The Lighthouse (2019)

Een nogal zwaarmoedige film waarin Dafoe zich weer helemaal kan laten gaan en Pattinson wil tonen dat hij niet alleen Hollywood-rollen kan spelen. Het geheel zit vol met symboliek en is best wel mooi gefilmd. Maar echt raken doet het nooit. Het komt nogal geforceerd over. Misschien dat het later bij een herziening beter tot haar recht komt.

Best wel een unieke film waar ik me ook even heb bij ingelezen om hier en daar wat meer duiding te hebben. De film is in zwart en wit en het formaat is wat anders. Nu zag ik daar wel de meerwaarde van in. Het is niet dat de setting zich leende voor een film in kleur. Het zwart en wit heeft de film wat stijl, past bij de setting en is misschien een ode aan bepaalde films van vroeger, maar daar ben ik minder in thuis. Het werkt wel de sfeer. Het beeld is wederom om van te smullen met momenten. Ook het geluid is erg goed wederom erg goed. Op dat vlak gaat Eggers op hetzelfde elan door als bij The VVitch.

Het andere sterktepunt zijn de acteerprestaties. Het is wel een film die zich leent voor te acteren. Dafoe en Pattinson spelen toch wel de pannen van het dak. Op dat valt er echt niets aan te merken. De dialogen komen erg gekunsteld over. Zelfs zo gekunsteld dat het humoristisch wordt. Oude zeemanspraat in het oud-Engels en we zien dat de relaties tussen beiden in snel tempo alterneert tussen haat en bewondering, maar dat beiden vooral begeleid worden door primitieve instincten. Eenzaamheid doet wat met een mens, en met steeds dezelfde persoon een plek delen op een rots ergens in het midden van de zee/oceaan, is vragen om dit soort toestanden natuurlijk. Doe daar dan nog een dosis drank bij, en je komt tot een gevaarlijke cocktail die tot dit leidt. Heel erg veel waanzin, soms wordt het zelfs grappig.

Over het algemeen heb ik veel bewondering voor deze film, maar tegelijkertijd moet ik er ook wel bij zeggen dat ik toch te weinig kon inleven met het verhaal of te weinig geabsorbeerd werd door het verhaal voor een betere beoordeling. Daarvoor is het geheel toch iets te afstandelijk en is het geheel wellicht iets te moeilijk te verteren, maar respect voor de vakmanschap in deze film heb ik zeker en vast wel.

You're fond of me lobster! Yarrr, matey!

Acteerwerk: Pattinson doet het aardig tot goed tot soms zelfs uitstekend. Willem hoeft alleen te verschijnen en 't is al goed. Sully is een openbaring en verdient een Oscar, jammer dat ze (hij?) zo snel het loodje moet leggen.

Soundtrack: van dik hout zaagt men planken en het gaat ook meteen loos. Beetje meer opbouw had wel gemogen.

Verhaal: er zal vast van alles in zitten (cabin fever en de Griekse sirenen moest ik aan denken), maar veel kon ik er niet mee. Ook iets teveel gelul en gelal aan de keukentafel.

Tot slot: er zitten tal van geslaagde tot zeer geslaagde scènes in die mij met gemak overhalen een mooie voldoende uit te delen. Eggers heeft volgens mij goed gekeken naar de oude (horror) filmklassiekers.

Derhalve: 3,5*.

Ik heb veel slechte films gezien, maar deze sluit moeiteloos onderop aan....

Toch erg benieuwd en veel van verwacht.
Wat een verrassing was, was het direct overspringen op 4:3 formaat, dit is absoluut niet plezierig en meteen sloeg de twijfel al toe over deze film.

Het zwart-wit was bekend, een makkelijke vergelijking met Schindler's list is dan snel gemaakt, daar voegt het zwart-wit echt iets toe.
Als het hier de toevoeging had om de film nog saaier en onduidelijker te maken is het gelukt, anders dan dat, totaal geen toevoeging!

