hertog van Valmy (1808), maarschalk (1804) en pair (1814) van Frankrijk (Wolfsbuchweiler, bij Rothenburg a. d. Tauber, 30 Mei 1735-Parijs 23 Sept. 1820), trad in 1750 in dienst bij het Franse leger, onderscheidde zich in de Zevenjarige Oorlog en was in 1788 generaal.
In 1792 was hij opperbevelhebber van het Moezelleger, dat voor Karel van Brunswijk terugtrok, maar samen met het leger van Dumouriez de Pruisen tot de terugtocht wist te dwingen na het gevecht bij Valmy (20 Sept.). In de Terreurtijd twee keer gevangengezet, werd hij onder Napoleon slechts in het binnenland gebruikt. In 1800 was hij president van de Senaat. Zijn zoon François Etienne (Metz 4 Aug. 1770 -Parijs 2 Juni 1835) maakte als cavalerieaanvoerder de veldtochten van Napoleon mee, sloot zich in de Honderd Dagen weer bij de keizer aan en erfde na de dood van zijn vader diens titel.