SidoniaVan Podiebrad (Van Bohemen)

ook wel "Sidonie von Böhmen" en in het Tsjechisch "Zdenka z Podebrad" of "Zdenka von Podiebrad" genoemd, was een laatmiddeleeuwse Duitse vorstin. Leven Sidonia was een dochter van de Boheemse koning George van Podiebrad. Terwijl haar vader zich bekeerd had tot het geloof van de Boheemse godsdiensthervormer Johannes Hus bleef Sidonia katholiek. In 1459 werd de tienjarige prinses uitgehuwelijkt aan hertog Albrecht van Saksen. Zij leefde samen met hem op de burcht in Meißen, waar zij acht kinderen kreeg. In 1485 verdeelden de beide hertogen van Saksen, Ernst en Albrecht, hun hertogdom in de Ernestinische en de Albrechtse gebieden en zo ontstonden twee takken van het Huis Wettin. Sidonia werd de stammoeder van de Albrechtse, later koninklijke, tak. [bewerken] Karakter Sidonia was een vrome orthodox-katholieke vrouw, die geweld verafschuwde en daarom weigerde om haar echtgenoot te vergezellen tijdens zijn oorlog in Groningen en Friesland. Uit protest trok zij zich terug met haar kinderen op de Albrechtsburg. In 1495 werd de gelovige vorstin op een miraculeuze wijze bevrijd van een nier- of galsteen. Als dank stichtte Sidonia een feest ter ere van de in Neurenberg bewaarde Heilige Lans, een vermaarde relikwie. Van haar uitvoerige correspondentie zijn veel brieven bewaard gebleven, waarin ze onder meer pleit voor de vrijlating van gevangenen. Op 12 september 1500 werd de hertogin weduwe en trok ze zich terug van het Saksische hof om haar laatste jaren in Tharandt door te brengen. Op 1 februari 1510 stierf zij daar. Sidonia werd in de dom van Meißen begraven. Ridderorde Driehonderdzestig jaar na haar dood, in 1870, werd in het koninkrijk Saksen een damesorde ingesteld ter ere van de vrome en barmhartige vorstin, de Sidonia-Orde. Bij het einde van Saksen als koninkrijk, in 1918, werd de orde weer opgeheven. Sidonia-Orde Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie Ga naar: navigatie, zoeken De Sidonia-Orde (Duits: Königlich Sächsischer Sidonienorden) werd in 1870 door koning Johan van Saksen gesticht om "niet alleen de herinnering aan de vrome gemalin van Hertog Albrecht de Goede levend te houden maar ook als teken van dankbaarheid te dienen voor het zegenrijke werk van veel vrouwen en maagden die in oorlog èn vredestijd vrijwillig en uit naastenliefde op stille, maar vaderlandslievende, wijze anderen bijstaan". De orde beoogde ook "in komende tijden tot zulke naastenliefde op te roepen". Saksen kende tot op dat moment geen ridderorde die ook aan vrouwen kon worden verleend. Deze damesorde voorzag in die behoefte. De Orde werd door de koning van Saksen verleend en werd bij voorkeur aan Saksische vrouwen, getrouwd of vrijgezel, verleend. Het kruis werd op de linkerborst aan een zijden strik gedragen. Bij uitzondering werd het kruis ook aan een grootlint verleend en aan dat lint op de linkerheup gedragen.