Ana de Sajonia-Wittenberg (fallecida en 1327)

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Ana de Sajonia-Wittenberg
Información personal
Fallecimiento 22 de noviembre de 1327jul. o 22 de noviembre de 1327 Ver y modificar los datos en Wikidata
Wismar (Alemania) Ver y modificar los datos en Wikidata
Sepultura Wismar Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Padres Alberto II de Sajonia Ver y modificar los datos en Wikidata
Inés de Habsburgo Ver y modificar los datos en Wikidata
Cónyuge
  • Friedrich I Markgraf von Meißen (desde 1308juliano, hasta 1315juliano)
  • Enrique II de Mecklemburgo (desde 1315juliano, hasta 1327juliano) Ver y modificar los datos en Wikidata
Hijos

Ana de Sajonia-Wittenberg, también llamada en español Ana de Sajonia, Angria y Westfalia, y conocida en alemán como Anna, fue hija de Alberto II de Sajonia y de Inés de Habsburgo (conocida en alemán como Agnes Gertrud von Habsburg); nieta, por ende, de Rodolfo I de Habsburgo.[1]​ Ostenta el título de duquesa[2]​ o de princesa;[3]​ su padre era duque, su primer marido era heredero de margrave y landgrave, y su segundo esposo, duque o príncipe. Fue miembro de la casa de Ascania por nacimiento.

Biografía[editar]

Casó en primeras nupcias con Federico el Cojo (alemán: Friedrich der Lahme), hijo mayor[4]​ de Federico I de Meissen y de Inés de Gorizia-Tirol (alemán: Agnes von Görz und Tirol). El contrato de bodas está fechado agosto de 1308.[5]​ Su matrimonio no produjo descendencia.[6]​ Enviudó Ana al morir Federico en batalla, de un flechazo,[7]​ frente al castillo de Zwenkau en enero de 1315.[8]

Casó de nuevo, esta vez con Enrique II de Mecklemburgo, también en segundas nupcias; la mano de Ana fue otorgada en julio de 1315[9]​ por su hermano, Rodolfo I de Sajonia-Wittenberg, con una dote de tresmil marcos; Enrique prometió ceder a Ana la ciudad y el campo de Gadebusch.[10]​ Las bodas se celebraron en Dömitz.[11]​ A principios de 1317, Enrique obtuvo de Erico VI, rey de Dinamarca (de la cual Mecklemburgo era aliada), un certificado por el cual, en caso de viudez, Ana recibiría de por vida 300 marcos, pensión que sería pagada por el alguacil de Glambaeck, de las rentas de la isla de Fehmern.[12]​ En 1323, Enrique y Ana fundaron el convento de las clarisas en Ribnitz;[13]​ en 1324 realizaron una importante donación.[14]

Con Enrique procreó siete hijos,[2]​ entre quienes destacan Alberto II de Mecklemburgo, Juan I de Mecklemburgo-Stargard y su hija menor, la nunca canonizada Beata de Ribnitz,[15]​ venerada en Ribnitz como «Santa Beata»,[16]​ también conocida en alemán como Beatrix von Mecklenburg, y cuyo santoral se celebra hasta hoy el 8 de abril.[17]

Muerte[editar]

Falleció Ana en fecha desconocida entre 1327 y 1328; se sabe que aún vivía en la fecha primera y que ya había muerto en la segunda.[18]​ Podría haber fallecido en noviembre de 1327,[19]​ marzo de 1328,[20]​ o más generalmente durante 1328,[21]​ según diversas fuentes, pero las fecha tardías no encajarían muy bien con el tercer matrimonio de Enrique, que habría tenido lugar en el segundo trimestre de 1328.[22]​ Fue enterrada en Wismar,[23]​ en el coro de la Iglesia del convento de los franciscanos.[3]

Homenaje[editar]

En enero de 1329, Enrique, su viudo, ya disfrutando de nuevas nupcias, donó derechos y propiedades adicionales al convento de Ribnitz, citando las almas de Ana, a quien recordaba gratamente, y la propia y las de otra familia.[24]

Referencias[editar]