Dan de film zelf, die ging werkelijk, helemaal nergens over!
Het was niet spannend, het was niet boeiend en de waanbeelden waren helemaal triest een zeemeermin die gilde waar hij later in z'n fantasie bovenop lag.... en een abnormale obsessie voor het licht waarbij we niet te zien kregen wat achter het licht deurtje zat wat spontaan open ging

Ook de enorme storm viel wel mee, een close-up van een grote golf moet je doen geloven dat het vreselijk weer was. Ook de waanbeelden kwamen niet uit de storm of door het "mysterieuze" eiland zoals te lezen valt. De mannen werden krankzinnig doordat ze uiteindelijk te veel gezopen hadden .

Ook de slechte films kijk ik uit, hopende op een omslag, een enorme plot twist of bij wat na te lezen en er nog over na te denken, mijn mening bij te stellen, maar dat is niet gelukt.

De aftiteling was het hoogtepunt met toch wel wat brandende vragen over de laatste scène: hebben de meeuwen eerst z'n kleding opgevreten, voordat ze aan zijn ingewanden begonnen of heeft hij zich eerst uitgekleed? Heeft hij zich heeft opgeofferd, door wat hij in het licht zag (wat wij niet mochten zien) en is hij daarna voor de meeuwen gaan liggen en waarom?

Dafoe zijn acteerprestaties waren wel erg goed, als je als zo'n goed acteur, zo'n enorme irritatie op kan wekken met slaapverwekkend lange, bijna onverstaanbare oud Engels en nietszeggende dialogen, dan kan je wel wat.
De drang om Platoon voor de zoveelste keer opnieuw te bekijken is enorm, om hopelijk deze ervaring met Dafoe uit mijn systeem te krijgen.

Bar slecht
0,5 *

Toch wel benieuwd waarom je hier veel van verwacht had, maar kennelijk ook geen idee had waar je aan begon. Dat het zwart wit en 4:3 was, bleek toch uit alle voorstukjes en trailers.

Basto (Quote knopje doet het niet..)

Wat een vreemde conclusie, hoezo heb ik geen idee waar ik aan begon?

Een trailer bekijken is toch niet een standaard gegeven?

Zwart-wit was als aangegeven bekend bij mij, ik geef alleen aan dat het naar mijn mening niets toevoegt.

Dit was wat ik las op bol.com(dat lijkt mij verwachtingsvol, maar komt totaal niet overeen met de film):

Productbeschrijving

Robert Eggers, de vooruitstrevende filmmaker achter het moderne meesterwerk The Witch, komt met een duister en hypnotiserend verhaal. Twee vuurtorenwachters (Willem Dafoe en Robert Pattinson) zitten vast op een afgelegen en mysterieus eiland in New England in 1890. Wanneer er een grote, bedreigende storm op hen afkomt en vreemde gedaantes verschijnen vanuit de mist, beginnen beide mannen te vermoeden dat de ander krankzinnig is geworden.

Dit is wat er staat bij specificaties:

Beeldformaat 16:9

Helder. Dank voor de toelichting. Slordig van Bol dat ze 16:9 vermelden.

Mja.. nu ga ik echt op zoek naar de betere films en zo kwam ik bij The Lighthouse terecht. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet snap wat deze film zo goed maakt. Toegeven, hij ziet er mooi uit qua beeld. Acteerwerk is goed, geloofwaardig gezien de tijd waarin het speelt. Maar qua verhaal? In het kort:

Hulpje wordt steeds afgeblaft op de eenzame vuurtorenlocatie door z'n baas. Door eenzaamheid gaan ze zuipen, en zijn constant dronken. Dat zuipen is dagelijks en in hun dronken buien worden ze beide vervelend en draaien door. Hulpje is het uiteindelijk zat en dood z'n baas en gaat kijken wat er nu toch aan de hand is bij het vuurtorenlicht. Hij ontdekt wat er met dat licht is, maar voor ons als kijker blijft dat een raadsel. Hulpje sterft kort daarna aan z'n ontdekking..

Spannend? Mwoah. Thriller? Nee. Leuk om te kijken? Tja, het ziet er mooi uit en het oude engels en vage spreuken zijn geinig.. Film viel me tegen, teveel focus op het doordraaien.. maar geen opbouw naar iets spannends..

