Heart - Jupiters Darling (2004)

Om de e.o.a. reden nog niet eerder aan toegekomen om dit album 'ns goed te beluisteren, tot afgelopen weekend. Er staan echt 'n paar kippevel-nummers op, waaronder 'No Other Love' .
Hoewel de titel ongeveer het enige is wat steeds herhaalt wordt, zit dit nummer zó vol emotie... dat ik er 'n brok van in mijn keel kreeg. 3,5*

Als wiskundige kan ik natuurlijk de fractal op de hoes wel waarderen

De nineties/eighties hardrcok/aor/pop sound wordt losgelaten en de zusjes komen weer met wat avontuurlijkere dromerige rock, zoals ze dat in de jaren 70 deden.

En wat zijn Nancy en Ann nog goed bij stem.

En wat een band hebben ze om zich heen verzameld. Gilby Clarke (Guns n Roses), Mike Inez (Alice in Chains) en ook Jerry Cantrell en Mike McCready (resp. Alice in Chains en Pearl Jam) spelen mee.

Wat je krijgt voorgeschoteld is frisse en energieke rock die nergens verveelt en ook al komen ze uit Seattle, de muziek is nergens zwaarmoedig.
De gitaren staan lekker op de voorgrond. En het gebruik van synths etc. is tot een minimum beperkt.

Sluit mij hier helemaal bij aan.

Jupiters Darling is een aangename verrassing, een cd uit de categorie Het Verleden Herleeft Zonder Oubollig Te Zijn En Zonder Verlies Van Enige Kwaliteit.

In alle opzichten sluit Jupiters Darling volledig aan bij het werk dat Heart in het tweede deel van de jaren '70 heeft gemaakt.

Ik vond de gladde rock vanaf halverwege de jaren '80 en '90 ook niet al te best, al moet ik toegeven dat Heart er commercieel gezien grote successen mee boekte.

Ik maak in dat kader echt zelden mee, dat een band daarna besluit om toch nog weer eens terug te grijpen naar de opzet, de wijze hoe ze 30 jaar eerder ooit zijn begonnen. Vaak zullen ze het verleden willen laten rusten, uit nostalgie of uit angst dat het oude niveau niet meer zal worden gehaald. Of dat niemand het meer interessant zal vinden.

Het is geen veilige weg terug, die kritiek kan niet worden geleverd. Er zal wel degelijk op de proppen moeten worden gekomen met ijzersterk spel, akoestisch en electrisch in het geval van Heart en, niet onbelangrijk, onberispelijke composities.

Heart voldoet hier merkwaardig genoeg aan alle eisen, zelfs de vocalen van Ann Wilson klinken alsof de tijd volledig stil heeft gestaan.
De overigens sterk spelende nieuwe bandleden hebben zich volledig ondergeschikt gemaakt aan de ideeën die de dames Wilson voor ogen heeft gestaan.

Ik vind het om al die redenen een zeldzaam geslaagd project, van weinig vertoonde klasse.

Mmm, de positieve reacties deden me toch iets anders verwachten dan dit product. Slecht is het zeker niet, maar als ik lees dat de zusjes weer terug gaan naar de jaren '70 qua sound, dan voel ik me toch verward en vraag ik me af of ik een ander album heb beluisterd. Een song als The Perfect Goodbye heeft vrij weinig te maken met iets anders dan mainstream gitaarrock die door wel meer saaie acts begin eeuwwisseling werd gemaakt. I Give Up klinkt als refrein bijna hetzelfde als Meredith Brooks' Bitch. Verder vliegt het qua stijlen echt alle kanten op. Down The Nile is hijgerige stonerrock, Enough is Beatles-achtig, Vainglorious groovy hardrock, Move On heeft een hele lelijke Rage Against The Machine=achtige gitaarriff. Er gebeurt een hoop, maar het raakt me niet.

Lost Angel en Led To One zijn wel lekkere songs en het geheel is echt niet verschrikkelijk. Ik haal er door het allegaartje aan stijlen, te lange speelduur en gebrek aan echt imposante songs echter weinig voldoening uit.

Voorlopige tussenstand:
1. Dreamboat Annie
2. Dog & Butterfly
3. Little Queen
4. Magazine
5. Bebe Le Strange
6. Desire Walks On
7. Brigade
8. Bad Animals
9. Heart
10. Private Audition
11. Jupiters Darling
12. Passionworks

Hmm, zo zit er verrassend genoeg toch nog een stijgende lijn in. Jupiters Darling is het beste album in jaren, maar de magie die ze soms op het vroege werk lieten horen, kom je hier helaas niet tegen. Door het inhuren van allerlei grunge muzikanten, is dit album vrij stevig geworden. Het doet inderdaad wel wat denken aan de eerste platen, maar bijzonder wordt het nergens. Ik vind het eigenlijk al winst dat ik me nauwelijks gestoord heb aan dit album. Ook het zingen gaat de dames beter af, maar de felle stukken blijven uit. Maar beter ook dus.

Tussenstand:
1. Little Queen
2. Dreamboat Annie
3. Magazine
4. Jupiters Darling
5. Bebe Le Strange
6. Dog & Butterfly
7. Desire Walks On
8. Bad Animals
9. Passionworks
10. Brigade
11. Private Audition
12. Heart