della scuola, terra battuta con sei alberi enormi in mezzo, che ci permettevano di inventare giochi infiniti. E gli alberi diventavano cavalli, astronavi, angoli in cui nascondersi. E la lotta era arrivare prima di tutti e conquistare il campo per il proprio gruppo e giocarci nella ricreazione con “i tuoi”. Tempi di spensieratezza e di bellezza che difficilmente i ragazzini di oggi proveranno, impossibilitati a sporcarsi nei loro vestitini firmati e con un social sempre pronto ad intrattenerli.
Boka e Nemecsek,sono i personaggi più forti. Apparentemente agli antipodi, il primo capo di carisma, il secondo ultima ruota del carro, manifestano una sensibilità nel sentire che va oltre le pagine e arriva fino al lettore.
Leggetelo e se lo avete già letto rileggetelo: fa bene al cuore.
September 11, 2018
Questo è il libro che mio fratello, allergico alle letture fin dalla più tenera età, lesse ben sette volte di seguito. Questo è il libro a cui sono più affezionata di quelli letti durante l'infanzia perchè mi ricorda che spesso mio fratello riprodusse nei nostri giochi quelle battaglie tra le strade di Buda, inventandosi cataste di legna da difendere, gruppi di ragazzi in lotta tra i diversi cortili del mio paese padano nella speranza di proteggere spazi di gioco e di fantasia che da lì a poco sarebbero finiti per sempre.
February 11, 2023
Credo di averlo letto da ragazzino (molte parti le ricordavo) e di aver visto anche almeno una trasposizione cinematografica, ma di certo l'ho amato più da adulto. Forse, da giovani, si apprezza solo la pura storia in sé. Da adulti, invece, si colgono altri aspetti, si ammirano i valori di lealtà che traspaiono a ogni pagina, il rispetto, la sciagurata attitudine dell'uomo a risolvere ogni contesa con la violenza, l'amicizia vera, profonda e salda. Ma perché non cogliervi anche il resoconto di una lotta simbolica contro un regime oppressivo che solo l'unione, la lealtà e la comunanza di intenti possono sconfiggere? Forse viaggio troppo nella mia personale ricerca di significati nascosti in tutti i testi che leggo, ma credo possa essere un'ipotesi plausibile, pur se, forse, non nelle intenzioni dell'autore, ma solo nelle mie. Merita (non la mia teoria: il libro!).
June 16, 2018
Hayatınız boyunca okuduğunuz bir çok kitabı beğenebilirsiniz fakat içerinden çok azı sizi derinden etkileyebilir. Pal Sokağı Çocukları bu anlamda hayatımdaki en etkileyici ve en önemli kitaplardan biri olarak kalacak. Vatan sevgisi, cesaret, arkadaşlık, mertlik, liderlik, saygı, itaat, bağlılık, sadakat, uyum, iş bölümü, fedakarlık kitapta işlenilen konulardan sadece birkaçı.
Bir grup çocuğun kendi dünyalarında, kendi hayalleri için oluşturdukları hiyerarşik ve askeri bir düzen içerisindeki ilişkilerini ele alan bir hikaye. Öyle bir hikaye ki, yetişkinlere ders verir nitelikte. Çok kuvvetli kişiliklere sahip olan bu çocuklar, aslında yetişkinlerden beklenilen türde olgun davranışlar sergiliyorlar. Bu noktada sağduyusuyla büyüleyen Boka ve cesur yürek Nemecsek hayat boyu zihnimizden ve de kalbimizden silinmeyecek iki karakter olacak, buna eminim. Her ne kadar Pal Sokağı Çocukları ile aralarında güçlü bir düşmanlık var gibi görünse de Kızıl Gömleklilerin başını oluşturan (lider) Feri Ats'ın kitabın sonlarına doğru Nemecsek'e karşı gösterdiği davranış, insanoğluna verilebilecek en büyük ders bana göre. Ayrıca kendi grubuna ihanet edip karşı gruba haince bilgi sızdıran Gereb'i bile bir yerden sonra bağrınıza basabiliyorsunuz çünkü bu koca yürekler hatalarının farkına vardıklarında bundan pişman olarak kendilerine bir ders çıkarmayı iyi biliyorlar. Aralarındaki rekabet ya da düşmanlık ne kadar güçlü olursa olsun, çocuk kalpleri bir noktada insanlıklarının gereğini yerine getirmek üzere atıyor yalnızca.
Dünyada asıl olan nedir, bizi en çok ne mutlu edebilir? gibi sorulara oldukça etkileyici cevaplar üretirken, bir yandan da herbirimizi kendi çocukluğumuza götüren bir hikaye bu. O nedenle aklı başında hiçbir okur bu kitap için "alt tarafı bir çocuk kitabı" şeklinde bir sınır çizmeyecektir.
İyi Bayramlar,
T.
Bir grup çocuğun kendi dünyalarında, kendi hayalleri için oluşturdukları hiyerarşik ve askeri bir düzen içerisindeki ilişkilerini ele alan bir hikaye. Öyle bir hikaye ki, yetişkinlere ders verir nitelikte. Çok kuvvetli kişiliklere sahip olan bu çocuklar, aslında yetişkinlerden beklenilen türde olgun davranışlar sergiliyorlar. Bu noktada sağduyusuyla büyüleyen Boka ve cesur yürek Nemecsek hayat boyu zihnimizden ve de kalbimizden silinmeyecek iki karakter olacak, buna eminim. Her ne kadar Pal Sokağı Çocukları ile aralarında güçlü bir düşmanlık var gibi görünse de Kızıl Gömleklilerin başını oluşturan (lider) Feri Ats'ın kitabın sonlarına doğru Nemecsek'e karşı gösterdiği davranış, insanoğluna verilebilecek en büyük ders bana göre. Ayrıca kendi grubuna ihanet edip karşı gruba haince bilgi sızdıran Gereb'i bile bir yerden sonra bağrınıza basabiliyorsunuz çünkü bu koca yürekler hatalarının farkına vardıklarında bundan pişman olarak kendilerine bir ders çıkarmayı iyi biliyorlar. Aralarındaki rekabet ya da düşmanlık ne kadar güçlü olursa olsun, çocuk kalpleri bir noktada insanlıklarının gereğini yerine getirmek üzere atıyor yalnızca.
Dünyada asıl olan nedir, bizi en çok ne mutlu edebilir? gibi sorulara oldukça etkileyici cevaplar üretirken, bir yandan da herbirimizi kendi çocukluğumuza götüren bir hikaye bu. O nedenle aklı başında hiçbir okur bu kitap için "alt tarafı bir çocuk kitabı" şeklinde bir sınır çizmeyecektir.
İyi Bayramlar,
T.
January 18, 2023
Wzruszyłam się na zakończeniu.
August 28, 2016
Grazie, Nemecsek.
Meraviglioso, semplicemente meraviglioso. Mi aspettavo il solito romanzetto noioso sui due gruppi di pargoli pestiferi che si danno guerra, invece mi trovo tra le mani questo piccolo gioiello.
Lo farò leggere ai miei figli.
Meraviglioso, semplicemente meraviglioso. Mi aspettavo il solito romanzetto noioso sui due gruppi di pargoli pestiferi che si danno guerra, invece mi trovo tra le mani questo piccolo gioiello.
Lo farò leggere ai miei figli.
July 5, 2021
Am citit acest roman acum 21 de ani, stiu atat de precis, pentru ca in interior am gasit un semn de carte pe care, copil fiind, imi notasem data primei lecturi. Este una dintre cartile care m-a format ca om si pe care as recomanda-o la randul meu oricarui copil sau adolescent. Ne invata la modul cel mai inteligent despre dreptate, fidelitate, iertare, adevar, onoare, demnitate dar si despre a castiga sau a pierde cu eleganta.
Romanul se concentreaza, asa cum am inteles eu, in jurul a patru elevi fiecare fiind construit in antiteza celuilalt:
Avem primul grup de antagonisti format din Boka Janos care este liderul grupului de elevi "Baietii de pe strada Pal", ce are numai trasaturi pozitive. Este matur pentru varsta lui, corect, exigent dar si bland cu baietii, se comporta patern cu ei si este un bun prieten. Ca lider este inteligent si un bun strateg defensiv, insa nu indeajuns ca sa nu aiba nevoie de un sacrificiu pentru a obtine victoria. Stie sa castige cu respect pentru adversar, are fair-play si stie sa-si ierte seamanul care a gresit.
