Askush nuk e di se nga erdhi emri Zonja Sul-Te-Wan. Ajo i përkiste Nellie Wan, një aktore e zezë vaudeville nga Louisville, e cila adoptoi emrin kur ajo kaloi në film në mesin e viteve 1910. Por origjina e emrit të saj artistik ka qenë gjithmonë e errët. Profesori i filmit në NYU, Donald Bogle, beson se kjo ishte mënyra e saj për të shmangur përbuzjen raciste, pasi në atë kohë, jugorët e bardhë shpesh u drejtoheshin grave të zeza me emrat e tyre të parë, ose "Halla". Me emrin e saj të adoptuar, "ajo nuk do të flitej kurrë me terma të njohur nga askush", shkruan Bogle në Bright Boulevards, Bold Dreams .

Charlene Regester, një historiane e kinemasë së zezë, argumenton Zgjedhja ishte njëkohësisht një tundim për sfondin e përzier racor të Sul-Te-Wan-i gjoja babai i saj ishte një ministër hindu-dhe një strategji e zgjuar biznesi. Emri i paqartë mund ta ndihmojë atë të përdorë "rolet e personazheve indiane lindore, indiane amerikane, spanjolle, afrikane dhe zezake", duke zgjeruar mundësitë e kufizuara të aktrimit me të cilat u përball si një interpretuese me ngjyrë.

Sipas yllit të ekranit të heshtur Lillian Gish, historia e plotë humbet përgjithmonë në histori, sepse "askush nuk ishte aq i guximshëm për të pyetur."

Gjatë karrierës së saj katër dekadash, zonja Sul-Te-Wan nuk krijoi vetëm një yll intrigues personazh. Ajo e shtyu këmbën e saj në derën e industrisë së filmit, duke u bërë aktorja e parë me ngjyrë që fitoi një kontratë në studio, duke i krijuar një vend vetes në Hollywood-in në zhvillim.skenë.

Madame Sul-Te-Wan u interesua për aktrimin si një vajzë e re, kur ajo drejtonte tufa rrobash për të vënë në skenë aktoret në Louisville. Disa nga ato aktore u interesuan për të dhe i kërkuan kryetarit të bashkisë që ta lejonte Nellie Wan të bënte një audicion për një konkurs kërcimi. Ajo fitoi vendin e parë, duke nisur karrierën e saj skenike në këtë proces. Ajo iu bashkua një kompanie teatrale Cincinatti si "Creole Nell", por më vonë formoi trupën e saj, Black Four Hundred, dhe bëri turne në Bregun Lindor me shfaqjet e saj muzikore.

Midis gjithë këtyre shfaqjeve, Sul-Te-Wan u takua dhe u martua me Robert Conley. Çifti u transferua në Kaliforni në vitin 1910, por Conley braktisi Sul-Te-Wan-in vetëm tre javë pasi ajo lindi më të riun nga tre djemtë e tyre. Ajo kishte nevojë për para shpejt, para që ishte e vështirë për t'u gjetur si një argëtuese e zezë. Sipas Bogle, kompanitë lokale të rezervimit thjesht "refuzuan të trajtonin interpretuesit me ngjyra". Por ajo shpejt gjeti punë përmes një burimi të pamundur: drejtori i Lindja e një kombi , D.W. Griffith.

Griffith ishte në mes të xhirimeve të Nation , historia e tij e suksesshme revizioniste e epokës së Rindërtimit, kur Sul-Te-Wan iu afrua atij. Siç vë në dukje Regester, ka rrëfime kontradiktore për atë që ajo tha ose bëri për të tërhequr vëmendjen e tij - të paktën një histori përmban një kostum me "një çallmë të kuqe sateni, gërsheta të gjata me shkëlqim që pothuajse i arrinin gjunjët dhe një palë vathë ari me shkëlqim". Por ajo me sa duketshiti Griffith në fushën e saj. Ai i dha asaj një punë, duke i paguar një rrogë prej 3 dollarë në ditë. Ajo ofertë fillestare u rrit përfundimisht në një kontratë 25 dollarë në javë, shkruan kritiku i filmit Ashley Clark.

