Raphaël Varane

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Raphaël Varane
Raphael Varane in 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam Raphaël Xavier Varane
Geboortedatum 25 april 1993
Geboorteplaats Rijsel, Frankrijk
Nationaliteit Franse
Lengte 191 cm
Been Rechts
Positie Centrale verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Manchester United
Rugnummer 19
Contract tot 30 juni 2025
Jeugd
2000–2002
2002–2010 		Vlag van Frankrijk AS Hellemmes
Vlag van Frankrijk RC Lens
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2010–2011
2011–2021
2021– 		Vlag van Frankrijk RC Lens
Vlag van Spanje Real Madrid
Vlag van Engeland Manchester United 		23(2)
236(8)
38(1)
Interlands **
2010
2012
2011–2013
2013–2022 		Vlag van Frankrijk Frankrijk –18
Vlag van Frankrijk Frankrijk –20
Vlag van Frankrijk Frankrijk –21
Vlag van Frankrijk Frankrijk 		2(1)
1(0)
15(3)
93(5)
* Bijgewerkt op 2 februari 2023
** Bijgewerkt op 2 februari 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Raphaël Varane (Rijsel, 25 april 1993) is een Frans voetballer die doorgaans als centrale verdediger speelt. Hij verruilde RC Lens in juli 2011 voor Real Madrid, waar hij in september 2017 zijn contract verlengde tot medio 2022. In juli 2021 verruilde hij echter de Madrileense club voor Manchester United. Varane debuteerde in 2012 in het Frans voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Lens[bewerken | brontekst bewerken]

Varane werd geboren in Rijsel als zoon van een Martinikaanse vader en een Franse moeder[1]. Op zevenjarige leeftijd begon hij met voetballen bij het plaatselijke AS Hellemmes. In juli 2002 trok hij naar RC Lens, ondanks de interesse van Lille OSC. Bij Lens speelde hij in de jeugd samen met onder meer Thorgan Hazard en Geoffrey Kondogbia. In 2010 tekende hij zijn eerste profcontract. In oktober 2010 werd hij door toenmalig coach Jean-Guy Wallemme bij het eerste elftal gehaald. Na slechts enkele malen meegetraind te hebben met het eerste elftal mocht hij op 6 november 2010 in de basiself starten tegen Montpellier. Hij verving de geblesseerde Tunesische international Alaeddine Yahia met verve. RC Lens won de wedstrijd met 2-0 en slaagde er pas voor de derde maal in dat seizoen om de nul op het bord te houden. Na de wedstrijd werd hij toegejuicht door zijn medespelers en coach voor zijn overtuigende prestatie. In januari 2011 werd hij gelinkt aan diverse grotere clubs. Enkele weken later tekende hij een contractverlenging tot 2015. Op 8 mei 2011 scoorde hij zijn eerste profdoelpunt in de competitiewedstrijd tegen SM Caen. Eén week later scoorde hij opnieuw, ditmaal uit in het Stade Louis II bij AS Monaco. Ondanks het puntje dat Lens sprokkelde in Monaco, betekende dit de degradatie voor de club uit de Ligue 1. Zes dagen later was Varane aanvoerder in de thuiswedstrijd tegen AC Arles-Avignon.

Real Madrid[bewerken | brontekst bewerken]

Varane in actie met Real Madrid in de Champions League.

Op 22 juni 2011 verklaarde Lens-voorzitter Gervais Martel dat Varane de club zou verlaten voor Real Madrid. Vijf dagen later werd de transfer officieel bevestigd nadat hij slaagde in de medische keuring. Hij zette zijn handtekening onder een zesjarige verbintenis voor de Madrileense club, die om en bij de 10 miljoen euro betaalde voor zijn diensten.[2][3] Hij kreeg het rugnummer 19 toebedeeld en maakte zijn officieus debuut in de voorbereiding op het nieuwe seizoen tegen het Amerikaanse Los Angeles Galaxy.[4] Vier dagen later startte hij in de basiself tegen het Mexicaanse Chivas Guadalajara. Tijdens de eerste officiële wedstrijd voor Real Madrid dat seizoen, op 14 augustus 2011, zat hij op de bank. Dit betrof de heenwedstrijd voor de Supercopa tegen FC Barcelona.

Op 21 september 2011 maakte hij zijn officiële debuut in de competitiewedstrijd tegen Racing Santander. Hij vormde de volledige wedstrijd centraal achterin een duo met Ricardo Carvalho. De wedstrijd eindigde op 0-0. Drie dagen later scoorde hij tegen Rayo Vallecano na een corner van Mesut Özil met een hakje zijn eerste doelpunt voor Real Madrid, dat met 6-2 won. Op 2 september 2011 debuteerde hij in de Champions League tegen AFC Ajax. In zijn debuutseizoen speelde hij in totaal negen competitieduels voor De Koninklijke.