In contrast cu el il avem pe Ats Feri, un villain extraordinar, cum pana in ziua de azi rar am mai intalnit. Este primul personaj negativ de care m-am indragostit, fiind responsabil pentru pasiunea mea in ceea ce priveste antieroii. El este liderul grupului de baieti ce isi au sediul in Gradina Botanica din Budapesta, fiind numiti "Camasile stacojii", deoarece liderul lor poarta numai aceasta culoare. Inalt, frumos, mandru, curajos, bun organizator, inteligent strateg ofensiv ce este insa prea increzator in sine. Lider in toata puterea cuvantului, de care lumea se teme numindu-l "Teribilul Ats Feri", dar si ironic si orgolios, trasaturi care il vor costa victoria. Se foloseste de informatiile primite de la tradatori dar nu-i respecta pe acestia iar daca cei din grupul sau gresesc ii pedepseste aspru si just. Cel mai important aspect al sau: stie sa piarda cu demnitate si sa-si recunoasca infrangerea. La sfarsit ii va fi rusine pentru comportarea sa care va duce la o tragedie si fata de ceilalti baieti, regretand ca n-a putut sa-i conduca spre victorie.
Intre cei doi se strecoara micutul Nemecsek care este un copil sters, slab, dornic de a le face tuturor pe plac, provenind dintr-o familie saraca dar foarte curajos si in stare sa ofere sacrificiul de care are nevoie echipa sa pentru a castiga. Asa cum de foarte multe ori se intampla in viata, cele mai mari sacrificii se fac pentru lucrurile mici si adesea nu merita. Castiga respectul tuturor inclusiv al adversarilor care ii remarca sinceritatea si curajul si are ocazia sa-l invinga personal pe Ats Feri. Este eroul perfect si daca cititi cartea, toata viata va veti aduce aminte de acest personaj.
In ultimul rand trebuie sa vorbim despre Gereb tradatorul. Nimeni nu vrea sa fie ca el si totusi sunt atat de multi care aleg sa intoarca armele. Foarte important, isi da seama din timp de greseala lui si reuseste sa o indrepte. Primeste iertarea lui Boka si dispretul lui Ats Feri.
In ceea ce priveste actiunea avem de-a face cu doua grupuri de elevi care se lupta pentru un mic loc numit "Grund" unde sa se poata juca cu mingea. Acesta va declansa un adevarat razboi intre cele doua tabere, fiecare tesand fel si fel de strategii de lupta, spionaj si jocuri psihologice.
Romanul are si parti amuzante cum ar fi discutiile dintre baieti, despre cine are palaria mai murdara sau despre grupul de baieti care formeaza un fel de "Partid al chitului" si pe care liderul trebuie sa-l mestece zilnic ca sa nu se intareasca.
In incheiere as sublinia din nou faptul ca avem de-a face cu un roman valoros care ne invata foarte multe lucruri de care avem nevoie pentru a fi niste oameni drepti care indiferent daca realizeaza lucruri mari in viata sau nu, pot spune ca au trait-o cu onoare si demnitate.
Romanul se concentreaza, asa cum am inteles eu, in jurul a patru elevi fiecare fiind construit in antiteza celuilalt:
Avem primul grup de antagonisti format din Boka Janos care este liderul grupului de elevi "Baietii de pe strada Pal", ce are numai trasaturi pozitive. Este matur pentru varsta lui, corect, exigent dar si bland cu baietii, se comporta patern cu ei si este un bun prieten. Ca lider este inteligent si un bun strateg defensiv, insa nu indeajuns ca sa nu aiba nevoie de un sacrificiu pentru a obtine victoria. Stie sa castige cu respect pentru adversar, are fair-play si stie sa-si ierte seamanul care a gresit.
In contrast cu el il avem pe Ats Feri, un villain extraordinar, cum pana in ziua de azi rar am mai intalnit. Este primul personaj negativ de care m-am indragostit, fiind responsabil pentru pasiunea mea in ceea ce priveste antieroii. El este liderul grupului de baieti ce isi au sediul in Gradina Botanica din Budapesta, fiind numiti "Camasile stacojii", deoarece liderul lor poarta numai aceasta culoare. Inalt, frumos, mandru, curajos, bun organizator, inteligent strateg ofensiv ce este insa prea increzator in sine. Lider in toata puterea cuvantului, de care lumea se teme numindu-l "Teribilul Ats Feri", dar si ironic si orgolios, trasaturi care il vor costa victoria. Se foloseste de informatiile primite de la tradatori dar nu-i respecta pe acestia iar daca cei din grupul sau gresesc ii pedepseste aspru si just. Cel mai important aspect al sau: stie sa piarda cu demnitate si sa-si recunoasca infrangerea. La sfarsit ii va fi rusine pentru comportarea sa care va duce la o tragedie si fata de ceilalti baieti, regretand ca n-a putut sa-i conduca spre victorie.
Intre cei doi se strecoara micutul Nemecsek care este un copil sters, slab, dornic de a le face tuturor pe plac, provenind dintr-o familie saraca dar foarte curajos si in stare sa ofere sacrificiul de care are nevoie echipa sa pentru a castiga. Asa cum de foarte multe ori se intampla in viata, cele mai mari sacrificii se fac pentru lucrurile mici si adesea nu merita. Castiga respectul tuturor inclusiv al adversarilor care ii remarca sinceritatea si curajul si are ocazia sa-l invinga personal pe Ats Feri. Este eroul perfect si daca cititi cartea, toata viata va veti aduce aminte de acest personaj.
In ultimul rand trebuie sa vorbim despre Gereb tradatorul. Nimeni nu vrea sa fie ca el si totusi sunt atat de multi care aleg sa intoarca armele. Foarte important, isi da seama din timp de greseala lui si reuseste sa o indrepte. Primeste iertarea lui Boka si dispretul lui Ats Feri.
In ceea ce priveste actiunea avem de-a face cu doua grupuri de elevi care se lupta pentru un mic loc numit "Grund" unde sa se poata juca cu mingea. Acesta va declansa un adevarat razboi intre cele doua tabere, fiecare tesand fel si fel de strategii de lupta, spionaj si jocuri psihologice.
Romanul are si parti amuzante cum ar fi discutiile dintre baieti, despre cine are palaria mai murdara sau despre grupul de baieti care formeaza un fel de "Partid al chitului" si pe care liderul trebuie sa-l mestece zilnic ca sa nu se intareasca.
In incheiere as sublinia din nou faptul ca avem de-a face cu un roman valoros care ne invata foarte multe lucruri de care avem nevoie pentru a fi niste oameni drepti care indiferent daca realizeaza lucruri mari in viata sau nu, pot spune ca au trait-o cu onoare si demnitate.
August 15, 2016
Forse per qualcuno leggere a 54 anni un libro per ragazzi potrebbe sembrare un po' noioso; quando il libro è un classico come questo, però, è tutta un'altra storia!
La trama è semplicemente lineare e lo scorcio della Budapest di fine Ottocento fa da teatro alle avventure di un gruppo di giovani scolari con i loro piccoli semplici divertimenti ed i primi contrasti; i protagonisti sono tutti ragazzi, ragazzi di un'altra epoca, ma con uno spirito senza tempo.
Ho vissuto con quei ragazzi il gioco, il coraggio, la passione, l'amicizia, come anche il tradimento, il perdono, il sacrificio e l'altruismo.
Infine ho pianto insieme a loro durante il finale amarissimo.
E amara è l'ironia con cui si racconta il democraticissimo regolamento della Società dello stucco che, con la sua burocrazia, sembra ritardare lo svolgimento naturale della storia.
Al di là del racconto, quindi, il romanzo diventa una metafora di qualcosa di più profondo, che vale per quell'Ungheria alle prese con i venti di guerra e di invasione, come anche in generale, per la disillusione di chi crede nei diritti umani e nella lotta per farli rispettare.
... nel suo animo di ragazzo innocente si fece strada una vaga idea di come funziona la vita: del suo spingerci continuamente alla lotta, talvolta con animo sereno, talaltra con il cuore gonfio di pena.
Ho riflettuto, indirettamente, sulla disperazione per la perdita della propria patria subita da tanta gente, ancora oggi vittima di incontrollabili forze esterne.
Non è poco, per una semplice lettura di un libro per ragazzi...
La trama è semplicemente lineare e lo scorcio della Budapest di fine Ottocento fa da teatro alle avventure di un gruppo di giovani scolari con i loro piccoli semplici divertimenti ed i primi contrasti; i protagonisti sono tutti ragazzi, ragazzi di un'altra epoca, ma con uno spirito senza tempo.
Ho vissuto con quei ragazzi il gioco, il coraggio, la passione, l'amicizia, come anche il tradimento, il perdono, il sacrificio e l'altruismo.
Infine ho pianto insieme a loro durante il finale amarissimo.
E amara è l'ironia con cui si racconta il democraticissimo regolamento della Società dello stucco che, con la sua burocrazia, sembra ritardare lo svolgimento naturale della storia.
Al di là del racconto, quindi, il romanzo diventa una metafora di qualcosa di più profondo, che vale per quell'Ungheria alle prese con i venti di guerra e di invasione, come anche in generale, per la disillusione di chi crede nei diritti umani e nella lotta per farli rispettare.
