Up in the Air (2009)

Jouw superlatieven maken me hier nieuwsgierig naar.

Ten eerste is het een film die het lukt om fris en origineel te voelen in een genre dat al jaren het meest uitgekauwde in de bioscoop is: de romcom. Nu zullen er mensen gaan steigeren en zeggen dat het geen romcom is, maar dat is alleen vol te houden als je accepteert dat romcoms in een heel nauw straatje vallen en geen enkele mate van originaliteit kunnen bevatten.

Het verhaal is geweldig. Het gaat eigenlijk over een man die

De film is ontroerend, mooi geregisseerd en gespeeld. Eigenlijk verdient hij het een bijna even grote klassieker te worden als bijv The Graduate.

Bedankt. Jij weet een film goed te verkopen. Zowel met een oneliner als met meer nuance

Erg leuke film.

Heel aardige film, maar wel eentje die vrij traag gaat en waarin niet al te veel gebeurt.

(Gezien op 03/03/16)

Het verhaal van een man met bindingsangst. Zijn job is in opdracht van multinationals mensen ontslaan. Hij doet het zo sec als hij denkt dat het moet. (Je moet je rugzak leegmaken ...) Schrijnend.

322 dagen per jaar is hij onderweg in vlieghavens, vliegtuigen, hotels.

Als twee vrouwen, Alex en Nathalie zijn weg kruisen, wordt het anders ...

Toch loopt het niet zoals je denkt.

Ryan Bingham is een iemand die de weg kwijt is.

George Cloony's rol roept afkeer en sympathie op. Zijn acteren is overtuigend.

De film heet dan wel een tragikomedie te zijn, het is evenzeer een aanklacht tegen de kapitalisme-economie. (Voor de fragmenten met ontslagen werknemers huurde de regisseur echt ontslagen Amerikanen in!)

“Last year I spent 322 days on the road, which means I had to spend 43 miserable days at home.”

Up in the Air geeft een intrigerend kijkje in het leven van Ryan Bingham. Bingham is veel op reis door het hele land om voor bedrijven mensen te ontslaan. En dit leven zonder relatie, vrienden en weinig echte connectie met mensen bevalt hem prima. Hij scharrelt wat met de eveneens veel op reis zijnde Alex, die hij vaak ontmoet in hotels, en als hij thuiskomt om langs te gaan bij het bedrijf waarvoor hij werkt, wil hij het liefst zo snel mogelijk de lucht weer in.

Wanneer hij opgezadeld wordt met de jonge en ambitieuze Natalie komen er toch wat barstjes in zijn zelfgecreëerde bindingsloze leven. De film kabbelt in het begin rustig voort maar wanneer Ryan en Natalie op reis gaan komt de film echt tot leven. Clooney speelt erg sterk en heeft een aangename chemie met Kendrick en Farmiga. Vooral tussen Clooney en Kendrick knettert het en hun dialogen zorgen voor hoogtepunten in de film. Kendrick weet de sociale en ambitieuze Natalie goed te spelen en biedt mooi weerstand tegen de cynische kijk op het leven van Ryan. De film lijkt af te stevenen op het welbekende "Hollywood"einde maar regisseur Jason Reitman wijkt hier op een mooie manier vanaf door een twist in het laatste gedeelte. Hierdoor gaat de film niet als een nachtkaars uit want het gedeelte ervoor met Ryan en Alex die op bezoek gaan bij zijn familie is niet echt interessant. Up in the Air is een onderhoudende film die op zijn sterkst is als Clooney en Kendrick tegen elkaar te keer mogen gaan.

Geen uptempo (ondanks al dat luchtverkeer), maar toch gaat het verhaal geen moment vervelen, en dat heeft heel veel met de kwaliteiten van Clooney te maken.

Dit, plus een flinke dosis kritiek naar de grote bedrijven toe - waar alleen geld telt en empathie onder het vriespunt zit - plaatsen Up in the Air een trap hoger dan de gemiddelde romcom.

