What do you think?
Rate this book
Kiss & Tell
Dr. Samuel Johnson observed that everyone's life is a subject worthy of the biographer's art. Accused by a former girlfriend of being unable to empathize, the narrator of Alain de Botton's Kiss & Tell takes Johnson's idea to heart and decides to write about the next person who walks into his life.
He meets Isabel Rogers, a production assistant at a small stationery company in London, apparently an ordinary woman. But as the biographer's understanding of Isabel deepens, she becomes remarkable. Her smallest quirks, private habits, and opinions become worthy of the most painstaking investigation-and unexpectedly attractive to her biographer.
He meets Isabel Rogers, a production assistant at a small stationery company in London, apparently an ordinary woman. But as the biographer's understanding of Isabel deepens, she becomes remarkable. Her smallest quirks, private habits, and opinions become worthy of the most painstaking investigation-and unexpectedly attractive to her biographer.
258 pages, Paperback
First published January 1, 1994
About the author
Alain de Botton
135 books14.2k followersAlain de Botton is a writer and television producer who lives in London and aims to make philosophy relevant to everyday life. He can be contacted by email directly via www.alaindebotton.com
He is a writer of essayistic books, which refer both to his own experiences and ideas- and those of artists, philosophers and thinkers. It's a style of writing that has been termed a 'philosophy of everyday life.'
His first book, Essays in Love [titled On Love in the US], minutely analysed the process of falling in and out of love. The style of the book was unusual, because it mixed elements of a novel together with reflections and analyses normally found in a piece of non-fiction. It's a book of which many readers are still fondest.
Bibliography:
* Essays In Love (1993)
* The Romantic Movement (1994)
* Kiss and Tell (1995)
* How Proust Can Change Your Life (1997)
* The Consolations of Philosophy (2000)
* The Art of Travel (2002)
* Status Anxiety (2004)
* The Architecture of Happiness (2006)
* The Pleasures and Sorrows of Work (2009)
He is a writer of essayistic books, which refer both to his own experiences and ideas- and those of artists, philosophers and thinkers. It's a style of writing that has been termed a 'philosophy of everyday life.'
His first book, Essays in Love [titled On Love in the US], minutely analysed the process of falling in and out of love. The style of the book was unusual, because it mixed elements of a novel together with reflections and analyses normally found in a piece of non-fiction. It's a book of which many readers are still fondest.
Bibliography:
* Essays In Love (1993)
* The Romantic Movement (1994)
* Kiss and Tell (1995)
* How Proust Can Change Your Life (1997)
* The Consolations of Philosophy (2000)
* The Art of Travel (2002)
* Status Anxiety (2004)
* The Architecture of Happiness (2006)
* The Pleasures and Sorrows of Work (2009)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 80 reviews
March 15, 2021
Ablamın kütüphanesinden aşırdığım aslında çok planlı bir okuma sürecinde olmadığım Alain de Botton'un bu kitabını kısa sürede soluksuz bitirdim! Kolay ve mükemmel bir üslup! Sayfaları kıvırmaktan yoruldum desem yeridir... Anlatımı harika... Aslında biyografi yazma etrafında şekillenen bir kurgusu var, ama olaylar bir biçimde Proust'a öyle bir bağlanıyor ki, Proust'la ilgili okuduğum her satır için bir artı yıldız da ekleyesim geliyor.
'İnsanı geçmişini anımsamaya zorlamak, onu silah zoruyla hapşırtmaya benzer, sonuç mutlaka hayal kırıklığına uğratır, gerçek anımsama tıpkı hapşırık gibi her isteyince elde edilmez, evet bunun adı neyse, Proustvari anı dedikleri şey...
Biyografiler... 'Einstein'in küçükken banyoda sabun köpüğüyle oynamayı sevdiğini, Churcill'in purolarını nasıl Stalin'le paylaştığını,... Biyografilerde aradığımız özel yaşamdır,
Aynı maddi dünyada yaşadığımız ve ortak tanımlarda birleşen dilleri konuştuğumuz için başkalarıyla konuşurken kafamızdaki imgeleri büyük ölçüde paylaştığımızı varsayarız... Hepimiz aynı güdülerle harekete geçer, aynı hilelere kanar, aynı umutla canlanır, tehlikelere karşı benzer biçimde kendimizi dışa kapatır, arzularımız yüzünden aynı şekilde başımızı derde sokar, zevklerle de baştan çıkarız...
Kitabın sonlarına doğru ise, İsabel ile Proust'un aynı sorulara verdikleri farklı cevapların yer aldığı bir bölüm geliyor ve çıtayı arşa taşıyor. :)
Partner bulmak için kendi kısa biyografilerini; gazetenin ilan köşesinde yayınlayan tiplerin tanımlarının geçtiği bölümde ise; kişilerin neyi aradığı ve kendinde hangi özellikleri barındırdığı eğlenceli bir dille anlatılmış. Buradaki diyaloğun en tatlı bölümü ise; eğer Proust gazeteye bir eş bulmak için ilan verseydi; ne yazardı? sorusu :) aşağıya alıntı yapmadan geçemeyeceğim;
PARİSLİ GAY YAZAR: annesine çok düşkün, astımlı,.. Vermeer'den uzun cümleler kurmaktan, şoförlerden, kadın adları taşıyan erkeklerden ve Venedik'ten hoşlanır... Seyahat etmek, kısa cümleler yazmak ve iyi geceler öpücüğü almadan uyumak gibi konularda sorunları var. Şuan çok büyük bir proje üzerinde çalışıyor,... Fotoğrafla başvurun.
