Till det Som Är Vackert (2009)

viel echt goed mee, alleen waren de laatste 5 min overbodig

en ongeloofwaardig...

Pure is een Zweedse film die als zodanig te herkennen is als het geluid uit zou staan. In de eerste helft gaat alles goed. Lowerclass-meisje ontdekt Mozart en weet dat er meer in het leven bestaat dan haar feestende vriendje. Ze komt te werken in de plaatselijke concerthal, waar ze iets krijgt met de dirigent. Na ja, kan. Leuk, speels gefilmd, de erotische scenes zijn erotisch, en de grappen zijn goed getimed en leuk. Tweede helft vliegt alles uit de bocht. Verhaal wordt saai en ongeloofwaardig. Hand overspeeld, debuterende regisseuse, kan gebeuren.

Niet veel stemmers op deze film, maar als je van klassieke muziek houdt en van zeer geloofwaardig acteerwerk is deze film zeker de moeite waard.

Voor mij stijgt deze film boven het gemiddelde uit, ik heb ervan genoten.

Een aanrader voor de "echte" filmliefhebber.

Aardig drama maar erg deprimerend allemaal , op momenten ziet Alicia Vikander er goed uit om daarna weer totaal onaantrekkelijk te zijn in deze toch wel aparte film.

Puur (zoals de Engelse titel aangeeft), sober en indringend drama dat je al snel in beslag neemt, met een sterke Alicia Vikander en een prachtige soundtrack (maar dat is bijna logisch). Ik heb begrepen dat het Lisa Langseth's filmdebuut is.

Puur drama in een origineel verhaal, mooie uitvoering!

Alicia Vikander gaan we hopelijk nog veel van zien...

had nog veel mooier uitgediept kunnen worden, dan was het van redelijk goed naar uitstekend gegaan.

Gratis te zien op MUBI; Pure (2010) - MUBI

Uitstekende film over een jonge, promiscue vrouw die bij toeval een baantje krijgt bij een concertgebouw. Een mooi portret over een vrouw met twee gezichten. Indringend doordat de camera dicht op het hoofdpersonage blijft waardoor de onderhuidse emoties goed zichtbaar zijn (ook ten verdienste van de overtuigende rol van Alicia Vikander).

De film begint nog best veelbelovend. Een opstandig meisje probeert haar leven te ontvluchten en zoekt naar iets nieuws. Ze is gek van de muziek van Mozart en vindt bij toeval een baan in het concertgebouw. Daar begint ze een relatie met de dirigent. Tot zover is er nog niets aan de hand. De hoofdrolspeelster speelt overtuigend, alleen wordt haar karakter niet genoeg uitgediept waardoor het te plat overkomt om je als kijker echt in haar te kunnen inleven. Als de relatie met de dirigent, zoals te verwachten is, ten einde komt stort de film en het verhaal in. Daarna dreutelt de film nog een tijd door en wordt het verhaal er niet beter op. Ook is er te weinig in het begin opgebouwd om de personage van Katerina verder nog geloofwaardig te maken. Dat is jammer, want deze film had een heel stuk beter kunnen zijn, als de lijn van het begin van de film was doorgezet en de personage van Katerina beter was uitgediept.

Een film met twee gezichten. De eerste helft over een jonge vrouw, die tracht te ontsnappen aan haar asociale milieu en vervolgens een verhouding krijgt met een dirigent, is zonder meer heel aardig. Het tweede deel waarin zij ten koste van alles haar nieuw verworven status in stand wil houden en de ontknoping, doen de geloofwaardigheid van het verhaal evenwel geen goed. Niettemin verdient de film een ruime voldoende vanwege het prima acteerwerk van Alicia Vikander bij haar bioscoopdebuut.

Hij was deze maand weer op Mubi te zien. Alleen vandaag nog overigens.

Mooie film. Alicia Vikander was heerlijk om naar te kijken, in de eerste plaats vanwege haar sterke acteerwerk, maar dat ze er bij vlagen beeldschoon uitziet is een mooie tweede. Ja, het verhaal stelt op zich niet zo verschrikkelijk veel voor en de derde akte verloopt wat voorspelbaar. Ook ontkomt de film niet aan enkele cliché's. Maar hoe de aantrekkingskracht van muziek wordt verbeeldt, de fijne soundtrack en de zeer sterke rol van Vikander laten me toch naar boven afronden.

4*

Pure mooie film. Goed acteerwerk en Alicia Vikander is een vrouw om mee weg te lopen. Wat een prachtig acteerwerk levert zij! Geen zwaar op de hand liggend drama maar meer een feel good achtige sfeer.