... nel suo animo di ragazzo innocente si fece strada una vaga idea di come funziona la vita: del suo spingerci continuamente alla lotta, talvolta con animo sereno, talaltra con il cuore gonfio di pena.
Ho riflettuto, indirettamente, sulla disperazione per la perdita della propria patria subita da tanta gente, ancora oggi vittima di incontrollabili forze esterne.
Non è poco, per una semplice lettura di un libro per ragazzi...
October 20, 2016
Have you ever thought that every second you spend with a book is a waste of time and you will never ever get it back? That it's so harmful that it should not be read by children?
Honestly I have no idea why people give 5 or 4 stars for this. And I don't know why responsible adults let children read it.
For me this story symbolized how something with little or no real meaning gets so very important to people that it causes real damage, both physical and emotional. Oh yes I know,it's about a piece of land and it's supposed to be symbolizing the country... and patriotism which makes it even worse.
I'm outraged by even the idea of this book being recommended to children let alone taken seriously on any level.
Kids should be taught that no possession (especially not something so particularly meaningless) shall be a reason to cause violence. That nothing can be more important than taking care of their own physical and emotional well-being and trying to avoid causing it. They should be taught that tolerance and communication is the way to solve conflicts and that it is okay to ask for help when things get out of hand.
That's crucial for this race to not go extinct.
What happens in the end is tragic not because of heroism but because of the stupidity of a few boys whose parents didn't pay enough attention. No more than that.
Honestly I have no idea why people give 5 or 4 stars for this. And I don't know why responsible adults let children read it.
For me this story symbolized how something with little or no real meaning gets so very important to people that it causes real damage, both physical and emotional. Oh yes I know,it's about a piece of land and it's supposed to be symbolizing the country... and patriotism which makes it even worse.
I'm outraged by even the idea of this book being recommended to children let alone taken seriously on any level.
Kids should be taught that no possession (especially not something so particularly meaningless) shall be a reason to cause violence. That nothing can be more important than taking care of their own physical and emotional well-being and trying to avoid causing it. They should be taught that tolerance and communication is the way to solve conflicts and that it is okay to ask for help when things get out of hand.
That's crucial for this race to not go extinct.
What happens in the end is tragic not because of heroism but because of the stupidity of a few boys whose parents didn't pay enough attention. No more than that.
April 4, 2016
Eseri çok beğendim ve özellikle sonlara doğru inanılmaz duygulandım. Çocuk kitabı olarak geçiyor ama bu yaşımda bu kadar etkilendiysem, çocukluğumda okumuş olsam ne hale gelirdim bilemiyorum.
Gerçekten çok derin kişilik öğretileri var eserde; mertlik, doğruluk, arkadaşa arka çıkma ve satmama, sadakat ve daha bir sürü güzel davranış...
Küçükken mahalle maçları yaparken, dizlerimiz kanlar içinde kalsa da hırsla top oynadığımız zamanlar aklımdan geçti ve çocukluk arkadaşlarımı eserdeki kahramanlarla eşleştirdim, duygulanmamak elde değil gerçekten.
Son olarak, sanırım eseri okuyan herkes için Erno Nemeçek ismi hayatının geri kalanında asil bir nefer olarak kalacaktır...
Gerçekten çok derin kişilik öğretileri var eserde; mertlik, doğruluk, arkadaşa arka çıkma ve satmama, sadakat ve daha bir sürü güzel davranış...
Küçükken mahalle maçları yaparken, dizlerimiz kanlar içinde kalsa da hırsla top oynadığımız zamanlar aklımdan geçti ve çocukluk arkadaşlarımı eserdeki kahramanlarla eşleştirdim, duygulanmamak elde değil gerçekten.
Son olarak, sanırım eseri okuyan herkes için Erno Nemeçek ismi hayatının geri kalanında asil bir nefer olarak kalacaktır...
May 11, 2023
Započeto sa čvrstom saosećajnom identifikacijom: "Nemeček je svima bio jednostavno - vazduh. Niti je bio množilac, niti delitelj: kao jedan u matematici.", da bi se na tip odbačenog deteta odmah se nadovezala krhkost i majušnost koja ga čini pogodnim da bude kinjen: "Neugledan mršavi dečačić je bio slabašno dete. I zato je možda bio prikladan za žrtvu." [Nije li ovako nešto samo na pogrešnom mestu u pogrešno vreme i, pogrešno, analizirajući snimak vršnjačkog nasilja, odvalio biv��i kvarc-ministar prosvete?!] Uz to sledi voljna subordinacija:"A Nemeček se zadovoljno pokoravao svima." i tip dežurnog krivca: "Valja, naime, znati da se u crnoj knjizi ništa drugo nije moglo pročitati sem Nemečekovog imena."
Nastavljeno u ratnim igrama* gde se Nemečekov podređeni maskulinitet sagledava u bezmalo epskim obrascima, sraslim s intenzivnim admirativnim poistovećenjem sa junakom: viteški kodeks, kompleks "David protiv Golijata", tipovi (dvostruko) oklevetanog i bolesnog junaka.** To Nemečeka, s jedne strane, čini moralnim ogledalom, dok je, s druge strane, njegov konac otrežnjujuće gorak. Potiranje potčinjenosti, dosezanje ideala i smrt su podudarni. Ako se odatle stvar podigne na višu razinu - obrisati iz igranja rata, igranje - završna glava mnogo je veće razbucavanje od onog već upisanog da smo ostali bez junaka uz koga smo pristali srcem.
Da li je moglo da prođe bez ovakvog teško snošljivog zakucavanja:
jer su i priroda i društvo ignorantni spram "našeg" umiranja:"Onda je i on izašao za drugovima na sunčano dvorište, gde su na zakržljalim stabalcima pevale ptice, mladi veseli vrapčići. Dečaci su stajali u dvorištu i gledali ptice. Ništa nisu razumeli."
jer smo neprimetni a život se bestidno nastavlja:"Izdaleka, kao u snu, čula se gradska buka. Kola su tandrkala, ljudi su vikali ovde-onde, a u nekom od zadnjih prozora jedne susedne kuće čula se vesela pesma. Neka služavka je pevala."
jer se i u smrti bližnjeg živi po meri neuviđajnog drugog, u klasnom jarmljenju: "I tamo još stoji nedovršen lep smeđi kaput gospodina Četnekija".
jer priznanje ne stiže na vreme, a Git-udruga samo je dečija oznaka za birokratiju, sistemski pogrdni pogled preko onoga kome se zakasnelo dodeljuje orden. Ne zna se čemu se prisustvuje.
jer je zaborav već počeo: "Eto, oni već misle na zadatke. Oni brzo zaboravljaju. Ako je Nemeček umro, profesor Rac je živ, a što je najvažnije, i oni su živi." ili nije ni prestajao: "Slovak ga pogleda u čudu. Izvadi lulu iz usta. - Koji je taj Nemeček? - upita."
jer je život položen za nešto što će vrlo brzo propasti...
Naposletku, umesto dece iz Pavlove ulice dobili smo dva dečaka. Prvog koji plače "od nemoćnog besa protiv onog moćnog Nekog koji mu ne pušta da još jednom ode u Pavlovu ulicu[...]". I Drugog koji se puštenim suzama konačno približava ovome prvom, što mu u konačnici neće biti postidno. A tek što je taj Drugi prototip za mnoge Andrićeve "male ljude" ili baš za onog "ahbabovski" nemog svedoka sa rubova "Proklete avlije"...
*Možda će ratne igre drastičnije ishodovati gde-gde drugde - Svinjče iz "Gospodara muva" je primer koji mi prvo pada na pamet - ali zametke transformacije igre u agresiju i nasilje u izvesnom smislu već imamo ovde. Kad smo već tu, u ovakvom vojničko-narativnom kontekstu u radnji smeštenoj u 1889, sasvim je umesno pomanjkanje junačica.
** Moglo bi se reći da se u domaćeg čitaoca aktivira žanrovsko-tematska pratljivost, šireći se izvan opsega gl. junaka, u luku od "Kneževe kletve", preko različitih motiva kosovskog kruga do "Muse Kesedžije" i "Bolani Dojčina".
Nastavljeno u ratnim igrama* gde se Nemečekov podređeni maskulinitet sagledava u bezmalo epskim obrascima, sraslim s intenzivnim admirativnim poistovećenjem sa junakom: viteški kodeks, kompleks "David protiv Golijata", tipovi (dvostruko) oklevetanog i bolesnog junaka.** To Nemečeka, s jedne strane, čini moralnim ogledalom, dok je, s druge strane, njegov konac otrežnjujuće gorak. Potiranje potčinjenosti, dosezanje ideala i smrt su podudarni. Ako se odatle stvar podigne na višu razinu - obrisati iz igranja rata, igranje - završna glava mnogo je veće razbucavanje od onog već upisanog da smo ostali bez junaka uz koga smo pristali srcem.
