FREDERIC II E OCCITÀNIA
Francesc Sangar.- L’emperaire del Sant Empèri Roman Germanic Frederic II (1194 – 1250), del linhatge dels Hohenstaufen, e tanben rei de Sicília e simbolicament de Jerusalèm, mantenguèt una prigonda relacion amb las tèrras occitanas.
En lo domeni cultural foguèt mecenas e protector economic de divèrses trobadors coma Pònç de Chapduèlh, Guilhèm Augièr Novella e Folquet de Romans, mas tanben d’Aimeric de Pegulhan e Guilhèm Figuera, qu’èran susvelhats per supausadas simpatias amb lo Catarisme.
Una escòla de trobadors
A la cort de Frederic II la poesia trobadorenca èra totalament presenta, e justament lo meteis monarca defendèt la creacion de la nomenada “Escòla Poetica Siciliana”, ont èra imitada la lirica provençala e la tematica de l’amor cortés. Qualques istorians de la literatura opinan qu’aquela escòla siciliana foguèt la basa de la futura lirica italiana desvolopada al nòrd de la Peninsula pendent la Bassa Edat Medievala.
Mas tanben los interèsses de l’emperaire Frederic gardavan las tèrras occitanas dempuèi una vision politica. Quand accediguèt al tròn l’an 1210, aviá començada la Crosada contra los Catars, mas dispausam pas d’indicis que demòstren al començament qualqu’una sòrta d’interès. Mas trenta ans après, quand la fortalesa de Montsegur èra menaçada per l’armada, qualqu’unes pensavan que l’emperaire enviariá d’òmes al comte de Tolosa per la defensa dels abitants del “pòg”.
Mas, cossí èra nascuda aquela idèa? Èra un desir desesperat dels darrièrs “eretges”? En aquel moment, dos eveniments defendián aquela escasença. Lo trobador Uc de Sant Circ, partidari de la monarquia francesa e de la Glèisa Catolica, aviá escrich l’an 1240 un poèma ont podèm legir que l’emperaire Frederic voliá “venjar lo Tolosan, e Besièrs e lo país de Carcassona”.
Lo meteis monarca aviá liurat al comte de Tolosa, Raimon VII, lo marquesat de Provença l’an 1243. Mas l’an seguent, Montsegur caiguèt sens recebre cap d’ajuda. E la mòrt de l’emperaire l’an 1250 eliminèt quina illusion que siá. Encara las darrièras comunitats cataras del nòrd valencian al sègle XIVn remembravan lo monarca germànic coma un possible aliat del passat.