Eğer Kayıp Zamanın İzinde romanına başladıysanız en az benim kadar heyecanlanarak okuyacağınız bir roman olacak :)
'İnsanı geçmişini anımsamaya zorlamak, onu silah zoruyla hapşırtmaya benzer, sonuç mutlaka hayal kırıklığına uğratır, gerçek anımsama tıpkı hapşırık gibi her isteyince elde edilmez, evet bunun adı neyse, Proustvari anı dedikleri şey...
Biyografiler... 'Einstein'in küçükken banyoda sabun köpüğüyle oynamayı sevdiğini, Churcill'in purolarını nasıl Stalin'le paylaştığını,... Biyografilerde aradığımız özel yaşamdır,
Aynı maddi dünyada yaşadığımız ve ortak tanımlarda birleşen dilleri konuştuğumuz için başkalarıyla konuşurken kafamızdaki imgeleri büyük ölçüde paylaştığımızı varsayarız... Hepimiz aynı güdülerle harekete geçer, aynı hilelere kanar, aynı umutla canlanır, tehlikelere karşı benzer biçimde kendimizi dışa kapatır, arzularımız yüzünden aynı şekilde başımızı derde sokar, zevklerle de baştan çıkarız...
Kitabın sonlarına doğru ise, İsabel ile Proust'un aynı sorulara verdikleri farklı cevapların yer aldığı bir bölüm geliyor ve çıtayı arşa taşıyor. :)
Partner bulmak için kendi kısa biyografilerini; gazetenin ilan köşesinde yayınlayan tiplerin tanımlarının geçtiği bölümde ise; kişilerin neyi aradığı ve kendinde hangi özellikleri barındırdığı eğlenceli bir dille anlatılmış. Buradaki diyaloğun en tatlı bölümü ise; eğer Proust gazeteye bir eş bulmak için ilan verseydi; ne yazardı? sorusu :) aşağıya alıntı yapmadan geçemeyeceğim;
PARİSLİ GAY YAZAR: annesine çok düşkün, astımlı,.. Vermeer'den uzun cümleler kurmaktan, şoförlerden, kadın adları taşıyan erkeklerden ve Venedik'ten hoşlanır... Seyahat etmek, kısa cümleler yazmak ve iyi geceler öpücüğü almadan uyumak gibi konularda sorunları var. Şuan çok büyük bir proje üzerinde çalışıyor,... Fotoğrafla başvurun.
Eğer Kayıp Zamanın İzinde romanına başladıysanız en az benim kadar heyecanlanarak okuyacağınız bir roman olacak :)
March 19, 2018
The plot goes like this: a guy is dumped by a girl who says he lacks empathy and is only interested in himself. Then in a bookstore the idea jumps out at him from some random book: writing someone's biography is one of the most unselfish and empathetic acts you can do. So he decides to do exactly that for the next girl he likes.
This is an incredibly witty, clever and delicate novel that I really enjoyed reading. It made me laugh a handful of times, but I think that I also found a lot of deeper insights there. And Isabel is absolutely charming and now one of my favorite fictional female characters. If there is anything I didn't like about that novel, it was an ending; I liked its form but not the substance. It made me think that I like Isabel more than her creator.
Now I wish that someone would want to write my biography... isn't that the most romantic thing ever to do for a girlfriend?
This is an incredibly witty, clever and delicate novel that I really enjoyed reading. It made me laugh a handful of times, but I think that I also found a lot of deeper insights there. And Isabel is absolutely charming and now one of my favorite fictional female characters. If there is anything I didn't like about that novel, it was an ending; I liked its form but not the substance. It made me think that I like Isabel more than her creator.
Now I wish that someone would want to write my biography... isn't that the most romantic thing ever to do for a girlfriend?
October 26, 2008
I first discovered this book in the weirdest way possible: a section of it was a passage in the 2002 AP Literature test. While most of those passages are snore-worthy, during this test you could tell when everyone hit this passage because people would consistently laugh out loud. It stuck out enough to me that I jotted down the title before I left the test.
I bought it in college but spent most of my college career focusing on a doomed relationship, so I didn't get to read it until now, when I've been reading tons of extracurricular in an attempt to not write my master's thesis.
The book is about a guy, our heroic nameless narrator, who after being told by an ex-girlfriend he is totally egocentric, decides to write a biography about his next girlfriend. The book is part novel, part philosophical musings about the entity "biography". Many parts will make you laugh out loud, there are a couple of sections that seem to drag, but ultimately it lived up to its AP literature passage promise.
I bought it in college but spent most of my college career focusing on a doomed relationship, so I didn't get to read it until now, when I've been reading tons of extracurricular in an attempt to not write my master's thesis.
The book is about a guy, our heroic nameless narrator, who after being told by an ex-girlfriend he is totally egocentric, decides to write a biography about his next girlfriend. The book is part novel, part philosophical musings about the entity "biography". Many parts will make you laugh out loud, there are a couple of sections that seem to drag, but ultimately it lived up to its AP literature passage promise.