Na de tabaksindustrie moet nu ook de ontslag-branche (het bestaat blijkbaar) eraan geloven. Reitman neemt graag dubieuze sectoren op de korrel en vindt hier opnieuw de juiste toon. Hij wandelt in een wijde boog om potentiële melige situaties heen (althans, in het eerste uur), maar maakt er evenmin een farce van.

Up in the Air voelt iets volwassener aan als Thank You for Smoking. Vooral dankzij Clooney, vermoed ik. Op papier is zijn personage een über-lul, maar hij weet er toch een gentleman van te maken. Met een flair die weinigen gegeven is. Sarcastisch steekje links en rechts, dat wel, maar geen wandelende brok cynisme. Je krijgt bijna respect voor zijn job. Zoals ik al zei: de toon zit wel lekker.

In het tweede deel glijdt de film jammer genoeg weg richting romcom. Want Reitman moest ook even demonstreren hoe het wél kan. Het sarcasme moet plots plaats ruimen voor een boodschap over verantwoordelijkheid en toewijding. Die hele catharsis had echt niet gehoeven, vooral ook omdat het niet bepaald geloofwaardig was, zo opeens.

Gelukkig eindigt de film wel weer scherp. Zwak of saai wordt het overigens nergens, het blijft allemaal onderhoudend. Ook de mooie sfeer geeft 'Up in the Air' net dat tikje extra klasse.

3.5*

Zag hem op de frontpage staan lang geleden gezien deze maar weet nog precies hoe de film ging, erg leuke film zeker de moeite waard.

Goeie film. Had iets Alexander Payne achtigs. Clooney bouwt een indrukwekkend cv op in het spelen van mannen die een beetje (goed) de weg kwijt zijn. Denk bijv. ook aan Michael Clayton en The Descendants. Enige draak daarin: The American van Corbijn.

Goede acteurs misschien toch maar eens een poging wagen.

Oppervlakkigheid wordt in deze film zodanig geëxposeerd dat een eventuele poging tot het kritisch willen doorprikken van e.e.a. halfslachtig , hypocriet en ongeloofwaardig overkomt. Na een verschrikkelijk eerste gedeelte komt er wat schot in de zaak zodat het nog net aardig genoeg raakt om het tot een vaag eind uit te zitten.

De film wordt gedragen door de connectie tussen Clooney en Kendrick.

Erg van genoten..

Drie punten voor een aardige romcom en het prettige spel van Clooney, extra half puntje voor de onverwachte wending.

Ik loop er nog niet zo warm voor.

Het idiote gedoe van de airmiles-verzamelende Ryan Bingham (ligt het aan mij dat ik dan meteen aan Lester Bingham denk?), het herinnert me misschien teveel aan die teveel reizende collega. Toch moeilijk om er serieus bij te blijven, maar ja, dit soort dingen bestaat toch echt. Hoe ongeloofwaardig ook, en hoe onbegrijpelijk het ook is dat dat kennelijk getolereerd wordt door de bedrijven die daar de rekening voor betalen.

Maarja, da's mijn persoonlijke ergernis, terug naar de film. Ik vond Clooney niet zo heel sterk hierin eigenlijk, meestal lijkt hij precies op zijn plek in dit soort romcom-achtige bedoening maar ik had nu het gevoel dat hij niet goed in zijn rol zat, geen verbinding met zijn personage wist te vinden. Wellicht strekt hem dat tot eer, moet ik dan zeggen. Kendrick kwam er dan net iets beter mee uit de verf, maar die had ook een veel makkelijkere opdracht. En de rol van Farmiga was wel teleurstellend dun.

En het totaal was vond ik aan het einde toch wat dun. Net een tikje meer venijn had toch best gekund.

Verrassend goede film die ik niet echt kende. Rollen met Clooney in de hoofdrol behandel ik vrij stiefmoederlijk, maar net als bij het uitstekende The descendants van Alexander Payne kon ook deze Up in the air me goed bekoren mede door het fijne uitgangspunt en boodschap van de film. Dit is niet zomaar een doordeweekse romcom. Het romantische gedeelte is trouwens vrij oppervlakkig en komt iets meer bovendrijven naar het einde van de film toe, vanaf het gedeelte over het huwelijk van zijn zus.

