Chordadieren
stam van de dieren / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Chordadieren (Chordata) vormen een stam in het dierenrijk, waartoe de gewervelden, slijmprikken, manteldieren en lancetvisjes behoren. De stam omvat alle dieren die, althans in aanleg, een chorda hebben. Dit is een flexibel, staafachtig orgaan in de rug van het dier. Van de oorspronkelijke chorda is meestal alleen in het embryonale stadium nog iets terug te vinden.
| Chordadieren Fossiel voorkomen: Cambrium[1] – heden | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Voorbeeld van chordaten uit vier subfyla | ||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||
| ||||||||
| Stam | ||||||||
| Chordata Bateson, 1885 | ||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | ||||||||
Chordadieren op  Wikispecies | ||||||||
| ||||||||
Er zijn fossielen van chordaten gevonden die stammen uit de tijd van de Cambrische explosie, 541 miljoen jaar geleden. Fylogenetisch gezien worden gewervelde dieren – chordaten waarbij de chorda tijdens de ontwikkeling wordt vervangen door een wervelkolom – beschouwd als een subgroep van de clade Craniata: alle chordaten met een schedel. De Craniata en Tunicata (ofwel manteldieren) vormen samen de clade Olfactores.
Chordaten zijn bilateraal symmetrisch en hebben een coeloom, een goed ontwikkeld gesloten circulatiestelsel, en vertonen metamere segmentatie. Naast de chorda dorsalis zijn andere definiërende kenmerken de dorsale zenuwstreng, de gespierde postanale staart en de faryngeale spleten. Er zijn meer dan 65.000 soorten chordaten beschreven, waarvan ongeveer de helft beenvisachtigen zijn.