Hallo gauke, nou ik geef ook vier punten hoor. We zijn trouwens niet de enige hier. Wat een rol, wat een acteerprestatie. Daar kan The Danish Girl niet aan tippen. Nou ja, misschien geen goede vergelijking. Dacht dat dit een lekker tussendoortje zou zijn, maar dit is heus een vier sterren film. Want hoe krijg je het voor elkaar om een absoluut shit-einde om te draaien naar iets positiefs. Vond dat knap gedaan. En dan nog die fantastische soundtrack. Anderhalf uur kijken naar Alicia Vikander is ook niet verkeerd. En dan krijgt die klootzaak ook nog eens zijn trekken thuis. Joepie!. Maar die Vikander, de nieuwe Garbo of misschien beter, de nieuwe Bergman?

Fransman: maar ik vond 'The Danish Girl' ook prachtig!

Ik ook hoor gauke. Die heb ik zelfs vijf sterren gegeven. Wat ik bedoelde was dat ze daar een meer aangevende rol speelde, terwijl ze hier alle 'actie' voor haar rekening neemt. Wat ik vooral mooi vond, was dat ze op sommige momenten (de meeste) bloedmooi is, en op andere momenten behoorlijk afgetobd. Net een echt mens dus.

Fransman en anderen die dit lezen: Nog 'n paar tips uit Scandinavië: När Mörkret Faller (2006), Jagten (2012), Ondskan (2003), Nattevagten (1994), En Du Elsker (2014), Flammen & Citronen (2008), Fri Os fra det Onde (2009), En Chance Til (2014).

Maar misschien heb je ze al gezien.

Nee, die zijn nieuw voor me gauke, bedankt voor de tips. Maarre eh, hoeveel films zie jij eigenlijk per dag? Sorry, off topic...

zoveel mogelijk he

Till det Som är Vackert

Wat een natuurtalent is die Alicia Vikander. Het is puur genieten geblazen in deze intense Zweedse film. Vikander speelt op fantastische wijze een jonge vrouw met heel veel problemen, die een passie ontwikkeld voor klassieke muziek.

Maar de problemen blijven en ze gaat steeds verder om haar nieuw ontdekte passie niet te verliezen. Vikander is het ene moment euforisch blij, maar kan het andere moment totaal ontploffen in razernij. Perfect geacteerd en net zoals de camera raak je maar niet uitgekeken naar dat expressieve gezicht van haar. Het verhaal stelt niet zo heel veel voor, maar het acteren en de geweldige muziek maken dit meer dan goed. Genoten.

Niet onaardig. Lange tijd lijkt deze film de begaande paden te betreden van een meisje uit een lager milieu dat nooit dat kwartje wordt en zo ook wat begint te slepen en weinig interessant is, maar het laatste kwartier maakt veel goed met een geweldige scène als Vikander gaat dansen in het kamertje van de dirigent en daarna een cynisch maar o zo bevredigend einde. En tot die tijd is het vooral (en alleen) genieten van Vikander met al haar emoties op haar gelaat, geweldig actrice, toen blijkbaar al. Alleen is zij zo vol klasse dat je niet begrijpt dat ze met al die losers omgaat. De muziek verder is wel aardig, maar ook een beetje de bekende klassieke nummers. Dat had best origineler mogen zijn. Locaties zijn prima, lekker grauw zonder dat het er te dik op ligt zoals ik vorige week zag in Gruz 200. 3,5*.

Fijn filmpje.

Goed om ook weer eens herinnerd te worden aan het Requiem van Mozart - een van de weinige stukken van zijn hand die ik verdraag, en wellicht omdat ik daar zelf ooit in meegezongen heb. Geniale film ook, Amadeus, trouwens, maar daar gaat het nu niet over.

Het meiske Katarina komt in een concertzaal terecht, maar heeft ondanks haar tokkiemilieu nooit geleerd dat er assholes zijn - of dat dirigenten de grootste assholes ooit zijn. Even een harde leerschool, maar ze komt er wel bovenop, met wat dank aan Kierkegaard bereik je toch je doel. In Zweden kan dat, daar hebben ze dat gezegde over dubbeltjes en kwartjes niet.

Ernstig fijn gespeeld door Vikander, vanzelf, want ook daar gaat de film om - zonder haar was het niet hetzelfde geworden. En wat mooi ook dat ze van dit al hoge niveau nog zoveel verder gegroeid is in een hele serie karakterrollen, waarvan de laatste net in de serie Irma Vep. Knap, en wat een knappe meid ook.

Mijn Zweeds is overigens niet zo goed, maar ik denk de originele titel beter te vertalen als 'totdat het mooi is', kan iemand daar een licht over laten schijnen?