Da li je moglo da prođe bez ovakvog teško snošljivog zakucavanja:
jer su i priroda i društvo ignorantni spram "našeg" umiranja:"Onda je i on izašao za drugovima na sunčano dvorište, gde su na zakržljalim stabalcima pevale ptice, mladi veseli vrapčići. Dečaci su stajali u dvorištu i gledali ptice. Ništa nisu razumeli."
jer smo neprimetni a život se bestidno nastavlja:"Izdaleka, kao u snu, čula se gradska buka. Kola su tandrkala, ljudi su vikali ovde-onde, a u nekom od zadnjih prozora jedne susedne kuće čula se vesela pesma. Neka služavka je pevala."
jer se i u smrti bližnjeg živi po meri neuviđajnog drugog, u klasnom jarmljenju: "I tamo još stoji nedovršen lep smeđi kaput gospodina Četnekija".
jer priznanje ne stiže na vreme, a Git-udruga samo je dečija oznaka za birokratiju, sistemski pogrdni pogled preko onoga kome se zakasnelo dodeljuje orden. Ne zna se čemu se prisustvuje.
jer je zaborav već počeo: "Eto, oni već misle na zadatke. Oni brzo zaboravljaju. Ako je Nemeček umro, profesor Rac je živ, a što je najvažnije, i oni su živi." ili nije ni prestajao: "Slovak ga pogleda u čudu. Izvadi lulu iz usta. - Koji je taj Nemeček? - upita."
jer je život položen za nešto što će vrlo brzo propasti...
Naposletku, umesto dece iz Pavlove ulice dobili smo dva dečaka. Prvog koji plače "od nemoćnog besa protiv onog moćnog Nekog koji mu ne pušta da još jednom ode u Pavlovu ulicu[...]". I Drugog koji se puštenim suzama konačno približava ovome prvom, što mu u konačnici neće biti postidno. A tek što je taj Drugi prototip za mnoge Andrićeve "male ljude" ili baš za onog "ahbabovski" nemog svedoka sa rubova "Proklete avlije"...
*Možda će ratne igre drastičnije ishodovati gde-gde drugde - Svinjče iz "Gospodara muva" je primer koji mi prvo pada na pamet - ali zametke transformacije igre u agresiju i nasilje u izvesnom smislu već imamo ovde. Kad smo već tu, u ovakvom vojničko-narativnom kontekstu u radnji smeštenoj u 1889, sasvim je umesno pomanjkanje junačica.
** Moglo bi se reći da se u domaćeg čitaoca aktivira žanrovsko-tematska pratljivost, šireći se izvan opsega gl. junaka, u luku od "Kneževe kletve", preko različitih motiva kosovskog kruga do "Muse Kesedžije" i "Bolani Dojčina".
July 9, 2022
One of my formation novels. Maybe the first book that made me cry. A children's book, of course, but not of those carefree books with a happy ending like the ones I had read until then. A story that touches, which leads us to fight alongside the protagonists, who are ready to give their lives for what they consider their most precious treasure. The plot takes place in Budapest, in the early 1900s; this setting already contains all the charm of an adventure, for a provincial boy: who knows where Budapest is ... Between the streets of this mysterious city, and in particular in via Pál, the war takes place between two bands of middle school kids: both want to have dominance on a small free ground to be able to play alone. Every boy, even today, can recognize himself in the rivalry between the two gangs, a rivalry that is based on rules that kids have built, far from the world of adults, rules where courage and loyalty are the basis of everything. Ferenc Molnàr is exceptional in outlining the character of each of the boys: boys in whom one can recognize the characteristics of each of one’s friends. The main character is Nemecsek, the youngest and smallest of all, but the one who most believes in what he does. It is his story that will teach the children to grow up, to go beyond rivalry and to reflect on the fact that sometimes a heroic act can be in vain. Yes, maybe it's a children's book, but as I write I am not so convinced anymore. Maybe it's a book for real men.
Without spoiling too much: the plot talks of a group of guys who met every afternoon to play on a small piece of land near the sawmill. They also had “military” degrees, like lieutenant, captain, etc. and they also had their own flag. The president was Boka, the older boy. These boys played, of course, but they took everything they did very seriously and so, when one day the leader of the Red Shirts stole their flag, they certainly did not stand idly. The Red Shirts were one of their rival groups, boys who wanted to conquer the territory of the Pal Street boys because their ground was not good for playing soccer. From this episode a series of symbolic "raids" of a gang in the territory of the other gang starts until Nemecsek is "captured" and placed in the frozen lake for punishment. Nemecsek was already a little frail and this made his health worse. Meanwhile, the two gangs were preparing plans for a final clash and Boka decided to fight even without the brave Nemecsek, at home suffering from pneumonia. During the epic battle, when things were going very badly for the Pal Street boys, Nemecsek arrives unexpected and with a heroic act leads his group to victory, even if he is really very sick. In fact, shortly afterwards he loses consciousness and is taken home, where the doctor tells him that he no longer has much to live. Here the book is tinged with tragic: Boka goes to Nemecsek's house and has time to promote him as captain before seeing him die. Boka is very sad, not only because of Nemecsek's death, but also because shortly afterwards he discovers what the world of adults would have done in "their" beloved land. He understands that their battle, for which Nemecsek had even given his life, had been futile. His only consolation is knowing that at least Nemecsek would never have known that.
Why did I say at the beginning that every young reader can recognize the characteristics of each of his real friends in the protagonists? Because all the characters are there: Boka, the President, is the wisest of the Pal Street boys. The other boys see in him the model to follow, today we would say the Leader. He is honest, right, he knows how to make decisions.
Nemecsek, is a simple soldier, small and fragile, but very courageous, loyal and who sacrifices himself for his friends.
Then there is the head of the Red Shirts, who has a bit of the characteristics of Boka, strong, daring, very proud, but he is not a classic "villain", he knows how to appreciate the brave character of Nemecsek.
And then there is Gerèb, the "little shit", an ambitious boy, competing with Boka for the role of boss and envious because he feels he does not have his skills. Halfway through the book it turns out that he is a traitor, who goes to the Red Shirts, but towards the end he realizes he has made a mistake and behaves nobly in the battle, regaining Boka's friendship. In short, a truly realistic set in the imagination of children. Reading this book when adults can lead to readings at different levels, placing it in the context of the early 1900s and highlighting patriotism, assimilating the defense of the playing field by children to those of the homeland by adults, with all the annexes and connected, such as the flag, discipline, the army, heroism and the condemnation of treason. It is probable that today's children (perhaps only the most superficial ones) will have some difficulty identifying with their Hungarian peers at the beginning of the last century, who had fun in other ways, who could go freely in the middle of a big city, who could fight for a small piece of free land, but certainly, if only they are a little sensitive, they will be able to appreciate a story of friendship and loyalty, values that are greatly needed today as well.
Without spoiling too much: the plot talks of a group of guys who met every afternoon to play on a small piece of land near the sawmill. They also had “military” degrees, like lieutenant, captain, etc. and they also had their own flag. The president was Boka, the older boy. These boys played, of course, but they took everything they did very seriously and so, when one day the leader of the Red Shirts stole their flag, they certainly did not stand idly. The Red Shirts were one of their rival groups, boys who wanted to conquer the territory of the Pal Street boys because their ground was not good for playing soccer. From this episode a series of symbolic "raids" of a gang in the territory of the other gang starts until Nemecsek is "captured" and placed in the frozen lake for punishment. Nemecsek was already a little frail and this made his health worse. Meanwhile, the two gangs were preparing plans for a final clash and Boka decided to fight even without the brave Nemecsek, at home suffering from pneumonia. During the epic battle, when things were going very badly for the Pal Street boys, Nemecsek arrives unexpected and with a heroic act leads his group to victory, even if he is really very sick. In fact, shortly afterwards he loses consciousness and is taken home, where the doctor tells him that he no longer has much to live. Here the book is tinged with tragic: Boka goes to Nemecsek's house and has time to promote him as captain before seeing him die. Boka is very sad, not only because of Nemecsek's death, but also because shortly afterwards he discovers what the world of adults would have done in "their" beloved land. He understands that their battle, for which Nemecsek had even given his life, had been futile. His only consolation is knowing that at least Nemecsek would never have known that.
Why did I say at the beginning that every young reader can recognize the characteristics of each of his real friends in the protagonists? Because all the characters are there: Boka, the President, is the wisest of the Pal Street boys. The other boys see in him the model to follow, today we would say the Leader. He is honest, right, he knows how to make decisions.
Nemecsek, is a simple soldier, small and fragile, but very courageous, loyal and who sacrifices himself for his friends.
Then there is the head of the Red Shirts, who has a bit of the characteristics of Boka, strong, daring, very proud, but he is not a classic "villain", he knows how to appreciate the brave character of Nemecsek.