De film behandelt een mooi onderwerp over de metafoor van de rugzak en de bagage die iemand figuurlijk met zich meesleurt. Die bagage kan zowel materialistisch als fysiek zijn. Beide items worden aangestipt door de reizende Ryan Bingham. Het zegt wel iets over de consumptiemaatschappij of de houvast aan materiële (in principe overbodige) dingen die de meesten van ons hebben. Bingham gruwelt net van eigendom (en de daaraan gepaarde verantwoordelijkheden). Hij is slechts beperkt thuis op zijn kleine ongezellige en onpersoonlijke appartementje in Moana. De reizen, de luxebehandeling in sterrenhotels en de vluchtige contacten zijn zijn leven. Ook zijn dichte sociale relaties zijn verwaterd door zijn opvattingen en ontdoet zich hierbij ook van alle verantwoordelijkheden of emotionele gevolgen. Zijn visie op het huwelijk was dan ook duidelijk. Tot het moment dat hij iemand leert kennen met een soortgelijke levensvisie en waarmee het klikt...

De andere grote boodschap van de film gaat over zijn jobinhoud. Hij wordt als consultant ingehuurd door bedrijven die hen het slechte nieuws moet brengen dat ze ontslagen worden. Cruciaal in zijn benadering is het persoonlijke contact, hoewel de gesprekken erg emotieloos en afstandelijk verlopen. Zijn nieuwe collega, Natalie (Anna Kendrick) heeft een andere financieel efficiëntere benadering waarbij dergelijke gesprekken via de computer moeten verlopen. De film begint met een resem ontslagen en dit wordt nog een aantal keer onthaald. J.K. Simmons heeft zo bijvoorbeeld een leuk bijrolletje. Ook de drie hoofdpersonages doen het erg goed en waren goed op elkaar ingespeeld met hun flair en goede dialogen. Boeiend onderwerp alvast en uitstekend gebracht in de film. Clooney heeft de flair en ik moet toegeven - het acteertalent - om een erg charismatische zak neer te zetten die bovendien nog sympathiek is ook.

Ook het einde met Clooney was prima. Hoewel zijn doel bereikt, beseft hij meer en meer in een lege doos te leven, een leven zonder echte sociale contacten, zonder echte vrienden, zonder nieuw doel... De opdoffer met Alex hakt er dubbel en dik op in. Een romcom hoeft niet altijd een happy end te kennen, integendeel zelfs! Mooi, nipte 4,0*!

Start goed met een strak tempo en de band mentor-leerling is fijn om volgen. Helaas zakt de film halverwege in om over te gaan op een potje klefheid. Einde was gelukkig terug beter.

Een film die ik graag zou haten, maar het lukt me niet.

'Up in the air' heeft alles om een middelmatige prent te zijn. Een man die door het leven fladdert, en halverwege de film een vrouw tegenkomt die hem zijn vrije bestaan lijkt te doen opgeven. Echter, tegen mijn verbazing in, zat ik gedurende de hele duurtijd van de film compleet in het wereldje die de scenarist en regisseur gecreëerd hebben. Iets wat een middelmatige prent maar zelden verwezenlijkt.

Clooney speelt zijn rol met danig veel naturel. Anna Kendrick en Vera Farmiga hebben elk op hun eigen manier een chemie met hem, en het verhaal ontwikkeld zich mooier dan ik had verwacht. Het clichématige stukje met de bruidegom die cold feet krijgt en uitgerekend door Clooney wordt overtuigd van de waarde van het huwelijk, was een minpuntje voor mezelf. Desalniettemin heb ik me geen moment verveeld en kwam het hele verhaal als authentiek en geloofwaardig over.

