Ursula von der Leyen
 Ursula von der Leyen (2020) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 października 1958 |
|---|---|
| Przewodniczący Komisji Europejskiej | |
| Okres |
od 1 grudnia 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister obrony Niemiec | |
| Okres |
od 17 grudnia 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister pracy i spraw społecznych Niemiec | |
| Okres |
od 30 listopada 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży Niemiec | |
| Okres |
od 22 listopada 2005 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
ⓘUrsula Gertrud von der Leyen z domu Albrecht (ur. 8 października 1958 w Brukseli[1]) – niemiecka polityk i lekarka, działaczka Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), posłanka do Bundestagu, w latach 2005–2009 minister ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży, od 2009 do 2013 minister pracy i spraw społecznych, w latach 2013–2019 minister obrony, od 2019 przewodnicząca Komisji Europejskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiowała ekonomię na Uniwersytecie w Getyndze, na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münsterze oraz w London School of Economics. W 1987 ukończyła studia medyczne w Medizinische Hochschule Hannover. Doktoryzowała się w 1991, a w 2001 uzyskała magisterium w zakresie zdrowia publicznego[1]. W 2015 wobec jej pracy doktorskiej pojawiły się zarzuty o plagiat, a przeprowadzone postępowanie wykazało uchybienia w tym zakresie. Zachowała jednak doktorat, co uzasadniano brakiem premedytacji i stosunkowo niewielkim zakresem splagiatowanych treści[2][3].
W latach 1988–1992 była zatrudniona jako lekarz w klinice ginekologii MHH. Następnie przez cztery lata przebywała w Stanford w Kalifornii, gdzie jej mąż pracował jako nauczyciel akademicki. Od 1998 ponownie zawodowo związana z uczelnią medyczną w Hanowerze[1].
Do Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej wstąpiła w 1990. W latach 2001–2004 była radną i przewodniczącą frakcji radnych CDU w Sehnde[4]. W 2003 wybrana na posłankę do landtagu Dolnej Saksonii, po czym w marcu tegoż roku objęła stanowisko ministra spraw społecznych w rządzie tego kraju związkowego kierowanym przez Christiana Wulffa[1].
W powołanym w listopadzie 2005 pierwszym gabinecie Angeli Merkel, tworzonym przez tzw. wielką koalicję (CDU/CSU i SPD), została powołana na stanowisko ministra ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży. W 2009 po raz pierwszy uzyskała mandat posłanki do Bundestagu, z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w wyborach w 2013[1] i 2017[5]. W zaprzysiężonym w październiku 2009 rządzie koalicyjnym CDU-FDP dotychczasowej kanclerz początkowo pozostała na dotychczasowej funkcji. W listopadzie tegoż roku przeszła jednak na stanowisko ministra pracy i spraw społecznych. W grudniu 2013, po odnowieniu w kolejnej kadencji wielkiej koalicji i powołaniu trzeciego gabinetu Angeli Merkel, otrzymała nominację na ministra obrony[1]. Pozostała na tym stanowisku również w utworzonym w marcu 2018 czwartym rządzie dotychczasowej kanclerz[6].
2 lipca 2019 przywódcy państw Unii Europejskiej podczas szczytu Rady Europejskiej wysunęli wspólnie jej kandydaturę na funkcję przewodniczącej Komisji Europejskiej[7][8]. 15 lipca, dzień przed debatą i głosowaniem w Parlamencie Europejskim, zapowiedziała rezygnację z urzędu ministra niezależnie od decyzji PE[9]. 16 lipca 2019 Europarlament wybrał ją na funkcję przewodniczącej Komisji Europejskiej[10][11] stosunkiem głosów 383 głosów „za” do 327 „przeciw”[12][13]. Objęcie urzędu zaplanowano na 1 listopada tego samego roku[10]. 17 lipca zakończyła pełnienie funkcji ministra.
Data ta nie została dotrzymana z uwagi na problemy ze skompletowaniem składu KE (głównie przez zmianę rządu w Rumunii). Ostatecznie 27 listopada 2019 Parlament Europejski zaaprobował zaprezentowany przez Ursulę von der Leyen skład nowej Komisji Europejskiej[14] (za zagłosowało 461 posłów, 157 było przeciw, a 89 wstrzymało się od głosu)[14]. Nowa Komisja Europejska pod jej przewodnictwem rozpoczęła urzędowanie 1 grudnia 2019. Ursula von der Leyen stała się pierwszą kobietą na stanowisku przewodniczącego KE[15].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest córką Ernsta Albrechta, byłego premiera Dolnej Saksonii. Jej mężem jest profesor Heiko von der Leyen, wywodzący się z niemieckiej rodziny szlacheckiej. Ma siedmioro dzieci: Davida (ur. 1987), Sophie (ur. 1989), Donatę (ur. 1992), bliźnięta Victorię i Johannę (ur. 1994), Egmonta (ur. 1998) i Gracie (ur. 1999)[16]. Należy do Kościoła Ewangelickiego w Niemczech[17].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Wielki Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2017)[18]
- Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy (2022)[19]
- Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Ben Guriona w Izraelu (2022)[20]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Dr. Ursula von der Leyen. bundestag.de. [dostęp 2016-11-01]. (niem.).