And then there is Gerèb, the "little shit", an ambitious boy, competing with Boka for the role of boss and envious because he feels he does not have his skills. Halfway through the book it turns out that he is a traitor, who goes to the Red Shirts, but towards the end he realizes he has made a mistake and behaves nobly in the battle, regaining Boka's friendship. In short, a truly realistic set in the imagination of children. Reading this book when adults can lead to readings at different levels, placing it in the context of the early 1900s and highlighting patriotism, assimilating the defense of the playing field by children to those of the homeland by adults, with all the annexes and connected, such as the flag, discipline, the army, heroism and the condemnation of treason. It is probable that today's children (perhaps only the most superficial ones) will have some difficulty identifying with their Hungarian peers at the beginning of the last century, who had fun in other ways, who could go freely in the middle of a big city, who could fight for a small piece of free land, but certainly, if only they are a little sensitive, they will be able to appreciate a story of friendship and loyalty, values that are greatly needed today as well.
April 25, 2016
Also available on the WondrousBooks blog.
I think that my age is above the target group of this book, but that surely did not stop me from enjoying it. To a certain degree. That is, knowing beforehand that it’s a children’s book, I was a bit shocked by the ending.
However, the style of the author as well as the setting and topic are lovely. The atmosphere is very consuming and the entire book can be finished in one reading, easily.
I was not aware of how old The Paul Street Boys actually is, and yet it did not strike me as such. It could have been set in any given time period and it would not have mattered. Because this is a book about values and values do not have an era.
It was a lot more than I expected to read – meant for children and yet able to speak to grown ups as well, because the ideas of courage, leadership and dedication will never get old and that is what this book is about. The characters all have their childish treats, yet they all possess a set of values which can be envied. Or maybe that is exactly what the author was trying to say, that in children we can find things that we ourselves have lost growing up. There were, of course, negative characters, and even they had dignity and honor.
The language was mesmerizing. The author paid attention to so many tiny details, the entire picture he presented to the reader was so intricate and delicate, I was truly delighted by his style. Not having experienced the 20th century Hungary, for obvious reasons, I still did not have any problems imagining the world of the little characters.
Overall, a lovely read, despite the sad ending. I don’t feel like going into that, but be prepared for it.
I think that my age is above the target group of this book, but that surely did not stop me from enjoying it. To a certain degree. That is, knowing beforehand that it’s a children’s book, I was a bit shocked by the ending.
However, the style of the author as well as the setting and topic are lovely. The atmosphere is very consuming and the entire book can be finished in one reading, easily.
I was not aware of how old The Paul Street Boys actually is, and yet it did not strike me as such. It could have been set in any given time period and it would not have mattered. Because this is a book about values and values do not have an era.
It was a lot more than I expected to read – meant for children and yet able to speak to grown ups as well, because the ideas of courage, leadership and dedication will never get old and that is what this book is about. The characters all have their childish treats, yet they all possess a set of values which can be envied. Or maybe that is exactly what the author was trying to say, that in children we can find things that we ourselves have lost growing up. There were, of course, negative characters, and even they had dignity and honor.
The language was mesmerizing. The author paid attention to so many tiny details, the entire picture he presented to the reader was so intricate and delicate, I was truly delighted by his style. Not having experienced the 20th century Hungary, for obvious reasons, I still did not have any problems imagining the world of the little characters.
Overall, a lovely read, despite the sad ending. I don’t feel like going into that, but be prepared for it.
March 16, 2012
Hayatımda okuduğum en güzel, en samimi romanlardan birisiydi. Şimdi bile okusam bir tuhaf olurum.
July 18, 2013
Pal Sokağı çocukları Budapeşte'de 1800'lü yılların sonlarında bir grup çocuğun oyun oynadıkları "arsa"yı sahiplenişleri ve bu arsayı ele geçirmek isteyen başka bir grupla mücadelelerini anlatıyor. Okurken her daim yetişkinlere atfedilen duygu durumlarına aslında çocukların da sahip olduğunu fark ediyorsunuz. Ve benim gibi bu kitabı çocukluğunuzdan çok sonra okuduysanız her bir sayfasında çocukluğunuza bir adım daha döndüğünüzü fark ediyorsunuz. Boka'nın arsayı kaptırmamak için yaptığı savaş planını okurken siz de adeta bir Pal sokağı çocuğu gibi fikir yürütüp "şöyle yapmak da iyi olur" derken bulabiliyorsunuz kendinizi, ya da küçük Nemecsek'in gerçek savaş kahramanlarını aratmayacak cesaret dolu sözlerini okurken gözleriniz doluveriyor aniden. Çocuk ciddiyetiyle yapılan her hareketi, söylenen her sözü yetişkin halinizle değil 10 yaşındaki gözlerinizle görüyorsunuz sanki.
"İyiliğin ve dürüstlüğün ölümsüzlüğünü kanıtlıyor" demiş çevirmen kitap için bence insanlığın iyiliğe ve dürüstlüğe olan ihtiyacını göstermeye çalışıyor okuyuculara, onların en insani duygularına hitap ederken. Bütün çocukların sahip olduğu Pal Sokağı çocukları ruhunu büyüyünce de taşıyabilmemiz için bize cesaret veriyor kitap. O yüzden benim gibi hayatının en büyük hatalarından birini yaparak çocukluk yıllarında Bu kitabı okumamış olanlara acilen okumalarını öneririm.
"İyiliğin ve dürüstlüğün ölümsüzlüğünü kanıtlıyor" demiş çevirmen kitap için bence insanlığın iyiliğe ve dürüstlüğe olan ihtiyacını göstermeye çalışıyor okuyuculara, onların en insani duygularına hitap ederken. Bütün çocukların sahip olduğu Pal Sokağı çocukları ruhunu büyüyünce de taşıyabilmemiz için bize cesaret veriyor kitap. O yüzden benim gibi hayatının en büyük hatalarından birini yaparak çocukluk yıllarında Bu kitabı okumamış olanlara acilen okumalarını öneririm.
July 13, 2019
تمّت ❤
لنتفق أولاً أنها رواية للراشدين وليست للأطفال كما يعتبرها البعض - بالرغم من أنها تدور في عوالمهم - فهي تحوي نوعاً من العنف والأفكار التي لا يحبّذ إيقاظها فيهم باكراً ، لكنهم سيعرفونها عاجلاً أم آجلاً في هذا الكوكب الذي يطحن البشر فيه بعضهم بعضاً.
ثانياً ، ومع أخذ ' أولاً ' بعين الاعتبار ، فهذه الرواية قطعة من
الجمال الخالص ، كل تفصيلة وكل حوار وكل شخصية فيها معبأة بكم من المشاعر التي تجبرك على حبها ، هي مزيج من اليوتوبيا والديستوبيا ؛ فهنا ستجد مبادئ الشرف والنزاهة والشجاعة والالتزام ، التي فقدها عالم الكبار ، في إطار من القداسة لدى هؤلاء الصبية الصغار ..
" كان في أعينهم شيء من البريق القدسي الذي تعجز سُخريات كل أشقياء العالم من التأثير فيه "
لكنها لا تغرقك في الأوهام وتخبرك أيضاً أن الألم والفقد وضياع الأحلام ستبقى جزءاً من مسيرة الحياة مهما كنت نقيّاً ومستقيماً ومهما بلغت تضحياتك ..
" أطبق الصبي عينيه . وأطلق تنهيدة عميقة طويلة ، وكأن كل أحزان البشر قد تجمعت في روحه الصغيرة . وسادَ سُكونْ."
في زمن يكبر فيه الأطفال قبل وقتهم ، وتريهم الحياة من القسوة ما لا يقوى عليه الرجال ، جاءت هذه الرواية في وقتها .
لنتفق أولاً أنها رواية للراشدين وليست للأطفال كما يعتبرها البعض - بالرغم من أنها تدور في عوالمهم - فهي تحوي نوعاً من العنف والأفكار التي لا يحبّذ إيقاظها فيهم باكراً ، لكنهم سيعرفونها عاجلاً أم آجلاً في هذا الكوكب الذي يطحن البشر فيه بعضهم بعضاً.
ثانياً ، ومع أخذ ' أولاً ' بعين الاعتبار ، فهذه الرواية قطعة من
الجمال الخالص ، كل تفصيلة وكل حوار وكل شخصية فيها معبأة بكم من المشاعر التي تجبرك على حبها ، هي مزيج من اليوتوبيا والديستوبيا ؛ فهنا ستجد مبادئ الشرف والنزاهة والشجاعة والالتزام ، التي فقدها عالم الكبار ، في إطار من القداسة لدى هؤلاء الصبية الصغار ..
