misschien is het ook dit: het paradijs is een geschenk,

niet iets dat je koopt in ikea.

ik hoef het niet helemaal zelf in elkaar te steken.

ik vlucht naar de vrijheid,

er zijn er die ervan wegvluchten

blijven bij wat is, en niet bij wat had kunnen zijn.

want er is hier magie, hier en niet in de hypotheses.

verdiepen is ook verdrieten denk ik.

dichter bij het leven voelt ook als dichter bij de dood.

het zit toch allemaal vrij zotjes en vernuftig in elkaar.

dat is het hallucinante je bent samen aan het wandelen en ineens wil hij alleen terugkeren terwijl je dacht dat het een mooie wandeling was. en waar moet ik dan naartoe lopen

ik mag niet eens met hem terugkeren

ze wacht hem al op.

ik wil liefde spreken en

je snoert me de mond

maar ach, met je hand op mijn lippen

blijf ik je toch raken

tip –

schrijf niet over liefde

op een lege maag

in de trein op weg naar de zoveelste sollicitatie.

zelfs mijn trein is wankel.

dat ze worden vermeden, haar ogen,

door zware gewetens

ik wil best wel in hun werelden vertoeven soms,

maar ik ben blij dat ik de mijne ook heb.

anders zou ik misschien wel te veel verdwalen.

zo weet ik dat ik geen vod ben

je zal me nooit helemaal kunnen uitwringen

ik zal water blijven

ik zal blijven stromen

ik heb vertrouwen

in de bloemenmaker

laat dit me troosten –

wie de bloem maakte,

maakte ook mij

we zijn niet zo goed in goed –

’t is omdat we niet genoeg oefenen