- ↑ Plagiatsaffäre. business-and-science.de. [dostęp 2019-07-18]. (niem.).
- ↑ German Defence Minister Von der Leyen cleared of plagiarism. bbc.com, 9 marca 2016. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).
- ↑ Steile berufliche Karriere mit sieben Kindern. welt.de, 22 kwietnia 2006. [dostęp 2019-07-09]. (niem.).
- ↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
- ↑ Minister und Ministerinnen der neuen Bundesregierung vereidigt. bundestag.de, 14 marca 2018. [dostęp 2018-03-14]. (niem.).
- ↑ EU leaders pick Germany’s von der Leyen to lead Commission. politico.eu, 2 lipca 2019. [dostęp 2019-07-02]. (ang.).
- ↑ Jest porozumienie w sprawie unijnych stanowisk. tvn24.pl, 2 lipca 2019. [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Von der Leyen to resign as German defense minister. politico.eu, 15 lipca 2019. [dostęp 2019-07-16]. (ang.).
- ↑ a b Violetta Baran: Parlament Europejski zdecydował. Ursula von der Leyen nową przewodniczącą Komisji Europejskiej. wp.pl, 16 lipca 2019. [dostęp 2019-07-16].
- ↑ Parlament Europejski zdecydował w sprawie kandydatury Ursuli von der Leyen. tvn24.pl, 16 lipca 2019. [dostęp 2019-07-16].
- ↑ Ursula von der Leyen wybrana na nową przewodniczącą Komisji Europejskiej. dw.com, 16 lipca 2019. [dostęp 2019-07-16].
- ↑ Von der Leyen mit knapper Mehrheit zur EU-Kommissionschefin gewählt. tagesspiegel.de, 16 lipca 2019. [dostęp 2019-07-16]. (niem.).
- ↑ a b Jest decyzja europarlamentu w sprawie komisji Ursuli von der Leyen. interia.pl, 27 listopada 2019. [dostęp 2019-11-27].
- ↑ European Parliament confirms von der Leyen Commission. politico.eu. [dostęp 2019-11-27]. (ang.).
- ↑ Ursula von der Leyen. whoswho.de. [dostęp 2016-11-01]. (niem.).
- ↑ Derek Scally: Ursula von der Leyen profile: Who is proposed new EU Commission president?. irishtimes.com, 2 lipca 2019. [dostęp 2019-07-08]. (ang.).
- ↑ Von der Leyen im Baltikum: Reisen im Schatten der zwei Prozent. augengeradeaus.net, 2 marca 2017. [dostęp 2019-07-08]. (niem.).
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
- ↑ European Commission President Ursula von der Leyen awarded Honorary Doctorate from BGU. bgu.ac.il, 14 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| Ministrowie Obrony (1919–1935) | |
|---|---|
| Minister wojny (1935–1938) | |
| Dowódca Oberkommando der Wehrmacht (1938–1945) | |
| Minister wojny (1945) |
|
| Ministrowie obrony narodowej NRD (1956–1990) |
|
| Ministrowie obrony narodowej Republiki Federalnej Niemiec (1955–) |
|
| Przewodniczący Wysokiej Władzy Wspólnoty Węgla i Stali |
|
|---|---|
| Przewodniczący Komisji Wspólnoty Energii Atomowej |
|
| Przewodniczący Komisji Wspólnoty Gospodarczej |
|
| Przewodniczący Komisji Wspólnot |
|
| Przewodniczący Komisji |
|
.svg){kind=small}
_2019.07.16._Ursula_von_der_Leyen_presents_her_vision_to_MEPs_2_(cropped).jpg)
| Przewodniczący Rady Europejskiej |
|
|---|---|
| Członkowie Rady Europejskiej (27) |
|
| Przewodniczący Komisji Europejskiej |
|
| Przedstawiciele organów Unii Europejskiej |
|
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Getyndze
- Deputowani Bundestagu
- Ludzie urodzeni w Brukseli
- Niemieccy lekarze
- Niemieccy ministrowie
- Niemieccy posłowie do landtagów
- Niemieccy samorządowcy
- Odznaczeni Orderem Księcia Jarosława Mądrego
- Odznaczeni Orderem „Za Zasługi dla Litwy”
- Politycy CDU
- Przewodniczący Komisji Europejskiej
- Urodzeni w 1958
- Doktorzy honoris causa