March 6, 2020
nakon uvodnih razmišljanja o formi biografije (zašto i kako ih autori pišu i zašto ih volimo čitati), a. de botton zacrtao si je napisati biografiju "obične" osobe - prva slijedeća njegova djevojka bit će "materijal" za biografiju. kroz nekoliko poglavlja, de botton, kao i inače verbalno raskošan i duhovit, provodi svoju družicu isabel kroz njenu povijest (doslovno, od rodoslovnog stabla) pa nadalje, dajući nam uvid u njen život slično kao što čitamo u biografijama slavnih.
sasvim zgodna ideja, ali jedna stvar u cijeloj priči ne štima: dok čitamo biografije, u pravilu izabiremo likove koji nas interesiraju, a, ruku na srce, isabel ne bi ni u kojem slučaju bila predmet mojeg interesa. sama po sebi ni po čemu posebna - tek utoliko što je izabranica u romantičnoj vezi s autorom. zbog toga sam s jedne strane, čitajući, bila zabavljena samim de bottonovim pristupom i njegovom pismenošću, a s druge strane, iritirana što saznajem svakojake pojedinosti o dotičnoj isabel, osobi koje me se ni u kojem smislu ne tiče. nije ni čudo da se mnogi čitatelji ovog djela na gr-u žale na dosadu pri čitanju ovog djela - svi smo bili suočeni pratiti neželjenu, sporadičnu osobu kroz dvjestotinjak stranica... a s vremenom to postane pravi zamor.
dajem tri zvjezdice zbog de bottonovog vještog pisanja i ideje kao takve.
sasvim zgodna ideja, ali jedna stvar u cijeloj priči ne štima: dok čitamo biografije, u pravilu izabiremo likove koji nas interesiraju, a, ruku na srce, isabel ne bi ni u kojem slučaju bila predmet mojeg interesa. sama po sebi ni po čemu posebna - tek utoliko što je izabranica u romantičnoj vezi s autorom. zbog toga sam s jedne strane, čitajući, bila zabavljena samim de bottonovim pristupom i njegovom pismenošću, a s druge strane, iritirana što saznajem svakojake pojedinosti o dotičnoj isabel, osobi koje me se ni u kojem smislu ne tiče. nije ni čudo da se mnogi čitatelji ovog djela na gr-u žale na dosadu pri čitanju ovog djela - svi smo bili suočeni pratiti neželjenu, sporadičnu osobu kroz dvjestotinjak stranica... a s vremenom to postane pravi zamor.
dajem tri zvjezdice zbog de bottonovog vještog pisanja i ideje kao takve.
July 1, 2011
de Botton merges fiction with philosophy in this exploration of biography, intimacy and narcissism. At turns funny, poignant and painful, it is the kind of book I had to read in chunks, not for the weighty nature of the ideas or the prose, but because the strain of loneliness in the narrator became oppressive in its sadness. I liked this book--the consideration of the complicated nature of telling a life's story in particular--but it was a difficult book to savor.
August 25, 2022
not his greatest book but still loved it <3
April 30, 2021
Voglio avere dei bambini,ma ho paura di diventare come mia madre.So che dovrei fare qualcosa di buono nella mia vita,ma sono le otto passate e arriverei in ritardo al treno.
#quote
#quote
July 5, 2020
Kiss & Tell (1995) by Alain De Botton is a fantastic and very refreshing read.
The plot follows the unnamed narrator of the book who has been told by his ex girlfriend that he can’t empathize with people so he decides to take on that challenge by writing the biography of the next person he meets. That next person is Isabel Rogers. Over time, he gets to know Isabel and there is a mutual romantic feeling between them but it is unspoken between them.
I really enjoyed it. The book is so authentic to life and is really funny in many parts. There is also much satire about biography writing which was both funny and philosophical.
There is a sense of the everyday, longing and a trying to find your place feel to this book. The complexity and simplicity of being a human are shown very well through different aspects.
I liked how one minute this book has you thinking, in another laughing, occasionally both. This author is super talented. You can tell in the book that the author writing the book that he wants to write. That comes through very clearly and I love that. It is unique, quirky, new, interesting and I loved it.
A must-read.
The plot follows the unnamed narrator of the book who has been told by his ex girlfriend that he can’t empathize with people so he decides to take on that challenge by writing the biography of the next person he meets. That next person is Isabel Rogers. Over time, he gets to know Isabel and there is a mutual romantic feeling between them but it is unspoken between them.
I really enjoyed it. The book is so authentic to life and is really funny in many parts. There is also much satire about biography writing which was both funny and philosophical.
There is a sense of the everyday, longing and a trying to find your place feel to this book. The complexity and simplicity of being a human are shown very well through different aspects.
I liked how one minute this book has you thinking, in another laughing, occasionally both. This author is super talented. You can tell in the book that the author writing the book that he wants to write. That comes through very clearly and I love that. It is unique, quirky, new, interesting and I loved it.
A must-read.
November 14, 2021
An unconventional and very entertaining take on a biography.
The author is pretty erudite, and I just find him fun to read as he takes off on some random new tangent. The idea is also fun, he does an autobiography of a girl he dates for a year. Both the two characters in the book are 20 somethings living in London. As a twenty something living in London I can relate!
It's set in the nineties. All the problems, worries, and joys of these two people were the same as twenty somethings in the 2020s, they just had fewer phones, more cars, and more reading of newspapers.
A very enjoyable read
The author is pretty erudite, and I just find him fun to read as he takes off on some random new tangent. The idea is also fun, he does an autobiography of a girl he dates for a year. Both the two characters in the book are 20 somethings living in London. As a twenty something living in London I can relate!