  1. https://fmg.ac/Projects/MedLands/SAXONY.htm#Annadied1327
  2. a b Sixten Otto Brenner (1964). «CXXIV». Nachkommen Gorms des Alten (en alemán). Copenhague: Personalhistorik Institut. p. 99. Consultado el 28 de agosto de 2022. «Herzogin Annas von Sachsen-Wittenberg Kinder mit Fürst Heinrich II». 
  3. a b Grete Grewolls (1995). Wer war wer in Mecklenburg und Vorpommern: Das Personenlexikon (en alemán). Temmen. ISBN 3861082829. Consultado el 29 de agosto de 2022. «Anna Fürstin zu Mecklenburg [...] Wismar (Franziskanerkloster)». 
  4. https://www.kleio.org/de/geschichte/stammtafeln/vip/friedrich_lahme/
  5. Posse, 1897. "Vermählt: Eheberedung 1308 Aug. 8. (Or. Dresden No. 1837)."
  6. «Friedrich der Lahme». Chronik der Sachsen und Thüringer • Georg Spalatin (en alemán). VIRTUELLE BIBLIOTHEK WÜRZBURG. Consultado el 28 de agosto de 2022. «Friedrich der Lahme hatte mit Anna keine Kinder.» 
  7. Opel, J. O., ed. (1889). Neue Mittheilungen aus dem Gebiete historisch-antiquarischer Forschungen - Band XVII (en alemán). p. 487. Consultado el 29 de agosto de 2022. «Im Jahre 1315 wurde Zwenkau belagert im Kriege des Markgrafen Friedrich des Gebissenen von Meissen mit dem Markgrafen Waldemar von Branden- burg. Der Sohn des Markgrafen Friedrich, Friedrich der Lahme, wurde hier durch einen Pfeilschuss getötet.» 
  8. Posse, 1897. "Friedrich gestorben: Ann. Veterocell. (Beilage VII) 1315. Occiditur Fridericus filius domini Friderici marchionis ante castrum Zevencow in octava epiphanie."
  9. Posse, 1897. "Anna verlobte sich bereits am 6. Juli 1315 mit Herzog Heinrich II. von Mecklenburg (Mecklenb. Urkb. 3771)."
  10. «1315. Juli 6. Bei Kraak • 3771». Mecklenburgisches Urkundenbuch, Band VI (en alemán). Schwerin. 1870. p. 165. Consultado el 29 de agosto de 2022. «Rudolf, Herzog von Sachsen, verspricht seine Schwester Anna dem Fürsten Heinrich von Meklenburg zur Gemahlin, nebst einer Mitgift von 3000 Mark, wogegen Letzterer derselen Stadt und Land Gadebusch als Leibgedinge verschreiben soll.» 
  11. Posse, 1897. "Am 6. Januar 1317 (ebendas. 3870) war Anna bereits Frau von Mecklenburg, die Hochzeit war zu Dömitz gehalten worden."
  12. «1317. Jan 3. Nyborg • 3870». Mecklenburgisches Urkundenbuch, Band VI (en danés). Schwerin. 1870. p. 248. Consultado el 29 de agosto de 2022. «Aar 1317. til Nyborrig hellig tre Konger dag, gaff hand Fru Anne, Her Henrich aff Mekelnborgs Hustru it Breff, at om hun leffde hendis Herris død, skulde Lænsmanden, som nu er, eller komme kunde, paa Glambeck, fornøye hende hendis Liffs tid, 300. Marck aff Femern, som hendis Herre nu vaar forskreffuen.» 
  13. Techen, Friedrich, ed. (1909). Die Chroniken des Klosters Ribnitz (en latín). Schwerin: Bärensprungsche Hofbuchdruckerei. p. 15. Consultado el 29 de agosto de 2022. «Eodem anno fundatum est claustrum ho in Ribbenitz a domino Hinrico Magnopolensi et ab illustrissima domina Anna, filia ducis Saxonie, quondam conjuge lantgravii Thuringie, nunc conthorali domini Hinrici.» 
  14. Mecklenburgisches Urkundenbuch • VIII Band • 1339–1336 (en latín). Schwerin: STILLER'SCHEN HOFBUCHHANDLUNG. 1873. p. 7. Consultado el 28 de agosto de 2022. «sicut olim Anno Domini MCCCXXIIII predicta consorte nostra Anna adhuc superstite recolimus nos dedisse, ad honorem dei ac beatissime virginis Marie sancteque virginis Clare reverenciam dominabus ordinis eiusdem virginis Clare ad edificandum monasterium secundum dicti ordinis». 
  15. https://heilige.de/de/heilige/saints.400.html
  16. Deutsches Bernsteinmuseum, s/f, p. 2. "Fürstin Beatrix, eine Tochter des Klosterstifters wurde 1349 zur Äbtissin gewählt. Die Klosterchronik würdigt sie als ein Abbild von „Friedfertigkeit, Demut und Liebe und strengster Einhaltung der Ordensregeln“. Bis ins 16. Jahrhundert wurde sie in Ribnitz als „Heilige Beata“ hoch verehrt."
  17. Deutsches Bernsteinmuseum, s/f, p. 2. "Ihr Gedenktag ist noch heute der 8. April."
  18. Posse, 1897. "Anna lebte noch am 25. Juni 1327 (Mecklenb. Urk. 1078), aber nicht mehr am 9. Aug. 1328 (ebend. 4960, B)."
  19. Posse, 1897. "Nach Kirchberg, Reim-chronik 822 starb sie am 22. Nov. 1327 (czehin kalendas Decembris)"
  20. Posse, 1897. "Dagegen starb nach Latomus (Westph. IV, 285, unter Berufung auf eine Wismarsche Urkunde) Anna erst am 1. Mr 1328."
  21. Posse, 1897. "Auch die ehemalige Tafel im Franziskaner-Chor gab das Jahr 1328"
  22. Posse, 1897. "Dies zweite Datum stimmt aber weniger zu Detmars Angabe über Heinrichs II. dritte Vermählung in dem zweiten Quartal des Jahres 1328."
  23. Posse, 1897. "und ward in Wismar begraben, „zum barfuszin" (by froychen Beaten in dat kor, setzt Slagghert, Chronik hinzu"
  24. Mecklenburgisches Urkundenbuch • VIII Band • 1339–1336 (en latín). Schwerin: STILLER'SCHEN HOFBUCHHANDLUNG. 1873. p. 7. Consultado el 28 de agosto de 2022. «et Anne, illustris principis Alberti ducis Saxonie, felicis recordacionis». 

Bibliografía[editar]