Mijn 3000ste stem. Dat heeft lang geduurd na mijn 1000ste (juni 2009) en mijn 2000ste (augustus 2012)

Robert Eggers heeft overduidelijk al wat met geschiedenis, folklore en mythologie. Na de sterke The VVitch komt hij nu met een iets kleinere productie op de proppen; The Lighthouse. Opmerkelijk is al meteen de zwart-wit montage in combinatie met het kleine 19de eeuwse decor. Zoals je kan raden speelt de hele film zich af op het kleine vuurtoreneilandje.

Het eilandje wordt bezocht door Thomas en Thomas (Wake en Howard) Wat ze daar nou precies moesten doen weet ik niet, maar het beloofd al snel wat te worden. Robert Pattinson en Willem Dafoe vormen hier een ijzersterk duo. Waar de film precies om draait? Nouja, verveling. Een beetje hangen op het eiland die steeds onder dreiging staat van zware stormen en groen en geel aan elkaar ergeren. Dafoe is een oude cynische rot die de naïeve binnenvetter Pattinson constant lastigvalt met allerlei doemverhalen en mythes. Dingen die nou niet goed zijn om een beetje hoop te creëren. Pattinson krijgt vervolgens ruzie met een meeuw, ziet visioenen van oa een zeemeermin, en zelfs tentakels en bekvecht steeds met Dafoe. Dan hebben ze eindelijk een oplossing gevonden tegen deze stuitende verveling: drank.

Naarmate de film voortkabbelt lijkt de waanzin steeds meer het piekpunt te bereiken, drijven de beide heren elkaar tot het uiterste en lijkt het uiteindelijk aan de kijker te zijn om er een eigen invulling aan te geven. Waar de film nou precies naar toe wilt is mij nog steeds niet duidelijk. Wel zijn de hele dagenschets en de verwijzingen naar allerlei mythes de kersen op de taart.

En hierbij weet The Lighthouse toch wel elke seconde te boeien. Vooral door de sfeer en het magistrale acteerwerk. De rest moet je nogmaals zelf invullen.

4,0*

Masterpiece!

Wat een briljante nachtmerrie!

De eerste keer zag ik m volledig nuchter op zondagochtend bij het IFFR. Ergens in de Doelen. Niet de beste zaal, maar de misthoorn deed z’n werk. Het was een van de hoogtepunten van het festival.

Het is geen gemakkelijke film, dus herziening had even op zich laten wachten. Vanavond met een flesje rode wijn in de herziening dus. En ook vanavond was het weerveen meesterwerk! Ken echt weinig films die zo onder je huid weten te kruipen, om vervolgens je ruggengraat te gaan krabben. En dat met zwart-wit fotografie, intense personages en een hallucinante geluidsband. Eraserhead comes to mind….

Wow! Moet hier echt effe van bijkomen. Cinema waar je (op prettige wijze) onpasselijk van wordt!

Meesterwerk!

5*

Als fervent verzamelaar van films op fysieke media bestelde ik deze film bij de bolletjes in de aanbieding, niet wetend wat ik moest verwachten. Ademloos naar deze film gekeken. Geweldige acteerprestaties, prachtig geschoten in zwart wit en 4:3 en dan nog het krankzinnige script. Eigenlijk is het een soort "The Shining" in een vuurtoren, maar dan met twee mannen en zonder paranormaal kind. Fascinerend stukje film. Ik woon zelf onder een vuurtoren, maar ik hoop niet dat ze daar dit soort dingen meemaken. Vier sterren.

Draait volgende week dinsdag (29 maart) in Concordia, Enschede.

Wat een film is dit zeg.
Dit is pure horror voor mij.
Waarom? Omdat ik mezelf ook zo zou kunnen zien doordraaien.

Audiovisueel hoogstaand werk. Acteerwerk subliem.
Dit is een pareltje die niet voor iedereen weggelegd is.

Het verhaal mag wat geforceerd zijn, het acteerwerk is fenomenaal.

WAANZINnige film.

Veel te lang gewacht met deze film opzetten, ik dacht waarschijnlijk dat het te eng was ofzoiets. Uiteindelijk zit het juist vol met onheilspellende symboliek, bijgeloof, mooie beelden en acteerwerk van de bovenste plank, vooral van ons Willem.