Voor aanvang van het seizoen 2012/13, kreeg hij het shirtnummer 2 toebedeeld. Nadat hij in de eerste vier wedstrijden van het seizoen op de bank bleef, maakte hij zijn seizoensdebuut op 18 september 2012 in het Champions League-duel tegen Manchester City. Hij speelde de volledige wedstrijd, die Real won met 3-2. Op 30 januari 2013 maakte hij in de Copa del Rey El Clásico tussen Madrid en FC Barcelona de gelijkmaker. Daarnaast haalde hij een bal van de doellijn. Dankzij zijn treffer hield Real Madrid Barça op 1–1. In de terugwedstrijd scoorde hij opnieuw. Real won de terugwedstrijd met 1–3 in Camp Nou. In de seizoenen 2012/13 en 2013/14 speelde hij veertien en vijftien competitieduels. De rest van de wedstrijden bracht hij door op de reservebank. In mei 2014 speelde hij 120 minuten mee in de finale van de Champions League tegen stadsrivaal Atlético Madrid. Varane kreeg de voorkeur op de meer ervaren Pepe. Real Madrid won de CL-finale met 4-1, waardoor het La Décima mocht vieren. Het was namelijk de tiende maal in de geschiedenis van Real Madrid dat zij de beker met de grote oren wonnen.

Op 18 september 2014 zette Varane zijn handtekening onder een nieuw zesjarig contract, waardoor hij tot 30 juni 2020 verbonden blijft aan De Koninklijke.[5] Ook in het seizoen 2015/16 had Varane een belangrijk aandeel in de winst van de Champions League. Het seizoen erop won Real de dubbel: zowel La Liga als de Champions League, voor Varane de derde in vier jaar. Op 26 september 2017 werd zijn contract verlengd tot het einde van het seizoen 2021/22.

In het seizoen 2017/18 wonnen Varane en Real Madrid voor de derde keer op rij en voor de vierde keer in vijf jaar de Champions League. Dat jaar eindigde Varane als nummer acht op de lijst voor de Ballon d'Or, die gewonnen werd door teamgenoot Luka Modric. Ook werd hij negende in de lijst The Best FIFA Men's Player en maakte hij deel uit van het centrale verdedigingsduo in de 2018 FIFPro Men's World 11 en het UEFA Team of the Year. Het seizoen erop won Varane met Real het Wereldkampioenschap voetbal voor clubs 2018 en speelde hij 43 wedstrijden in alle competities. In het seizoen 2019/20 werd Varane opnieuw landskampioen met Real.

Manchester United[bewerken | brontekst bewerken]

Op 27 juli 2021 werd bekend dat Manchester United 40 miljoen had betaald aan Real Madrid om Varane over te nemen. Hij nam rugnummer 19, wat hij ook droeg tijdens zijn eerste seizoen bij Real Madrid en maakte op 29 augustus zijn debuut tegen Wolverhampton Wanderers. Hij was goed voor de assist op de enige goal. Op 2 mei 2022 maakte Varane in een 3-0 overwinning op Brentford zijn eerste goal voor de club. Op 22 oktober 2022 liep Varane een blessure op tegen Chelsea, waardoor hij voor het WK in Qatar niet meer in actie kwam voor Manchester United.

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal[noot 1] Overig[noot 2] Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2010/11 RC Lens Vlag van Frankrijk Ligue 1 23 2 1 0 — — 24 2
Club totaal 23 2 1 0 0 0 0 0 24 2
2011/12 Real Madrid Vlag van Spanje Primera División 9 1 2 1 4 0 0 0 15 2
2012/13 15 0 7 2 11 0 0 0 33 2
2013/14 14 0 2 0 7 0 — 23 0
2014/15 27 0 4 2 12 0 1 0 44 2
2015/16 26 0 0 0 7 0 — 33 0
2016/17 24 1 3 1 10 2 37 4
2017/18 27 0 1 0 11 0 5 0 44 0
2018/19 32 2 4 0 4 0 3 0 43 2
2019/20 32 2 1 1 8 0 2 0 43 3
2020/21 31 2 0 0 9 0 1 0 41 2
Club totaal 237 8 24 7 83 2 12 0 356 17
2021/22 Manchester United Vlag van Engeland Premier League 22 1 2 0 5 0 0 0 29 1
2022/23 10 0 0 0 1 0 0 0 11 0
Club totaal 32 1 2 0 7 0 0 0 40 1
TOTAAL 292 11 27 7 89 2 12 0 420 20