It's set in the nineties. All the problems, worries, and joys of these two people were the same as twenty somethings in the 2020s, they just had fewer phones, more cars, and more reading of newspapers.
A very enjoyable read
June 23, 2018
Somewhat insightful on matters of the heart but expected much more on the lines of the brilliant "On Love"/"Essays in Love".
Read
January 11, 2024not entirely crap but still a lot of crap
May 3, 2021
Neden kendi sevgilimin biyografisini yazmayayım diye düşünmüş Alain’ciğim ve sevgilisi Isabel ile birlikteyken biyografi tekniklerini kullanarak bu kitabı yaratmış. Aslında hem dili çok eğlenceli hem de analizleri çok özenli ama ben kendimi çoğu zaman neden Isabel’i bu kadar ince ayrıntısına kadar tanımak isteyeyim ki diye sorgularken buldum. 3,5 yıldız verebilsem verirdim.
Kitaptan alıntılar:
- Kötü biyografi, yazarın öznesi hakkında çok fazla fikir beyan ettiği ve okuduğumuzda, öğrenmek için para ödediğimiz kişinin komplekslerinden çok yazarın kendi kompleksleriyle ilgili bilgi sahibi olduğumuz biyografidir.
- Karşındaki insanın ismini unutmak, başkalarında nasıl bir izlenim yarattıklarını çok odaklanan insanların başına gelir. Çünkü karşılarındaki kişiye yoğunlaşamazlar.
- Isabel’in ailesini anlatışını dinlerken, sahip olunan toprakları,unvanları ve bir nesilden ötekine intikal eden malvarlıklarını değil de, insana ailesinden kalan duygusal mirası gösterecek ve kısaca “soydan gelen kaçıklık ağacı” diye adlandırılabilecek yeni bir soyağacı türü düşünülemez mi diye sordum kendime. (Örnek büyükanne; istifçi, amca; duyarlı ama yeteneksiz gibi)
- Biyografik yazılarda yiyecekten nadiren sözedilir. Kariyerleri üzerine elimizin altında pek çok belge bulunmasına karşın Abraham Licoln’un yumurtayı tavada mı yoksa haşlanmış mı sevdiğini tam olarak bilemeyiz.Yine de bir insanı kolayı kutudan nasıl içtiği veya çikolata parçalarını paketinden nasıl çıkardığı gibi sıradan eylemlerde tanımak mümkündür. Biyografi kahramanlarının mutfakları hakkında öğrenebileceğimiz şeylerin bize çok etkileyici gelmesi de şaşırtıcı değildir. Marquis de Sade’nin turtalara karşı zaafı olduğu, Rousseau’nun armutlar için methiye yazdığını, Sartre’nin deniz kabuklularından nefret ettiğini, Proust’un Ritz’e gittiğinde kızarmış tavuk sipariş ettiğini ya da Nietzche’nin elma soslu omletle servis yapılan bifteği çok sevdiğini öğrenmenin heyecan verici bir yanı yok mudur?
- Isabel ve benim insanlar hakkında dikkat ettiklerimiz de çok farklıydı. Eğer o bir biyografi yazacak olsaydı, çalışması, insanlarının avuç içlerinin ne kadar nemli olduğuna ilişkin betimlemeler içerirdi bense bunu asla düşünmezdim. Bu noktalar önemsiz kabul edilebilir tabii insanlar kelimeleri de farklı yorumlamıyor olsalardı. “Mantıklı” sözcüğünü ele alalım. Isabel’in sözlüğünde bu sözcüğün tanımları şöyleydi ve ona göre bir hakaretti:
1. Bir insanın can sıkıcı ve çok bilmiş olabilme yetisini vurgular.
2. Duygulu olmanın karş��tıdır.
3. Bir zamanlar eski sevgilisi tarafından kendisine yöneltilmiş bir hakaret.
Oysa ben kendi sözlüğümdeki tanımlardan hareket etmiştim.
1. Yüksek fikirli insanlara söylenen iltifat sözü
2. Marie Curie ve Virginia Woolf mantıklı insanlardır.
3. Duygularıyla uyum içinde, hatta duygularının ötesine geçebilme yetisine sahip
- Gazeteye aradığın kişi için bir ilan verebilecek olsaydın nasıl bir ilan verirdin?
Kitaptan alıntılar:
- Kötü biyografi, yazarın öznesi hakkında çok fazla fikir beyan ettiği ve okuduğumuzda, öğrenmek için para ödediğimiz kişinin komplekslerinden çok yazarın kendi kompleksleriyle ilgili bilgi sahibi olduğumuz biyografidir.
- Karşındaki insanın ismini unutmak, başkalarında nasıl bir izlenim yarattıklarını çok odaklanan insanların başına gelir. Çünkü karşılarındaki kişiye yoğunlaşamazlar.