The Lighthouse is voor mij in alle facetten echt een pareltje. De tijd waarin het zich afspeelt de vereenzaming en veroordeling tot elkaar. Dit alles met drank en waanbeelden maakt het ongelooflijk sterk naar het einde. Waar je als kijken denkt dat het misschien heen wil blijkt slechts een illusie. Het zwart/wit past er prima bij en twee top prestaties qua acteerwerk. Heerlijke film dit zeer artistiek.

Schitterende film. Magnifiek in beeld gebracht als een Gothic, waarin droom en werkelijkheid door elkaar lopen maar nog nooit zo ondoordringbaar gezien als hier. Verhaal is één zin samen te vatten : man wordt gek maar het duurt vooraleer wij, de kijkers dit inzien. Maar misschien is Dafoe reeds gek van in het begin ? Of bestaat het personage van Dafoe wel ? Heerlijk deze raadsels die mijn hoofd doen tollen. En Dafoe ! Wat een acteur. Bekijk zijn oeuvre en die heeft met alle regisseurs samengewerkt die gerust als de who's who in cinema mogen gezien worden. De interacties tussen Dafoe en Pattinson zijn geniaal doch een tikkeltje onduidelijk en de soundscape roept de nodige dreiging op alsof er iets staat te gebeuren maar toch komt het niet. De chaos in het hoofd van de personages gesymboliseerd door de storm, het alsmaar meer lekkende huis, de rommel, het niet (kunnen) opruimen, etc lijkt bij te dragen aan een onheilspellend gevoel dat steeds weer wordt tegengesproken in een volgende scene. Eén van de meest fascinerende films die ik dit jaar heb gezien.

Arthouse-films zijn sowieso vaak speciale kijkervaringen die je al of niet kan smaken waarbij de woorden symboliek, traag en vaag de basis vormen. Soms pakt dat goed uit, maar hier helaas niet. Het verhaal is langdradig opgebouwd zonder enige spanningskracht en weet totaal niet te boeien. Het verhaal is nochtans vrij simpel ondanks het vage concept waarbij de regisseur kiest voor twee gedachten die de kijker zelf kan invullen. Een verhaal over twee mannen met ieder hun eigen rugzakje uit het verleden of over één man die een dubbele persoonlijkheid heeft. In ieder geval een lange eentonige zit waarbij alleen de vertolkingen van Dafoe/ Pattison en de zwart-wit beelden noemenswaardig zijn. 3/10

Ik keek hier zo naar uit, maar het helaas te hoge verwachtingen.

Ik moet zeggen dat de sfeer goed was, het camerawerk, de acteerprestaties.

Alleen had ik toch iets te veel mysterie in het verhaal verwacht.

het waren wat losse flarden vaagheid, en de rest vooral langdradige dialogen tussendoor.

Ik kon er mijn aandacht niet meer bijhouden helaas en werd het een enorme lange trage zit,

Jammer, aan de acteerprestaties lag het niet, maar het verhaal en de scenes mochten wel wat mysterieuzer.

Volbracht, maar het was moeizaam zwoegen. Te gekunsteld, te warrig, te zwaar op de hand en ik weet ook te weinig van Griekse mythologie om al de symboliek te kunnen duiden. Voor mij een beetje de -nieuwe-kleren- van-de-keizer film, oftewel Expeditie Robinson op VPRO niveau.

De derde film die ik zie van Eggers. Elke film is compleet anders, maar ook alle drie de films vind ik dus echt niets. Ik kijk vooral naar iemand die kunstzinnig wil doen maar mij nooit raakt. Ja, de fotografie is af en toe schitterend maar beide personages wisten me nergens te boeien, vooral niet door de wat theatrale aanpak. Ik keek niet naar twee personages, ik keek naar twee acteurs waarvan de een wat stil is en de ander eerder staat te declameren dan invoelbaar te acteren. 1,5*.

Gelukkig beleefde ik het 180% omgekeerd.

Nooit zo overtuigend meegesleept in de krochten van een delierium. Enkel de ether trip in fear and loathing komt in de buurt.

Deze film is er bij uitstek een waar ik wel van wil geloven dat voor sommigen deze wel perfect werkt. En vaak snap ik hun recensies ook wel.

Taaie film die mij wist te intrigeren maar bij een eerste visie nog niet echt wist mee te slepen. Deed me soms wat denken aan het werk van Béla Tarr, waar het de knappe zwart-witte, winderige beelden mee gemeen heeft. Het steekspel tussen de 2 heren is best wel vermakelijk bij momenten, en er wordt goed geacteerd. Maar echt helemaal mee was ik nog niet.