Megjithëse Sul-Te-Wan u shfaq në Lindja e një kombi si një personazh i pakredituar, Griffith thuhet se kishte shkruar një personazh shumë më të butë për të. Ajo duhej të luante rolin e një pronari të pasur me ngjyrë, i cili shëtiti nëpër qytet me rroba të bukura dhe bizhuteri. Kur një grua e bardhë e godet atë, Sul-Te-Wan ia kthen fyerjen duke i pështyrë në fytyrë. Skena me sa duket ishte prerë nga censuruesit, duke e zhvendosur aktoren në skena mafioze. Megjithatë, ishte një rol filmi dhe me një letër rekomandimi nga Griffith, Sul-Te-Wan ishte në gjendje të rezervonte të tjerë.

Filmografia e saj ishte produktive, edhe nëse rolet, sipas vlerësimit të Regester, anonin drejt lloje të nënshtruara ose vudu. Ajo ishte një shërbëtore në Rruga e ngushtë , një skllave në Kabinën e xhaxhait Tom , një lexuese e palmave në Hoodoo Ann , një e burgosur në Ladies They Flisni për . Ndonëse punonte vazhdimisht, Sul-Te-Wan vlerësohej në mënyrë jokonsistente në filmat e saj, duke e bërë të vështirë krijimin e një filmografie përfundimtare. Për shembull, ajo vlerësohet si shërbëtorja e Xhejnit, Esmeralda, në filmin Tarzani i majmunëve të vitit 1918 nga IMDb dhe Jet , por nuk merr një kredi të tillë në katalogun e Institutit Amerikan të Filmit—ose nëvetë filmi, ndriçimi i të cilit e bën "Esmeralda" mezi të dallueshme.

Sul-Te-Wan përmendej rrallë në shtypin e bardhë të zakonshëm jashtë listës së aktorëve të rastësishëm, megjithëse radha e saj si Tituba, një skllav dhe magjistare e akuzuar në Shërbëtorja e Salemit , mblodhi një njoftim të rrallë. (Ajo u vlerësua gjithashtu për "portretizimin e saj autentik" në Silver Screen dhe performancën "të spikatur" në Film Daily .) Megjithatë, nëse Sul-Te-Wan neglizhohej në botimet filmike , ajo u festua në shtypin e zi. Gazetat si The California Eagle shfaqën artikuj në rolet e reja të Sul-Te-Wan për t'u kapur në kinema, martesën e saj të dytë dhe karrierën e lulëzuar në film të djalit të saj Onest. Në këto faqe, ajo ishte një legjendë e gjallë. Për lexuesit, ajo ishte edhe më e dashur.

Dëshmia është në letrat drejtuar redaktorit. Pasi Sul-Te-Wan u përbuz në çmimet Interracial Film and Radio Guild në 1948, një lexuese e zemëruar e quajtur Callie Stewart i shkroi gazetës. "Unë ju sfidoj për të prodhuar një aktor apo aktore aktuale që mund të prekë aftësinë e madhe dramatike të Madame," shkroi Stewart. “…[Ajo është] aktorja juaj më e vjetër, më simpatike dhe më e respektuar e sotme.” Letra, e cila shtrihet në disa kolona, ​​nuk është thjesht një sharje nga një fans, e mërzitur që aktorja e saj e preferuar humbi një statujë. Është një thirrje për trashëgiminë e Sul-Te-Wan-it, një gjë që diskutohet më pak sot, por që aktoret zezake që ndoqën Madame mundenmos harroni kurrë.

"Ajo i ka hapur rrugën zezakëve modernë në botën e filmave," shkroi Stewart. “Nuk duhet të pyesni veten për kë e kam fjalën. Ka vetëm një pioniere të tillë: Zonja Sul-Te-Wan.”