Suncoast (2024)

Matige film over een tiener die het moeilijk heeft thuis, omdat haar broer op sterven ligt. Een weinig opzienbarend regiedebuut, maar wel met prima acteerwerk. De film is niet slecht te noemen, maar simpelweg wat aan de saaie kant. Een coming-of-age verhaal dat niks nieuws heeft te bieden. Net geen 3.0 sterren.

Het lijkt wel alsof ik een andere film heb gezien dan sommige mensen, als ik de recensies zo lees. Voorspelbaar zeker en er wordt niet te scherp ingegaan op de pro-life vs. pro-choice discussie. Maar de boodschap dat je pas echt goed kan begrijpen wat voor moeilijke keuze het is als je in zo'n situatie terecht komt, wordt door de regisseur goed uitgewerkt. Oprecht, persoonlijk (letterlijk blijkbaar) en emotioneel. Geen vals sentiment, maar gewoon herkenbaar. Mooie film.

Drama over meerderjarig worden in een gezin, dat gespleten wordt door de zorg voor een ernstig zieke zoon. Prima regiedebuut van Laura Chinn, die naar verluidt deels put uit eigen ervaringen. Ook de jonge Nico Parker is goed op dreef.

Wat een aangrijpend en intens drama was dit zeg. Een film die je raakt tot op het bot. En nog auto biografisch ook nog waardoor deze "Suncoast" nog harder binnenkomt. Een verhaal wat behalve een terminale jongen ook nog eens belicht wat het doet met moeder en het jongere zusje die zich vergeten voelt. De film is realistisch en confronterend. Nico Parker zet uitstekend de rol neer van onbegrepen zus Doris. Maar ook de rollen van Linneley ( moeder) als Harrelson ( activist en steunpilaar) zijn overtuigend. Film die je onmogelijk onberoerd laat en uit het leven gegrepen. 4*/4.5*

Diep ontroerend portret van tiener Doris [Nico Parker] vanaf het moment dat haar ouders broer Max [Cree Kawa] wordt overgeplaatst naar Suncoast, een zorginstelling voor mensen die in de laatste fase van hun leven zijn. Max heeft een hersentumor en Doris heeft zes jaar lang het grootste deel van de zorg voor haar broer op zich genomen. De opname voelt eerst als een bevrijding en Doris weet voor het eerst in jaren vriendschappen te sluiten. Maar haar dominante moeder [Laura Linney] is verbolgen over Doris’ drang naar vrijheid. Doris vindt steun in Paul Warren [Woody Harrelson], een weduwnaar die bij Suncoast is vanwege de euthanasiezaak rondom Terri Schiavo. Autobiografisch drama is buitengewoon goed geschreven en bevat een briljant spel van Parker, die zich probleemloos staande houdt naast de eveneens uitstekende Linney en Harrelson. Ook Ella Anderson, Daniella Taylor, Ariel Martin en Amarr verdienen lof voor de authentieke wijze waarop ze Doris’ nieuwe vriendenclubje neerzetten. Geen valse noot te bekennen in dit meesterwerk waarbij ik aan het einde mijn tranen niet kon (en niet wilde) bedwingen.

Als je behoefte hebt om in een depressie terecht te komen. Dan kan ik deze film aanraden. Acteerwerk is uitstekend. De wederom hysterische Laura Linney trek ik in deze titel nog minder als bij haar rol in Ozark. Helaas heeft het mij niet kunnen amuseren. Maar misschien ooit wel als euthanasie op mijn pad komt.