" كان في أعينهم شيء من البريق القدسي الذي تعجز سُخريات كل أشقياء العالم من التأثير فيه "
لكنها لا تغرقك في الأوهام وتخبرك أيضاً أن الألم والفقد وضياع الأحلام ستبقى جزءاً من مسيرة الحياة مهما كنت نقيّاً ومستقيماً ومهما بلغت تضحياتك ..
" أطبق الصبي عينيه . وأطلق تنهيدة عميقة طويلة ، وكأن كل أحزان البشر قد تجمعت في روحه الصغيرة . وسادَ سُكونْ."
في زمن يكبر فيه الأطفال قبل وقتهم ، وتريهم الحياة من القسوة ما لا يقوى عليه الرجال ، جاءت هذه الرواية في وقتها .
February 25, 2019
I try to be frugal with my 5-star ratings, but this one definitely deserved them.
I remember reading this book at a friend's house a long time ago, perhaps 5-6 years ago. My friend and I both loved the book and I remember crying wholeheartedly at the ending, which was the only part I could fully recall when I set about rereading this gem of a novel a few days ago. I had been meaning to read it for quite some time, but I could never remember what the title was. By courtesy of my dear friend Uncle Google, I discovered the title and immediately downloaded an electronic copy of the book. So, with the backstory cleared up, I should be getting to the review itself.
The Paul Street Boys relates the story of a group of boys trying to protect their little plot of undeveloped land in the midst of Budapest from the redshirts, a group of older boys who want to use the land to play ball. The story can be read as a satire mocking European nationalism, as the boys use many nationalistic and military terms while playing their games, and are so infatuated with their "motherland" (they even call it that), that they are ready to take the direst of measures in order to protect it from their enemies. Well, in the end the boys' motherland betrays them, and it turns out the honorable, idealistic soldiers were just specks of dust in the wind with no real control over the fate of their "country". This realization is made all the more terrinble when keeping in mind the sacrifices made to save the little piece of land (won't spoil anything, but it is really tragic). The book definitely hit me to the core and was potent in its criticism of nationalism.
However that entire aspect of the story, so painfully obvious to me now, was completely lost on me the first time I read it. Reading the story in 5th grade, I only saw a tale of friendship, bravery, loyalty and courage that touched me immensely. And the great thing about this book is that it works so well on both levels. The story itself is so captivating, so wonderfully well-written, with such interesting characters, that it's entirely sarisfactory without the allegorical aspect. The two overlapping levels of meaning, however, make it a joy to read for both children and adults, lend it more complexity, and make for a richer reading experience.
The Boys had a great cast of characters, who were surprisingly complex for a children's book. I loved how Feri Ach and his gang weren't demonized: they were decent enough, just as our boys were far from perfect. I also really love the timelessness of this novel. I believe it was written in 1907 or thereabout, but it's aged extremely well and doesn't feel outdated despite the horse-drawn carriages that ride around Budapest or the old-fashioned ink pots that are always getting spilled in someone's pocket. The language is descriptive without being flowery or redundant; the writer knows which words to use and is able to create atmosphere by saying very little. And the ending is heart-rendingly perfect!
I remember reading this book at a friend's house a long time ago, perhaps 5-6 years ago. My friend and I both loved the book and I remember crying wholeheartedly at the ending, which was the only part I could fully recall when I set about rereading this gem of a novel a few days ago. I had been meaning to read it for quite some time, but I could never remember what the title was. By courtesy of my dear friend Uncle Google, I discovered the title and immediately downloaded an electronic copy of the book. So, with the backstory cleared up, I should be getting to the review itself.
The Paul Street Boys relates the story of a group of boys trying to protect their little plot of undeveloped land in the midst of Budapest from the redshirts, a group of older boys who want to use the land to play ball. The story can be read as a satire mocking European nationalism, as the boys use many nationalistic and military terms while playing their games, and are so infatuated with their "motherland" (they even call it that), that they are ready to take the direst of measures in order to protect it from their enemies. Well, in the end the boys' motherland betrays them, and it turns out the honorable, idealistic soldiers were just specks of dust in the wind with no real control over the fate of their "country". This realization is made all the more terrinble when keeping in mind the sacrifices made to save the little piece of land (won't spoil anything, but it is really tragic). The book definitely hit me to the core and was potent in its criticism of nationalism.
However that entire aspect of the story, so painfully obvious to me now, was completely lost on me the first time I read it. Reading the story in 5th grade, I only saw a tale of friendship, bravery, loyalty and courage that touched me immensely. And the great thing about this book is that it works so well on both levels. The story itself is so captivating, so wonderfully well-written, with such interesting characters, that it's entirely sarisfactory without the allegorical aspect. The two overlapping levels of meaning, however, make it a joy to read for both children and adults, lend it more complexity, and make for a richer reading experience.
The Boys had a great cast of characters, who were surprisingly complex for a children's book. I loved how Feri Ach and his gang weren't demonized: they were decent enough, just as our boys were far from perfect. I also really love the timelessness of this novel. I believe it was written in 1907 or thereabout, but it's aged extremely well and doesn't feel outdated despite the horse-drawn carriages that ride around Budapest or the old-fashioned ink pots that are always getting spilled in someone's pocket. The language is descriptive without being flowery or redundant; the writer knows which words to use and is able to create atmosphere by saying very little. And the ending is heart-rendingly perfect!
November 1, 2023
Újraolvasás 2023. október
Nagyon keresgéltem, mikor is olvastam én A Pál utcai fiúkat, mert bizony úgy rémlik, hogy valamikor nyolcadikos, vagy kisgimnazista koromban is újraolvastam... Erről azonban nem találok felírást az olvasmányjegyzékemben. Pedig előttem van az emlékkép, hogy írtam róla egy 6 oldalas esszét a kis füzetembe, és az szerintem nem akkor volt, amikor először a kezembe került, kb. negyed századdal ezelőtt. :")
A mostani újraolvasás katalizátora Bea egyik blogbejegyzése volt ( https://irgulyasescsalamade.blogspot.... ), amiben az audiodrama-n megtalálható felolvasásról mesélt. Teljesen felvillanyoztak Bea dicsérő szavai, és hogy hangoskönyvként is megismerhetem, s aztán még inkább örültem, amikor kiderült, a spotify-on is megtalálom ezt a verziót, amit Széles Tamás olvas fel. Mit felolvas, előad, eljátszik! Remek az egész, tökéletes minden szempontból, és szuper élményt nyújt, ahogy van. Nemecsek hangja, hangszíne különösen tetszett.
Az audiodrama-n egyébként inkább hangjátékok szoktak lenni, de ez most teljes hangoskönyv volt.
"Csele összeszedte a lapokat, amelyek nála a könyveket helyettesítették, mert a Csele gigerli volt, és nem pakolta a hóna alá az egész könyvtárat, mint a többi, hanem csak a szükséges lapokat szokta volt elhozni, ezeket is gondosan elosztva összes külső és belső zsebeiben."
Bővebben, sok idézettel, emlékekekkel még a blogon: https://pupillaolvas.blogspot.com/202...
Eredeti értékelés: Érdekes viszony fűz hozzá. Utáltam a borítóját, és utáltam hogy el kell olvasnom, mert fiús volt, és fiús a címe is, és fiús a témája is, amit úgy gondoltam addig, hogy nem szeretek.
Aztán ahogy olvastam megszerettem a gyerekeket, és nagyon nagyon sajnáltam Nemecseket, talán mert egy kupac lány engem is sokat bántott iskoláskorunkban.
Aztán rájöttem, hogy fekszik nekem ez a sok fiú, meg grund, meg csatározósdi, és visszagondolva rá, nagyon szeretem.
Nagyon keresgéltem, mikor is olvastam én A Pál utcai fiúkat, mert bizony úgy rémlik, hogy valamikor nyolcadikos, vagy kisgimnazista koromban is újraolvastam... Erről azonban nem találok felírást az olvasmányjegyzékemben. Pedig előttem van az emlékkép, hogy írtam róla egy 6 oldalas esszét a kis füzetembe, és az szerintem nem akkor volt, amikor először a kezembe került, kb. negyed századdal ezelőtt. :")
A mostani újraolvasás katalizátora Bea egyik blogbejegyzése volt ( https://irgulyasescsalamade.blogspot.... ), amiben az audiodrama-n megtalálható felolvasásról mesélt. Teljesen felvillanyoztak Bea dicsérő szavai, és hogy hangoskönyvként is megismerhetem, s aztán még inkább örültem, amikor kiderült, a spotify-on is megtalálom ezt a verziót, amit Széles Tamás olvas fel. Mit felolvas, előad, eljátszik! Remek az egész, tökéletes minden szempontból, és szuper élményt nyújt, ahogy van. Nemecsek hangja, hangszíne különösen tetszett.
Az audiodrama-n egyébként inkább hangjátékok szoktak lenni, de ez most teljes hangoskönyv volt.
