Juliette Dodu
Juliette Dodu | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | San Denís, 15 de xunu de 1848[1] |
| Nacionalidá |
 Francia |
| Muerte |
Clarens (es)  , 28 d'ochobre de 1909[2] (61 años) |
| Sepultura |
Cementeriu de Père-Lachaise Grave of Dodu (en) |
| Estudios | |
| Llingües falaes | francés[3] |
| Oficiu | espía |
| Premios | |
| Serviciu militar | |
| Lluchó en | guerra franco-prusiana |
 | |
Juliette Dodu (15 de xunu de 1848, San Denís – 28 d'ochobre de 1909, Clarens (es) ) foi una espía francesa, heroína de la guerra franco-prusiana de 1870.
Biografía[editar | editar la fonte]
Nacida na isla de Xunta, nuna familia orixinaria d'Indre, dexó la isla a los seis años dempués de que'l so padre, un ciruxanu de la marina francesa, morriera de fiebre mariello. Dellos años dempués atopó trabayu como direutora de la oficina telegráfica de Pithiviers (departamentu de Loiret).
En redol al añu 1875 empezó una rellación amorosa col barón Félix Hippolyte Larrey, médicu xefe del exércitu francés, fíu del célebre Larrey y herederu de la so fortuna (el so pequeñu castiellu en Bièvres).
Sol seudónimu de Lipp, Juliette publicó en 1891 un llibru consagráu a George Sand, l'Eternel Roman. Morrió en 1909[4] en casa del so cuñáu, el pintor Odilon Redon.
¿Una heroína?[editar | editar la fonte]
Mientres la Guerra franco-prusiana de 1870 Juliette algamaría la so fama. Los exércitos prusianos invadieron Pithiviers el 20 de setiembre de 1870. La oficina de telégrafu foi confiscada y la familia Dodu foi apostrada al primer pisu de la casona. Juliette, qu'entós tenía 22 años, tuvo la idea de faer una derivación del filo del telégrafu que pasaba pela so habitación. Como caltuviera un aparatu receptor pudo interceptar les tresmisiones de los prusianos cada vez que los ocupantes recibíen o unviaben mensaxes.
Mientres diecisiete díes, la moza criolla unvió los mensaxes interceptaos a les autoridaes franceses ensin que los prusianos abarruntaren nada. Gracies a los sos informes salvó la vida de los soldaos del xeneral Aurelle de Paladines. Los prusianos terminaron afayando la derivación telegráfica que Juliette instalara n'el so habitación y conducir ante un tribunal militar. Foi condergada a muerte. Afortunadamente, roblóse l'armisticiu ente Francia y Prusia primero que fuera executada y foi amnistiada pol príncipe Federico Carlos de Prusia y lliberada.
¿O una mistificación?[editar | editar la fonte]
Históricamente l'actuación de Juliette Dodu paez ser esaxerada a posteriori, anque esisten ciertos fechos reales.
Lo que paez seguro ye que'l decretu nº 1942 de 8 d'avientu de 1870 concéde-y una mención honorable (a Juliette Dodu), según a otros 20 emplegaos y axentes del serviciu telegráficu. Mención que, en 1877, foi tresformada alministrativamente en medaya de guerra.
En 1873, Juliette Dodu ye responsable de la oficina de telégrafu d'Enghien-les-Bains, onde conoció al direutor del periódicu Figaro, Hippolyte de Villemessant. El 26 de mayu de 1877 apaez nesi periódicu la primer versión conocida de la lleenda de Dodu.
El Courrier du Loiret (periódicu de Pithiviers) consagró un enorme dossier sobre Juliette Dodu, en 1984 (una copia atopar na biblioteca de Bièvres). Según la so autora, la "esposa del mariscal de Francia (el presidente Mac-Mahon) yera una feminista convencida. Nun resulta impensable que'l testu de la nominación de Juliette Dodu a la orde de la Lexón d'Honor fuera escritu por cuenta de la so intervención."
