Niedługo po debiucie Ferrari 12Cilindri – następcy 812 – włoski producent odtworzył historię modeli wyprodukowanych w Maranello, które miały dwunastocylindrowy silnik umieszczony z przodu. 

Pierwszy samochód marki – Ferrari 125 S z 1947 r. – był wyposażony w silnik V12 Colombo umieszczony między przednimi kołami. Pojemność była ograniczona do zaledwie 1,5 litra, a moc wynosiła raptem 118 KM. Oba ostatnie parametry były zwiększane wraz z rozwojem technologicznym. Z debiutem legendarnego 250 GTO, jednostka V12 przypieczętowała swoją pozycję jako nierozłącznego elementu dla marki z Maranello.

GTO był nie tylko jednym z najwspanialszych samochodów drogowych marki, ale także prawdziwym samochodem wyścigowym z miejscem na tablicę rejestracyjną. Stanowił ucieleśnienie podstawowej filozofii Ferrari. Montowany z przodu 3-litrowy silnik V12 Colombo GTO wytwarzał 300 KM, dzięki czemu samochód osiągał prędkość maksymalną 280 km/h i odnosił elektryzujące sukcesy w Międzynarodowych Mistrzostwach Producentów GT FIA. W latach 1962-1964 wyprodukowano zaledwie 36 modeli, z których wszystkie zachowały się do dziś.

Podczas, gdy GTO jest prawdopodobnie najbardziej znanym uosobieniem klasycznego Ferrari z silnikiem V12 z przodu, nie bez znaczenia był model 365 GTB4, lepiej znany jako Daytona. Wyróżniał się długą maską, pod którą skrywał 4,4-litrową jednostkę V12 o mocy 352 KM. Zadebiutował w 1968 roku i był w stanie pomknąć z prędkością maksymalną 280 km/h. Zapisał się w historii jako bardzo udany samochód wyścigowy – w 24-godzinnym wyścigu Le Mans nieprzerwanie w latach 1972-1974 dominował w swojej klasie.

Po ponad dwudziestu latach, w których supersamochody z silnikiem umieszczonym centralnie stanowiły szczyt oferty produkcyjnej Ferrari, model 550 Maranello z 1996 roku ponownie wprowadził do gamy silnik V12 umieszczony między przednimi kołami. Tzw. okręt flagowy Ferrari miał 5,5-litrowe V12 o mocy 485 KM, współpracujące z 6-biegową przekładnią ręczną umieszczoną z tyłu, a także mechanizmem różnicowym o ograniczonym poślizgu. Chociaż 550-tka była na wskroś nowoczesna pod względem konstrukcji i technologii, oznaczała powrót do „klasycznego” formatu GT Ferrari z silnikiem z przodu. Nic dziwnego, że w momencie premiery niektórzy ten model za „odrodzoną Daytonę”.

Jeszcze bardziej wściekłe GT z silnikiem V12 pojawiło się w 2010 roku wraz z premierą 599 GTO – homologowanej wersji niezwykle szybkiego 599XX. To trzecie Ferrari noszące kultową plakietkę GTO. Pod maską znalazłsię 6-litrowy silnik V12 o mocy 620 KM. 

W 2012 roku na rynku pojawił się model F12berlinetta, zaś 5 lat później 812 Superfast. Ten ostatni szczycił się mocą 800 KM z 6,5-litrowej jednostki V12 i był w stanie rozpędzić się ze startu zatrzymanego do 100 km/h w zaledwie 2,9 sekundy. Na dostatecznie długiej prostej rozwijał 340 km/h. 

Kolejną granicę przesunął model 12Cilindri pisząc najnowszy rozdział w chwalebnej epoce V12 Ferrari. Technologiczne arcydzieło kontynuuje historyczną linię modeli z zamontowanymi z przodu jednostkami V12. Auto swoją stylistyką nawiązuje do 365 GTB/4 Daytony – szczególne podobieństwo znajdziemy z przodu pojazdu, gdzie w oczy rzuca się charakterystyczny pas kontrastujący z kolorem nadwozia łączący przednie reflektory.

Autor: Tomasz Nowak

Zdjęcia: Materiały prasowe