Wielcy Mistrzowie Krzyżaccy – cz. 1

Zwierzchnicy Zakonu mieszkający w Malborku

Przenosiny Wielkich Mistrzów do Malborka związane były m.in. ze zmianą przeznaczenia Zamku w Malborku z zamku komturskiego na zamek wielkich mistrzów. I tak zwierzchnicy zakonu mieli tu swoją siedzibę w latach 1309-1457. Kim byli wielcy mistrzowie, z czego zasłynęli i jak zaznaczyli się w historii Polski? Zapraszamy na I część przybliżającą ich sylwetki.

Zygfryd von Feuchtwagen

Był to wielki mistrz, który de facto przeniósł stolicę Zakonu z Wenecji do Malborka. Stało się to w 1309 roku, natomiast sam Zygfryd sprawował swój urząd od 1303 roku. Wcześniej pełnił funkcję komtura wiedeńskiego oraz mistrza krajowego. Pochodził z tego samego rodu, z którego wywodził się jedne z jego poprzedników Konrad von Feuchtwagen. O jego polityce można stosunkowo mało powiedzieć, gdyż powszechnie uważa się, że pozostawał on pod wpływem polskich mistrzów krajowych. Zmarł w 1311 roku, jednak nie spoczął w Malborku. Miejsce jego pochówku znajduje się w Katedrze w Chełmży.

Karl Bassart von Tier

Żył w latach 1265-1324, a pochodził z Trewiru. Człowiek niezwykle wykształcony, władający kilkoma językami. Od 1291 roku komtur we Francji, natomiast po śmierci Zygfryda von Feuchtwagena obrany wielkim mistrzem. Na swój cel obrał powrócenie zakonu do tradycji duchownych. Popadł z konflikt z arcybiskupem Rygi, co poskutkowało buntem wewnątrz Zakonu, z którym Karl zmagał się w latach 1317 oraz 1318. Bunt ostatecznie zażegnał papież Jan XXII.

Werner von Orseln

Urodzony około roku 1280, wielki mistrz zakonu od 1324 roku. W latach 1312-1314 komtur Ragnety, natomiast w latach 1314-1324 wielki komtur oraz komtur malborski. Od 1327 roku prowadził wojnę z Polską o księstwo płockie. Padł ofiarą zamachu, który przeprowadził na niego obłąkany brat-rycerz. Jan von Endorf zaatakował go przy Złotej Bramie. W wyniku odniesionych ran wielki mistrz zmarł 18 listopada 1330 roku. Jego ciało spoczywa w katedrze św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie.

Luther von Braunschweig

Wybrany na wielkiego mistrza po śmierci Wernera von Orlsena. Konturował on wojnę z Polską. Zorganizował wyprawę na Kujawy, w wyniku której Zakon zdobył Brześć Kujawski. Za jego rządów Krzyżacy ponieśli porażkę z wojskami króla Władysława Łokietka w 1331 roku. Na Zamku w Malborku rozbudował kaplicę św. Anny oraz nakazał budowę mauzoleum wielkich mistrzów. Zmarł w czasie podróży pod Sztumem. Żył w latach 1275-1335.