Met al die hoge scores hier had ik hier meer van verwacht. Mij viel hij fameus tegen en ik hield er een deprimerend gevoel aan over. Ligt overigens niet aan de acteurs; die leverden prima werk

Boeiend verhaal over Ryan, die altijd onderweg is, gespeeld door een George Clooney die perfect voor deze rol is. Ik heb deze film altijd een beetje links laten liggen, omdat ik eigenlijk totaal geen idee had waar deze film over ging. Na 10 jaar heb ik de film eindelijk een kans gegeven en ik was blij verrast! Het eerste uur is heel interessant: het is leuk om naar Ryan te kijken en zijn levensstijl te volgen. Ook Vera Farmiga past hier goed tussen. Ik word iets minder blij van Anna Kendrick (voor mij heeft ze altijd iets irritants kinderlijks over zich heen, wat ze nooit helemaal van zich af lijkt te kunnen schudden), maar ook zij doet het prima.

De film zakt helaas enorm in vanaf de bruiloft van Ryan’s zus. Dit hele stuk van de film voelt misplaatst aan en is een beetje saai om naar te kijken. Clooney voelt ook niet meer in zijn element, wat wel past in het punt waar het verhaal zich bevindt, maar na dit stuk komt de film helaas niet meer op het niveau waar het was. Zelfs de twist met Alex, die thuis een gezin blijkt te hebben had op dat punt al weinig impact meer.

*3.5 omdat het een fris en origineel verhaal is en me daarin heeft verrast.

Voor mij klopte vrijwel alles aan deze film. Verassend, herkenbaar, realistisch, verdrietig, mooi, sfeervol en bescheiden....en met een zweepje feelgoed.

Toen deze film uitkwam had niemand het over vliegschaamte en dat is maar goed ook, want anno 2019 zit je toch met enigszins opgetrokken wenkbrauwen naar deze reislustige mensjes te kijken. Maar allez, Up in the air is een zeer genietbare film met een erg originele invalshoek. Onder de luchtige laag zit een tragiek die zeer van deze tijd is en dat maakt Up in the film niet alleen fris, maar ook relevant. Jammer dat de boodschap (alleen is ook maar alleen) er in het laatste deel weer op zijn Amerikaans in geramd wordt.

Film is erg teleurstellend. Geen conclusie en geen gedachtes om mee te nemen in de ' rugzak ' .

Ja wel een leuke film. Een keer wat anders dan de standaard romantische komedies / dramafilms met een goed eind. Het is een keertje niet voorspelbaar met al die idiote clichés. Nee deze is best verfrissend en origineel met een nogal open einde.

Verhaal met moraal, bijna speciaal gemaakt voor de Academy. Verhaal blijft heel keurig binnen publieksvriendelijke lijntjes en komt daarmee weg door van Clooneys karakter ook een behoorlijk platte ongenuanceerde klootzak te maken. Iemand die niet alleen prive iedereen afhoudt maar ook nog een van de meest onsympathieke banen die je maar kunt verzinnen heeft. Maar zodra je dat kunt accepteren is het een degelijke, goedgemaakte film. Clooney speelt binnen die bandbreedte goed, vermenselijkt hem een beetje en is een stuk beter dan de rest van de cast (de huilscene van Kendrick is de slechtste die ik in enige tijd zag). Groot pluspunt is het verrassend genuanceerde einde waarbij de traditionele beloning voor het "goed worden" ontbreekt en in het midden wordt gelaten hoeveel Bingham veranderd is. Daar laat de film een beetje zijn tanden zien en blijkt er toch een rafelig randje te zijn.

