Amanita rubescens

Wat je moet weten

Amanita rubescens heeft een kap met een cuticula die over het algemeen wijnachtig, wijnrood of felroze is, met gekleurde schubben van roodachtig grijs of wijnrood. De kieuwen zijn wit, op oudere leeftijd soms gepitcht met wijnachtig. De steel is dik, cilindrisch of licht taps toelopend naar de top, wit van kleur met een neiging naar azijnachtig, vaak fijn gepuncteerd met azijnachtig, en heeft een vallende sluierring. De basis van de steel is bedekt met een zeer gebarsten geschubde volva, die een duidelijke bol omringt. Het vlees wordt ook roze als het aan de lucht wordt blootgesteld.

De soort is zeer variabel van kleur, die kan variëren van zeer bleek en bijna witachtig tot vrij donker, afhankelijk van de vochtigheidsomstandigheden en de leeftijd van de vruchtzetting. Dit kleurpolymorfisme kan leiden tot verwarring met andere gevaarlijke Amanita soorten.

Hij is wijd verspreid en algemeen in het oosten van Noord-Amerika. Hij groeit van juni tot november in loofbossen, naaldbossen en gemengde bossen, zowel alleenstaand als in groepen.

Er wordt aangenomen dat deze paddenstoel veilig is om te eten als hij gekookt is en een goede smaak heeft. Om er zeker van te zijn dat hij niet verward wordt met een giftige paddenstoel, breek je de hoed af en kijk je of het vlees wijnrood wordt. Als dit het geval is, is het veilig om te consumeren. Deze paddenstoel is ook te onderscheiden van giftige paddenstoelen door de wratten en ring op de steel. Giftige paddenstoelen hebben een gladde ring en een witte steel, terwijl deze paddenstoel een geribbelde ring en een rode steel heeft.

In 1797 beschreef Christiaan Hendrik Persoon deze soort. De specifieke epitheton rubescens betekent rood worden, wat verwijst naar de kleurverandering van wit naar rozerood bij snijden of beschadiging.

Andere namen: Blusher, Euraziatische Blusher, Perlpilz (Duits), Parelamaniet (Nederland), Muchomůrka Růžovka (Tsjechië), Cuc of Cuci of Plopenchi of Borșgombă (Roemenië).

Paddenstoel Identificatie

1. Kap

   4-20 cm; convex, overgaand in breed convex of plat; droog of licht kleverig; versierd met talrijke viltige wratten die aanvankelijk heldergeel en dicht opeengepakt zijn, maar zich snel verspreiden en vervagen en rozeachtig, grijsachtig of dof taankleurig worden; oppervlak dof messinggeel tot dofbruin als hij jong is, overgaand in rode tinten en uiteindelijk roodbruin tot taankleurig of bruin wordend; de rand is meestal niet gelijnd.

2. Kieuwen

   Vrij van de stengel of er nauw aan vastgehecht; wit, soms roodachtig verkleurend; dicht of dicht opeengepakt; korte kieuwen talrijk.

3. Steel

   5-18 cm lang; 1-3 cm dik; min of meer gelijk, of soms iets vergroot naar de basis toe; de basis onduidelijk tot bolvormig; meestal zonder universele sluierresten; zonder rand; eerst wit, later rozeachtig tot vuilrood verkleurend; kaal of fijn behaard; met een fragiele, hardnekkige ring.

4. Vlees

   Overal wit, langzaam lichtrozerood verkleurend, vooral rond wormgaten.

5. Geur en smaak

   De geur is zoetig schimmelachtig. De smaak is flauw en wordt dan lichtjes scherp.

6. Sporen

   Wit.

7. Sporenafdruk

   Wit.

8. Seizoen

   Juni tot november.

9. Habitat

   Mycorrhizaal, voornamelijk bij eiken, maar versies worden ook gevonden onder dennen en andere naaldbomen; groeit alleen, verspreid of in groepen; wijd verspreid.

10. Microscopische kenmerken

    Sporen 6-10.5 x 4-7µm; glad; ellipsoïd; amyloïd. Basidia 4-sporig; zonder klemmen. Pileipellis een cutis of ixocutis van 2-7 µm brede hyfen. Lamellaire trama bilateraal; subhymenium cellulair.

Gelijksoortige soorten

1. Amanita excelsa

   Zeer vergelijkbaar in cap kleur. Het vlees verandert niet van kleur bij het snijden.

2. Amanita caesarea

   De hoed is schitterend oranje met een gestreepte rand. De steel is geel.

3. Amanita muscaria

   Sommige variaties hebben oranjebruine hoedjes terwijl andere zilverkleurig zijn. De sluierfragmenten zijn zuiver wit.

4. Amanita pantherina

   De hoed heeft een bruine kleur. Het vruchtvlees wordt niet roze bij het snijden.