- Isabel’in ailesini anlatışını dinlerken, sahip olunan toprakları,unvanları ve bir nesilden ötekine intikal eden malvarlıklarını değil de, insana ailesinden kalan duygusal mirası gösterecek ve kısaca “soydan gelen kaçıklık ağacı” diye adlandırılabilecek yeni bir soyağacı türü düşünülemez mi diye sordum kendime. (Örnek büyükanne; istifçi, amca; duyarlı ama yeteneksiz gibi)
- Biyografik yazılarda yiyecekten nadiren sözedilir. Kariyerleri üzerine elimizin altında pek çok belge bulunmasına karşın Abraham Licoln’un yumurtayı tavada mı yoksa haşlanmış mı sevdiğini tam olarak bilemeyiz.Yine de bir insanı kolayı kutudan nasıl içtiği veya çikolata parçalarını paketinden nasıl çıkardığı gibi sıradan eylemlerde tanımak mümkündür. Biyografi kahramanlarının mutfakları hakkında öğrenebileceğimiz şeylerin bize çok etkileyici gelmesi de şaşırtıcı değildir. Marquis de Sade’nin turtalara karşı zaafı olduğu, Rousseau’nun armutlar için methiye yazdığını, Sartre’nin deniz kabuklularından nefret ettiğini, Proust’un Ritz’e gittiğinde kızarmış tavuk sipariş ettiğini ya da Nietzche’nin elma soslu omletle servis yapılan bifteği çok sevdiğini öğrenmenin heyecan verici bir yanı yok mudur?
- Isabel ve benim insanlar hakkında dikkat ettiklerimiz de çok farklıydı. Eğer o bir biyografi yazacak olsaydı, çalışması, insanlarının avuç içlerinin ne kadar nemli olduğuna ilişkin betimlemeler içerirdi bense bunu asla düşünmezdim. Bu noktalar önemsiz kabul edilebilir tabii insanlar kelimeleri de farklı yorumlamıyor olsalardı. “Mantıklı” sözcüğünü ele alalım. Isabel’in sözlüğünde bu sözcüğün tanımları şöyleydi ve ona göre bir hakaretti:
1. Bir insanın can sıkıcı ve çok bilmiş olabilme yetisini vurgular.
2. Duygulu olmanın karş��tıdır.
3. Bir zamanlar eski sevgilisi tarafından kendisine yöneltilmiş bir hakaret.
Oysa ben kendi sözlüğümdeki tanımlardan hareket etmiştim.
1. Yüksek fikirli insanlara söylenen iltifat sözü
2. Marie Curie ve Virginia Woolf mantıklı insanlardır.
3. Duygularıyla uyum içinde, hatta duygularının ötesine geçebilme yetisine sahip
- Gazeteye aradığın kişi için bir ilan verebilecek olsaydın nasıl bir ilan verirdin?
July 21, 2014
Alain de Botton once again demonstrates his wit in this novel that ruminates on biography--its problems, its functions. De Botton's novels always seems a little nonfictional if only for the reason that the plots and character relationships so often feel secondary to the free-associations of its erudite writer. But far from being problematic, I find this to be charming, as de Botton has found his voice--that of the intelligent writer combining the many ideas of the classic writers and philosophers with contemporary "non-literary" subjects (for example: the Lonely Hearts section of the New York Review of Books) adding in his own unique ideas as well. This is not my favorite of his books, but it shares the same sensitivity and wit common throughout his work.
December 28, 2018
Outstanding fictional examination of how we perceive each other as humans as well as the art and form of biography. The narrator, derided as being self-absorbed, decides to write a biography of the next person he meets. Thus, we are treated to his attempt to do this with "Isabel", a young London woman he meets at a party. De Botton spins it all with a very light, often comic, touch, and yet manages to raise some fairly deep issues relating to how our perceptions of others are formed and shape our actions. Very good stuff which makes me want to find his other work and read it immediately. Fans of "High Fidelity" will likely find this a slightly higher-brow, but very enjoyable book.
June 12, 2008
I was intrigued by the premise, but the way Alain de Botton chose to deliver on it sometimes fell short of my expectations. I felt he dwelt too much on the history of the biography rather than the creation of his own biography. But then again, my beef with his construct did make the ending that much more satisfying. I also couldn't stop wondering the whole time I was reading--since this is fiction, who were all the people whose pictures appear, biography-style, in the middle of the book?
May 8, 2008
I was reminded that biographies are incomplete ways to know people. Knowing people also seems to be an incomplete way to know people. I really liked that this book, which is very interesting as an examination of a biography and not that interesting as a biography, was sprinkled with humanity and thought-provoking passages.
August 1, 2023
Yine bir Alain De Botton şahaseri, altını çizmekten kalemim bitti. Şu an satışı olmadığı için ben sahaftan aldım. Kapağı ayrı içeriği ayrı güzel. 'Ünsüz' Isabella'nın biyografisi bu kitap ama aslında hayatın biyografisi. Tam bir 5 puan.
Currently reading
November 23, 2009wasnt in the mood gave up on this
February 5, 2023
Genijalna knjiga. Obavezno štivo za sve koji vole čitati biografije a i za sve ostale koji žele dobiti zanimljivi uvid u načine na koje donosimo zaključke o drugima i samima sebi.
January 17, 2022
Alain de Botton jedan je od najboljih zivucih filozofa kraja 20. i pocetka 21. stoljeca. Njegova erudicija simpaticno odzvanja iz korica knjiga koje je napisao, njegovo stivo je uvijek zanimljivo, privlacno, nikada pretenciozno. Jos prije nego sto su postojale aplikacije (ppa😃 op.a.) procitala sam Utjehe filozofije, Kako vam Proust moze promijeniti zivot, Radosti i jadi rada, Statusna tjeskoba, Arhitektura srece …knjige su me osvojile pa sam ih cesto kupovala i poklanjala drugima. Tada je i T com pod vodstvom Mudrinica (uz moderatoricu Maju Weber) doveo Alaina u Hrvatsku pa sam iskoristila priliku poslusati ga i uzivo. On je i tvorac School of Life, preporucam da pogledate o cemu se radi (upoznati pritom i drugog osnivaca skole te filozofa i pisca Romana Krznarica).