Bijgewerkt t/m 19 december 2022.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugdinternational[bewerken | brontekst bewerken]

Varene kwam als Frans jeugdvoetballer uit voor onder meer Frankrijk –18, Frankrijk –20 en Frankrijk –21. Voordat Varane uitkwam voor Frankrijk –18 was hij al is opgeroepen geweest voor Frankrijk –17, tot een debuut voor dat jeugdelftal kwam het echter nooit. Varane maakte zijn debuut namens Frankrijk –18 op 24 augustus 2010 in een vriendschappelijk wedstrijd tegen Denemarken. Tijdens zijn debuut scoorde hij de 2–0, wat later de eindstand bleek. Na zijn debuut speelde hij nog één wedstrijd voor Frankrijk –18, doordat hij steeds vaker mocht spelen bij RC Lens, waardoor hij uiteindelijk het toernooi Tournoi de Limoges miste in Israël. Op 3 februari 2011 werd hij opgeroepen voor Frankrijk –21, voor een vriendschappelijk wedstrijd tegen Slowakije –21, door coach Erick Mombaerts. Varane omschreef de oproep als "een grote verrassing". Hij debuteerde vervolgens ook tegen Slowakije in een door Frankrijk met 3–1 gewonnen wedstrijd. Op 15 november datzelfde jaar wist hij voor het eerst te scoren namens Frankrijk –21 in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Slowakije –21. Hij scoorde de 2-0 waardoor Frankrijk zes punten los kwam te staan in de poule.[6]

Frankrijk[bewerken | brontekst bewerken]

Varane in het shirt van Frankrijk in 2014.

Varane maakte zijn debuut in het Frans voetbalelftal op 22 maart 2013 in een wedstrijd in het kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal 2014, tegen Georgië (3–1). Hij speelde de volledige wedstrijd.[7] Bondscoach Didier Deschamps nam hem in mei 2014 op in de selectie voor het wereldkampioenschap in Brazilië.[8] In zijn zevende interland op 15 juni 2014 maakte Varane zijn WK-debuut in de eerste wedstrijd (3–0) van de Fransen tegen Honduras zag hij medespeler Karim Benzema driemaal scoren.[9] Ook tegen Zwitserland, Nigeria en Duitsland speelde hij de volledige wedstrijd. Enkel in de derde groepswedstrijd tegen Ecuador, toen Frankrijk al zeker was van de volgende ronde, mocht hij pas na een uur invallen. Op 18 november 2014 mocht hij voor het eerst de aanvoerdersband dragen in een oefeninterland tegen Zweden. Na 84 minuten maakte hij met een kopbal het enige doelpunt van de wedstrijd in het Stade Vélodrome in Marseille.[10][11] Op 12 mei 2016 werd Varane opgenomen in de selectie voor het Europees kampioenschap in eigen land,[12] maar op 24 mei moest hij geblesseerd afhaken en werd hij zo vervangen door Adil Rami.[13]

Op 17 mei werd Varane opgenomen in de 23-koppige selectie van Frankrijk voor het WK 2018 in Rusland. Hij startte alle zeven wedstrijden en miste geen minuut. In de kwartfinale tegen Uruguay kopte Varane de openingstreffer binnen. Hij werd uiteindelijk wereldkampioen met Frankrijk en was daardoor één van slechts vier spelers die in hetzelfde jaar Wereldkampioen en Champions League-winnaar werden, samen met Christian Karembeu in 1998, Roberto Carlos in 2002 en Sami Khedira in 2014. Alle vier speelden ze voor Real Madrid op het moment dat ze wereldkampioen werden.

In mei 2021 werd Varane opgenomen in de selectie voor het EK 2020. Hij miste geen minuut dat toernooi, maar werd uiteindelijk in de achtste finale op penalty's uitgeschakeld door Zwitserland. Tijdens het WK in Qatar in 2022 miste Varane de eerste wedstrijd van het toernooi tegen Australië door een blessure, maar verder startte Varane in alle andere wedstrijden. Hij speelde 113 minuten in de WK-finale tegen Argentinië, die uiteindelijk na strafschoppen verloren ging.