"Csele összeszedte a lapokat, amelyek nála a könyveket helyettesítették, mert a Csele gigerli volt, és nem pakolta a hóna alá az egész könyvtárat, mint a többi, hanem csak a szükséges lapokat szokta volt elhozni, ezeket is gondosan elosztva összes külső és belső zsebeiben."
Bővebben, sok idézettel, emlékekekkel még a blogon: https://pupillaolvas.blogspot.com/202...
Eredeti értékelés: Érdekes viszony fűz hozzá. Utáltam a borítóját, és utáltam hogy el kell olvasnom, mert fiús volt, és fiús a címe is, és fiús a témája is, amit úgy gondoltam addig, hogy nem szeretek.
Aztán ahogy olvastam megszerettem a gyerekeket, és nagyon nagyon sajnáltam Nemecseket, talán mert egy kupac lány engem is sokat bántott iskoláskorunkban.
Aztán rájöttem, hogy fekszik nekem ez a sok fiú, meg grund, meg csatározósdi, és visszagondolva rá, nagyon szeretem.
February 16, 2020
Un pellegrinaggio nella memoria; per questo un cinque stelle, dato dal bambino di otto anni che è sempre in me. Riletto dopo tanti anni, dopo che l'hanno letto tutti i miei figli che ora sono donne e uomini. Le impressioni forse non son più quelle, ma le emozioni suscitate nel ricordo, forse quelle sì, son le stesse. Un po' Nemecsek e un po' Boka, desiderando tanto saper fischiare e arrampicarmi come Csónakos, io sempre imbranato, che a malapena "zufolavo" e mi sbrecciavo le ginocchia sulle cortecce degli alberi...
January 13, 2019
Kısa ama sürükleyici, gerçekçi ve hüzünlü bir sona sahip. Elden bırakamadan biten kitaplardan. Bir grup çocuk ve bir arsa. Toprak parçası için verilen savaş. Çok tanıdık değil mi? Evet işte bu da çocuklar için olan bir versiyon. Ama son aynı her zaman aldığını alan ölüm.
March 23, 2020
The story starts with the first excitements of children in the Pal street's land. Some other children make counter attack them and children implement the Boka's perfect battle plan. And of course, Nemecsek's braveness and heroism. It is good book.
June 15, 2022
Kada je nešto dobro, onda je dobro za svaku dob i za sva vremena!
Pa i opet nakon 50-tak godina !
Pa i opet nakon 50-tak godina !
September 21, 2022
YouTube kanalımda Pal Sokağı Çocukları kitabını yorumladım:
https://youtu.be/0QsuJ9RyBtA
Daha dün Kitap Ağacı Kitap Buluşması'nda bir çocuğa "Büyüyünce ne olmak istiyorsun?" diye sordum. Bana "YouTuber" dedi. Burada bir sorun var. Bu incelemede bu sorunu çözmeye çalışacağım.
Küçük Prens'in en azından bir gezegeni vardı. Küçük Kara Balık'ın en azından bir göleti vardı. Peki Pal Sokağı Çocukları'nın elinde ne vardı?
Çocukluğumu hatırlıyorum da, kirlenmesini hiç istemediğim yeni alınmış giysilerle, istediğim zaman edinebileceğim renkli oyuncaklarla, televizyondan istediğim zaman izleyebildiğim zevkli çizgi filmlerle doluydu. Pal Sokağı Çocukları'nın ise nedense hiç böyle dertleri yoktu. Onların derdi ebeveynlerinin onları içine attığı yaşam mücadelesinde bütün çocukluklarıyla ayakta durabilmekti.
Kitabı okumuş olanlar az çok Nemençek karakterinin ebeveynlerde bile bulunmayan çocuk cesaretinin nasıl olduğunu, aralarında kurdukları çocukça bir rütbe hiyerarşisinin askeri bir düzenle yönetilen ülkeleri hatırlattığını, üniformalarının içinde kaybolan bedenlerinin bütün savaşlara inat sempatikliğini bilirler. Bu incelemede daha çok bizim sokağın çocuklarıyla Pal Sokağı Çocukları'nın karakterlerini karşılaştıracağım.
Çocukların sokakta oyunlar oynayıp birbirleriyle çocukluklarını geçirebildiği son yılları yakalamıştım. Aslında çocuklar sokaklara, sokaklar da çocuklara aitti. Bir çocuk için en önemli tanışma, oyun ve sosyalleşme mekanı olabilecek sokaklar 21. yüzyılda teknolojik bir evrim geçirmişti. Ebeveynler artık çocuklarını tabletlerdeki ve telefonlardaki sokaklarla başbaşa bırakıyorlardı. Oyunlar dijitalleşmişti ve samimiliğini kaybetmişti. Ama onlar da haklıydı! "Sokak çocukları" söz öbeğinden korkan ve görmezden gelen insanların arasında buna şaşılmamalıydı. Hiçbir ebeveyn çocuğunun "sokak çocuğu" olmasına göz yumamazdı!
Çocukluğum boyunca hiçbir zaman futbol sevdam olmadı. Keza şimdi de olmadığı gibi. Galatasaray'ı tutuyorum ama bakmayın, zenginlikleriyle kendi zenginliklerini doyuranlar ordusu. Bu yüzden de arayışlarıma cevap bulabileceğim, kendi oyun ihtiyacımı karşılayabileceğim verimli bir çocukluk çağım olmadı. Zaten bizim sokağın çocukları akşam ezanında evlerine çağrılan, sokaktan sonra birbirlerini unutup parçacıl hayatlarına devam eden insanlardı. Peki Pal Sokağı Çocukları'nın bizim çocuklardan ne farkı vardı?
Pal Sokağı Çocukları'nın vicdanı, merhameti, içlerinde bitmek bilmeyen dayanışma duygusu, aralarında kurdukları ebeveynlerinin bile beceremediği nitelikteki çocukça sistemleri kıskanılacak nitelikteydi. Milyonlarca ölü çıkarılıp kimsenin kazanmadığı savaşlarda sadece 1 tane şanlı bir ceset çıkarıp aralarındaki bütün sorunları çözebiliyorlardı! Biz, ebeveynler ve yetişkinler olarak çocuklar gibi olmayı hiçbir zaman başaramayacaktık. Yaşımız arttıkça içimizde çocukluğumuza duyduğumuz özlem de doğru orantılı olarak artacaktı.
Eskilerin sokaklarındaki çocuklar ellerindeki milyarlarca liralık teknolojik aletlerle değil, içlerindeki duygu değişimleri, birbirlerine karşı duydukları çocukça özlem ve beraber hissettikleri dayanışma duygusunun getirdiği manevi değerle sevinçlerine karşılık bulurdu. Teknolojiyi yaratan bizler ne kadar onun için köleleşirsek, doğanın içinde en özgür hareket etmesi gereken çocuklar da onun köleleri olarak hayatlarına devam ederdi. Kafka'nın kafesi teknoloji, kuşu ise çocuklar olurdu. Ama ülkenin sokaklarında güven kalmamış olması, ebeveynlerin çocukları artık yanlarında görmek istemesi gibi çağdaş ikilemler, çocukların "herhangi bir sokak çocuğu" ya da "X sokağı çocukları" olması arasındaki ince sınırdı.
Benim çocukluğum kendi adıma herhangi bir sokak çocuğunun hayatı ve Pal Sokağı Çocukları'ndan bir çocuğun hayatı arasında bir yerdeydi. Şu an hiçbir çocukluk arkadaşımın olmaması bu duruma en iyi örnektir. Biz insanlar olarak sokakları ne kadar tehlikeleştirir ve güvensizleştirirsek çocuklarımızı da evlere hapsederiz. Oysaki çocuklar ilk olarak sokaklarla sosyalleşir ve sokaklar da çocuklarla renklenir.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, kedilerin korkmayacakları boyda insanlar kalmamış olur artık.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, bakkal amcaların yüzü gülmez artık.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, Pal Sokağı Çocukları'nın kendilerine kurduğu minik dünyanın benzeri, Küçük Prens'in mütevazı gezegeni, Küçük Kara Balık'ın devrimci vizyonu kalmamış olur artık.
Artık kalmamak için çocuklarımızı ya kitap dünyasının sokaklarıyla tanıştıralım ya da sokaklarımızı tehlikeleştirmemeyi öğrenelim. Biz büyükler olarak bundan başka çaremiz yok.
"Bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevidir." Mustafa Kemal Atatürk
https://youtu.be/0QsuJ9RyBtA
Daha dün Kitap Ağacı Kitap Buluşması'nda bir çocuğa "Büyüyünce ne olmak istiyorsun?" diye sordum. Bana "YouTuber" dedi. Burada bir sorun var. Bu incelemede bu sorunu çözmeye çalışacağım.
Küçük Prens'in en azından bir gezegeni vardı. Küçük Kara Balık'ın en azından bir göleti vardı. Peki Pal Sokağı Çocukları'nın elinde ne vardı?