George Clooney schittert als Ryan Bingham, een man die als human resources reorganisatieconsulent gespecialiseerd is in slecht nieuws gesprekken brengen. Hij vliegt van hot naar her om mensen te ontslaan maar weet tijdens ze het gesprek toch met een hoopvol gevoel het pand te doen verlaten. Hij is daardoor maar zeer beperkt thuis en speelt zijn leven zich grotendeels onderweg(up in the air) af. Hij heeft zelfs een relatie met Alex(Vera Farmiga), een dame die ook veel onder weg is voor haar werk. Hij dreigt echter vervangen te worden door een modern programma waarbij de gesprekken voortaan vanaf het hoofdkantoor gevoerd kunnen worden. Dat zal de overheadkosten aanzienlijk terugbrengen. Ryan ziet dit niet zitten want hij beseft dat hij het reizen juist een wezenlijk onderdeel van zijn leven vormen en zijn privéleven eigenlijk niet bestaat. Hij vreest dat de muren op hem af zullen komen. Tot overmaat van ramp moet hij de bedenkster van het programma, Natalie Keener(Anna Kendrick),ook nog eens inwerken. De film is zeer vermakelijk omdat hij voor mij zeer herkenbaar is. Vanwege mijn werk ben ik ook vaak weg van huis en spendeer ik ook veel tijd op stations, vliegvelden en in hotels in vreemde landen. De film is één grote showcase van George Clooney's acteerkunsten en werd daarvoor dan ook terecht genomineerd voor een oscar. De man is een expert in non-verbaal acteren. Clooney maakt veel gebruik van zijn expressieve mimiek in zijn spel. Vaak zeer simpel met slechts een bepaalde blik of een glimlach(gemeend of sarcastisch) of zeer subtiel middels een opgetrokken wenkbrauw. In zijn eerdere films deed hij dit soms maar inmiddels heeft hij zich ontwikkeld tot één van de beste non-verbale acteurs van zijn tijd. Ook Farmiga en Kendrick waren genomineerd voor hun rollen, al begreep ik dat persoonlijk iets minder. Ze spelen goed en daarom is het een goede film geworden maar vond hun er niet echt bovenuit steken zoals Clooney.

Deze film blijft groeien in mijn waardering. Van 3,5 naar 4,5 ster.

Vervelend.

Ondanks dat dit pas mijn derde film afkomstig van Reitman is, durf ik te zeggen dat ik deze tot nu toe zijn vervelendste film vind. Eigenlijk is de uitwerking gewoon zo braaf en gewoontjes dat je je nog afvraagt of Reitman überhaupt nog over enkele regietrademarks beschikt. Ik heb ze hier niet kunnen ontdekken.

Wel oogt de film lief en subtiel, maar is dit niet (altijd). Reitman wil dat wel, maar de personages zijn toch echt totaal ongeschikt om hier dan rond te lopen. Niet dat ze (althans, de meeste) het slecht doen, maar Kendrick bijvoorbeeld hoort niet echt in deze film thuis, ondanks dat ze wel 1 van de leukste personages speelt. Het had alleen beter tot z'n recht kunnen komen in een andere film.

Clooney & Farmiga zijn als duo verder weinig bewonderenswaardig. Clooney doet het aardig, maar is eigenlijk zo glad en straalt zoveel zelfzekerheid uit dat hij vooral filmisch aanvoelt en nooit "echt". Farmiga was vooral vervelend, en lijkt de volledige film op de automatische piloot te spelen. Heb eigenlijk zelden iemand zo weinig met zijn of haar personage zien doen.

Visueel oogt het kalmerend, maar vooral ook erg braaf. Reitman voegt eigenlijk maar weinig aan zijn film toe. De regie is standaard, het camerawerk is saai en de cinematografie braaf. Het enige dat soms beter weet te lukken is de montage, dat wel passend oogt, maar ook niet all-the-way genoeg is. Verder lijken de omgevingen leuk ingericht te zijn, maar dan houden de complimenten op visueel vlak weer op.

Wat rest is dan nog 109 minuten aan brave romance en wat pogingen tot humor. Deze pogingen weten ook nooit echt leuk te zijn, en zeker omdat de humor vaak niet in een film zoals deze past. Up in the Air moet het ook niet echt van de humor hebben verder, tenminste, dat hoop ik. Wel moet het het hebben van wat geslaagde scenes die op dramatisch vlak net wat extra's weten te bieden.