Danas, 2022. bit ce vam gotovo nemoguce kupiti knjigu Alaina de Bottona u hrvatskom prijevodu, stoga sam se razveselila kada sam ovaj naslov nasla u nekom shopping centru na rubu jednog grada, kako ja to volim zvati “na sredini”. Studentica (zelim misliti da je studentica) s loknama i dugim noktima buljila je u mob, skrolajuci po drustvenim mrezama, bivajuci pritom potpuno nezainteresirana za rijetka izdanja knjiga koja su pred njom. Tamo je izmedju ostalog pocivala Algoritmova biblioteka Zlatka Crnkovica. Odabir pisaca je izvrstan, ali i “oprema knjige”: korice tvrde, font slova, razmaci, cak i fotografije u boji - to je ono kad knjigu opipavate, njusite, s nestrpljenjem “otvarate” knjigu pa pazljivo prelistavate. Na kraju, kupila sam samo Alaina de Bottona i odmah pozalila sto se nisam duze zadrzala na tom otocicu s blagom, (a u shopping centar na rubu nekog grada tesko da cu se vratiti). Da se vratim na knjigu samu, knjiga je dosadna. Da, d o s a d n a. To je zapravo biografija jedne potpuno nepoznate osobe i sve sto je vezano uz nju i njezin zivot, bas je dosadno. Iako, nisu li svi zivoti ponekad dosadni, bas dosadni. Ono od cega de Botton, na srecu citatelja, ne moze pobjeci, jest njegovo obrazovanje i vjestina pisanja koje se ocituju u filozofskim opazanjima, opservacijama na temu zahtjevnosti pisanja biografije i poznavanja neke osobe, psiholoskim zamkama s kojima se susrecemo..sve je to mozda mogao napisati i bez te (ona meni nije glavni lik, ona mi je Ta) glavne protagonistice i njezina zivota. Naravno, ponekada je volimo, ponekada se prepoznajemo u Njoj, ali nije li ta podudarnost ionako ocekivana. No, cini se da se Alain de Botton uvodnim citatom ogradio od, moze biti citatelju, dosadnog ugodjaja: “Mozda je jednako tesko dobro opisati neciji zivot, kao i dobro prozivjeti vlastiti.” Lytton Strachey
Danas, 2022. bit ce vam gotovo nemoguce kupiti knjigu Alaina de Bottona u hrvatskom prijevodu, stoga sam se razveselila kada sam ovaj naslov nasla u nekom shopping centru na rubu jednog grada, kako ja to volim zvati “na sredini”. Studentica (zelim misliti da je studentica) s loknama i dugim noktima buljila je u mob, skrolajuci po drustvenim mrezama, bivajuci pritom potpuno nezainteresirana za rijetka izdanja knjiga koja su pred njom. Tamo je izmedju ostalog pocivala Algoritmova biblioteka Zlatka Crnkovica. Odabir pisaca je izvrstan, ali i “oprema knjige”: korice tvrde, font slova, razmaci, cak i fotografije u boji - to je ono kad knjigu opipavate, njusite, s nestrpljenjem “otvarate” knjigu pa pazljivo prelistavate. Na kraju, kupila sam samo Alaina de Bottona i odmah pozalila sto se nisam duze zadrzala na tom otocicu s blagom, (a u shopping centar na rubu nekog grada tesko da cu se vratiti). Da se vratim na knjigu samu, knjiga je dosadna. Da, d o s a d n a. To je zapravo biografija jedne potpuno nepoznate osobe i sve sto je vezano uz nju i njezin zivot, bas je dosadno. Iako, nisu li svi zivoti ponekad dosadni, bas dosadni. Ono od cega de Botton, na srecu citatelja, ne moze pobjeci, jest njegovo obrazovanje i vjestina pisanja koje se ocituju u filozofskim opazanjima, opservacijama na temu zahtjevnosti pisanja biografije i poznavanja neke osobe, psiholoskim zamkama s kojima se susrecemo..sve je to mozda mogao napisati i bez te (ona meni nije glavni lik, ona mi je Ta) glavne protagonistice i njezina zivota. Naravno, ponekada je volimo, ponekada se prepoznajemo u Njoj, ali nije li ta podudarnost ionako ocekivana. No, cini se da se Alain de Botton uvodnim citatom ogradio od, moze biti citatelju, dosadnog ugodjaja: “Mozda je jednako tesko dobro opisati neciji zivot, kao i dobro prozivjeti vlastiti.” Lytton Strachey
May 3, 2023
La prefazione è assolutamente geniale. Dopo poche pagine mi ero già convinta che sarebbe stato il libro perfetto per recuperare la delusione dell'ultimo letto. La scrittura umoristica è condita con una serie di teorie interessanti e stimolanti che fanno da cornice alla storia... ma come dice l'autore stesso, le biografie sono noiose e nessuno vuole passare ore a leggere pagine e pagine delle sue preferenze sulla scatola dei cioccolatini, piuttosto che le risposte - con tanto di tabella completa di X - sulle domande del grado di soddisfazione dei servizi offerti dalla compagnia di volo, o il completo albero genealogico della famiglia, a partire dai nonni dei nonni.
