Als twintiger werd ik gegrepen door de Tillermans. Een familie waarvan enkele leden hoofdpersoon zijn in romans van Cynthia Voigt. Volgens mij is de jongste herdruk al zeker15 jaar oud. De sfeer in DiCamillo's boek Onmogelijk blauw deed me denken aan de boeken van Voigt en toen ik erachter kwam dat 2 vriendinnen van hoofdpersoon Billie elk ook de hoofdpersoon zijn in andere boeken, heb ik de eerste daarvan meteen gereserveerd. Dat was Neem mijn hand. De vriendinnen zijn 10 als ze elkaar leren kennen. Door een bloedstollend avontuur leren ze elkaar wel heel goed kennen. Het is een boeiend, ontroerend verhaal waarin geen woord teveel wordt gezegd. DiCamillo doet niet onder voor Voigt. Maar Voigt had het wel beter voor elkaar met haar uitgever en vertaler. Het is een misdaad om de eenvoudige, eerlijke titel Raymie Nightingale te vertalen met zo'n sentimenteel cliché als Neem mijn hand. En ook de nietszeggende foto op het omslag van de Nederlandse uitgave is een vergissing.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Perronpapegaaien & krekelcriminelen / Auke-Florian Hiemstra
Waarom lopen die gasten van Vroege Vogels en Binnenste Buiten met hun supersonische apparatuur altijd in natuurgebieden waar gewone ste...
-
De bibliotheekrecensie heeft het over een goed opgebouwde spanningsboog. Helemaal terecht. Tanja de Jonge beschrijft in Dubbel vermist ho...
-
Korte lontjes is door Querido bij verschijnen gepresenteerd in het gebouw van de Basis en het Veteraneninstituut . Die presentatie zouden ze...
-
Prettig boek om te lezen als de temperatuur tropische waarden aanneemt, want in dit boek vriest en sneeuwt het. Geen optimale omstandighed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten