Carlos Guillermo Fernando de Brunswick

Carlos Guillermo Fernando de Brunswick (n'alemán: Karl Wilhelm Ferdinand, Fürst und Herzog von Braunschweig-Wolfenbüttel; Wolfenbüttel, 9 d'ochobre de 1735 - Ottensen, 10 de payares de 1806), duque de Brunswick-Wolfenbüttel, foi un príncipe soberanu del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu y soldáu profesional que sirvió como Xeneral del Reinu de Prusia. Nacíu en Wolfenbüttel, Alemaña, foi duque de Brunswick-Wolfenbüttel dende 1780 hasta la so muerte. Ye un maestru reconocíu de la guerra moderna del sieglu XVIII; un déspota benevolente y cultu para colos sos vasallos, según el modelu de Federico II el Grande, y recuérdase-y como'l mecenes y proteutor de Karl Friedrich Gauss. Casóse cola princesa Augusta, hermana de Xurde III del Reinu Xuníu.

Datos rápidos Vida, Nacimientu ...

Carlos Guillermo Fernando de Brunswick
Vida
Nacimientu	Wolfenbüttel[1], 9 d'ochobre de 1735[2]
Nacionalidá	Principado de Brunswick-Wolfenbüttel
Muerte	Ottensen (es) [3] y Hamburgo-Altona (es) [4], 10 de payares de 1806[2] (71 años)
Sepultura	Catedral de Brunswick (es)
Familia
Padre	Carlos I de Brunswick-Wolfenbüttel
Madre	Filipina Carlota de Prusia
Casáu con	Augusta de Gran Bretaña (es) (1764 – m. 1806)[5]
Fíos/es	Federico Guillermo de Brunswick-Wolfenbüttel (es) Duchess Augusta of Brunswick-Wolfenbüttel (es) Carolina de Brunswick-Wolfenbüttel[5] Carlos Jorge de Brunswick-Wolfenbüttel (es) Prince Georg Wilhelm Christian of Braunschweig-Wolfenbüttel (en) [6] Prince August of Braunschweig-Wolfenbüttel (en) [6] Princess Amelia of Braunschweig-Wolfenbüttel (en) [6] Carl Anton Ferdinand von Forstenburg
Hermanos/es	Sofía Carolina María de Brunswick-Wolfenbüttel (es) Ana Amalia de Brunswick-Wolfenbüttel (es) Isabel Cristina Ulrica de Brunswick-Wolfenbüttel (es) Augusta-Dorothée de Brunswick-Wolfenbüttel (es) Leopold of Brunswick-Wolfenbüttel (es) Federico Augusto de Brunswick-Wolfenbüttel-Oels (es) Albrecht Heinrich von Braunschweig (es) Wilhelm Adolf von Braunschweig-Wolfenbüttel (es)
Familia	ver Jorge III del Reino Unido (es) (cuñáu) Iván VI de Rusia (es) (primo hermano paterno (es) ) Federico Guillermo II de Prusia (es) (primu) Francisco de Sajonia-Coburgo-Saalfeld (es) (Q105654167 ) Federico (es) (Q105654167 ) Xurde I de Gran Bretaña (güelu maternu) María Teresa I d'Austria (primo paterno o prima paterna (es) ) Federicu II el Grande (tíu maternu) Gustavo III de Suecia (es) (mother's aunt's son (en) ) Carlos XIII de Suecia (es) (mother's aunt's son (en) ) Luisa Ulrica de Prusia (es) (tíu maternu) Pedro II de Rusia (es) (primo paterno o prima paterna (es) ) Federico I de Wurtemberg (es) (xenru) Jorge IV del Reino Unido (es) (xenru)
Pueblu	Brunswick-Bevern (es)
Estudios
Llingües falaes	alemán[7]
Oficiu	militar
Llugares de trabayu	Braunschweig
Premios	ver miembru de la Royal Society Orde de San Andrés Orde de San Alexandru Nevski Orden de la Jarretera
Miembru de	Royal Society
Serviciu militar
Graduación	Generalfeldmarschall (es) xeneral[8]
Lluchó en	Guerres Napoleóniques
Creencies
Relixón	Luteranismu

Zarrar

Carlos Guillermo Fernando yera fíu de Carlos I de Brunswick-Wolfenbüttel y Filipina Carlota de Prusia, fía del rei Federico Guillermu I de Prusia. Carlos recibió una educación extraordinariamente amplia y refecha, y viaxó na so mocedá a los Países Baxos, Francia y delles partes d'Alemaña. La so primer esperiencia militar foi na campaña del norte d'Alemaña en 1757, sol príncipe Guillermo Augusto de Cumberland. Na batalla de Hastenbeck ganó gran sonadía por una galantiadora carga al mandu de una brigada d'infantería, y tres la capitulación de Kloster Zeven foi fácilmente persuadíu pol so tíu Fernando de Brunswick, qu'asocedió a Cumberland nel mandu, pa siguir na guerra como oficial xeneral. Les fazañes del príncipe herederu, como se-y llamaba, llueu-y ganaron la reputación, y convirtióse nun reconocíu maestru de la guerra irregular. Nes batalles campales, y en particular en Minden y Warburg, demostró ser una escelente subordináu.