Accusato di non capire le donne decide di stilare una lista di ben 216 pagine sui gusti in fatto di libri, dischi, cibo, sesso, davvero qualsiasi cosa, per conoscere a tutto tondo la nuova ragazza e non commettere gli stessi errori precedenti. Servirà a qualcosa oltre che a tediarci per giorni interi?
L'idea poteva essere carina, ma alla lunga il libro diventa lento e noioso e nemmeno il tono umoristico dello scrittore riesce a farmi tenere gli occhi aperti per più di 10 pagine.
Accusato di non capire le donne decide di stilare una lista di ben 216 pagine sui gusti in fatto di libri, dischi, cibo, sesso, davvero qualsiasi cosa, per conoscere a tutto tondo la nuova ragazza e non commettere gli stessi errori precedenti. Servirà a qualcosa oltre che a tediarci per giorni interi?
L'idea poteva essere carina, ma alla lunga il libro diventa lento e noioso e nemmeno il tono umoristico dello scrittore riesce a farmi tenere gli occhi aperti per più di 10 pagine.
May 18, 2024
Questo è il terzo libro di Alain de Botton che leggo (li ho cominciati in ordine cronologico di pubblicazione) e devo ammettere di aver fatto una fatica impensabile a finirlo. A un buon inizio di quello che sembrava un libro interessante nello stile che seguiva la scia degli altri due, con questo ci sono state continue battute d’arresto, momenti di blocco di lettura, disinteresse, difficoltà nel seguire il filo logico, derivante forse anche da una traduzione non proprio eccellente, poco scorrevole ed errori ortografici presenti che sono imperdonabili.
Allo sforzo di scrivere una biografia fedele della ragazza che il protagonista narratore sta frequentando si accavallano riflessioni filosofiche e meno su come deve essere scritta una buona biografia, con tanto di esempi da quel capolavoro biografico di Doctor Johnson scritto dall’amico Boswell. Lo stile di de Botton si sente ma non mi ha attirata e ho cercato di finire il libro più per dovere e scrupolo che per il piacere della lettura che appariva ostica e confusionale.
Allo sforzo di scrivere una biografia fedele della ragazza che il protagonista narratore sta frequentando si accavallano riflessioni filosofiche e meno su come deve essere scritta una buona biografia, con tanto di esempi da quel capolavoro biografico di Doctor Johnson scritto dall’amico Boswell. Lo stile di de Botton si sente ma non mi ha attirata e ho cercato di finire il libro più per dovere e scrupolo che per il piacere della lettura che appariva ostica e confusionale.
July 1, 2023
In this Alain de Botton novel, the narrator is accused of narcissism by his former girlfriend and so sets out to chronicle in painful detail the life story of the next woman who walks into his life - Isabel, a production assistant at a stationary company.
Having just seen the latest Wes Anderson film, Asteroid City, last night, I can't help but compare the two. Wes Anderson has a way of keeping his audience at a distance by crafting stunning, meticulous, aesthetically-gratifying worlds that are then inhabited by his familiar cast of characters who deliver their lines with a deadpan gravitas. de Botton's works are similarly something of an emotionless palate cleanser. His lofty language and carefully-crafted phrases are worth marveling at but they also create space between the reader and main characters, making it difficult to connect to the central plotline.
Having just seen the latest Wes Anderson film, Asteroid City, last night, I can't help but compare the two. Wes Anderson has a way of keeping his audience at a distance by crafting stunning, meticulous, aesthetically-gratifying worlds that are then inhabited by his familiar cast of characters who deliver their lines with a deadpan gravitas. de Botton's works are similarly something of an emotionless palate cleanser. His lofty language and carefully-crafted phrases are worth marveling at but they also create space between the reader and main characters, making it difficult to connect to the central plotline.
August 8, 2018
Tedious. The life of an ordinary 80-yr-old at least has interest because they have lived through times and changes that the reader has not. But someone in their 20s? A "biography" of an ordinary person in their 20s is never going to be interesting other than to themselves. The "biographer" in this book was a pain in the neck, and Isabel should have dumped him in the first chapter. I didn't need to get to the end of the book to realise that his previous girlfriend was correct, he had no empathy or understanding.
Maybe the digressions on the nature of biography were more interesting, but then they were non-fiction rather than a novel.
If I'd had another audiobook available to listen to this book would be on my "abandoned" shelf.
Maybe the digressions on the nature of biography were more interesting, but then they were non-fiction rather than a novel.
If I'd had another audiobook available to listen to this book would be on my "abandoned" shelf.
November 14, 2021
This is a mock biography, complete with an index, family tree and photographs.
The narrator is accused by a former girlfriend of lacking empathy and decides to counter this by writing a biography of the next person he meets. So we have Isabel Rogers who, unsurprisingly, becomes his girlfriend but about whom we learn very little of consequence - the focus being on the minutiae of life that generally gets ignored in standard biographies.
Added to this, the biographical information on Isobel is well and truly subsumed by the narrator's lengthy musings on the nature of biography and human behaviour.
It's amusing enough and does lead the reader to think about the extent to which we can really understand another person, but at times it also gets a bit tedious.
