Taegukgi Hwinalrimyeo (2004)

Oef. Matig oversentimentele oorlogsfilm is dit zeg. Men wilde een Hollywood blockbuster namaken lijkt het en zijn daarmee in vrijwel elke valkuil getrapt. Krommentenende soundtrack, bizar verhaal, geen karakteropbouw, slecht camerawerk (beter hou je gewoon de camera stil tijdens actie scènes)... Er wordt nog wel beetje redelijk geacteerd maar verder.. Bleh. Ik zou me nog kunnen voorstellen dat mensen deze film aan zouden raden om wat meer te weten over de Koreaanse oorlog maar ook daar doet deze film geen enkele poging om daar ook maar iets informerend over te zijn. Dat laatste halfuur is echt tergend slecht. 5je. Hoe dit een 8 heeft op IMDB is mij echt een raadsel.

Saving Private Lee...

De sentimentele laag ligt er vaak dik over geboterd en weerhoudt me van een zeer hoog cijfer maar als oorlogsdrama is dat prima uitgevoerd verder. Grandioze oorlogsscènes, een pakkend verhaal over twee broers die uiteen worden gedreven. Of eigenlijk over broederlijke liefde die omslaat door de waanzin van de oorlog. De oorlogsscènes zijn bruut en realistisch .. het zit soms op het randje van "overdaad schaadt"... het effect komt er op het eind wel degelijk en laat je met een triest gevoel achter na zoveel zinloos leed.. Als ik zo'n film zie, hoop ik steeds dat dit kan overtuigen om nooit meer een oorlog te willen en de weg van de diplomatie te kiezen.

“Wills are for dying people. You've got to be strong.”

Wederom ben ik weer een film gaan kijken na een tip van mijn grote vriend " John Milton” toen we het hadden over films uit de Aziatische cinema, die eventueel kanshebber zijn voor de “MovieMeter top 1000 project” wat dit jaar weer terugkomt op het forum. Als liefhebber van het genre heb ik persoonlijk zeer weinig met de Koreaanse oorlog gehad. Ik wist van het bestaan af maar, van grote details wist ik niks, en veel achtergrondinformatie mis ik toch wel. Daardoor is mijn interesse in films zoals deze altijd wel erg groot, en ik heb de nodige beelden gezien. De oorlog was ook heftig maar, dat is eigenlijk elke oorlog wel te noemen. Deze oorlogsdrama wist me helaas niet altijd even goed te pakken, en het was wel heel erg duidelijk dat ‘Je-kyu Kang’ geïnspireerd is door de Amerikaanse film “Saving Private Ryan”, helaas is de film niet zo goed als die film.

De film deed wat dat betreft niet heel veel fout. De film begon aardig goed, met een mysterieus begin wat eigenlijk aan het einde van de film werd beantwoord. Daarna zien we Zuid-Korea een paar dagen/uren voordat de oorlog begon. We volgen hier de broers ‘Jin-tae Lee’ en ‘Jin-seok Lee’. Ze leven in een klein dorpje samen met hun moeder, en leven eigenlijk een gelukkig leven met elkaar. Tot op de dag dat Noord-Korea het land aanviel, en alle mannen tussen de achttien en dertig jaar moesten opstaan en naar voren moesten, en deze werden meegenomen in een trein waar eigenlijk het verhaal kwam dat ze een militair gingen worden. Men wist van niks, en er was vooral veel vreugde. Destijds was het namelijk heel normaal om voor je land te vechten. Dit zijn beelden die we vooral vroeger vaker zagen, en het meest voorkwamen tijdens de eerste en-tweede wereld oorlogen. Vanaf daar zien we eigenlijk constant het gevecht tussen Noord en Zuid-Korea met een hoofdrol voor Jin-tae die als een soort superheld door het slagveld heen kon lopen, niet geraakt werd maar, wel iedereen kon raken en doden. Iets wat ik toch een klein minpuntje vond.