Dempués del términu de la Guerra de los Siete Años, el príncipe visitó Inglaterra cola so novia, Augusta. la fía del príncipe Federico Luis de Gales, y en 1766 treslladar a Francia, siendo recibíu tantu polos sos aliaos y los sos postreros enemigos, toos con señal de respetu. En París fíxose conocíu de Jean-François Marmontel; en Suiza, a onde él siguió la so xira, el de Voltaire, y en Roma, onde permaneció mientres enforma tiempu, esploró les antigüedaes de la ciudá so la direición de Johann Joachim Winckelmann. Dempués d'una visita a Nápoles volvió a París, y dende ellí, cola so esposa, a Brunswick. Los sos servicios al ducáu mientres los siguientes años fueron de gran valor, cola asistencia del ministru Feonçe von Rotenkreuz rescataron l'Estáu de la quiebra que la guerra había dexáu. La so popularidá nun tuvo llendes, y cuando asocedió al so padre, el duque Carlos I, en 1780, llueu se fixo conocíu como un modelu pa los soberanos.

El duque yera un típicu "déspota ilustráu" del sieglu XVIII, carauterizáu pola economía y la prudencia. El so procuru habitual de cutiu faía-y recular a les posibles reformes. Llevó a Brunswick a una estrecha alianza col rei de Prusia, pal que lluchara na Guerra de los Siete Años, yera un mariscal de campu prusiano, y esforcióse por que'l reximientu del que foi coronel fuera un modelu únicu, y él taba ocupáu con frecuencia nos asuntos diplomáticos del Estáu y otros. Paecer al so tíu Federico II el Grande de munches maneres, pero escarecía del resolución del rei, y no civil como n'asuntos militares yera propensu al escesivu procuru. Como un partidariu entusiasta de la política xermana y antiaustríaca de Prusia xunir a la Fürstenbund, nel que, como agora tenía la reputación de ser el meyor soldáu del so tiempu, foi nomáu comandante en xefe del exércitu federal. Foi un déspota benevolente y cultu para colos sos vasallos, según el modelu de Federico II el Grande, y recuérdase-y como'l mecenes y proteutor de Karl Friedrich Gauss.

El duque de Brunswick sirviera na Guerra de los Siete Años y xubíu a xeneral prusianu en 1773. Dempués de qu'heredara'l so títulu en 1780, foi nomáu mariscal de campu en 1787 y comandó al exércitu prusianu que rápido y con ésitu invadió les Provincies Xuníes (República holandesa) y restauró l'autoridá de la Casa d'Orange. Tuvo menos ésitu contra l'exércitu de ciudadanos franceses na Batalla de Valmy. Habiendo tomáu Longwy y Verdun ensin resistencia seria, diose la vuelta dempués d'una mera escaramuza en Valmy, y sacupó Francia. Cuando contraatacó a los revolucionarios franceses qu'invadieren Alemaña, en 1793, recuperó Maguncia tres un llargu asediu, pero arrenunció en 1794 en protesta pola interferencia de Federico Guillermu II de Prusia.

Volvió mandar l'exércitu prusianu en 1806 mientres la guerra de la Cuarta Coalición, pero foi ganáu por Louis Nicolas Davout, el mariscal de Napoleón Bonaparte, na Batalla d'Auerstädt (14 d'ochobre de 1806). Mientres la batalla foi cutíu por un tiru de mosquete y perdió los dos güeyos. Mancáu de muerte el duque fuxó ante les fuercies franceses qu'avanzaben y morrió en Ottensen el 10 de payares de 1806. El so cuerpu foi soterráu puestu provisionalmente en Christianskirche, primero que pudiera ser treslladáu a la Catedral de Brunswick el 6 de payares de 1819.

== Matrimoniu y descendencia casó'l 16 de xineru de 1764, na Capiya Real del Palaciu de St. James, con Augusta de Gran Bretaña, fía del príncipe Federico Luis de Gales y Augusta de Saxonia-Gotha. Tuvieron los siguientes fíos:

• Lord Fitzmaurice, Charles W. F., duke of Brunswick (Londres, 1901)
• Memoir in Allgemeine deutsche Biographie, vol. ii. (Leipzig, 1882)
• Arthur Chuquet, Les Guerres de la Révolution: La Première Invasion prussienne (París)