The narrator is accused by a former girlfriend of lacking empathy and decides to counter this by writing a biography of the next person he meets. So we have Isabel Rogers who, unsurprisingly, becomes his girlfriend but about whom we learn very little of consequence - the focus being on the minutiae of life that generally gets ignored in standard biographies.
Added to this, the biographical information on Isobel is well and truly subsumed by the narrator's lengthy musings on the nature of biography and human behaviour.
It's amusing enough and does lead the reader to think about the extent to which we can really understand another person, but at times it also gets a bit tedious.
June 28, 2022
I really only read this book because I was camping and had nothing else to do.
Following the story of a man who writes a biography of the woman he is seeing as he gets to know her, this book was intriguing, well written, witty and thoughtful and I really didn’t appreciate any of it.
Though there was a lot of deeply philosophical concepts and space for self reflection, I simply could not get past a) the jargon and convoluted sentences (the first sentence is quite literally a paragraph long) b) the general unlikeable character of the narrator, I understood he was doing his best but generally he was in fact too self-absorbed to be a good partner, I understand how that was the point but I found him to be simply a bit of an ass.
Following the story of a man who writes a biography of the woman he is seeing as he gets to know her, this book was intriguing, well written, witty and thoughtful and I really didn’t appreciate any of it.
Though there was a lot of deeply philosophical concepts and space for self reflection, I simply could not get past a) the jargon and convoluted sentences (the first sentence is quite literally a paragraph long) b) the general unlikeable character of the narrator, I understood he was doing his best but generally he was in fact too self-absorbed to be a good partner, I understand how that was the point but I found him to be simply a bit of an ass.
January 2, 2020
having read the Proust book, I had to try some of de Botton's fiction - and was rewarded for my efforts. This book completely delighted me, perhaps partly because the way some British writers exert a mystical charm through their words. After being castigated for lacking empathy, the narrator decides to write a biography of the next person he meets, who happens to be a girl at a party, who he also eventually starts dating. The book consists of trying to sort through the details of her life, and becomes a wry discussion of how the essence of a person emerges (or doesn't) from those details. Very fun and highly recommended. (8/98)
April 16, 2018
"The process of intimacy therefore involved the opposite of seduction, for it meant revealing what risked rendering one most open to unfavourable judgement, or least worthy of love. Whereas seduction was founded on the display of one's finest qualities and dinner jackets, intimacy entailed a complex offer of both vulnerability and toenails."
Painfully intellectualizing narrator attempts to capture the entirety of girlfriend's with delightful visual aids (e.g., tables, maps of personal geography), literature, psychology, and ever-present frustration with the inability to know everything.
Painfully intellectualizing narrator attempts to capture the entirety of girlfriend's with delightful visual aids (e.g., tables, maps of personal geography), literature, psychology, and ever-present frustration with the inability to know everything.
February 20, 2020
Ritmo incalzante e fluido: leggendo questo libro si ha la sensazione di sentire la voce cadenzata, vivace e allo stesso tempo profonda di Alain de Botton, così come la si sente nei suoi bellissimi video divulgativi di The School of Life.
E in effetti questo è un libro divulgativo, spacciato per romanzo. Il protagonista - di cui si sa pochissimo, neppure il nome - insegue il mito della conoscenza totale dell'altro; in particolare di Isabel, ragazza con cui poi intreccia una relazione.
Usando questo esile filo narrativo, in realtà l'autore ci trascina in una dotta e profonda analisi sul senso della biografia come strumento per conoscere l'altro e in definitiva sulla possibilità reale di conoscersi appieno.
CITAZIONI
Sebbene ai rapporti amorosi consumati si riconosca il prestigio ostentato di tutto ciò che rientra nella nostra ingenua categoria di cos'è un fatto, possiamo avere molto di più da imparare salvando dalla sfera della contingenza le storie che non riescono ad accadere; quelle persone che sono state desiderate o che ci hanno desiderato invano. I baci che non riceviamo possono essere più interessanti di quelli che riceviamo.
E in effetti questo è un libro divulgativo, spacciato per romanzo. Il protagonista - di cui si sa pochissimo, neppure il nome - insegue il mito della conoscenza totale dell'altro; in particolare di Isabel, ragazza con cui poi intreccia una relazione.
Usando questo esile filo narrativo, in realtà l'autore ci trascina in una dotta e profonda analisi sul senso della biografia come strumento per conoscere l'altro e in definitiva sulla possibilità reale di conoscersi appieno.
CITAZIONI
Sebbene ai rapporti amorosi consumati si riconosca il prestigio ostentato di tutto ciò che rientra nella nostra ingenua categoria di cos'è un fatto, possiamo avere molto di più da imparare salvando dalla sfera della contingenza le storie che non riescono ad accadere; quelle persone che sono state desiderate o che ci hanno desiderato invano. I baci che non riceviamo possono essere più interessanti di quelli che riceviamo.
March 6, 2020
Groan - the sub-title is "A Novel" so I spent the first half in search of anything that could be remotely like a novel. No luck. So just waded through the second half then needed a cup of tea and a lie down.
It is interesting how dated this book is - just the whole approach - pompous old git obsessed with young women and flaunts random pseudo intellectual stuff. It was strangely like experiencing episode after episode of Seindfelt without the funny bits.
It is interesting how dated this book is - just the whole approach - pompous old git obsessed with young women and flaunts random pseudo intellectual stuff. It was strangely like experiencing episode after episode of Seindfelt without the funny bits.
Displaying 1 - 30 of 80 reviews