Varane liet in februari 2023 weten – na 93 interlands te hebben gespeeld – te stoppen als international.[14]

Interlands van Raphaël Varane voor Vlag van Frankrijk Frankrijk
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Vlag van Spanje Real Madrid
1. 22 maart 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Georgië Vlag van Georgië 3 – 1 Kwalificatie WK 2014
2. 26 maart 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Spanje Vlag van Spanje 0 – 1 Kwalificatie WK 2014
3. 11 oktober 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Australië Vlag van Australië 6 – 0 Vriendschappelijk
4. 19 november 2013 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Oekraïne Vlag van Oekraïne 3 – 0 Kwalificatie WK 2014
5. 5 maart 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Nederland Vlag van Nederland 2 – 0 Vriendschappelijk
6. 8 juni 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Jamaica Vlag van Jamaica 8 – 0 Vriendschappelijk
7. 15 juni 2014 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 3 WK 2014 groepsfase
8. 20 juni 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Zwitserland Vlag van Zwitserland 5 – 2 WK 2014 groepsfase
9. 25 juni 2014 Vlag van Ecuador Ecuador – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 0 WK 2014 groepsfase
10. 30 juni 2014 Vlag van Nigeria Nigeria – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 2 WK 2014 achtste finale
11. 4 juli 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Duitsland Vlag van Duitsland 0 – 1 WK 2014 kwartfinale
12. 4 september 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Spanje Vlag van Spanje 1 – 0 Vriendschappelijk
13. 7 september 2014 Vlag van Servië Servië – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 1 Vriendschappelijk
14. 11 oktober 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Portugal Vlag van Portugal 2 – 1 Vriendschappelijk
15. 14 oktober 2014 Vlag van Armenië Armenië – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 3 Vriendschappelijk
16. 14 november 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Albanië Vlag van Albanië 1 – 1 Vriendschappelijk
17. Aanvoerder 18 november 2014 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Zweden Vlag van Zweden 1 – 0 Vriendschappelijk Goal 83'
18. 26 maart 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Brazilië Vlag van Brazilië 1 – 3 Vriendschappelijk Goal 21'
19. Aanvoerder 29 maart 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Denemarken Vlag van Denemarken 2 – 0 Vriendschappelijk
20. 7 juni 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – België Vlag van België 3 – 4 Vriendschappelijk
21. 13 juni 2015 Vlag van Albanië Albanië – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 0 Vriendschappelijk
22. 4 september 2015 Vlag van Portugal Portugal – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 1 Vriendschappelijk
23. 7 september 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Servië Vlag van Servië 2 – 1 Vriendschappelijk
24. 8 oktober 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Armenië Vlag van Armenië 4 – 0 Vriendschappelijk
25. Aanvoerder 11 oktober 2015 Vlag van Denemarken Denemarken – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 Vriendschappelijk
26. 13 november 2015 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Duitsland Vlag van Duitsland 2 – 0 Vriendschappelijk
27. 17 november 2015 Vlag van Engeland Engeland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 0 Vriendschappelijk
28. 25 maart 2016 Vlag van Nederland Nederland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 3 Vriendschappelijk
29. 29 maart 2016 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Rusland Vlag van Rusland 4 – 2 Vriendschappelijk
30. Aanvoerder 1 september 2016 Vlag van Italië Italië – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 3 Vriendschappelijk
31. Aanvoerder 6 september 2016 Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 0 Kwalificatie WK 2018
32. 7 oktober 2016 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Bulgarije Vlag van Bulgarije 4 – 1 Kwalificatie WK 2018
33. 10 oktober 2016 Vlag van Nederland Nederland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 1 Kwalificatie WK 2018
34. 11 november 2016 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Zweden Vlag van Zweden 2 – 1 Kwalificatie WK 2018
35. Aanvoerder 15 november 2016 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Ivoorkust Vlag van Ivoorkust 0 – 0 Vriendschappelijk
36. 9 juni 2017 Vlag van Zweden Zweden – Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 1 Kwalificatie WK 2018
37. 13 juni 2017 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Engeland Vlag van Engeland 3 – 2 Vriendschappelijk

Bijgewerkt t/m 13 juni 2017.[15]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Spanje Real Madrid
FIFA Club World Cup 4x 2014, 2016, 2017, 2018
UEFA Champions League 4x 2013/14, 2015/16, 2016/17, 2017/18,
UEFA Super Cup 3x 2014, 2016, 2017
Primera División 3x 2011/12, 2016/17, 2019/20
Copa del Rey 1x 2013/14
Supercopa de España 3x 2012, 2017, 2019/20
Vlag van Engeland Manchester United
EFL Cup 1x 2022/23
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Frankrijk Frankrijk
FIFA WK 1x Goud 2018 1x Zilver 2022
UEFA Nations League 1x Goud 2020/21

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Raphaël Varane.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Raphaël_Varane&oldid=64394386"