Na deze opmars weet de film eigenlijk steeds minder te boeien. Het gedeelte waar het overging naar vooral wraak vond ik dan weer niet zo boeiend, en zeker het laatste half uurtje had ik toch wel de enige moeite om de film uit te zitten. Ik heb zelf de ‘director's cut’ gezien wat acht minuten langer duurt, geen idee wat ik meer heb gezien dan de normale versie trouwens. Enfin, het einde vond ik dus niet heel boeiend. Misschien wat langdradig maar vooral niet echt nodig. Ik denk dat de film een mooier einde heeft gekend als ze een twinitg tot dertig minuten eerder waren gekapt, ik weet niet, het voelde iets te lang. En er had in de gehele film wel wat meer uitgehaald kunnen worden. Ik heb het dan niet over het verhaal maar, de actiescènes zijn vooral erg chaotisch geschoten. Dit zorgt voor een goed effect op je als kijker, omdat de oorlog en de gevechten erg bombastisch waren, al had misschien wat rustiger camerawerk ons wat meer indruk kunnen achterlaten, en dan kwam het slagveld voor mijn gevoel pas echt naar voren.

Het zijn eigenlijk maar van de kleine zeurderige puntjes waar ik een beetje op hamer. Toch geeft het je een mooi inkijk op hoe heftig ook deze oorlog was. Waar je vooral de nare beelden van de Noord-Koreanen blijven achtervolgen. Zo krijgen we na een tijdje inzage op de door hen afgeslachte dorpjes, waar iedereen dood is geschoten, en zelfs werden opgehangen. En dat ging zelfs nog gepaard met boobytraps. En dat heeft deze film trouwens heel goed onder controle. De film ziet er erg gelikt uit als het gaat om de decor en de details qua verwondingen. De gehele film vliegen de afgeschoten benen en armen om je oren, en ook is ‘‘Je-kyu Kang’ er niet vies van om executies te vertonen, gevechten te laten zien waar hoofden worden ingeslagen of ogen worden ingedrukt en het gebruik van bloed. Dit geeft toch het nodige realisme, waardoor de film toch zo met vlagen echt hard binnenkomt.

Het had met vlagen wat korter gekund maar, het bleef een goed onderhouden en duidelijke oorlogsfilm die ons toch maar eens een indruk heeft gegeven hoe bloederig en heftig ook deze oorlog is geweest. Ik denk ook dat ik er toch wat meer van had verwacht, al komt de film nog met zoveel dingen aan gezet. De CGI vond ik matig, de vliegtuigen vond ook ik er na een tijdje erg nep uitzien, dat was een doorn in mijn oog. Bedankt JM voor wederom deze tip, en ik heb een vooral lange maar prima film avond gehad. En dit smaakt naar meer.

Kondoro Ik heb hem ook op 3,5*, en ben het wel met je kritiekpunten eens! Het was ook geen tip als meesterwerk, maar als toegankelijke, Aziatische oorlogsfilm is hij zeker prima

Daar heb je ook helemaal gelijk in JM. De gemiddelde score deed voor mij voornamelijk veel verwachtingen op spelen. Persoonlijk vind ik "Mai Wei" dan toch een tikkeltje beter. Die heb ik ook 4* gegeven.

John Milton schreef:

(quote)

Ah, ja die prijkt hier nog steeds op de watchlist, nog niet gezien!

Zeker een keer doen JM. Zie het als een weder-tip?!

Met een krap oorlogsbudget van 12,8 miljoen dollar trekt regisseur Je-kyu Kang eropuit om een zo spectaculair mogelijk gefilmd resultaat af te leveren, waarbij de relatie tussen twee Koreaanse broers centraal staat. Er wordt een speelduur van maar het liefst 148 minuten aan geplakt, maar verrassend genoeg voelt de film nergens te lang uitgesponnen aan. De introductie duurt 30 minuten, maar kent genoeg spannende momenten en goed geplaatste opbouw om niet te vervelen. Daarna trekken we naar het slagveld en begint Kang aan een wisselwerking van explosieve oorlogsscenes en sentimentele dramaontwikkeling tussendoor. Het is verfrissend om te zien dat de focus gewoon op de hoofdpersonages blijft liggen en weinig tijd besteedt aan allerlei onbenullige en clichématige extra personages. Niettemin heeft de film wel de neiging weleens te vervagen in dik aangezet sentiment, dat de redelijk rauwe toonzetting op onhandige wijze interrumpeert. Omdat Kang iets te veel zijn best doet om een traantje over de wang van de kijker te laten rollen kan ik niet zeggen dat deze film uitzonderlijk veel indruk op me heeft gemaakt op emotioneel gebied, maar de omgevingen zijn indrukwekkend ingericht en het tempo ligt hoog. Op Zuid-Koreaanse grond werden enkele Noord-Koreaanse omgevingen en steden zoals Pyongyang nagebouwd en vormen voor de liefhebber een extra interessant puntje.