Otis Rush Jr. (1934 – 2018)
Samengesteld door Hans Ros
Otis Rush Jr. was een Amerikaanse bluesgitarist en singer-songwriter. Met kwaliteiten, die vergelijkbaar zijn met de stijlen van andere artiesten uit de jaren 1950, Magic Sam en Buddy Guy, werd zijn geluid bekend als West Side Chicago blues. Rush was linkshandig maar anders dan andere linkshandige gitaristen, bespeelde hij een rechtshandige gitaar “op z’n links” (de gitaarhals rechts) zonder de snaren te veranderen. Velen zijn ervan overtuigd dat daardoor zijn herkenbare geluid is ontstaan.
Otis Rush verhuisde in 1949 naar Chicago en na geïnspireerd te zijn door Muddy Waters, maakte hij naam in bluesclubs aan de zuid- en westkant van de stad. Van 1956 tot 1958 nam hij op voor het onafhankelijke label Cobra Records en bracht acht singles uit, sommige met Ike Turner of Jody Williams op gitaar. Zijn eerste single, “I Can’t Quit You Baby”, bereikte in 1956 nummer 6 op de Billboard R&B chart.
Tijdens zijn tijd bij Cobra nam hij enkele van zijn bekendste nummers op, zoals “Double Trouble” en “All Your Love (I Miss Loving)”.
Cobra Records ging in 1959 failliet en Rush tekende een platencontract met Chess Records in 1960. Hij nam acht nummers op voor het label, waarvan er vier werden uitgebracht op twee singles dat jaar. Rush ging de studio in voor Duke Records in 1962, maar slechts één single, “Homework” ondersteund door “I Have To Laugh”. In 1965 nam hij op voor Vanguard en deze opnames zijn opgenomen op het verzamelalbum Chicago / The Blues / Today Vol.2 van het label. Rush begon in de jaren zestig in andere steden in de Verenigde Staten en in Europa te spelen, met name met het American Folk Blues Festival.
In 1971 nam Rush het album Right Place, Wrong Time in San Francisco op voor Capitol Records, maar Capitol bracht het niet uit. Het album werd uiteindelijk uitgegeven in 1976, toen Rush de master van Capitol kocht en het door P-Vine Records in Japan liet uitbrengen. Bullfrog Records bracht het kort daarna uit in de Verenigde Staten. Het album heeft sindsdien een reputatie opgebouwd als een van zijn beste werken.
Hij bracht Ain’t Enough Comin’ In uit in 1994, zijn eerste studioalbum in 16 jaar. Any Place I’m Goin’ volgde in 1998 en hij verdiende zijn eerste Grammy Award voor Best Traditional Blues Album in 1999.
Otis Rush nam na 1998 geen nieuw studioalbum op, maar bleef toeren en optreden tot 2003, toen een beroerte kreeg. In 2002 was hij te horen op het Bo Diddley eerbetoonalbum Hey Bo Diddley – A Tribute !, met het nummer “I’m A Man”. In juni 2016 verscheen Rush op het Chicago Blues Festival in Grant Park. Burgemeester Rahm Emanuel uit Chicago eerde de verschijning van Rush door 12 juni te verklaren als Otis Rush Day in Chicago. Rush stierf op 29 september 2018 aan complicaties van een beroerte.
Wil je meer luisteren van Otis Rush jr., check deze link
Geweldige bluesgitarist en zanger. Zijn Cobra en Chess opnamen behoren tot het beste van de Chicago blues en zijn gecoverd door oa John Mayall, Eric Clapton, Peter Green en Led Zeppelin. De beste man heeft helaas veel pech en tegenslagen in zijn carrière gehad en heeft nooit de status bereikt zoals artiesten van zijn generatie als Buddy Guy en Albert King. Doodzonde. Goed dat BM nu eens aandacht geeft aan deze geweldenaar.