Çocukluğumu hatırlıyorum da, kirlenmesini hiç istemediğim yeni alınmış giysilerle, istediğim zaman edinebileceğim renkli oyuncaklarla, televizyondan istediğim zaman izleyebildiğim zevkli çizgi filmlerle doluydu. Pal Sokağı Çocukları'nın ise nedense hiç böyle dertleri yoktu. Onların derdi ebeveynlerinin onları içine attığı yaşam mücadelesinde bütün çocukluklarıyla ayakta durabilmekti.
Kitabı okumuş olanlar az çok Nemençek karakterinin ebeveynlerde bile bulunmayan çocuk cesaretinin nasıl olduğunu, aralarında kurdukları çocukça bir rütbe hiyerarşisinin askeri bir düzenle yönetilen ülkeleri hatırlattığını, üniformalarının içinde kaybolan bedenlerinin bütün savaşlara inat sempatikliğini bilirler. Bu incelemede daha çok bizim sokağın çocuklarıyla Pal Sokağı Çocukları'nın karakterlerini karşılaştıracağım.
Çocukların sokakta oyunlar oynayıp birbirleriyle çocukluklarını geçirebildiği son yılları yakalamıştım. Aslında çocuklar sokaklara, sokaklar da çocuklara aitti. Bir çocuk için en önemli tanışma, oyun ve sosyalleşme mekanı olabilecek sokaklar 21. yüzyılda teknolojik bir evrim geçirmişti. Ebeveynler artık çocuklarını tabletlerdeki ve telefonlardaki sokaklarla başbaşa bırakıyorlardı. Oyunlar dijitalleşmişti ve samimiliğini kaybetmişti. Ama onlar da haklıydı! "Sokak çocukları" söz öbeğinden korkan ve görmezden gelen insanların arasında buna şaşılmamalıydı. Hiçbir ebeveyn çocuğunun "sokak çocuğu" olmasına göz yumamazdı!
Çocukluğum boyunca hiçbir zaman futbol sevdam olmadı. Keza şimdi de olmadığı gibi. Galatasaray'ı tutuyorum ama bakmayın, zenginlikleriyle kendi zenginliklerini doyuranlar ordusu. Bu yüzden de arayışlarıma cevap bulabileceğim, kendi oyun ihtiyacımı karşılayabileceğim verimli bir çocukluk çağım olmadı. Zaten bizim sokağın çocukları akşam ezanında evlerine çağrılan, sokaktan sonra birbirlerini unutup parçacıl hayatlarına devam eden insanlardı. Peki Pal Sokağı Çocukları'nın bizim çocuklardan ne farkı vardı?
Pal Sokağı Çocukları'nın vicdanı, merhameti, içlerinde bitmek bilmeyen dayanışma duygusu, aralarında kurdukları ebeveynlerinin bile beceremediği nitelikteki çocukça sistemleri kıskanılacak nitelikteydi. Milyonlarca ölü çıkarılıp kimsenin kazanmadığı savaşlarda sadece 1 tane şanlı bir ceset çıkarıp aralarındaki bütün sorunları çözebiliyorlardı! Biz, ebeveynler ve yetişkinler olarak çocuklar gibi olmayı hiçbir zaman başaramayacaktık. Yaşımız arttıkça içimizde çocukluğumuza duyduğumuz özlem de doğru orantılı olarak artacaktı.
Eskilerin sokaklarındaki çocuklar ellerindeki milyarlarca liralık teknolojik aletlerle değil, içlerindeki duygu değişimleri, birbirlerine karşı duydukları çocukça özlem ve beraber hissettikleri dayanışma duygusunun getirdiği manevi değerle sevinçlerine karşılık bulurdu. Teknolojiyi yaratan bizler ne kadar onun için köleleşirsek, doğanın içinde en özgür hareket etmesi gereken çocuklar da onun köleleri olarak hayatlarına devam ederdi. Kafka'nın kafesi teknoloji, kuşu ise çocuklar olurdu. Ama ülkenin sokaklarında güven kalmamış olması, ebeveynlerin çocukları artık yanlarında görmek istemesi gibi çağdaş ikilemler, çocukların "herhangi bir sokak çocuğu" ya da "X sokağı çocukları" olması arasındaki ince sınırdı.
Benim çocukluğum kendi adıma herhangi bir sokak çocuğunun hayatı ve Pal Sokağı Çocukları'ndan bir çocuğun hayatı arasında bir yerdeydi. Şu an hiçbir çocukluk arkadaşımın olmaması bu duruma en iyi örnektir. Biz insanlar olarak sokakları ne kadar tehlikeleştirir ve güvensizleştirirsek çocuklarımızı da evlere hapsederiz. Oysaki çocuklar ilk olarak sokaklarla sosyalleşir ve sokaklar da çocuklarla renklenir.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, kedilerin korkmayacakları boyda insanlar kalmamış olur artık.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, bakkal amcaların yüzü gülmez artık.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, Pal Sokağı Çocukları'nın kendilerine kurduğu minik dünyanın benzeri, Küçük Prens'in mütevazı gezegeni, Küçük Kara Balık'ın devrimci vizyonu kalmamış olur artık.
Artık kalmamak için çocuklarımızı ya kitap dünyasının sokaklarıyla tanıştıralım ya da sokaklarımızı tehlikeleştirmemeyi öğrenelim. Biz büyükler olarak bundan başka çaremiz yok.
"Bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevidir." Mustafa Kemal Atatürk
June 28, 2020
Era tanto tempo che volevo rileggere questo libro. Anzi, sarebbe più giusto dire che non l'ho mai letto perché la prima volta fu il maestro delle elementari a leggercelo in classe. Eravamo tutti rapiti da quella guerra in miniatura di ragazzi poco più grandi di noi... Boka, Nemecsek, le Camicie Rosse... la segheria con i suoi fortini (non erano cataste di legna!), il maestro ne disegnava alla lavagna la piantina per farci capire le strategie di Boka e compagni... davvero bellissimi ricordi. Un libro che mi è sempre rimasto nel cuore. È davvero importante cercare chissà quali metafore nascoste come se fossero solo quelle a decretare la grandezza di un racconto? L'unica cosa che importa è che Molnár ha fatto sognare, emozionare e commuovere tanti ragazzi (io fra questi) e sicuramente anche qualche adulto (io fra questi).
March 19, 2019
Ben kitabı Yapı Kredi Yayınları baskısı ve Tarık Demirkan çevirisiyle okudum.Kitap,hakkında söylenen tüm övgüleri hakediyor.Herkese ve her yaşa hitap edebilmesi;bu kadar başarılı olmasının nedenlerinden biri.Her yönüyle çok sevdim.Her bir sayfasında çocukluk coşkusunu ve masumiyetini bize bu denli hissettiren bu yazara hayranlık duydum.Dostluk,ihanet,mücadele,bir birine kenetlenmek,gruplara bölünmek,tek başına kalmak,bir gruba ait olmak ve sevdiği şeyler uğruna her şeyi göze almak gibi olguları bu güzel çocuklar üzerinden anlatan bir kitap.Hüzün duygusu ise,sizi ağlatacak kadar güçlüydü.Herkese tavsiye ediyorum.
January 8, 2024
Лошо е остаряла тази книга, въобще не ми допадна.
Не помага и това, че голяма част от първите ѝ читатели навярно са оставили костите си по бойните полета на Голямата война, надъхани да защитават загнили империи и едни крайно наивни и вредни идеали. :(
Тромав стил и неубедително създадени момчета, смешен конфликт и скучна битка, няма и как да ми се хареса, явно критериите ми в детско-юношеската литература са твърде високи.
И да, разбрахме, че Немечек е малко русоляво момченце, мерси че го повторихте само стотина пъти!
Не помага и това, че голяма част от първите ѝ читатели навярно са оставили костите си по бойните полета на Голямата война, надъхани да защитават загнили империи и едни крайно наивни и вредни идеали. :(
Тромав стил и неубедително създадени момчета, смешен конфликт и скучна битка, няма и как да ми се хареса, явно критериите ми в детско-юношеската литература са твърде високи.
И да, разбрахме, че Немечек е малко русоляво момченце, мерси че го повторихте само стотина пъти!
October 12, 2020
To, ile emocji wzbudziła we mnie ta książka, to wiem tylko ja 💔 I owszem, czytałam ją w szkole podstawowej, ale absolutnie nie pamiętałam zakończenia, ani dokładnego przebiegu tej historii. Chłopcy z Placu Broni to lektura kierowana dla dzieci, aczkolwiek mam wrażenie, że dorosły człowiek dostrzeże w niej coś, na co jako dzieci nie zwracamy uwagi. Gorąco zachęcam do przeczytania 🖤
Displaying 1 - 30 of 1,113 reviews