Esta teoría ye esaminada por Guy Breton na so obra Les beaux mensonges de l'histoire (Les guapes mentires de la Hestoria), onde afirma que tola hestoria de Juliette Dodu nun sería más qu'una fábula inventada pol periodista del Figaro que robló como Jean de Paris nun artículu del 26 de mayu de 1877, que se trataría en realidá del so direutor Hippolyte de Villemessant. Y realmente nun ye hasta siete años dempués de la guerra franco-prusiana que s'empieza a falar de Juliette Dodu. Guy Breton cita en referencia al xeneral Aurelle de Paladines, comandante en xefe del exércitu del Loira, que nun menta pa nada a la heroína que supuestamente salvaría al so exércitu. El teniente coronel Rousset, autor d'una Hestoria de la guerra francu-alemana de 1870-1871 tampoco fai nenguna referencia a Juliette Dodu, anque na so obra apurre detalles como la espesura de la nieve o l'estáu del cielu. Tampoco hai referencies nel informe de Steenackens, direutor de telégrafos de la dómina, que describe tolos actos de resistencia de los sos emplegaos mientres esta guerra.[5]
Guy Breton esplica tamién les incoherencies d'esti rellatu épicu; ente otres, que los prusianos abandonaríen Pithiviers tres selmanes antes de los fechos mentaos y l'imposibilidá d'entender un mensaxe cifráu n'alemán y tresmitíu en Morse pa retresmitilo de la mesma en francés ensin error. Esto non yá supón una gran conocencia del alemán per parte de Juliette Dodu, sinón tamién de los códigos militares de los prusianos. Amás, en Pithiviers naide conocía esos códigos.[5]
Tampoco esiste nenguna evidencia sobre la condena a muerte de Juliette Dodu nin del so indultu. Toos estos datos lleven a preguntar sobre la esistencia d'una posible mistificación per parte del periodista Villemessant que llogró la Lexón d'Honor pa una falsa heroína nuna dómina na que, xusto dempués del periodu de la Comuña de París (1871), Francia había perdíu Alsacia y Lorena y el país precisaba héroes y exemplos positivos.[5]
Homenaxes[editar | editar la fonte]
- Una cai lleva'l so nome nes ciudaes de París, Le Havre, Montreuil y Saint-Denis na isla de Xunta, onde un colexu públicu tamién lleva'l so nome nel so honor. En Bièvres, llugar nel que vivió, llevántase una estatua nel so honor. Trátase d'una obra de la duquesa d'Uzes.
- La tumba de Juliette Dodu atopar nel campusantu de Père-Lachaise, 28ª división.
- Un sellu postal de 0,56 € foi emitíu nel añu 2009 con motivu del aniversariu de los 100 años de la so muerte.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Afirmao en: Base Léonore. Identificador Léonore: LH//783/4. Apaez como: Lucie Juliette Dodu. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: francés. Editorial: Ministerio de Cultura de Francia.
- ↑ Afirmao en: Find a Grave. Identificador Find a Grave: 9786340. Apaez como: Juliette Dodu. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ «idRef» (francés). Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Consultáu'l 5 marzu 2020.
- ↑ «Le mystère s’épaissit» (en francés). Le Quotidien de La Réunion. 25 d'ochobre de 2009. http://www.lequotidien.re/actualites/histoire/70562-juliette-dodu-il-100-ans-disparaissait-une-heroine-ou-une-espionne-le-mystere-epaissit.html. Consultáu'l 3 de payares de 2009. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Guy Breton, Les Beaux mensonges de l'histoire, éd. Pré aux Clercs, mars de 1999, ISBN 978-2-84228-016-1
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- les amis de la bibliothèque, Bièvres et ses célébrités au XIX° siècle, 1988.
- « Juliette Dodu, héroïne ou catin?», série d'articles de Georges Durand, publiés de juin à mai 1984 dans le Courrier du Loiret.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
- « Juliette Dodu: 15 juin 1848 - 28 octobre 1909», Journal de l'île de La Réunion.
- Fotografía de la estatua de Juliette Dodu en Bièvres.
Datos: Q3189752
Multimedia: Juliette Dodu