Kan bij een volgende visie wel gebeuren, want bij bv. een eerste keer Eraserhead kon ik de film ook nog niet helemaal smaken. De waardering voor de ambitie van Eggers is er in ieder geval, misschien dat The Lighthouse mij de volgende keer wel weet te overrompelen.

Qua score weet ik het ook nog niet goed, maar ik laat de pluspunten eventjes wat zwaarder doorwegen en zet in op 3,5*.

Verstand op nul en je laten meeslepen door de film. Mijn dochter keek de Serie 'Vamire Diaries'. Zoek de 100'000 verschillen met deze film. Een film a la Arthouse, waar je je moet laten meeslepen in de waanzin van de kunst. Ik heb de film zeker gewaadeert, maar blijf het nog steeds het hè en wat-gevoel hebben. ongelovelijk wazig en apart. De Scheepstoeter, die wordt in de muziek meegevoerd, deed me haast hypnotiseren.

De film is net een rare en wazige droom.

De acteer-Prestatie van Dafoe was echt uitmuntend sterk.

Laat dit nu stomtoevallig ook mijn 3000e stem zijn, haha.

The Lighthouse stelt mij lichtelijk teleur en dat vind ik jammer. Waarbij ik erg genoot van Eggers eerdere film The VVitch, was deze mij een tikkeltje te traag, voor de rest fantastisch acteerwerk van zowel Dafoe en Pattinson en prachtig filmwerk. Soms een gniffel bij paar krankzinnig scènes (de dansscène om de tafel bijvoorbeeld), maar het geheel kon mij niet echt bekoren, terwijl meestal wel van dit soort surrealistische, waanzinnige films hou. Ik hoop dat het een geval is van een film die ik veel meer kan waarderen als ik hem over een jaar of 5 opnieuw bekijk.

Kleine 3.5, neigt naar een 3.0

Homo-erotische spanningen rond een verlaten vuurtoren. Je moet 't Robbert Eggers nageven dat hij karakteracteurs als Robert Pattison en Willem Defoe maximaal benut in een cryptisch vat vol intertekstuele verwijzingen. Van de zeevaardersromantiek met homoseksuele subtekst uit Melville's 'Moby Dick' (1851), tot de omineuze aanwezigheid van zeemeeuwen als in Hitchcock's 'The Birds' (1963) of tentakels uit een andere wereld uit het werk van H.P. Lovecraft. Talloze verwijzingen naar mythes uit de Grieks-Romeinse oudheid of Bijbelse vertellingen. Het meest in 't oog springt natuurlijk de esthetische keuze voor stemmig zwart/wit en expressionistische kadreringen als in het werk van Murnau of Fritz Lang. Bloedmooi om naar te kijken, maar het bizarre spel van aantrekken en afstoten tussen Pattison/Defoe is het werkelijke hart van de film. Ze zijn zowel onuitstaanbaar als hilarisch in hun hallucinante dans om de macht en hun neerdaling in een delirium.

Aardig

Een film die ik had gezien toen ik net begon met een interesse krijgen in cinema. Ik vond hem toen best goed maar nu vind ik hem toch wat minder. Het is een van die films die super indrukwekkend is als je alleen A24 rotzooi kijkt. Voor een A24 film is het beter dan meeste troep die ze produceren maar het is alsnog een beetje te typisch.

Het acteerwerk is goed, Dafoe steekt vooral uit. Hij laat toch zien dat hij veel aan kan en dat hij een gevarieerde acteur is. Cinematografie is ook redelijk, het maakt deze film en geeft het veel atmosfeer. Eggers had goed ingezien waar de film uniek in kon zijn en de script is dat ook zeker. De film bevat veel humor, was het niet voor Dafoe was deze film niet zo grappig eerlijk gezegd. Het is gewoon een beetje te basic arthouse voor mijn smaak. Alle materiaal is er voor een sterke film maar een betere regisseur was nodig. Zoals het nu is komt het niet in zijn geheel tot iets speciaals. Goede concept en sterke inzicht maar de uitwerking is gewoon oninteressant.