Synoniemen en variëteiten

• Amanita verrucosa Lam., 1783

• Agaricus adnatus Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 260

• Agaricus circinatus (Persoon) Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 251

• Agaricus crassipes O.F. Müller (1780), Flora danica, 14, p. 7, tab. 831, afb. 2

• Agaricus magnificus Fr. 1857

• Agaricus margaritiferus Batsch (1783), Elenchus fungorum, p. 57

• Agaricus muscarius var. ß rubens (Scopoli) F.H. Wiggers (1780), Primitiae flora holsaticae, p. 98

• Agaricus myodes Schaeffer (1774), Fungorum qui in Bavaria et Palatinatu circa Ratisbonam, 4, p. 69, tab. 261

• Agaricus pustulatus Schaeffer (1774), Fungorum qui in Bavaria et Palatinatu circa Ratisbonam, 4, p. 39, tab. 91

• Agaricus rubens Scopoli (1772), Flora carniolica, Edn 2, 2, p. 416

• Agaricus rubescens (Persoon) J. Otto (1816), Versuch einer auf ... Anordnung und Beschreibung der Agaricorum, p. 39

• Agaricus rubescens var. ß circinatus (Persoon) Weinmann (1836), Hymeno et Gastero-mycetes hucusque in imperio Rossico observatos recensuit, p. 7

• Agaricus verrucosus Bulliard (1786), Herbier de la France, 7, tab. 316

• Amanita annulosulphurea (Gillet) Seyot 1930

• Amanita circinata (Persoon) Gray (1821), Een natuurlijke schikking van Britse planten, 1, p. 600

• Amanita incarnata ss. Gillet (1874), Les hyménomycètes, ou description de tous les champignons (fungi) qui croissent en France, p. 45

• Amanita magnifica (Fr.) Gillet 1874

• Amanita marci Dupain (1928), Bulletin de la Société mycologique de France, 44(1), p. 113 (nom. inval.)

• Amanita pseudorubescens Herrfurth (1936), Schweizerische Zeitschrift für Pilzkunde, 14(6), p. 77, tab. 1

• Amanita pustulata (Schaeffer) J. Schröter (1889), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(1), p. 678

• Amanita radicata Voglino, 1894

• Amanita rubens (Scopoli) Quélet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 4

• Amanita rubens var. circinata (Persoon) Saccardo (1915), Flora italica cryptogama. Pars 1: Schimmels. Hymeniales, 1(14), p. 45

• Amanita rubescens f. annulorosea A.G. Parrot (1960), Amanites du Sud-Ouest de la France, p. 91

• Amanita rubescens f. exannulata A.G. Parrot (1960), Amanites du Sud-Ouest de la France, p. 90

• Amanita rubescens Persoon (1797), Tentamen dispositionis methodicae fungorum, p. 67 (basionyme) Sanctionnement : Fries (1821)

• Amanita rubescens var. alba Coker 1917

• Amanita rubescens var. alutacea Gillet 1874

• Amanita rubescens var. annulosulphurea Gillet 1874

• Amanita rubescens var. circinnata Pers. 1801

• Amanita rubescens var. communis Alb. & Schwein. 1805

• Amanita rubescens var. congolensis Beeli 1935

• Amanita rubescens var. elegantissima Naveau 1923

• Amanita rubescens var. genuina Gillet 1874

• Amanita rubescens var. gracilis Gillot & Lucand (1889), Société d'histoire naturelle d'Autun, Bulletin, 2, p. 147

• Amanita rubescens var. incarnata Gillet 1874

• Amanita rubescens var. magnifica (Fr.) Rea 1922

• Amanita rubescens var. ß circinata Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 255

• Amanita rubescens var. sulphureoannulata Gillet

• Amanita rubescens var. verrucosa (Bulliard) Gillet (1874), Les hyménomycètes, ou description de tous les champignons (fungi) qui croissent en France, p. 45

• Amplariella rubescens (Persoon) E.-J. Gilbert (1940), Iconographia mycologica, 27, supplément 1(1), p. 78

• Hypophyllum vinosum Paulet (1808) [1793], Traité des champignons, 2, p. 357, tab. 161, afb. 1-4

• Limacium rubescens (Pers.) J. Schröt., 1889

• Venenarius rubens (Scopoli) Murrill (1913), Mycologia, 5(2), p. 75

Amanita rubescens Video

[media=https://www.youtube.com/bekijken?v=imX0WTtQQuI]

Bronnen:

Foto 1 - Auteur: Andreas Kunze (CC BY-SA 3.0 Onbewerkt)

Foto 2 - Auteur: Grzegorz "Spike" Rendchen (CC BY-SA 3.0 Onuitgegeven)

Foto 3 - Auteur: Grzegorz "Spike" Rendchen (CC BY-SA 3.0 Onbewerkt)

Foto 4 - Auteur: Pluis Berger (CC BY-SA 4.0 Internationaal)

Foto 5 - Auteur: Michel Langeveld (CC BY-SA 4.0 Internationaal)