Maar in zijn geheel vond ik dit maar matig. Niet bepaald grappig of verwarmend, maar misschien in bepaalde opzichten het proberen waard vanwege enkele kritische noten. Iets verrassender richting het einde, maar verder alles behalve opwindend of leuk. Het hart mocht dan wel op de goede plaats zitten hier, het had toch echt een stukje beter kunnen en moeten zijn. Braaf filmpje nu, ik ben dit overmorgen weer volledig vergeten.

Prima vermaak!

Geen bal aan, glad concept en hoofdpersoon, totdat het niet meer gaat, natuurlijk...kink in de kabel voor wat leermomenten, net als in het echte leven.

Sam Elliott spreekt me veel meer aan als acteur, karakterrol en niet dat gladde, gepolijste van George Cooney/wie wil er nog vieze koffie? En die vrouwen in die stereotiepe rollen hier. Geen kraak of smaak aan deze film.

'He broke up with you over text message?'

'It's kind of like firing someone over the internet.'

Met Up In The Air bij een film aangekomen die ik altijd zonder verklaarbare reden vermeed. Wellicht dat ik het deed vanwege het weinig zeggende The Descendants met ook Clooney en nog meer nominaties en prijzen dan deze Up In The Air. Nou vooruit, toch maar eens proberen dan.

Misschien was het ook wel het onderwerp dat mij niet aan stond met de werkzaamheden die Ryan uitvoert. Want hoewel ik nog nooit echt ontslagen ben, of wederzijdse instemming moet er onder vallen, heb ik wel zat met uitvoeringsinstanties als het UWV of dienst Sociale Zaken te maken gehad. Prietpraters, wijsgeren en leugens is wat je daar voor geschoteld krijgt, een 'sugar coated pile of shit' is wat het is en waar alle menselijkheid aan ontbreekt. En Ryan is in die zin niet veel anders, ontslag te verkopen als een nieuwe kans, alsof hij weet hoe het is om oud en overbodig te zijn, geen kruiwagen te hebben zoals al die eerder genoemde 'kruipers', kantoorridders en waarzeggers. Afijn, ondanks de charisma die Ryan in het geheel legt komt de focus daar niet verder op te liggen vanwege een bedrijfsherziening en wellicht het meest domme idee ooit en lijkt het erop dat Ryan zijn plek ter discussie staat. How you like them apples?

Typerend voor al lagen van de arbeid zal het beeld zijn van Miss Tuthola Natalie met haar masterplan, maar bij een echt ontslag al snel strand in het regeltjes opdreunen, al vrij snel op haar nummer gezet wordt door Ryan, de meest domme opmerkingen maakt tegen het karakter van J.K. Simmons en compleet over haar toeren is rond de vrouw met haar zelfmoorddreigement en zelfs totaal van het padje is als haar vriend het uitgemaakt heeft. Leuk hè als het terug reageert en buiten de kaders valt, je raakt, en waar enige menselijkheid vereist is, je zou bijna denken dat het toch mensen zijn die vergeten dat ze met mensen omgaan. Of bijna dan...want wie wil zulk werk nu eigenlijk doen? Afijn, de focus komt vervolgens toch op het grijpen van kansen te liggen en toont vooral een Ryan die stabiel lijkt maar tevens vol twijfel zit en op de vlucht lijkt voor wat hij wil en niet durft. Spijtig is dan weer de afloop met Alex wat ongetwijfeld symbool zal staan voor de meeste tegenslag in het leven en dat opstaan en doorgaan toch het motto behoort te zijn. Onder het motto ieder huisje heeft zijn kruisje zet Ryan zowaar zijn kennis in om iets goeds te doen, in dit geval zijn zwager, en is er uiteindelijk verandering op til en niet alleen bij Ryan.

En zo blijkt Up In The Air toch best een redelijke film te zijn over het veranderen van mensen ook al ben je nog zo de weg kwijt en zal er ongetwijfeld een subtiele aanklacht tegen een bepaald kapitalisme binnen de economie, de massa ontslagen en de cheap ass manier waarop men dat wil doen zonder menselijkheid inzitten. Mwoah, niet gek, vooral redelijk voor een keer, maar ook niet meer dan dat.

Ach ja, als je niets beters te doen hebt.